เนื่องจากเครื่องคอมฯ ไม่ว่างค่ะ
ดึก ๆ จะแวะมาคุยใหม่จ้า

เนื่องจากเหมือนกัน....
บ่ายๆจะมาเจียวไข่กินบ้างนะจ๊ะ

ปลายแปรงจ๊ะ

แล้วไข่เจียวยามบ่ายอร่อยรึเปล่า
หนูแป้งเลือกตอนนี้มา
เพราะเธอชอบหม่ำค่ะ
เธอไม่เลือกอาหาร
โดยเฉพาะผักผลไม้...เป็นของโปรด
คงได้ตัวอย่างจากแม่หนอนฯ
ที่กินง่าย อยู่ง่าย ค่ะ
แม่ลูกผูกพัน
จึงพากันอ้วนท้วนสมบูรณ์
อย่างที่เห็นนี่แหละค่ะ

ตะเบบูญ่า
ที่จริง ตะเบบูญ่าสรรหาหนังสือให้ลูกเป็นประจำอยู่แล้ว
ไม่แน่ใจว่าได้ซื้อเล่มนี้หรือยัง
น้องแป้งมาแนะนำ
เผื่อว่าจะรอดหูรอดตาไปน่ะจ้ะ

ต้องขอยกยอดมาตอบหน้านี้นะคะ

คุณยานาและป้าชุ (สองสหายต่างวัย...ที่น่าร๊าก...มาก ๆ)

หนอนฯ ต้องขออภัยค่ะ
ไม่ค่อยได้มาต้อนรับ
เพราะมีภารกิจหลายอย่าง
แต่พอมีเวลาว่าง
ก็มักเตลิดไปเที่ยวบ้านคนโน้นคนนี้
(ซึ่งก็มีขาประจำอยู่ไม่กี่แห่ง)
ก็บ้านคนอื่นเขาคึกคัก...ครึกครื้น...นี่นา
บ้านตัวเองก็ไม่ค่อยได้ปัดกวาด
เพิ่งจะมาจัดการอะไร ๆ ให้มันเป็นอย่างที่น้องแป้งเธออยากได้น่ะค่ะ
(ลูกมายึดพื้นที่ซะแล้ว)
เป็นสีฟ้าสดใส
รับกับเจ้าปลา welcome ตัวเก่ง
ใส่มุมขวาให้มีข่าวสั้น ๆ นิดหน่อย
มีแถบนาฬิกาบอกเวลา (ให้แป้งเขาเห็นว่าห้ามเล่นเกินเวลา)
ก็ปรับเปลี่ยนพอสนุก ๆ น่ะค่ะ
ว่าง ๆ เชิญแวะมาเยี่ยมใหม่
ไม่ปล่อยให้คอยหรือนั่งหลับอยู่ที่หน้าบ้านนานหรอกค่ะ

คุณแม่น้องนิก
ตอนนี้คงกำลังมีความสุขอยู่กับลูก ๆ
ที่กำลังปิดเทอม
อยากรู้จังเลยว่าที่ประเทศโน้น
ชวนลูก ๆ อ่านหนังสืออะไรบ้าง
และตอนนี้เขากำลังฮิตฮ็อตกับหนังสือแนวไหน
ในเมืองไทยเดี๋ยวนี้มีหนังสือมากมายจริง ๆ จ้ะ
อ่านได้ไม่มีวันหมด... แต่เงินหมดแทนซะก่อน เพราะหนังสือมันอาจจะแพง ถ้าเทียบเป็นตัวเลขบอกราคา
แต่ถ้าได้ใช้หนังสือคุ้มค่า ก็ไม่ถือว่าแพงหรอกค่ะ

อาบูลย์จ๊ะ
แหม...เหลือแต่มะเขือพิษยืนต้อนรับอาบูลย์นานซะ...จนลืม
ปรับรูปโฉมใหม่ ไฉไลขึ้นอีกนิดหน่อย
อาบูลย์แวะมาได้
ถ้าเหนื่อยจากการเสกสรรค์ปั้นแต่งเทวดาและเทพทั้งหลายแล้ว
แต่ทว่า...ต้องทำใจหน่อยนา
เพราะเจ้าของบ้านนี้ อยู่ไม่ค่อยติดบ้านอ่ะจ้ะ
เป็นคนหลายบ้านน่ะ...

คิดถึงน้องแป้งจัง

ไม่อยากคุยกับแม่น้องแป้งหรอก
เพราะคุยกันบ่อยแล้ว

อยากถามว่าอะไรเอ่ย ?

สักวามะเขือเผาเอาชุบไข่
ความจริงไม่ต้องเผา(ก็ได้)ปลายแปรงจ๋า...
ที่พูดอย่างนี้เพราะปลายแปรงแสร้งบอกมา
บอกลุงว่าจะส่งมะเขือเผาเอาไปให้...

เอามะเขือดิบดิบ(นั่นแหละ)หยิบอย่าผิด
เพราะจะเจอมะเขือบ้านหนอนไฉน
แต่วันนี้ถอนไปแล้วหายแป้วใจ
ยกหนังสือเล่มใหม่มาเชิญชวน

เห็นชื่อปกและเนื้อหาโอ้น่าอ่าน
ว่าจอเอ๋ยจอจานดาวเทียมถ้วน
ฉอเอ๋ยฉอต้นฉบับจับทบทวน
ทอเอ๋ยทอทุเรียนกวนบ้านปลายแปรง

ธอเอ๋ยธอธนบัตรยัดกระเป๋า
มอบแด่ฒอผู้เฒ่าโอนเข้าแบงก์
ณอเอ๋ยณอ ณ วันนี้ไม่มีแรง
ดอดอกเบี้ยละเหี่ยแห้งหาไม่พอ

ตอเอ๋ยตอไม้ตายเป็นซาก
ให้ชอช้างชักลากลำบากหนอ
อีกซอโซ่เป็นซอซ้อสมะละกอ
พอแล้วพอ วอเวียนหัว มั่วแล้วเอย...

มาปอป่วนนอหน้าบ้านเขาแล้ว เลาก้อลอลีบไปลีก่า....

อาบูลย์

ทำงานหนัก
อารมณ์ขันไม่ห่างหายเลยนะ
หนูแป้งไปอยู่อีกบ้านนึง
ยังไม่ได้มาอ่าน
ถ้าอ่านกลอนตัวอักษรอาบูลย์
ต้องหัวร่องอหายแน่ ๆ เลย

*****

พ่อพเยีย
ประเดี๋ยวจะให้แป้งถามคำถาม
อะไรเอ่ย ? (ทางโทรศัพท์)
แล้วจะมาถามต่อจ้า

ภาพปกสวยจัง น่าอ่านด้วย

สวัสดีจ้ะ สายลมอิสระ
พบกันค่ำนั้น
เห็นแววความสุขฉายผ่านดวงตาเชียวนะ
ความสุขจากการงาน
และความฝันที่จะไปให้ถึง...ที่หมาย
...สารคดีท่องเที่ยวที่อยากทำ
ก้าวแรกเริ่มต้นขึ้นแล้ว
ก้าวต่อไปต้องตามมาแน่นอนจ้ะ

สวัสดีค่ะพี่หนอนฯ

ปิดเทอมยุ่งกว่าเดิมอีกพี่ แต่ที่ดีที่สุดคือได้นอนตื่นสายเกือบ 9 โมงของทุกวัน

พี่หนอนฯถามถึงหนังสือ ที่ชวนลูกอ่าน แม่น้องนิกไม่ได้ซื้อหนังสือให้ลูกนานแล้วพี่
หนังสือที่นิกอ่าน ส่วนมากครูให้มาฟรี เป็นหนังสือที่นำ
มาสร้างเป็นหนัง แต่เหมาะกับเด็ก อย่างชาร์ล๊อตเวป
(เจ้าหมูกับแมงมุม)แล้วก็เรื่องฮูท Hoot นกฮูกที่คนพยายามฆ่าเพื่อนำที่ดินมาสร้างร้านอาหารจั๊งฟู้ด
บางทีเห็นหนังสือ ก็อยากแปลให้โซนิคอ่านนะพี่ เขาคงชอบเหมือนนิกเพราะเป็นเด็กผู้ชาย ถ้าเล่มไหนชอบๆ
นิกจะตั้งหน้าตั้งตาอ่านจนจบเล่มจนดึก หนังสือเด็กแปลง่าย

แต่ตอนนี้ แม่น้องนิกพยายามแปล หนังสือชื่อ
The Art of living โดย Epictetus ในสมัยโรมันอ่ะพี่
พี่หนอนฯเคยเห็นหนังสือเล่มนี้บ้างมั๊ยคะ มีใครแปลไว้บ้าง
มันคล้ายหลักธรรมะน่ะพี่ จอห์นเขาบอกแปลให้พี่เขาอ่านสิ ครั้นจะแปลตามอย่างธรรมะของไทยคงไม่ถูกต้องนัก แต่ถ้าแปลตรงๆอย่างที่เขาคัดลอกมาทำเป็นรูปเล่ม ก็ไม่รู้ว่าพี่เข้าใจหรือปล่าว แม่น้องนิกไม่เคยอ่านหนังสือแนวปรัชญาอ่ะพี่หนอนฯ ส่วนมากอ่านหนังสือเด็กๆ และนวนิยาย (งานถนัด)

พี่หนอนฯอย่าลืมตอบนะคะ ว่าเมืองไทยมีหนังสือเล่มนี้แปลไว้หรือยัง เชื่อว่าต้องตรงจริตของพี่ๆแน่ๆเลย
เหมือนศึกษาแนวคิดการฝึกจิตในยุคโรมัน

อะฮ้า...
บ้านตัวเองไม่สะใจนะ...สงสัยว่าเมืองเทวดาคงถึงชี้นยามาฯแล้วล่ะสิถึงได้ว่างแปลงร่างลงมาเผามะเขือ...ช่างร้ายเหลือเกิน...

ตกลงแม่หนอนฯ แต่งคำร้องคำประพันธ์ใช่หมายเอ่ย....
เป็นเพลงกล่อมเด็ก...สำหรับเด็กโตช่ายหมายเนี่ย ทำให้รู้สึกถึงแม่ลูกผูกพันบางอย่าง...

สมัยเด็กๆ ปลายแปรงชอบวิ่งตามแม่เข้าครัว รู้สึกว่ามันสนุกที่ได้เล่นกับผัก กับหมูหมา กาไก่ ได้เคล็ดวิชามาโดยไม่ต้องเข้าโรงเรียนทำอาหาร...
แม่บอกว่าเสียดายที่ปลายแปรงเกิดช้าไป ไม่งั้นจะส่งไปอยู่กับยาย เพราะยายเป็นแม่ครัวที่รับทำอาหารแก้บน เพราะที่พิโลกเขาชอบบนกันที่วัดใหญ่....ยายมีสูตรน้ำพริกเลื่องลือ แกยกเคล็ดให้แปะคนหนึ่ง แกเอาไปทำขาย ขายเครื่องแกงอย่างเดียวจนรวย แล้วรวยจนตายไปหมดแล้ว...
จำได้ว่าสมัยเด็กเคยปอกไข่จนมือซึด ไม่รู้ใครบ้างบนไข่ต้ม 500 ลูก ไข่พะโล้มั่งละ...สนุก
เจียวไข่ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายนะ กลเม็ดเคล็ดลับของเจียวแต่ละอย่างก็ไม่เหมือนกัน....
นึกถึงเพลงของเฉลียงนะ....เจียวไข่ก็ต้องเจียวด้วยใจ อยากให้คนกินอิ่มใจเราต้องเติมใจลงไปตั้งกะตอกไข่ ไข่ใส่น้ำปลาเฉยๆก็อวลอุ่นอยู่ข้างใน
แต่เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยจะได้พลิกแพลงเรื่องอาหารเท่าไร เพราะพ่อกับแม่แฟนจะติดอาหารใต้ อาหารประหลาดๆคิดใหม่แกจะไม่ค่อยกล้า แต่รู้สึกว่าจะเป็นนิสัยของทางนี้หรือเปล่าไม่ทราบ เพราะเห็นคนอื่นๆแม้แต่เด็กก็เป็น...ของไม่เคยทานจะไม่ยอมแตะ บอกว่ากินไม่เป็นและจะไม่กิน...
ก็เลยไม่ได้พิศดารพันลึกเท่าไร...

เมื่อก่อนอยู่บ้านที่พะเยา พ่อจะเป็นหนูลองยาให้ปลายแปรงเสมอ เวลาคิดค้นอาหารแปลกๆมาให้ลอง แต่มีหนหนึ่งบรรจงทำเค้กอย่างตั้งใจ...พ่อชิมแล้วบอกว่า
"บ้านบิ่นวันนี้เข้าท่าดีนะ...พ่อว่าถ้าเติมกะทิอีกนิดน่าจะหอมขึ้น"
เลิก.....ปิดเตา นับแต่นั้นมาอำลาวงการอาหารหวาน...
ไม่ถนัดจริงๆของหวานเนี่ย....
เขาบอกว่าทำอะไรทำให้เชี่ยวชาญเถิดจะเกิดผลใช่ไหมก็เลยมาเอาดีทางอาหารคาวอย่างเดียว..โดยเฉพาะกับแกล้ม จะชำนาญเป็นพิเศษนิ......

