สวัสดีจ้ะโซนิคกับน้องแป้ง


ต่อไปนี้ลุงโดมจะได้มาอ่านที่น้องแป้งเขียน
สัญญานะว่าน้องแป้งจะมาเขียนเล่าอะไรให้ฟัง

น้องแงเวลาเดินไปกับแม่ไม่ต้องบอกเลยนะว่าเป็นแม่ลูกกัน เพราะหน้าเมหือนกันยังกับแกะพิมพ์กันออกมา

แวะมาชมความน่ารักของน้องแป้งค่ะ
และก็ชอบอ่านที่หนอนคุยกับพ่อพเยีย
ก็เลยตามมาถึงบ้านค่ะ

ลุงโดม
ไปหาหมอตาสนุกมั้ย หมอบอกว่าเป็นไงบ้าง
ป้ากล้วยไปด้วย หรือเปล่า
ห่างไกล ไม่ห่างกัน อ่านถึงบทที่ 3
หนูชอบตอนที่ลุงเขียนว่า
ผมพักสายตา เหลือบตาไปมองเห็นรูโหว่ที่ข้างฝา
ขำมากเลยค่ะ หนูชอบตอนนี้มาก ๆ เลย

แป้งพยายามพิมพ์เอง เขียนบล็อกยากมากเลย

1,500 ................ 5,561

ให้ลุงโดมทำการบ้านเลข เติมเครื่องหมายด้วยค่ะ

แค่นี้ก่อนนะคะ หนูจะไปกินพิซซ่าแสนอร่อย หน้าปูอัดและหน้าไส้กรอกค่ะ อาหย่อยมาก ๆ ถ้าลุงโดมเห็น ลุงโดมต้องน้ำลายไหลแน่ ๆ เลย

***********

พี่ยิปสีสีน้ำเงิน

ขอบคุณมาก ๆ
โอกาสหน้าเชิญมาห้องนี้ใหม่ค่ะ

สวัสดีจ้ะหนูแป้ง



ไปหาหมอตาไม่สนุกหรอก แต่ก็ไม่น่าเบื่อ

ลุงก็หาอะไรทำ เช่นอ่านหนังสือ ถ้าเบื่อๆหรือจำต้องรออะไร

ลุงก็ใช้วิธีอยู่กับลมหายใจ คือเวลาหายใจเข้าก็รู้ว่าลมหายใจเข้า
เวลาลมหายใจออกก็รู้ว่าลมหายใจออก

อยู่กับปัจจุบันตรงนั้นแหละ
ไม่เร่งให้เวลาที่รอมาถึงเร็วๆ

เพราะลุงรู้ว่าถ้าเร่งแล้วมันจะยิ่งช้า

เหมือนเวลาเราจะไปไหนนั่นแหละ ถ้าไม่รีบก็ไม่ช้า

ลุงรู้ว่าหนูแป้งต้องเข้าใจที่ลุวอธิบาย ถ้าไม่เข้าใจก็ถามแม่ต่อนะ

นั่งเรือจากท่าน้ำนนท์ไปลงที่ท่าศิริราช

ชื่อท่าเรือคล้ายๆเยาวราชเลย

ตัวเลขลุงโดมเติมเครื่องหมายดังนี้

1,500 < 5,561


หนูแป้งเขียนบล็อกเก่งมาก เขียนทุกๆวันจะทำให้พิมพ์คล่องขึ้น

แล้วคุยกันใหม่นะจ๊ะ

ลุงโดม
ตอบถูกแล้วจ้า

นางแมวดำนอนอยู่ข้างบันได เจอคางคกในรองเท้าหรือเปล่า มันจะกินคางคกหรือเปล่า ?

พรุ่งนี้โรงเรียนหยุด
เพราะคนประท้วงเยอะ
ครูกลัวรถติดค่ะ

แมวดำตัวนั้นไม่ได้เจอกับคางคกที่บันไดหรอก


เพราะมีอยู่วันหนึ่ง หลังจากที่ไม่ได้เอารองเท้าไว้ที่เดิมก็ไม่เห็นคางคกอีกเลย

มาเห็นอีกทีก็เป็นซากคางคกอยู่ในไหเล็กๆที่วางไว้ข้างบันได มันคงพลาดกระโดดลงไปแล้วขึ้นไม่ได้แน่เลย

ไม่รู้ว่าจะใช่ตัวเดียวกันกับที่มันอยู่ในรองเท้าหรือเปล่าก็ไม่รู้ แต่ว่าเห็นหน้าตาเหมือนๆกันก็น่าจะใช่