เอาแล้วไง...พูดเรื่องของกินจากไข่เจียวมาลงที่กับแกล้มได้ไงล่ะเนี่ย...น้ำลายฟูมปากแล้ว

น้องแป้งสอบกลางภาคหรือยัง.....ขยันเข้านะ
แม่หนอนฯอย่านอนดึกบ่อยนักล่ะ เดี๋ยวหน้าเหี่ยวไว

ตามรอยเท้ากาลเวลามาจากบล็อกพ่อพเยีย

สวัสดีครับ

โอ๊ยตาย...

มาอ่านอีกวันพบว่าพิมพ์ตก แท้จริงคือ เพราะจะเจอมะเขือ(พิษ)บ้านหนอนไฉน...

เฮ้อ แย่จริงคนแก่นี่

แม่น้องนิกจ๊ะ
ขอรับไว้เป็นการบ้านอีกข้อล่ะนะ
พี่หนอนฯ จะลองดูก่อน
อาจถามเพื่อนที่เป็นนักแปลให้ว่าเล่มนี้เคยเห็นใครแปลหรือยัง

ที่บ้านพี่หนอนฯ ลูกสามคนจะชอบอ่านหนังสือเหมือนกัน
คนโตนี่จะชอบมากหน่อย สังเกตว่าเราไม่ต้องไปเคี่ยวเข็ญเขา เขาจะหาความรู้อะไรเขาก็ไปขนขวายหาหนังสือมาศึกษาเอง (เปลืองค่าหนังสือเยอะที่สุด นับมาแต่เด็ก)
แต่หนังสือของลูกคนโตก็ใช้คุ้มค่าจ้ะ เพราะตกทอดผ่านกาลเวลามาถึงน้องแป้งเชียวนะ (เหมาโหลถูกกว่าไง อิ อิ)

แม่น้องนิกไม่ต้องแปลมาหรอกจ้ะ เสียเวลามากนะ โซนิกเขาจะชอบภาษาอังกฤษ บางทีมีหนังสือภาษาอังกฤษอ่านง่าย ๆ เขาก็จะอ่านไปอย่างนั้น (รู้เรื่องหรือเปล่าก็ไม่รู้ แต่ถามทุกครั้งก็บอกว่าสนุกดี)

ปลายแปรงจ้ะ
พี่หนอนฯ ฝากเพลงของเฉลียง "นายไข่เจียว" เสียงพี่ดี้มาให้ฟังด้วย (ให้น้ำลายหกสองสามติ๋งพอเป็นพิธี - ดูเหมือนเสียงเพลงมันเพี้ยน ๆ แต่ก็เอาเถอะ พอฟังได้...)

ตอนวัยละอ่อน พี่หนอนฯ ชอบทำอาหาร (ประหลาด สูตรใหม่ ๆ ทุกวันนี้ก็ยังชอบ) ต่างกันตรงที่สมัยก่อนนั้นตอนอยู่บ้านเราเอง คุณพ่อคุณแม่จะชอบชิมอาหารสูตรประหลาดของพี่หนอนฯ น่ะ ทั้งคาว ทั้งหวาน แต่ชอบทำขนมมากกว่า เพราะมันกินเล่นได้ไง

พ่อกะแม่ก็จะชิมนะ ท่านกินง่ายไง รสชาดจะดีไม่ดีก็กินได้ (หึ หึ...ก็เลยชอบทำ)

แต่พอแต่งงาน วัฒนธรรมการกินบ้านพี่หนอนฯ กะบ้านสาละมีต่างกันลิบลับ เขาอยู่ย่านเยาวราช อาหารการกินเป็นแบบสูตรมาตรฐาน ไม่พลิกแพลง คุณแม่แฟนจะทำอาหารอร่อยมากเลย อีกอย่างที่บ้านมีคนเป็นเบาหวานกันเยอะ ก็เลยงดทำขนมอะไรที่หวาน ๆ เพราะไม่มีใครกิน ก็จะเสียดาย

ทุกวันนี้ที่บ้านพี่หนอนฯ เวลาเข้าครัว แบ่งหน้าที่กัน พี่หนอนฯ ก็จะเป็นฝ่ายเตรียมเครื่องให้เรียบร้อย ส่วนคนปรุงก็มีสามีนั่นล่ะ เขาจะทำกับข้าวเก่งและชอบทำกับข้าว เรามันกินง่ายอยู่ง่ายก็เลยไม่เป็นปัญหา แต่ถ้าเราลงมือทำ เรากินอาหารหลายสัญชาติ แต่เขากินอาหารจีนรถจะจืด ๆ ชืด ๆ ถ้าเราปรุงเขาก็กินไม่ได้น่ะ ก็เลยบอกว่าเธอทำก็แล้วกัน ฉันเตรียม ฉันกิน ฉันตามล้างตามเช็ดทีหลัง คงต่างจากของปลายแปรงล่ะมังจ๊ะ

แต่อาหารของลูกพี่หนอนฯ ทำเองก็จะมีอะไรแปลก ๆ ให้ลูก ๆ ตื่นตาตื่นใจบ้างแหละ แป้งจะใกล้ชิดกับพี่หนอนฯ มาก ดังนั้นจึงซึมซับวิถีการกินอยู่แบบง่าย ๆ หลากหลายไปเรียบร้อยแล้ว

น้องแป้งคงใกล้สอบแล้วล่ะ ส่วนใหญ่โรงเรียนใหม่นี้จะมีการ test เก็บคะแนนเป็นระยะ ๆ เป็นเรื่อง ๆ ไป ระบบการสอนเขาใช้ได้ทีเดียว

คุณปุถุซน
ขอบคุณที่มาเยี่ยมบล็อกค่ะ
เป็นบล็อกของแม่ลูก
อาจจะไม่ค่อยถูกคอนักกวีเท่าไหร่
แต่แหม...อ่านความเป็นมาของชื่อ ปุถุซน
ก็อดขำไม่ได้ค่ะ
บางทีเวลาชื่อในหน้าจอ...มีคนใช้แล้ว
เราก็ไม่รู้จะใช้ชื่ออะไรเหมือนกัน
ก็ปล่อยเลยตามเลยไป
ชื่อนั้นสำคัญไฉน ?
(สมัยก่อนประโยคนี้ฮิตติดอันดับ แต่ปัจจุบันมันต้องสำคัญแน่ เห็นพากันแก้ชื่อเพื่อสิริมงคลกันเป็นทิวแถว)

อาบูลย์จ๊ะ
เข้าที่เข้าทางแล้วนะ
จัดสรรเวลาไว้ปั้นแต่งเทวดาแล้วนะ
อย่ามัวแต่เล่นบล็อกเพลิน...
เดี๋ยวการงานไม่เสร็จตามแผนที่วางไว้
จะหาว่าคนไม่สวยไม่เตือน...

น่าเสียดายนะพี่หนอนฯ ที่ส่งหนังสือให้โซนิคไม่ได้
เคยส่งหนังสือให้ลูกเพื่อนเล่มนึง ค่าส่งทบต้นเลยพี่
ราวกับหนังสือเป็นขุมทรัพย์แห่งปัญญา มันเลยคิดค่าส่ง
ซะแพง ส่งของใช้ยังถูกกว่าส่งหนังสือ ไม่รู้ทำไม

ไว้ไปเมืองไทยจะขนไปให้โซนิคละกันพี่
จำได้ค่ะว่า..โซนิคถนัดด้านภาษา

เมื่อวานโทรหาพี่หนอนฯ เพราะอยากขอเบอร์พี่โน
พี่หนอนฯไม่รู้ไปไหน เลยไม่ได้ทิ้งข้อความไว้กลัวพี่หนอนฯโทรกลับน่ะ รับปากพี่โนว่าจะโทรไปหา คุณพี่
ก็เปลี่ยนเบอร์ไปเป็นปี ลืมบอกน้องไป น้องก็เก็บเบอร์เก่า
ไว้ตั้งสองปี บทจะโทร..คนรับกลายเป็นหนุ่มเสียงหวานซะนี่ ดีนะไม่จีบเค้าน่ะ

โทรหาพี่ไม่ติด โทรหาคุณโดมมั่ง ไม่มีคนรับสายค้า
เลยได้แต่บ่นทางอีเมลไปหาพี่โนเฉยเลย ว่าพี่ต้องเปลี่ยน
เบอร์แน่ๆ โปรดให้หนูมาใหม่ซะดีๆ

อดคุยกับพี่หนอนฯเลยล่ะเมื่อวาน วาสนาไม่มีต่อกันเนาะ

โหพี่หนอนฯ เม้นท์ไปแล้ว มันหายไปไหนไม่รู้นิ
ช่างมันเถอะค่ะ

วันนี้ไปห้องสมุด เจอหนังสือเล่มนึง เขียนโดย
ไพบูลย์ พันธ์เมือง ชื่อหนังสือว่า ไม้เท้าสีชมพู
แม่น้องนิกก็ยืมมา ออกจะตะหงิดใจนิดๆว่า
ใช่ลุงบูลย์ป่ะน้อ พอโทรหาพี่โน พี่โนบอกว่าใช่
ก็จะได้อ่านกันล่ะค่ะพี่หนอนฯ มิเสียแรงได้เจอ

วันก่อนโทรหาพี่หนอนฯนะ ไม่อยู่ทิ้งทอศัพท์
ให้มันดังเล่นๆน่ะ

หนูแป้งจ๋า สบายดีไหม
หนูแป้งมีตัวช่วยด้วย..(อัพบล็อก)
เลยทักทายไม่ถูก ว่าลูกหนอน หรือแม่หนอนดี
เอาเป็นว่าเค้าน่ารักทั้งคู่แหละ

พี่เอารูปมาฝากตามสัญญานะคะ
รูปนี่เหมะกับหนูแป้งมาก ตั้งใจเล่น เอ๊ย เรียนนะคะ

มาเก็บค่าไฟครับ.. มาเก็บค่าไฟครับ
บ้านนี้นอนดึกหรือครับ มิเตอร์หมุนติ้วเลย..

ตามมาจากบล็อคพ่อเพยีย ครับ
น่าสนใจดีครับ น้องแป้งกับหนังสือชวนอ่าน

เฮ้อ..ค่อยยังชั่วหน่อย..เจ้าของบ้านกลับมาบ้านตัวเองแล้ว

นึกว่าจะย้ายสำมะโนครัว ไปอยู่บ้านอื่นซะแล้ว...

ตอนเช้าๆ อากาศสดชื่นนะจ๊ะคุณหนอน ลองลุกตื่นมาดูพระอาทิตย์ตอนเช้าสิ สวยงามมาก..

นอนดึกเห็นแต่พระจันทร์ ระวังจะกลายร่างจากหนอน เป็น
หมาป่าล่ะ..

เมื่อก่อนยานาก็เป็นอย่างนี้แหละ เอากลางคืนเป็นกลางวัน
เอากลางวันเป็นกลางคืน เดี๋ยวนี้ไม่เอาแล้ว...

คืดถึงเสมอนะคะ..

อู๊ย...น้าโนมาบ๊วยสุด อย่าว่ากันนะ
แต่ดีใจมากที่เห็นหนังสือโปรดของลูกแป้ง
แป้งใจดีมากจ้ะที่คิดถึงน้องจินนี่ด้วย
น้าโฯยังไม่มีเล่มนี้เลย ต้องไปหามาให้จินนี่อ่านแน่นอนจ้ะ
ยกสองนิ้วสัญญาแบบลูกเสือ...
งานหนังสือเด็กปลายเดือนนี้น่าจะมีเนอะ
สำนักพิมพ์ครอบครัวนะ เดี่ยวจดๆๆๆๆ ไปตามหาซื้อ

นี่คุยได้แค่นี้แหละจ้ะ ได้เวลาพาจินนี่อ่านนิทานก่อนนอนอีกแล้ว
ดูเหมือนยุ่ง แต่น้าโนมีความสุขมากนะที่ได้อ่านนิทาน
ไม่รู้แม่ชอบหรือลูกชอบ....

ขอบคุณในน้ำมิตร
ที่แวะมาทักทาย
แต่คืนนี้ต้องขอพักยก
เพราะกำลังทำงานที่หน้าจอค่ะ
ขอยกยอดไปก่อน
แล้วจะแวะมาคุยหลังเสร็จภารกิจ

วินัยเข้มแข็ง (นิดหน่อย) ค่ะ

วันนี้วันเสาร์....
เราไปเที่ยวกันเถอะ...

เพิ่งรู้เมื่อวานว่าวันนี้วันเสาร์....ฮี่ๆๆๆ
เพราะปกติก็จะมีวันหยุด 365 วัน เลยไม่รู้ว่าวันไหน จันทร์ อังคาร พุธฯ
โฮะ..โฮะ...โฮะ...อิจฉาล่ะสิ
ส่วนมากจะเถียงกันตอนวันพุธ กะ วันพฤหัส วันนี้วันอะไร..พี่ท่านก็บอกวันพุธ ปลายแปรงก็บอกวันพฤหัส...เถียงกัน
ไปดูปฏิทินเลยไป.....หยุดทะเลาะกันแป๊บหนึ่ง

วันนี้วันที่เท่าไรล่ะ ?

เย้...เราเลยไม่รู้สึกว่าตัวเองแก่กันเลยไง เพราะไม่รู้วันที่เท่าไร วันอะไร...คั่กๆๆๆ
เช้านี้แดดสวยมากเลยนะ...แม่หนอนฯ ลูกหนอนตื่นกันหรือยัง
บ้านปลายฟ้าไม่ได้เห็นแดดมาร่วมเดือนแล้ว...มาอาบแดดกันเร็ว

วันเสาร์เป็นวันที่ยุ่งเหยิงค่ะ
เด็กในเมืองจะมีกิจกรรมต่าง ๆ เยอะแยะ
เช่น ไปเรียนสิ่งที่อยากเรียน ไปเรียนเสริมพิเศษ ฯลฯ
ก็ต้องคอยตามรับตามส่งอยู่บ้าง

แม่น้องนิกจ๊ะ
วันก่อนมีโทรศัพท์เข้ามา
แต่พี่หนอนฯ รับไม่ทัน
และก็ไม่มีเบอร์โชว์ด้วย (ไม่โชว์เบอร์ ไม่โชว์ใจ อิ อิ)
เลยไม่รู้ว่าเป็นใคร เพราะมันขึ้นว่า "ไม่รู้จัก"
ก็เลยติดต่อกลับไม่ได้อ่ะจ้ะ

หนังสือไม้เท้าสีชมพู
เป็นงานของอาบูลย์ แม่นแล้ว
พูดถึงหนังสือเล่มนี้ทีไร
พี่หนอนฯ ก็จะนึกถึงความสัมพันธ์ของครูกะศิษย์คู่นึง
คือครูไพบูลย์ พันธุ์เมือง กับศิษย์ที่ชื่อมนูญ ณ นคร
หรือนักเขียนหนุ่มนามปากกา "ฉมังฉาย"
ที่ผันชีวิตจากคนเมือง จากพนักงานแบงค์
ไปใช้ชีวิตนักเขียนที่เชียงใหม่

ความเป็นมาของครูกับศิษย์คู่นี้น่าสนใจค่ะ
พี่หนอนฯ ชอบฟังเวลาทั้งครูทั้งศิษย์พูดถึงเรื่องนี้
มันเห็นความสัมพันธ์ที่อบอุ่น
และความมุ่งมั่นของศิษย์คนนึงที่ใฝ่ฝันอยากเป็นนักเขียน
และก็ตามหาครูนักเขียนของเขาในวัยเด็ก
จากหนังสือไม้เท้าสีชมพู ในแผงหนังสือข้างทางล่ะมัง (ถ้าจำไม่ผิดนะ)
แล้วก็ติดตามสืบหาคุณครูในวัยเด็กของเขาไปเรื่อย ๆ
จากโรงเรียนนึง ไปโรงเรียนนึง จนไปพบบ้านของครู และก็ได้มีโอกาสพบกัน
ครูก็ได้ถ่ายทอดวิทยายุทธ์การเขียนหนังสือให้กับศิษย์ที่มุ่งมั่นอยากเป็นนักเขียน และด้วยความสามารถเฉพาะตนของฉมังฉาย จึงทำให้เขาได้ทำงานที่ฝัน มีเรื่องตีพิมพ์ในหน้านิตยสาร เพียงเวลาไม่นาน ก็มีพ็อกเก็ตบุ๊คในบรรณพิภพออกมา
และศิษย์อย่างเขาก็ตอบแทนพระคุณครูด้วยการลาพักร้อน มาคอยดูแลคุณครูเป็นอย่างดีและเอาใจใส่ในยามที่ต้องเข้ามาในเมืองใหญ่
ว่าแล้ว...เรื่องจริงเรื่องนี้ก็เป็นเรื่องสั้นคุณธรรมชั้นดีได้เรื่องหนึ่งทีเดียวนะ
ยามนึกถึงเรื่องนี้ก็จะรู้สึกอิ่มเอมใจในสัมพันธภาพของมนุษย์เรา

คุณปะการังคะ
นี่...ถ้าคุณปะการังไม่มาบอก
หนอนฯ ก็ลืมไปเลยเรื่องค่าไฟ
โธ่เอ๊ย...ไอ้ที่ค่าไฟบ้านมันแพงนักแพงหนา
ที่แท้ก็เพราะคนนอนดึก (ตื่นเช้า) นี่เอง
เฮ้อ...ต้องรัดเข็มขัดซะแล้วล่ะ
จะพยายามนะ...แต่ไม่รู้จะเป็นไง

แต่พี่หนอนฯ คงเล่าเรื่องราวได้ไม่ดีเท่าเจ้าของเรื่องหรอกจ้ะ เพียงแต่อยากเท้าความจากหนังสือเล่มนี้เท่านั้นเอง

คุณยิปซีสีน้ำเงินจ๊ะ
ช่วงนี้น้องแป้งไปอยู่บ้านคุณอา
จึงไม่ได้มาส่งเสียง
แต่ก็จะคุยทางโทรศัพท์
จะคอยถามว่ามีใครมาคุยในบล็อกบ้าง
รูปน่ารักจังเลย
แป้งชอบทุกรูปที่พี่ยิปซีสีน้ำเงินนำมาฝาก
เย็นวันจันทร์แป้งคงได้แวะมาทักทายทุก ๆ คนจ้า

คุณภู เชียงดาว คะ
ขอบคุณที่แวะมาเยือน
ขยันทำงานจัง
หัดให้เด็ก ๆ อ่านหนังสือ
เป็นประโยชน์แก่ตัวเขาเองค่ะ
เพราะรุ่นเราก่อน ๆ
ไม่ค่อยมีโอกาสได้อ่านหนังสือดี ๆ
จำได้ว่าห้องสมุดโรงเรียนในระดับชั้นประถม
ขนาดเป็นโรงเรียนใหญ่ในกรุงเทพฯ
ยังมีห้องสมุดไว้สำหรับเอาเด็ก ๆ ที่ไม่มีครูสอน
ไปฝากไว้ให้อ่านหนังสือค่ะ
วันไหน...ครูไม่มา ดีใจมาก
ไม่ใช่อะไร จะได้ไปสูดกลิ่นหอมและความขรึมขลัง
ของห้องสมุดโรงเรียนค่ะ
ยืมหนังสือออกก็ยาก เพราะเขากลัวหนังสือที่มีน้อยนิดเสียหาย
ซึ่งต่างจากปัจจุบันมาก
เด็ก ๆ ได้รับการสนับสนุนการอ่านเต็มที่
ก็หวังว่าพื้นฐานการอ่านคงช่วยทำให้เด็ก ๆ ของเรา
ได้รับการพัฒนาไปในหลาย ๆ ด้านค่ะ

น้าโนของน้องแป้ง
คงเพราะน้องแป้งได้เคยไปเมืองหนังสือกะน้องจินนี่
และก็รู้ว่าน้องจินนี่ชอบอ่านหนังสือ
รวมทั้งน้าโนก็ชอบเขียนนิทานเด็กด้วย
ก็เลยคิดว่าน่าจะชอบหนังสือเล่มนี้เหมือนกันค่ะ

อันนี้ของพี่หนอนฯ เอง
ฟังเพลงคุณศักดิ์สิริที่บล็อกพ่อพเยียแล้ว
ระลึกถึงความหลัง
ตอนไปดูคอนเสิร์ตคุณศุ บุญเลี้ยง
ประมาณสองสามครั้งล่ะมังที่มีคุณศักดิ์สิริมาร่วมแจมด้วย

แต่ที่ประทับใจมากที่สุดก็คือที่คอนเสิร์ตกลางแจ้งในคืนวันพระจันทร์เต็มดวงที่ศูนย์วัฒนธรรมแห่งประเทศไทย ซึ่งในคืนนั้นใครต่อใครต้องช่วยกันลุ้นจนตัวโก่งเพราะเกรงฝนห่าใหญ่ตกลงมา เนื่องเพราะมันตกต่อเนื่องมาหลายวัน แต่โชคดีของคุณจุ้ยเขาแหละ เพราะค่ำคืนนั้นไม่มีฝนเลย
คุณศักดิ์สิริมาเล่าถึงเบื้องหลังการเขียนบทเพลง
ชิงช้าคนช่างฝัน ซึ่งพี่หนอนฯ ชอบมากค่ะ
เล่าได้ประทับใจ และบทเพลงที่ขับขานในคืนนั้น
ก็กังวาลและไพเราะมาก ๆ เลย
เฮ้อ...แก่แล้วนิ...ชอบรำลึกถึงความหลังซะเรื่อย...

คุณยานาจ๋า
แม้หนอนฯ จะนอนดี๊กดึก
แต่ก็ต้องตื่นแต่เช้า....เสมอ
เพราะฉะนั้นก็จะทันเห็นพระอาทิตย์ขึ้นแน่นอนจ้ะ
ติดแต่ว่า...บ้านหนอนฯ อยู่ในตรอกแคบ ๆ ย่านเยาวราช
แถวตลาดสำเพ็งน่ะ (คุณยานาเคยมามั้ย...นึกภาพออกรึเปล่านะ)
เงยหน้าขึ้นก็จะเจอะตึกสูง ๆ
บดบังทัศนียภาพบนท้องฟ้าซะหมดค่ะ
เมื่อไปบ้านต่างจังหวัด
หนูแป้งจึงชอบชวนแม่หนอนฯ มารอดูพระอาทิตย์ขึ้นยามเช้าเสมอ ๆ ค่ะ
ขณะทำงานอยู่หน้าจอคอมฯ
มองเลยออกไปนอกหน้าต่างที่อยู่เบื้องหน้า ก็จะเห็นหน้าต่างบ้านคนอื่น ๆ เต็มไปหมด
อีกทั้งเป็นตึกสูง 5-6 ชั้นอีกด้วย
โชคดีว่าเป็นตึกที่เป็นโกดังเก็บของ
กลางวันมีคนมาทำงาน ตกเย็นกลับบ้าน
กลางวันผู้คนพลุกพล่านเดินเบียดเดินชนกัน
ทั้งรถเข็นของ รถขายของ และคนขาย คนซื้อ
ตกกลางคืนเหมือนเป็นอีกเมืองนึงค่ะ
ร้างผู้คน ความสุขสงบกลับมาเยือน
นี่จึงเป็นเหตุให้หนอนฯ ชอบทำอะไร ๆ ในตอนดึก
ขณะที่ผู้คนพากันเข้าสู่นิทรารมย์ไปหมดแล้ว

ตะก่อนเกิดไฟไหม้ย่านสำเพ็ง
บ้านตรงข้ามกันค่ะ น่ากลัวมาก
เพราะซอยแคบ ห่างกันนิดเดียว
ดีแต่ว่ามันไหม้เฉพาะแถบฝั่งตรงข้าม
แต่ถึงกระนั้นก็ขนของหนีไฟกันแทบไม่ทัน
อะไรไม่เท่าคุณย่าต้องหอบหลานชายคนโตหนีไฟค่ะ
และน้องแฟนก็ได้รับบาดเจ็บเพราะเศษกระเบื้องแตกกระเด็นมาบาดต้นคอ
เวลาเกิดไฟไหม้จะน่ากลัวมาก ๆ เลย
เพราะรถดับเพลิงเข้าไม่ถึง
นึกแล้วสยอง...จริง ๆ
แต่แถวนี้ไฟไหม้บ่อย
ที่เป็นเช่นนั้นเพราะว่า
เขาเผาไล่ที่ก็มี
เขาเผาเพื่อหนีหนี้สินเวลากิจการล้มและขาดทุนตอนปิดบัญชีปลายปีก็มี
....ฯลฯ...
สารพัดเหตุผลที่เขาเล่าสู่กันฟังหลังเหตุการณ์ผ่านไปค่ะ

ในตรอกซอกซอยที่ใคร ๆ เห็นว่าเจริญสุด ๆ
ที่ทางแพงสุด ๆ
ทว่าในหลืบซอกเล็ก ๆ ยังมีคนยากลำบากอยู่เยอะ
แต่นี่ก็ถูกเผาไล่ที่กันไปจนเหลืออยู่ไม่มากแล้วล่ะค่ะ
พอไฟไหม้แหล่งชุมชนไป
ไม่ทันไร ตึกและอาคารสูง ๆ สวย ๆ ก็เกิดตามมา
ในเวลาไม่ช้านานนัก
และก็ทำเงินทำทองให้กะเจ้าของอาคารต่อ ๆ ไป
เป็นเศรษฐีไปหลายรายแล้วล่ะ
เฮ้อ...ร่ายยาวไปหน่อย ขออภัยค่ะ

ปลายแปรงจ๊ะ
เช้านี้แดดมัวเดินทางไปบ้านปลายฟ้าล่ะมัง
แดดแถวเยาวราชจึงโรยแรงและครึ้มฝนปานนี้
อิจฉาคนมีวันหยุด 365 วันซะจริงเลย
เป็นความเบิกบานและสุขใจที่ใครต่อใครก็อยากพบ
ที่คิดเช่นนี้
ไม่ใช่ขี้เกียจหรืออะไร
แต่หนอนฯ ว่า 365 วันที่ได้หยุดอยู่กับบ้าน
ก็คงทำให้เราได้ทำงานที่อยากทำ
มีเวลาหันไปมอง ชม และดมดอมดอกไม้บ้างอ่ะนะ
ดำเนินชีวิตอย่างช้า ๆ ไม่ต้องรีบเร่ง
ไม่ต้องแข่งขันกับการเคลื่อนตัวของวันเวลา
และมีวิถีชีวิตที่สงบมากขึ้น
ก็คิดไป...
แต่ในความเป็นจริง เราก็ยังต้องทำอะไร ๆ อีกมากมาย
เพื่อความอยู่รอด...เพื่อเป็นปัจจัยให้เราสามารถดำรงชีวิตเพื่อข้ามไปให้ถึงฝั่งฝัน
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็คงขึ้นกับตัวเราว่า...แค่ไหนจึงจะพอเหมาะพอดีกับการดำรงชีวิตอย่างมีความสุข
(ฮะ ฮ้า...มามาดขรึมอ่ะจ้ะ ติดใครมาก็ไม่รู้ ไอ้เรื่องธรรมะที่ซึมซับเข้าไปอยู่ในใจและแทรกซ้อนอยู่ในคำพูดนี่น่ะ)

ตอบทุกคนหมดแล้ว
บาย...
ไปทำงานก่อนจ้า

แถวสำเพ็งและเยาวราช ยานาไปบ่อยๆค่ะ โดยเฉพาะที่
เยาวราชทุกครั้งที่ไปต้องซื้อเม็ดเกาลัดกลับติดมือทุกครั้ง
ของเขาอร่อยจริงๆค่ะ..

และจะมีร้านอาหารจีนอยู่ร้านหนึ่งไปประจำ แต่ดันจำชื่อไม่ได้..ส่วนใหญ่ถ้ามีแขกมาจากญี่ปุ่นมาก็จะพาไปทานอาหารที่นั่นทุกครั้ง โดยเฉพาะปูผัดผงกระหรี่ อร่อยมาก..

ก็คงจะสมควรแล้วที่คุณหนอน นอนดึกเพราะ ทั้งเสียงรถ
เสียงแตรรถ เสียงอะไรต่อมิอะไรอีกเนาะ..ดูแลตัวเอง
นะคะ...แล้วยานาจะแวะมาบ่อยๆค่ะ.

คุณยานา

ผ่านมาแถวนี้เมื่อไหร่ก็อย่าลืมส่งข่าวค่ะ
เผื่อมีโอกาสพบปะกันบ้าง
แถวนี้มีร้านอาหารจีนอร่อยหลายร้าน
ไม่แน่ใจว่าที่คุณยานาบอกคือร้านอะไร
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเยือนในวันหยุดค่ะ

เพราะกลัวพี่หนอนฯจะได้โทรกลับไงคะ
เลยไม่ทิ้งข้อความ คิดว่าพี่หนอนฯอาจจะประชุม

อ่านหนังสือลุงบูลย์ จนจบ ทำให้นึกถึงวันเยาว์อ่ะพี่
จะมีเด็กซักกี่คนในยุคนี้ที่รู้จักผักผลไม้ที่ลุงบูลย์
เล่ามาทั้งหมด จะมีเด็กกี่มากน้อยที่รู้ถึงความยากลำ
บากในการใฝ่หาอนาคต เรียนรู้ถึงความอดทน
และความพยายาม ยุคสมัยมันเปลี่ยนไปจน
แม้กระทั่งนิกกับอลีนา อาจจะไม่รู้ถึงความละเอียด
อ่อนของชีวิตเลยก็เป็นได้ เนี่ยต้องเก็บไว้สอนลูกสาวลูกชายค่ะพี่หนอนฯ

ลุงบูลย์เขียนเก๊งเก่ง อ่านแล้วไหลลื่น
จะว่าไปนะพี่หนอนฯ หนังสือลุงบูลย์ยังมีแปะไว้
ในห้องสมุดที่แอลเอน่ะ เป็นห้องสมุดเดียวที่มีหนังสือ
ภาษาไทยด้วย ส่วนของคุณโดมไม่มีซักเล่ม
ครั้นจะบริจาครึ ก็เสียดายค่ะ

แม่น้องนิกจ๊ะ

รู้สึกยินดีแทนอาบูลย์
งานเขียนของอาบูลย์ก็จะเป็นอีกลักษณะหนึ่ง

ตอนนี้อาบูลย์แกกำลังเขียนเรื่อง "เมืองเทวดา"
เป็นนวนิยายไตรภาค (คือ มี 3 ภาค)
ถ้าชอบลักษณะงานเขียนแบบลูกทุ่ง ๆ
ตรงไปตรงมา
มีอารมร์ขัน และเสียดเย้ย
ก็อยากให้ลองหา
"เมืองผีดิบ"
มาอ่านดูจ๊ะ
แต่ต้องบอกก่อนว่าเป็นนวนิยายนะ

เมืองเทวดาของอาบูลย์
ยังไม่แล้วเสร็จ กำลังเร่งมืออยู่

ต่อไปเป็นเมืองอะไรก็ไม่รู้แล้วล่ะ
จำไม่ได้
ต้องให้อาบูลย์มาเล่าเอง
ฟังอาบูลย์เล่าเรื่องราวคร่าว ๆ ผ่านทางโทรศัพท์
ก็มันส์...และน่าจะสนุกนะ

วันนี้คุยน้อย จะไปทำงานแล้วจ้า
สุขสันต์วันอาทิตย์ (เวลาที่เมืองไทยนะ)

ขอบคุณแม่น้องนิก ที่มาโพสต์เล่าให้ทราบว่า "ไม้เท้าสีชมพู" ไปอยู่ถึงอเมริกา โลกช่างไร้พรหมแดนเสียจริง...

เอ้อ พูดถึง มนูญ (ฉมังฉาย) ตอนนี้อยู่ใต้ ตะกั่วป่า แม่ไม่สบาย แต่ว่าอาการดีขึ้นแล้ว ทว่าต้องเสียค่าใช้จ่ายมาก ต้องฟอกไตทุกสัปดาห์และต้องไปที่ภูเก็ต

และมนูญอาจจะเลิกร้านที่เชียงใหม่กลับไปอยู่ที่ตะกั่วป่า เพื่อดูแลแม่ เพราะพอมนูญไปอยู่แม่ซึ่งตอนแรกเข้าขั้น ไอซียู กลับทุเลาลงอย่างน่าอัศจรรย์

เห็นมนูญบอกจะไปหาอาจารย์อีกคน อาจารย์ประสิทธิ์ พ่อใหญ่ของปลายแปรง ไม่รู้ไปหรือยัง ความจริงถ้ามนูญได้คุยกับปลายแปรงก็น่าจะดี เพราะวัยไม่ห่างกันเกิน ไม่เหมือนคนที่กำลังเขียนอยู่นี่

เอ้อ ฟังหนอนเล่าเรื่องเยาวราชแล้วรู้สึกเหมือนอ่านวรรณกรรม เมื่อไรจะช่วยเขียนบันทึกแบบขรึม ๆ แต่หนักแน่น ลุ่มลึก และแฝงอารมณ์ขันน้อย ๆ นี้สักที รู้สึกนะ ว่านี่ก็คืออีกสไตล์หนึ่งที่มีเสน่ห์ลบึก ๆ ของหนอเมืองกรุง รีบ ๆ เขียนครอบจักรวาลให้อิ่ม แล้วเขียนเรื่องเยาวราชเถอะ รวมเล่มเมื่อใดขายตรึม เป็นสไตล์ที่ลอกเลียนกันไม่ได้จริง ๆ

มาที่แม่น้องนิกอีกครั้ง อยากบอกว่าเรื่องเล่าในวัยเด็ก ที่เป็นภาคต่อจากไม้เท้าสีชมพู ยังมีอีกเรื่อง ชื่อรื่อง "กาฝากต้นโพ" สำนักพิมพ์ฉลองบุญเขาจะพิมพ์ เมื่อใดไม่รู้ ตอนนี้ต้นฉบับอยู่ที่เขา

ขอบคุณหนอนเมืองกรุง ที่เผยแพร่เรื่อง เมืองเทวดา ตอนนี้ผมกำลังเขียนอยูตอน ๑๕ คิดว่าใกล้จะเข้ากึ่ง ๆ เรื่องแล้วครับ (ความยาวราว ๔๐ ตอน ๆ ละ ๗ หน้า เอ ๔) แต่ถ้าสนใจลองเอา "เมืองผีดิบ ภาค ๑" ไปอ่านดูก่อนไหมครับ เขียนในสไตล์ของผมเองที่ไม่เหมือนที่ใคร ๆ เขียนครับ เอาใจชาวบ้านแต่ไม่ตามกระแส...

สวัสดีจ้ะหนูแป้งและแม่หนูแป้ง



เดี๋ยวนี้บล็อกของสองแม่ลูกสวยเด่นสะดุดตาเชียวนะ

ขอบคุณมากที่เอาบล็อก "บ้านชบาฉาย" มาช่วยประชาสัมพันธ์ให้

แล้ววันหนึ่งเราจะไปกินสุกี้เท็กซัสแถวเยาวราชพร้อมกับหนูแป้ง

ลุงโดมของหนูแป้ง

เอาบล็อกชบาฉายมาแปะ
ทำให้หนอนฯ ต้องถอดเพลงของเฉลียงออกจากบล็อกตัวเองค่ะ
เพราะพอเปิดหน้าเว็บขึ้นมา เสียงเพลงตีกันสนุกสนาน
แต่ก็ยินดีค่ะ
และก็สะดวกกะหนอนฯ ด้วย คือคลิกดู หรือเลื่อนเคอร์เซอร์ดูความเคลื่อนไหวของบล็อกได้เลย

ตอนนี้ก็ทดลองทำอะไรสนุก ๆ สดใสกับหน้าเว็บนิดหน่อย
ให้เหมาะกะวัยของลูก (ไม่ใช่วัยของแม่)
โดยแป้งเขาจะกำหนดว่าจะเอาอะไรบ้าง
ก็เป็นกิจกรรมที่สนุกดี
วันจันทร์นี้ แป้งคงจะได้มาเห็นอะไร ๆ ในเว็บ
เชื่อว่าแป้งคงรออยากต้อนรับเพื่อน ๆ แม่หนอนฯ จะแย่แล้ว

เพราะแป้งชอบพาเพื่อน ๆ แม่ไปเอ็นเทอร์เทน
โดยเฉพาะไปชิมไปกินที่ร้านข้างทางอร่อย ๆ ย่านเยาวราชค่ะ

อาบูลย์คะ

ไม่ได้ติดตามข่าวฉมังฉายเลยค่ะ
แต่เชื่อว่าเขาอยู่ที่ไหนก็มีความสุขได้
และเขาก็เป็นคนหนุ่มขยัน ไฟแรง และมีความมุ่งมั่น
ประกอบกับมีภรรยาที่น่ารักและเข้าใจด้วย
(โปรดสังเกต...มีภรรยาดีเป็นศรีแก่ตัวสามีจริง ๆ ฮะ ฮ่า แถว ๆ นี้มีตัวอย่างให้เห็นเยอะแยะมากมาย ใช่มิใช่ ?)

ขอบคุณอาบูลย์...
ที่ช่วยเคาะช่วยเข็นอีกแรง
หมู่นี้ถึงฤดูกาลเคี่ยวและเข็นหรือไฉน
เข็นครกขึ้นภูเขาท่าจะง่ายกว่าเข็นคน (นี้) เขียนหนังสือเป็นเรื่องเป็นราวอ่ะจ้ะ

"เมื่อไรจะช่วยเขียนบันทึกแบบขรึม ๆ แต่หนักแน่น ลุ่มลึก และแฝงอารมณ์ขันน้อย ๆ นี้สักที รู้สึกนะ ว่านี่ก็คืออีกสไตล์หนึ่งที่มีเสน่ห์ลึก ๆ ของหนอนเมืองกรุง"

แหม...อาบูลย์จำกัดความเพื่อเชิญชวนให้เข้าร่วมวงน้ำหมึกได้อย่างมืออาชีพ ทำเอาหัวใจหนอนฯ เต้นแรง ฟูฟ่องขึ้นมาเชียว ทว่า...มันแว่บเดียวอ่ะค่ะ เพราะในความเป็นจริงยังไม่ได้เริ่มต้นทำอะไรมากไปกว่าที่เห็น ๆ อยู่ ซึ่งงานส่วนนั้นก็เป็นงานเขียนชนิดรวบรวมเรียบเรียงข้อมูลมากกว่าค่ะ แต่หนอนฯ ก็สนุกกับงานแบบนั้นเหมือนกัน

สิ่งที่อาบูลย์ พ่อพเยีย และใครต่อใครพยายามเคี่ยวและเข็นนั้น หนอนฯ ก็ไม่คิดปิดกั้นอะไรหรอก เพียงแต่ว่ายังต้องผัดผ่อนไปก่อนเพราะไม่ค่อยจะมีไฟอ่ะค่ะ

ต้องขอขอบคุณอาบูลย์ พ่อพเยีย และ ฯลฯ กับความพยายามในเรื่องนี้น่ะค่ะ

ฟังชื่อว่า..เมืองผีดิบ เป็นเรื่องผีหรือปล่าวพี่หนอนฯ
ไว้แม่น้องนิกไปเมืองไทย จะไปหาซื้อค่ะ
หรือไม่..พีหนอนมีเก็บไว้ ก็มาขายให้แม่น้องนิกซะดีๆ
เวลาที่แม่น้องนิกไปเมืองไทย จะได้ไม่ต้องไปหาซื้อ

ลุงบูลย์คะ ขอบคุณค่ะที่แนะนำหนังสือ ไปเมืองไทย
ต้องไปหาซื้อแน่ๆค่ะ แต่ตอนนี้เกรงใจเพื่อนที่จะไปหาให้
ใครๆก็ทำงานกันหมด ลำพังไหว้วานเพื่อนให้จัดการธุระให้
ก็พอทำเนา แม่น้องนิกเป็นคนขึ้เกรงใจคนค่ะ

ที่เรียกลุงบูลย์ไม่ได้หมายความว่าลุงบูลย์แก่นะคะ
แต่เรียกตามแป้ง น่ะค่ะ

แม่น้องนิก
พีห่นอนฯ มีหนังสือ เมืองผีดิบ อยู่
จะเอาหรือเปล่าล่ะ
เล่มหนาพอควรจ้า

สวัสดีค่ะ..คุณหนอนฯ

แวะมาเยี่ยมเยือนเหมือนเคย..สบายดีนะคะ..

คุณยานา

สวัสดีค่ะ หนอนฯ แฮปปี้ดีค่ะ (เดาะภาษาปะกิตซะด้วย)
เมื่อเย็นฝนตกหนักมาก ๆ เลย
ติดรถเพื่อนมาลงแถวเมเจอร์เซ็นทรัลปิ่นเกล้า
ต้องรอฝนซา
ไปดูหนังสือ (ไม่สนุกเพราะร้านมันเล็กค่ะ)
ก็เลยไปนั่งหาน้ำเลมอนกิน
พักเหนื่อยแล้วก็เดินทางต่อค่ะ
ชีวิตคนกรุงมันก็เหน็ดเหนื่อยไม่น้อยเนอะ

ขอบคุณแม่น้องนิก นะครับ

เรื่องจะเรียกลุงเรียกอา ไม่มีปัญหาสำหรับผมครับ ส่วนว่าผมจะแก่งั้กขนาดไหน(หรือเอารูปสมัยหนุ่มาโพสต์หรือเปล่า) ก็โปรดดูได้ในงานที่ผมไปสัมมนานักเขียนพานแว่นฟ้า นั่นละของจริง เอ...พูดเรื่องหนุ่มแก่เพื่ออะไร...

เรื่องเมืองผีดิบ ชื่อน่ากลัว คนคิดว่าเป็นเรื่องผี แต่แท้จริงแล้วเป็นสัญลักษณ์ ผีคือความดิบ เถื่อน กิเลสร้าย ที่อยู่ในคนครับ ในลักษณะที่ว่า ปากปราศรัยใจเชือดคอ หรือ พูดง่าย ๆ คือ สังคมยิ่งเจริญทางเทคโนโลยีเท่าใด ในสังคมของคนที่ไม่รู้จักพอ จะคิดแต่จะทำลายฝ่ายตรงข้ามที่เหนือกว่าหรือดีกว่าตนให้ย่อยยับไป

ดูอย่างผู้ที่มาปกบ้านป้องเมืองแต่ละคนซีครับ ถามว่าเคยมีสักคนไหนที่ถูกยกย่องว่าเป็นคนดี(ตอนยังเป็นใหญ่อยู่) เพราะจะถูกแต่ฝ่ายตรงข้ามที่มาทำลาย เพื่อให้ฝ่ายตนได้ยิ่งใหญ่กว่าทั้งนั้น

เคยมีคำ ๆ หนึ่ง ใครกล่าวผมก็จำไม่ได้ว่า

"อันประชาธิปไตยนั้นดีอยู่ แต่ต้องมีkuและพวกkuเป็นหัวหน้า... (ส่วนคนอื่นคนไกลอย่าได้มา ล้วนชั่วช้ากว่าkuทั้งนั้นเลย) ในวงเล็บลุงเติมเองเพื่อให้คล้องจอง

โอโฮ หนอน

บล็อกของหนอนตอนนี้เทคโนโลยีเพียบ ยังกะดูทีวี วีดีโอ ทำเอาบล็อกของอากลายเป็นแค่แผ่นกระดาษแผ่นหนึ่งไปแล้ว ไม่มีลูกเล่น ไม่มีชีวิตชีวา... ไม่มีคนเข้า...

อาชอบมาบล็อกของหนอน เพราะรู้สึกจะพอมีที่ทางให้นั่งให้ยืนมากกว่าบางบล็อก ขอบคุณที่ช่วยโปรโมท เมืองผีดิบ กับช่วยเสริมส่งให้อาได้เป็นที่รู้จักของผองเพื่อนหนอน

หนอนจึงเหมาะที่จะเป็นตัวละครเรื่อง "เมือง(พระ)อริยะ" ของอา น่าจะตัดคำว่า "พระ" ออก ดีไหมหนอน เดี๋ยวคนจะไม่อ่าน เพราะเข้าใจว่าเป็นหนังสือเทศน์สอนธรรมะ หรือเผยแพร่ศาสนา แล้วจะไปกันใหญ่ ทั้ง ๆ ที่ความจริงแล้วธรรมะไม่เชยเลย

"เมือง(พระ)อริยะ" อาบอกล่วงหน้าได้เลยว่า มาจากสังคมชาวอโศก ที่อาไปสัมผัสมาสองสามครั้ง กับทั้งอ่านหนังสือที่ทางญาติธรรมส่งมาให้ทุกเดีอนเป็นประจำ อ่านมากว่า๒๐ ปีแล้ว และเคยเขียนลงในแรงบุญแรงกรรม ๓ ตอนจบ ชื่อเรื่อง "หมู่บ้าน...." อะไรลืมชื่อเสียเสียแล้ว ทั้ง ๆ ที่เขียนเองนะนี่

ผู้ที่เทศนา เขียนและพูด ว่า "ธรรมะไม่ใช่ธรรมชาติ" คือ พ่อท่านโพธิรักษ์ แห่งสันติอโศก ที่อานั่งดูเทปรายการธรรมะของท่านได้เป็นวัน ๆ คืน ๆ ตอนติดตั้งจานรับสัญญาณดาวเทียมใหม่ ๆ และช่อง avctv เอามาเผยแพร่ทดลองออกอากาศ ตอนนี้รู้สึกจะมีที่ช่อง titv ตอนตี ๕ ลุงบูลย์ไม่ได้มาบัญญัติเถียงขึ้นเอง

แต่ถ้าจะขยายไปมาก คนไม่นับถือสันติอโศกจะไปเผาบ้านอาละเอียดเป็นฝุ่น ฮะ ฮ้า รีบหนีไปก่อนละ ไปเข้าบ้านปิดประตูลงกลอน ขังตัวเองต่อ...

บล๊อกสวยค่ะ สีฟ้าสดใสเชียว

ไม่ได้มาซะนาน

แวะมาทักทายตอนดึก ๆ ค่ะ

คุณหนอนบ้านนอก
เลี้ยงไหมไปถึงไหนแล้วคะ
ช่วงนี้ไม่ได้แวะไปดูตัวไหมเลย
เดี๋ยวว่างแล้วจะแวะไปดูค่ะ
ทำงานน่าสนุกนะคะ ได้คลุกคลีกะชาวบ้าน

อาบูลย์
ไม่แก่ยังไงไหว
ดูสิ ลืมชื่อเรื่องที่ตัวเองเขียนไปได้
หนอนฯ ว่าหนอนฯ ขึ้ลืมเรื่องชื่อเรื่องชื่อหัวเรื่องแล้วนา
อาบูลย์ยังมาแย่งแชมป์ขี้ลืมไปจากหนอนฯ อีกแน่ะ

เมืองอริยะ ชื่อนี้น่าจะดีกว่าค่ะ
กระชับดี
ที่ว่าหนอนฯ เหมาะจะเป็นตัวละคร
ฮะ ฮ่า พูดแล้วพูดเลยนะ ห้ามเอาคืน
มีพยานแยะด้วยนะจะบอกให้

ว่าแต่...ถ้าไม่ใช่นางเอก...ไม่เอานะ อิ อิ...

อยากได้ค่ะพี่หนอนฯ พี่หนอนฯจะเก็บไว้ให้ไปซื้อที่เมืองไทย หรือพี่หนอนฯจะส่งมาให้คะ แต่บอกพี่หนอนฯก่อนนะ
ว่า..ถ้าส่งมาให้ แม่น้องนิกจะขอส่งเงินให้พี่ โอนผ่าน
ธนาคารไปให้น่ะพี่ สะดวก แล้วแต่จอห์นจะว่างไปให้ตอนไหนเท่านั้นแหละค่ะพี่หนอนฯ(พี่หนอนฯ ส่งชื่อ เลขที่บัญชี
และธนาคารมาให้ด้วยค่ะ)ส่งเงินเข้าบัญชีมันถูกไงพี่

ถ้าพี่หนอนฯยอมรับ ก็ส่งมาได้ค่ะ แต่ถ้าฟรีไม่เอานะคะ
เกรงใจคุณแม่ลูกสาม (แต่ไม่เคยเกรงใจคุณพ่อลูกหนึ่ง)


++++++++++++++
สวัสดีค่ะลุงบูลย์ เรียกลุงตามน้องแป้งค่ะง่ายดี
ลุงบูลย์ตั้งชื่อเรื่องซะนึกว่าเป็นผี
ขอบคุณค่ะที่บอกเล่า ถึงเรื่องราว
แต่ยังไงก็ตาม แม่น้องนิกชอบเรื่องใสๆอย่างไม้เท้าสีชมพู
อ่านแล้วชื่นใจดีค่ะ

แวะมาทักยามสายของบ้านปลายฟ้าค่ะ...
ไม่ได้มาเสียหลายวัน ละลานตาหมดเลยนะเดี๋ยวนี้

ทำงานให้มันหยด...จะได้ลดรอบพุง

เดี๋ยวค่อยมาคุยยาวๆนะ

555
หนอนไหมยังเป็นวัยละอ่อน ตัวน้อย ๆ อยู่เลยค่ะ

ว่าจะพามาเที่ยวบ้านนี้บ้าง แต่กลัวจะไม่เอ็นดู...
เลยพาผีเสื้อไหมมาแทนก่อนนะคะ

หนอน
พอดีเลย นางเอกเรื่องเมืองอริยะยังว่าง ส่วนเมืองเทวดา วันทนีย์เอาไปกินเสียแล้ว

ของหนอนเอาไปแต่ชื่อจริงของหนอนนะ ตัวไม่เอา ฮ่า ๆ ๆ

น่าสนใจทีเดียว
แม้จะพ้นวัยแล้วก็ตาม

สวัสดีตอนเช้าค่ะ

ขอบคุณค่ะ ที่ช่วยบอกแหล่งตามหาหนังสือ

ชอบดาว 6 ดวงที่คอยตามลูกศรนี้จังเลยค่ะ..ยิ่งเล่นยิ่งเพลิน..คุณหนอน เข้าใจหามาเนอะ..

ไปดูหนังที่บ้านปลายแปรงมาหรือยัง ถ้ายังล่ะก็ต้องรีบๆ
ไปนะคะ

เพราะเขาแจกตั๋วฟรีนะคุณหนอน..

แม่น้องนิกจ๊ะ

พี่หนอนฯ จะส่งหนังสือไปให้เลย จะได้อ่านเพลินไปก่อน เรียกน้ำย่อย รออ่านเล่มสอง แต่มีเงื่อนไขว่าไม่ต้องโอนกะตังก์อะไรมาหรอก เอาเป็นว่ามาเมืองไทยเมื่อไหร่ รอแม่น้องนิกมาเลี้ยงข้าวก็แล้วกัน จะแขวนท้องรอน่ะ

คุณหนอนบ้านนอกคะ
ต้องขอบคุณที่เอาผีเสื้อไหมมาให้ดูค่ะ
คนกรุงฯ ไม่ค่อยได้เห็นอะไรแบบนี้หรอก
ยังขำว่า พาลูกไปพิพิธภัณฑ์ควายที่สุพรรณ
ลูก ๆ ยังชอบอกชอบใจที่ได้เห็นควายแบบใกล้ชิดมาก ๆ ค่ะ เหมือนคนกรุงฯ เข้าบ้านนอก ยังไงยังงั้นเลย
ลูกสาวชอบดูแมลงค่ะ
เดี๋ยวเห็นภาพต้องกรี๊ดแน่ ๆ เลย

คุณ p_tham
ขอบคุณที่แวะมาเยือนค่ะ
ยังไม่เคยแวะไปไหน
นอกจากวนเวียนอยู่แค่เพื่อนบ้านไม่กี่หลังนี้แหละค่ะ
ว่างแล้วจะไปเยือนบ้านคุณบ้าง
ส่วนหนังสือนั้น เหมาะกับเด็ก ๆ ค่ะ
แต่ผู้ใหญ่จะมีบทบาทสำคัญที่ทำให้หนังสือเล่มนี้มีความหมายและสนุกสนานมากขึ้นค่ะ
เป็นหนังสือที่แปลกเหมือนกัน

คุณยานาจ๊ะ
หนอนฯ ยังไม่ได้ไปบ้านปลายฟ้ามาเลยค่ะ
คุณปลายแปรงเธอสุดยอดจริง ๆ
หมายถึงว่าเธอมีอะไรมาเชิญชวนให้ไปเยือนบ้านอยู่เรื่อยค่ะ
ยังฝันไว้ว่า อาจจะมีสักวันที่ได้มีโอกาสไปเยือนบ้านปลายฟ้าจริง ๆ บ้าง
เกรงแต่ว่าเจ้าของบ้านจะหนักใจ...เพราะเห็นน้ำหนักตัว (หนอนฯ)...ฮะ ฮ่า..เอิ๊ก
ดาวหกดวงที่หางลูกศร
ทีแรกหนอนฯ ว่ามันเกะกะลูกตามากเลยล่ะ
ว่าจะเอาออก
แต่ก็ทำไว้ให้หนูแป้งเธอ
นี่เธอไปอยู่บ้านคุณอา ไปอยู่เป็นเพื่อนน้อง (ลูกของอา)ยังไม่เห็นบล็อกหน้าตาสดใสนี้เลยค่ะ
แต่ก็คอยถามว่า บล็อกของเธอเป็นไงบ้าง
(เธอว่าเป็นบล็อกของเธอแล้วล่ะค่ะ)
ต้องรายงานเป็นระยะ ๆ
ตอนหลัง ๆ นี้ พอจะคุ้นเคยกะดวงดาวหกดวงนี่แล้ว
ดูมันน่ารักดีอย่างที่คุณยานาว่าจริง ๆ ค่ะ
ว่าแต่...คุณยานาเป็นยังไงบ้าง
สุขภาพจิตนั้นเยี่ยมอยู่แล้ว แต่สุขภาพกายเล่าจ๊ะ อย่าลืมบอกกล่าวกันบ้างนะ

อาบูลย์จ๋า
"ทำไมถึงทำกับฉันด้ายยยยย...."
โธ่เอ๋ย หลอกให้เราดีใจซะยกใหญ่
นึกว่าจะได้เป็นนางเอกกะเขาก็คราวนี้
เอาแต่ชื่อ...ไม่เอาตัว (อย่างงี้ก็มีด้วย !!!)
เอาเถอะ...มิเป็นไร...
อย่างน้อยชาตินี้ก็ได้เป็นนางเอกของใครบางคนแล้ว
คนอื่นไม่เห็นเราเป็นนางเอกในสายตา
ก็ไม่เป็นไร...ไม่สนใจแล้วล่ะ

ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาเยือนค่ะ
หนูแป้งเธอยังติดภารกิจอยู่ จันทร์หน้าจึงจะมาเห็นบล็อกค่ะ

พี่หนอนฯ ขอบคุณค่ะ ไม่มากความนะพี่นะ
เดี๋ยวจะโดนแย๊บอย่างคุณโดมแย็บเข้าให้อีก
แต่มีโอกาสไปเมืองไทยเมื่อไหร่ ได้ทุกเมื่อเลยพี่
ถนัดค่ะเรื่องกิน นัดใครกี่นัดๆก็กินตลอดจนต้องใช้เวลา
ลดน้ำหนักตั้งสามเดือนน่ะพี่ ไม่อยากเสียเงินซื้อกางเกงใหม่ ขอบคุณนะคะพี่หนอนฯ

คุณแม่น้องนิกครับ คบ ๆ ไปแล้วจะรู้จัก หนอนเมืองกรุงนะครับว่า "คนนี้ยอดเยี่ยมหาได้ยากในยททธจักนักท่องเวบและนักเขียนจริง ๆ"

ลุงบูลย์กับหนอนเมืองกรุง รู้จักกันในเวบ ก็โต้ตอบเถียงกันไปมานี่แหละ น่าจะราว ๑๐ ปีได้แล้ว วันหนึ่งหนอนเขาทราบว่าผมจะมากรุงเทพฯ ลงรถที่ขนส่งสายใต้ หนอนเขามาหาเลยตามเวลานัดเป๊ะ ที่หน้าขำก็คือต่างคนต่างโทร.ขณะที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ กัน ในบริเวณ บขส.แดง ผมไปเข้าห้องน้ำ

ผมถามหนอนในวันนั้นว่า "เป็นไง พบกันรู้จักกันวันนี้แล้ว ต่อไปเรายังจะคบกันอีกหรือเปล่า" ที่ถามเช่นนี้เพราะผมมีบุคลิกพิเศษ เคยดูหนังตะลุงไหมครับ ไอ้เท่ง นั่นแหละคือผมตอนนั้น (แต่ตอนนี้ผมว่าผมหล่อขึ้นกว่าเดิมนะ)

หนอนเขาคบกับผมมานานกว่า ๑๐ ปีผมมากรุงเทพฯทุกทีเธอเลี้ยงดูตลอด บางครั้งผมเกรงใจเลยไม่บอกว่าผมไป

ครั้งที่ผมไปงานพานแว่นฟ้าที่ กทม. ผมไม่อยากให้หนอนไปหาเลยจึงไม่โทร.บอกล่วงหน้า เพราะผมรู้ว่าจะไม่มีเวลาพบกัน แต่หนอนโทร.ไป และเครื่องผมชาร์ตแบ็ตผมปิดเครื่อง หนอนก็ยังวานให้โดมโทร.จนโทร.ติด

สุดท้ายหนอนไปรอผมตั้งแต่ ๒ ทุ่มยันสี่ทุ่มในลอบบี้โรงแรม จึงได้มาเจอกัน นั่นขนาดว่าผมรีบบึ่งลงมาก่อนเพราะรู้ว่าหนอนมารอ งานพานแว่นฟ้าเขาอบรมหนักมาก อยากให้คนเขียนวรณณกรรมการเมืองมาก ๆ สนใจอ่านมาก ๆ

ผมเคยฝากเงินหนอนเมืองกรุงให้ซื้อเทปอัดเสียงแบบของนักข่าว ในราคา ๒๐๐๐ บาท ต่อมาถูกเด็กขโมยเสียที่ปะทิว ผมอยากได้ใหม่ หนอนเอาของเธอมาให้ ผมส่งเงินให้หนอน ๒๐๐๐ บาทเท่าเดิม ให้เธอไปซื้อเอาใหม่ หนอนไม่ยอมรับเงิน ตกลงตอนนี้ผมก็ยังไม่แน่ใจว่าเธอให้ผืม หรือว่าให้มาใช้ฟรี ๆ

ยอกันเองหน่อยคงไม่เป็นไร ตกลงนะหนอน ในนิยายเมืองอริยะ หนอนจะได้เป็นตัวที่มีบทบาทสำคัญมากที่สุดอาจจะถึงขั้นนางเอกก็ได้(เปลี่ยนใจเพราะเทปเครื่องใหม่) เพราะอามาคิดได้ว่า เมืองผีดิบ จีราพัชรเป็นนางเอก เมืองเทวดา วันทนีย์เป็นนางเอก

เมืองอริยะจึงยังหานางเอกใหม่ได้ แบบว่าเป็นคนมีธรรมะขั้นสูงดุจดังเจ้าแม่กวนอิมนั่นเชียว จะให้ปราบผีปิศาจจนพ่ายหมดทั้ง ๑๐ ทิศ ฮ่า ๆ ๆ

วันนี้มัวแต่เขียนบล็อก ยังไม่ได้จิ้มสักตัวเลย เมื่อวานเตรียมเรื่องสั้นสำหรับพานแว่นฟ้า และช่อการะเกด เดี๋ยวบ่ายนี้จะลุยต่อกำลังสนุกมาก

ผีดิบถูกย้ายไปไว้ใน ๓ จังหวัดภาคใต้ เหตุผลเพราะ สวป.วิเวก ทำให้เกิดผีดิบขึ้นใน อ.ทิวสนมากจนขบวนการจัดการให้อยู่ในอาณัติไม่ได้ คณะกรรมการสมาคมชีวิตอมตะ "ขบวนการผีดิบ" จึงมีมติให้ขนย้ายด้วยรถตู้คอนเทนเนอร์ ๑๐ คัน พาไปไว้ที่ ๓ จังหวัดภาคใต้

แห่แหนไปส่งกันคึกคัก ระหว่างทางขบวนการไปเจอรถไฟชนรถบรรทุกวัว ตอนก่อนจะเข้าหาดใหญ่ ตอนนั้นค่ำแล้ว มืด พวกสมาชิกขบวนการลงไปเชือดคอวัวดื่มเลือด สด ๆ เพราะพวกนี้(ที่ไม่ใช่ผีดิบ แต่ป็นครึ่งคนครึ่งผี)เดินทางเร่งรีบมาทั้งวันเกิดหิว ทำให้ลืมไปว่าซากผีดิบ ๕๐๐ กว่าตนที่อยู่ในตู้คอนเทนเนอร์ ได้กลิ่นเลือดวัว และเวลาก็ค่ำพอดี

ตู้คอนเทนเนอร์ทั้ง ๑๐ ตู้จึงแตกออกให้ผีดิบถาวร(ผีดิบตัวจริง)ออกมา โอ.. ขนาดคนเขียนเองยังสนุกเลยหนอน คือแบบสมองและและมือมันแล่นไปเอง ผู้เขียนจึงเหมือนได้อ่านไปด้วย และไม่ได้ลึกวางพล็อตไว้ละเอียดขนาดนั้น แต่มันเหมือนมีสิ่งมาบันดาลให้เขียน

อาว่าสนุกกว่าภาคแรกนะหนอน ตอนนี้อยู่ที่ตอน ๑๗ (ตอนละประมาณ ๗-๘ หน้า) ถ้าจะอ่านก็อ่านไอ้ที่ส่งมาไว้ก่อน ๆ ดู แล้วจะส่งตอนใหม่มาให้ อ่านแบบหยาบ ๆ วิ่ง ๆ ก็ได้นะ เผื่อจะได้ชี้แนะแต่เติมอะไรอีกบ้าง

แต่อย่าลืมว่าไม่ใช่วรรณกรรมสร้างสรรค์บันลือโลกนะ แต่เป็นแนวนิยายบางกอกกลาย ๆ

อาบูลย์

เรื่องดูน่าอ่านนะ
อย่ายกยอมาก
เดี๋ยวเหลิง
ตัวยิ่งเบา ๆ อยู่ด้วย

คืนนี้ไม่คุยเยอะ
เพราะกำลังทำงานอยู่จ้า

ไว้ว่างจะแวะมาคุย
ว่าแต่...
หาทางเข้าเว็บอาบูลย์ไม่เจอ
จำไม่ได้ว่าใช้ชื่อเว็บว่าอะไร
เอามาแปะหน่อยค่ะ

อ้อ...แม่น้องนิก
ที่อยู่เหมือนเดิมรึเปล่า
จะได้รีบส่งผีดิบของอาบูลย์ไปเที่ยวอเมริกา
ไม่น่ากลัวหรอก
ยืนยัน...
เพราะมันเป็นสัญลักษณ์
ที่อาบูลย์ซ่อนความนัยไว้น่ะ

พี่หนอนฯรีบๆตกปากรับคำอาบูลย์ไปเหอะ
ได้เป็น(เกือบ)นางเอกเรื่องเมืองอริยะ น่ะดีแล้ว ชื่อดี๊ดี เป็นศรีแก่ตระกูล
ถ้าอาบูลย์เปลี่ยนใจ ขอให้เป็นนางเอกเรื่อง เมืองผีดิบ แทนล่ะก็..ฮ่าๆๆ
คิดต่อเองเถอะ...

แม่น้องนิก
ขอยืนยันความใจดีของพี่หนอนฯ
พี่เองก็ตกหลุมรักพี่หนอนฯครั้งแรกเพราะ หนังสือที่พี่เขาส่งมาให้อ่านนี่แหละ
หนังสือคือ สะพาน...ซะล่ะมั้ง

หนอนตอนนี้เวบเกือบเสร็จแล้ว แหมไม่ยอมไปหา ถ้าไปบล็อกอาก็เจอหรอก
panmuang.th.gs/

ไม่ค่อยมีใครเข้า สงสัยจะต้องประกาศให้รางวัลซะแล้วมั้ง
แฮ่ ๆ แต่จะเอาอะไรให้เขาล่า ในหนังสือของตัวเอง ตัวยังต้องซื้อ ซื้อไปกี่พันบาทก็เกลี้ยงทุกที เวลาให้เขาให้ ๑๐ เล่ม บ.ฉลองบุญ

อาบูลย์
หนอนฯ ยังไม่ค่อยว่างในช่วงนี้จ้ะ
แวะเข้าไปชะแว่บนิดหน่อย
แต่ไปแบบนินจาน่ะ
ไม่ทิ้งร่องรอยไว้

แหม...ลงทุนสักเล็กน้อยเถอะ
หาหนังสือมาแจกแฟนเว็บหน่อย
แข่งกะบ้านโน้นเขา
เดี๋ยวแฟนคลับก็ตามไปตรึมหรอก

ตะเบบูญ่าจ๊ะ
คนใจดีใช่มีแต่พี่หนอนฯ
รู้ ๆ กันอยู่
ว่าตะเบบูญ่าเองก็เป็นผู้มีน้ำใจงาม
ที่ตามส่งหนังสือหรือสิ่งดี ๆ ที่น่าอ่าน
มาให้ตลอดเวลาที่รู้จักกัน
ยังรู้สึกขอบตุณอยู่เสมอ ๆ จ้า

พี่หนอนฯคะ ถ้าเป็นบ้านเลขที่ 8007 Saloma Ave.
ก็ใช่ค่ะ แม่น้องนิกก็เหมือนลุงบูลย์แหละพี่หนอนฯ
ที่เกรงใจ ไม่ได้คิดดูถูกพี่หนอนฯว่าขัดสนแต่อย่างใด
แต่ถ้าเราเป็นฝ่ายที่รับอยู่ฝ่ายเดียว แม้ผู้ให้จะเป็นพี่ก็ตามที แม่น้องนิกก็ไม่กล้ารับนัก

เนี่ย..ถ้าค้านก็กินใจกันอีกล่ะ ขอรับน้ำใจพี่หนอนฯก็แล้วกันค่ะ น้ำใจเป็นของมีค่านะพี่หนอนฯ ซื้อหากันไม่ได้ง่ายๆ
รู้ว่าพี่หนอนฯน้ำใจล้นเหลือ แต่บางทีอ่ะ แม่น้องนิกก็เกรงใจอีกเรื่องตรงที่ พี่หนอนฯทำงาน ไม่ค่อยจะว่างเหมือนอย่างแม่น้องนิกกับพี่โน จะเอ่ยปากอะไรก็อย่างที่บอกนี่แหละพี่

+++++++++++++++
ลุงบูลย์คะ

แม่น้องนิกเคยเจอพี่หนอนฯสองครั้งแล้วค่ะ
ไม่ค่อยได้รู้จักพี่หนอนฯในยุทธจักรนักเขียนนักท่องเวป
ซักเท่าไหร่ แต่ไปรู้จักกันตั้งแต่คุณโดมเริ่มเขียนบล๊อก
จนกระทั่งได้เจอกันตอนแม่น้องนิกไปเมืองไทย
ไม่ผิดหวังหรอกค่ะ อัธยาศัยพี่หนอนฯนุ่มนวลในการคุย
ในบล๊อกอย่างไร ตัวเธอก็เป็นอย่างนั้น

ครั้งนั้น คุณโดมเป็นคนนัดพี่หนอนฯ พี่ตะเบบูญ่า
พี่กล้วย มาเจอแม่น้องนิก สรุปแล้วแม่น้องนิกดูเด็กสุดในบรรดาพี่ๆ ทั้งๆที่พี่ตะเบบูญ่าแก่กว่าแม่น้องนิกปีเดียวเอง แต่ด้วยนิสัยคุยเก่งสนุกสนานร่าเริง
ของตัวเอง เลยทำให้รู้สึกตัวเองว่า พี่ๆเขาเป็นเทพส่วนตัวเองเป็นมาร อย่างนั้นเลย

แม่น้องนิกไม่ได้รู้ว่าพี่หนอนฯ เขียนอะไรอยู่ที่ไหนหรอกค่ะลุงบูลย์ นับถือพี่ๆทุกคนมาจนบัดนี้ ด้วยอัธยาศัยน้ำใจไมตรีที่มีให้น้องล้วนๆ ถ้าจะรักพี่ทุกคนก็ตรงนี้แหละค่ะ

สวัสดีค่ะคุณหนอนฯและลุงบูลย์

ที่ต้องสวัสดี 2 คนก็เพราะไม่รู้ว่าบล็อกนี้ลุงบูลย์ เป็นหุ้นส่วนเปล่า..เพราะเข้าไปรอลุงบูลย์ที่บ้านมา 2-3 วันแล้ว
ไม่เห็นกลับบ้านสักที..ไปบ้านคนโน้นออกบ้านคนนี้อย่าง
สนุกเพลิดเพลิน..ระวังนะลุงปลายแปรงจะยึดบ้านลุงน่ะ..

แล้วถ้าลุงยังติดฝนเหมือนคุณหนอนฯลุงก็ตอบ ยานาตอบตรงนี้ก็ได้นะลุง..อยู่บ้านลูกบ้านหลานดีกว่าเนอะ.

คุณหนอนฯล่ะคะ พักนี้ยังงานเยอะอยู่เหมือนเดิมหรือเปล่า
พักผ่อนเยอะๆนะคะ..ดูแลสุขภาพด้วยค่ะ..

คิดถึงนะคะ....

อีกเสาร์แล้วหนา...
ผ่านมาก็ยังเจียวไข่....
หนึ่งแผง 30 ใบ ไม่ถึงอาทิตย์...
ฝนตกแดดไม่ออก...
ไม่เหลือดอกไม้ใบหญ้า....
จึงต้องก้มหน้า..
กลับมากินไข่...
.........................................
ไข่..ไข่...ไข่....
กินได้ทุกวี่ ทุกวัน
ไข่ลูกเขยนั้นต้องให้แม่ยายทำ
ทำไม่หรอย...คอยรับเจ้าไข่ระเบิด
มาเถิด..มาเถิด..มากินไข่กัน...
ไข่ดาวสุกสันต์..เว้นวันกะไข่ต้ม...
อมเปรี้ยว อมขม..ดำปี๋สิไข่เยี่ยวม้า
ไม่ต้องมองหน้า...
เดี๋ยวปาไข่เค็ม...
อย่าทำหน้าเป็น..
จะเจอไข่เน่า...อ้าว..
ไข่หมดแผง..
ต้องไปเร่งไอ้แจ้...
ไข่ออกมาเดี๋ยวนี้...
แม่หนอนฯจะกินไข่....
ไข่...ไข่...ไข่...

ลุงบูลย์หายไปไหน..ไม่ไปบ้านเรา...
ที่แท้มาแอบอยู่บ้านนี้....หนีเด็กเรอะไง
คุยกัรุ่นใหญ่ๆได้สาระกว่ากัน..
แล้วอย่าบ่นว่าเหงา...แล้วอย่าพ้อหน้าเศร้า...
เขาไม่ยอมคืนดี....

เห็นรูปที่หนอนบ้านนอกเอามาให้ดูแล้วน่ารักดี ขำด้วย

สวัดีดีจ๊ะ หนอนเมืองกรุง ถ้าอยากให้จำได้จริง ๆ ส่งรูปมาให้ดูหน่อยสิจ๊ะ และถ้าพบพี่มธุรินก็ฝากความคิดถึงไปถึงแกด้วยนะจ๊ะ

แล้วจะหาหนังสือของน้องแป้งมาให้หลาย ๆ อ่าน ที่บ้านมีหลานชายวัน 12 กับหลานสาววัย 4 ขวบสองคนชอบขียนรูปมากกว่าอ่านหนังสือ

นับถือ

ไม่ร้ว่าพี่หนอนฯส่งหนังสือไปให้หรือยัง
วันอาทิตย์นี้ แม่น้องนิกจะออกเดินทางไปเยี่ยมปู่นิก
สิบวันค่ะพี่..หวังว่าหนังสือมันจะเดินทางมาถึงก่อนที่จะไป
จะได้เอาไปอ่านริมทะเลอย่างมีความสุข

ต้องขออภัยทุกคนค่ะ

ช่วงนี้หนอนฯ มีงานราษฎร์ที่ผัดวันประกันพรุ่งมานานต้องเคลียร์เยอะค่ะ
อาจไม่ได้ทักทายถ้วนทั่วทุกตัวคน
ถ้ามีจังหวะจะค่อยมาคุยค่ะ

(หนูแป้งตอนนี้ยังไม่คืนเรือนเลยค่ะ เพราะฝนตกทุกเย็นนี่ล่ะ คุณอาเธอจึงคว้าตัวไปอยู่บ้านโน้น)

สำหรับแม่น้องนิก
ไปเยี่ยมปู่นิกให้สบายใจก่อนค่ะ
พี่หนอนฯ มีเมืองผีดิบอยู่เล่มนึง
แต่บอบช้ำเพราะผ่านมือ (ผู้อ่าน) มาหลายคนแล้ว
ก็เลยอยากได้เล่มใหม่ส่งไปให้ค่ะ
คงจะต้องแวะซื้อที่ซีเอ็ด ปิ่นเกล้า(เพราะเคยเห็นมีวางขายที่นั่น)
หรือไม่อีกทีก็เสาร์อาทิตย์นี้ที่ศูนย์สิริกิติ์ อาจมีหนังสือของประพันธ์สาสน์ไปวางขายค่ะ
ต้องขอโทษด้วยที่ทำให้แม่น้องนิกผิดหวังเรื่องจังหวะเวลาของหนังสือไปนิดนึง
ไม่เป็นไรนะ
หาเล่มอื่น ๆ ไปอ่านริมทะเลก่อนก็แล้วกันจ้ะ
(พี่หนอนฯ ว่าเองเออเองเสร็จสรรพเลย...แบบมัดมือชกน่ะ)

สวัสดีตอนสายค่ะ

ซื้อมาแล้วค่ะ ราคา 850 จาก B2S เป็น USA เวอร์ชั่นน่ะค่ะ แม้จะไม่ค่อยถูกใจปก ที่มีแฮร์รี่ อยู่คนเดียว แต่ราคาได้เลย

แต่ก้อซื้อมาแล้ว

อ่านไหวไหม อืมม์ คงคล้าย ๆ กับลูกของคุณหนอนฯ ค่ะ
อ่านแบบแกะ ๆ เดา ๆ โดด ๆ เอาแค่พอเข้าใจค่ะ ว่าเกิดอะไรขึ้น แล้วจะเป็นไงต่อไป มีคนรอคอยให้เล่าให้ฟังอยู่ค่ะ

คาดว่ากว่าจะอ่านจบ ดิกฯ คงเปื่อยคามือ 55+

ไว้จะหาภาพผีเสื้อไหมสวย ๆ มาฝากน้องแป้งใหม่ค่ะ

พี่หนอนฯ..อ่านแล้วขำหนูแป้งไม่คืนเรือน
แม่หนอนฯนอนคิดถึงแป้งล่ะสิน่ะ

ว่างเมื่อไหร่ก็เมื่อนั้นล่ะค่ะพี่หนอนฯ ไม่ว่างก็ไม่เป็นไรพี่
รู้ว่าพี่หนอนฯยุ่ง..รุ่นเราๆ มันเริ่มได้หน้าลืมหลังแล้วน่ะพี่
ยิ่งลูกเปิดเทอมนะ แม่น้องนิกไม่กล้ารับปากใครค่ะ
กลัวลืมไม่ทำให้เขา แต่ถ้ารับปากจะคอยบอกเพื่อนว่า
ก่อนถึงวันนัด เธอจะต้องโทรย้ำฉันอีกครั้งนะ ไม่งั้นเสร็จ

พี่หนอนฯคะ วันนี้.. จอห์นว่าง
เลยได้โอกาสส่งของไปให้เพื่อนและเลยส่งหนังสือ
ภาษาอังกฤษ..ที่ได้มาจากทางโรงเรียนนิกที่บังคับ
ให้เด็กอ่าน..เป็นภาพสีทั้งเล่ม(บางๆ) ภาษาอ่านง่าย เป็นพื้นฐานของเกรด 2 มีราวๆสิบกว่าเล่มนี่แหละพี่(เดาๆเอาเพราะจับยัดใส่เท่าที่ยัดได้) แม่น้องนิกส่งไปให้แป้งฝึกอ่าน

คำต่างๆที่บรรจุลงในเนื้อเรื่องเหล่านั้น เป็นกลุ่มคำที่เด็กปอ 2 จะต้องเรียนรู้..พี่หนอนฯลองฝึกแป้งดูนะคะ คิดว่าแป้งน่าจะชอบ เพราะประโยคมันสั้นๆ และน่าจะเข้าใจด้วยภาพสีที่ประกอบคำบรรยาย

แม่น้องนิกจ๋า
ขอบคุณหลายเด้อ
รอเมืองผีดิบหน่อยนะ
เพราะหาซื้อยากนิดนึง
เปิดทำงานแล้วจะไปคว้ามาให้
แถวร้านหนังสือบนเซ็นทรัลปิ่นเกล้าจ้า
อ่านแล้ว...จะนึกถึงหนังไทยเรานี่ล่ะ

แวะส่งข่าวถึงแม่น้องนิกจ้า

หนอนฯ ได้หนังสือ เมืองผีดิบ มาไว้ในมือเรียบร้อยแล้ว
แหม...ทั้งร้านเหลืออยู่เล่มเดียวนี่ล่ะ
จะหาเล่มอื่น ๆ ของอาบูลย์ก็ไม่มี
(อ้อ...มีแต่สภาพหนังสือไม่ดีก็เลยไม่เอามา)
เอาไว้เจอะเพิ่มเติมแล้วค่อยจัดให้อีกทีนะจ๊ะ

หาภาพมาฝากน้องแป้งค่ะ เมื่อไหร่จะคืนเรือนหนอ

จากภาพผีเสื้อไหม ย้อนกลับมาที่หนอนไหมนะคะ
พอดีเห็นภาพนี้ท่าทางหนอนไหมดูน่ารักดี เหมือนจะทักทายน่ะค่ะ

คุณหนอนบ้านนอก

ขอบคุณมากค่ะ
ที่จริงเมื่อวันหยุด
หนูแป้งเธอคืนเรือนมาบ้านแล้ว
แต่พอดีคุณอาของเธอเข้าโรงพยาบาล
เราแม่ลูกเลยไป ๆ มา ๆ ระหว่างบ้านกับโรงพยาบาล
ตลอดวันหยุด
จึงไม่มีโอกาสได้มาพูดคุยทางตัวหนังสือ
แต่เธอก็คิดถึงบล็อกของเธอและพี่ ๆ ลุงป้าน้าอาทั้งหลายค่ะ

ว่าแต่ภาพหนอนไหมน่ารักจังเลย
หนอนฯ ยังไม่ได้แวะไปเยือนบ้านใคร
เพราะช่วงนี้กำลังพันตูกับหมู่งานทั้งหลาย
มีเวลาจะต้องไปดูว่าหนอนไหมของหนอนบ้านนอก
เติบโตไปถึงไหนแล้ว

ด้วยความยินดีค่ะพี่หนอนฯ

ตอนนี้ยังอยู่โอเรก้อนอยู่เลย ใช้เนทไม่ได้มากนักเพราะไปพักบ้านญาติแม่แทน

แม่น้องนิกคะ
พี่หนอนฯ ได้รับหนังสือแล้วด้วยความขอบคุณ
กำลังหาที่อยู่ของแม่น้องนิก
จู่ ๆ ซองหนังสือของแม่น้องนิกก็มาถึงโต๊ะทำงาน
ก็เลยได้ที่อยู่โดยไม่ต้องเสียเวลาหา
วันจันทร์จะส่งหนังสือไปค่ะ

ส่วนของแม่น้องนิกนั้น
พี่หนอนฯ ยังไม่ได้เปิดซองเลย
เก็บกลับบ้านไปเปิดซองแบบสบาย ๆ อารมณ์ค่ะ

ขอบคุณมากจริง ๆ

เป็นไงบ้างคะพี่หนอนฯ แป้งชอบหนังสือที่ส่งไปหรือปล่าว
หวังว่า..จะชอบ..นะพี่นะ ให้พี่โซนิคสอนแป้งก็ได้ค่ะ

คบหากันมาตั้งแต่ยังเรียนหนังสือเดินเล่นกินลูกชิ้นปิ้งอยู่แถวเสาชิงช้า ขึ้นเขาลงห้วยกันสนุกสนาน เนิ่นนานมาจนถึงวันนี้ แต่ก็นานปีถึงจะได้คุยกันสักครั้ง แต่ไม่ว่าจะขาดช่วงไปนานแค่ไหนรสชาดก็ยังเหมือนเดิมเป๊ะ แล้วน้ำจิตน้ำใจก็ช่างแสนงามเหมือนอะไรดีละ เห็นคนอื่นเขาชมแล้วไม่อยากชมอีก อุตส่าห์ฝากหนังสือของพ่อพเยียมาให้ ฝากขอบคุณหลาย ๆ อ่านแล้วอารมณ์ละมุนละไมขึ้นตั้งเยอะ นี่ตั้งใจว่าจะเลิกอ่อนไหวแล้วนะ สงสัยจะไม่ได้ซะแล้ว .....ฝากความคิดถึงน้องแป้งด้วยนะ คนอะไร แม่ก็เป็นหนอน ลูกก็ยังเป็นหนอนอีก น่ารักแท้ แท้ ว่าง ๆ ก็แวะไปหากันบ้างนะ แล้วจะเข้ามาคุยใหม่นะจ๊ะ

สวัสดีจ้ะเกลอเก่า

และแล้ว...ก็มาเยือนบ้านเราจนได้
ดีใจจัง
อย่าลืมแวะไปอ่านบล็อกนักเขียนทั้งหลาย
ที่เชื่อมลิงก์อยู่ที่บล็อกพ่อพเยียก็แล้วกัน
มีหลาย ๆ คน ยกตัวอย่าง คุณปะการัง ลุงไพบูลย์ พันธุ์เมือง คุณพิบูลศักดิ์ ละครพล คุณแพร จารุ ฯลฯ โอ้โฮ เยอะแยะน่ะ เหมาะกะเกลอเก่าแน่นอน
เพราะอ่านแล้ว...อาจจะอ่อนไหวทวีคูณยิ่งขึ้นไปอีก

ถ้าเกลอเก่าอ่านหนังสือแล้วรู้สึกดี
ก็อย่าลืมบอกต่อหรือส่งต่อให้ใคร ๆ ได้อ่านกัน
(หมายถึงหนังสือทุก ๆ เล่มนั่นแหละจ้า)
จะทำให้ความหมายของการอ่าน...มีค่ามากยิ่งขึ้น

เฮ้อ...มาเปิดตัวที่ฉากเสาชิงช้าเลยนะเนี่ย
จำได้สิ...ลูกชิ้นปิ้งรถเข็นที่อู่รถเมล์สาย 35, 42 อร่อยจะตายไป พูดแล้วก็ระลึกถึงความหลังนะ ไม่น่าเชื่อว่านั่นมันเนิ่นนานมาแล้วกว่า 26 ปีได้ล่ะมัง

ยังจำตอนที่เราขึ้นเขาลงห้วยกันได้ เป็นห้วงเวลาแห่งความสุขและมีความหมายช่วงหนึ่งของชีวิต โดยเฉพาะทริปภูเรือ...ถือเป็นทริปสุดยอดที่สุดของเกลอเก่าและเรานะ ยังจำได้ไหม...กลับจากทริปนั้นแล้ว เราได้พ่วงความประทับใจและความรู้สึกดี ๆ กลับมาเยอะแยะเลย กระทั่งได้บทกลอนต่อเนื่องมาหลายบทอย่างเช่นที่ขึ้นต้นบทว่า

"ภูเรือ...
ไม่อยากเชื่อจะมากมนต์ดลให้ฝัน
เสน่หาอาจหวานไม่นานวัน
เมื่อกาลผันใครหนา...จะมาภู..."

อิ อิ...แก่แล้วรำลึกถึงความหลังซะงั้น

ต้องขออภัยเพื่อนพ้องน้องพี่ทั้งหลายจ้ะ ที่เอาเรื่องส่วนตั๊วส่วนตัวมาคุยกัน นาน ๆ จะเจอะเกลอเก่าซักทีก็อดจะรำลึกความหลังไม่ได้จ้า

อยากจะจ้างอัพบล็อกมั่งไหมหนอน ส่งโค้ชมา จะทำให้ถ้าไม่ว่า

โห...แต่ละบล็อกใช้เวลาเป็นเดือน ถ้าเป็นโปสเตอร์ละก็โดนฝนฉีกขาดไปนาน

มัวแต่ไปเที่ยวปลูกดอกไม้บ้านคนอื่น บ้านตนเอ
งโหอามาที ต้องแหวกแทบตาย น่าฝนแบบนี้ด้วยกลัวงูกัดเท้า

ไปก่อนดีกว่า....

แม่น้องนิกจ๊ะ
หนอนฯ ส่งหนังสือไปให้เมื่อวานนี้ (วันจันทร์)
แต่ที่ไปรษณีย์ไม่มีซองกันกระแทก
ก็เลยไปซองจดหมายธรรมดา ๆ นี่ล่ะ
แต่คิดว่าคงเรียบร้อยดีจ้า
ได้รับแล้วก็อย่าลืมบอกด้วยนะ
น่าเสียดายแต่ว่า...ไม่มีลายเซ็นอาบูลย์เท่านั้นเอง
หนังสือที่แม่น้องนิกให้มาน่ารักมากเลย
น้องแป้งยังไม่เห็น แต่เดาว่าเธอต้องชอบค่ะ

อาบูลย์จ๊ะ
หนอนฯ ไม่ค่อยชอบอัพบล็อกอ่ะค่ะ
(เว้าซื่อ ๆ คือขี้เกียจ)
ช่วงนี้ลูกสาวไปอยู่บ้านอา พอเธอไม่มาเซ้าซี้ดูโน่นนี่
ก็เลยยิ่งไปกันใหญ่
เอาเวลาไปเคลียร์งานอื่นซะแยะ
ส่วนที่ไปปลูกดอกไม้บ้านคนอื่น
มันง่ายดี เพราะเขาถากถางที่ทางไว้ให้แล้ว
(แหะ แหะ มีข้อแก้ตัวอยู่เสมอน่ะนะ)

ถึงให้โค้ดอาบูลย์ไป
ก็คงไม่รู้จะไปปลูกอะไรในบ้านหนอนฯ
เพราะไม่ค่อยมีอะไรเป็นเรื่องเป็นราวค่ะ
บล็อกหนอนฯ อัพตามความสะดวกใจจ้า

ขอบคุณอาบูลย์ที่ปรารถนาดีค่ะ
ว่าแต่...มาบ้านหนอนฯ ก็ต้องระวังหน่อยนะ
ทางเข้าบ้านมันรกเพราะไม่ได้ถากถางหญ้าหน้าบ้านค่ะ

วันก่อนยั่วยุให้เขียนกลอน ยังเขียนออกมาได้แบบยอมรับเลยว่า อื้อ แน่ละ นี่เขาเรียนจบภาษาไทยมานะ จึงคมขนาดนี้ (เกือบฟาดเอาอาบูลย์ตกเวทีกลอนด้วยซ้ำ)

แต่พอมายุให้อัพบล็อกใหม่ซะมั่ง กลับบอกไปปลูกดอกไม้ตามบ้านคนอื่นดีกว่า

ว่าแต่ตอนนี้ช่วยไปกราบก้มประนมกร ร่ายกลอนถวายพระพรด้วยเซ่ เพิ่งอัญเชิญพระบรมรูปฯ มาติดตั้ง พร้อมจำหลักคำถวายพระพร คงต้องไว้สัก ๑ สัปดาห์ละ

อาบูลย์เจ้าขา

ตอนนี้หนอนฯ เร่งทำงานอยู่ส่วนนึง

แต่เวลาอีกส่วนนึง กำลังสนุกกะการอ่านหนังสือค่ะ มีหนังสือดี ๆ รอให้อ่านเยอะแยะไปหมดเลย เฮ้อ...หยิบเล่มโน้นที เล่มนี้ที เสียดายไปหมด...อยากอ่านทุก ๆ เล่ม งานก็อยากทำให้เสร็จ ๆ จึงรู้สึกว่าสับสนกะชีวิตหน่อย ๆ น่ะจ้ะ

ไว้จะแวะไปที่บล็อกอาบูลย์นะ
วันก่อนต่อกลอน กลอนของหนอนฯ ก็คงพอใช้ได้อ่ะนะ ถ้ามีโอกาสก็จะลองดูอีกค่ะ มันก็สนุกดีเหมือนกัน แต่มันก็ยาก ไม่ลื่นไหลแบบอาบูลย์หรอก เพราะอาบูลย์คิดก็เป็นคำกลอนแล้ว ความสามารถของหนอนฯ ยังต่างชั้นกะอาบูลย์ค่ะ ไม่ได้ถ่อมตัว แต่ความจริงเป็นดั่งนั้น

ขอไปทำงานก่อนค่ะ

คุณหนอนฯ ครับ
นานแล้วไม่ได้แวะมาเยี่ยม คึกคักอบอุ่นดีจังนะครับ
เสียดายแต่ของอาบูลย์แหละ ไม่เคยตอบครูคมเลยสักครั้ง ดูท่าจะชอบตอบแต่สาว ๆ(ฮิ ๆ)
เพิ่งกลับจากประชุมสโมสรนักเขียนและสัมมนานักเขียน 4 ภาค ได้อะไรมาเยอะ จึงอยากเชิญไปเที่ยวบ้านคนสนิทกันไง //www.oknation.net/blog/sangkom
ขอบใจล่วงหน้า
ครูคม

สวัสดีสองแม่ลูก
แม่หนอนฯ เขียนบอกลุงบูลย์ว่ากำลังอ่านหนังสืออยู่หรือ ดีจังเลย

ฝากข่าวถึงครูสังคมไว้ที่นี่ (เผื่อแกกลับมา) เข้าไปอ่านเรื่อง การสัมมนานักเขียนที่อีสานแล้ว แต่ว่าเขียนอะไรไว้ไม่ได้เพราะที่นั่นต้องเป็นสมาชิกก่อนถึงจะเขียนคอมเมนต์ได้ยุ่งยากนิดหน่อย

ฝากหนอนว่า ถ้าพบพี่มธุรินช่วยนำเบอร์โทร.ของพี่ให้เขาทีเพราะพี่โทร.ไปหาแกแล้วแต่ไม่มีคนรับ แต่ถ้าไม่เจอก็ไม่เป็นไรนะจ๊ะ เมื่อไหร่ก็ได้ อยากชวนแกมาเที่ยวเท่านั่นเอง ไมได้พบกันนาน เมื่อก่อนนัดกินกาแฟกันบ่อย ๆ พี่แกใจดีมาก ๆ

086 9216065

ขอบคุณหนอนมาก อยากเห็นรูปน้องแป้งบ้างได้ไหม

น่ารักดีคะ

คุณแพร จารุคะ
เมื่อคืนโทร. หาพี่มธุริน ไม่มีคนรับสายเช่นกันค่ะ
แต่ข้อความที่ฝากไว้จะส่งผ่านไปให้ค่ะ
พี่เขาคงดีใจที่ติดต่อคนชื่อ "ยาย" ได้
เดี๋ยวจะลองดูรูปหนูแป้ง ว่ามีภาพที่พอใช้ได้ไหม
เธอชอบเป็นแบบให้ถ่ายรูปมากเลยล่ะ

คุณส้มคะ
ไว้แวะมาใหม่นะ จะโพสต์รูปอะไรที่เมนต์หรือเปล่าเอ่ย ?

ครูคมคะ
ห่างหายการทักทายไปนาน
ไม่ค่อยคุ้นเคยกับ oknation
แต่ทว่า จะหาโอกาสเหมาะ ๆ แวะไปเยือนบ้านค่ะ
อาจล่าช้าเล็กน้อย ไม่ว่ากันนะ

เจ๋ง

ประกาศ
ต้องการขาย หรือให้เช่า บล็อกแก็งของลุงบูลย์ ใครสนใจติดต่อด่วน

เหตุผลในการขาย คือ มาเปิดและใช้กระบวนยุทธทุกกระบวนท่าแล้ว ก็ยังไม่มีลูกค้า จึงขอประกาศให้เช่า หรือขาย โปรดติดต่อด่วน... ช้าอาจเปลี่ยนใจ...

ส่วนเวบไซต์ panmuang.th.gs/ มีผู้จัดการดูแล มีลูกค้าประจำตรึมเลย(๒ คน )คนหนึ่งชื่อคุณเฟื่องฟ้า อีกคนชื่อหนูแจม เวบมาสเตอร์ ฮ่า ๆ ๆ ๆ ซึ่งเธอคงไม่ขายให้ใครนอกจากเธอจะขายเอง ฮ่า ๆ ๆ

ไปปลูกมะเขือรุ่งกว่าจริง ๆ โอ้ ทำไมเพิ่งคิดได้นะ...

เเป้งเพื่อนเราป่าว
เราหมิวนะ
เเป้งอายุเท่าไรละ ใช่เพื่อนเราป่าว