Bloggang.com : jimkong : Little Children : เด็กน้อยในร่างผู้ใหญ่

Little Children : เด็กน้อยในร่างผู้ใหญ่

Little Children เป็นผลงานล่าสุดของ ทอดด์ ฟิลด์ (Todd Field) ที่เราเคยรู้จักเขาจากเรื่อง In the Bedroom (ชอบมากกก สะเทือนอารมณ์) พอมาเห็นชื่อเขาปะอยู่กับเรื่องนี้เลยคิดว่าต้องดูให้ได้ โดยที่ตั้งใจจะไม่รับรู้เรื่องย่อหรือเนื้อหาใดๆ ทั้งสิ้น อยากไปตื่นเต้นกับบางมุมในหนังมากกว่า

แซร่าห์ เพียร์ส (เคต วินสเล็ต) อดีตนักเรียนปริญญาเอกสาขาวรรณคดี ทำหน้าที่แม่บ้านเต็มตัว เลี้ยงลูกสาวสุดเฮี้ยววัยสามขวบ-ลูซี่ อย่างเต็มเวลา ...ที่สนามเด็กเล่น สถานที่ชุมนุมของเหล่าคุณแม่ เธอได้เห็นสมาชิกแปลกหน้าอีกรายหนึ่งที่พอก้าวย่างเข้าเขตสนามเด็กเล่นมา ก็ทำให้บรรดาคุณแม่ทั้งหลายหัวใจเต้นไหวระรัวไปกับความดูดีของเขา และแอบขนานนามเขาว่า “the Prom King” โดยไม่เคยทำความรู้จักมากกว่านั้น แม้จะเห็นหน้ากันมาชั่วระยะเวลาหนึ่งแต่ก็ไม่เคยพูดคุยทักทายกัน ไม่รู้แม้กระทั่งว่าเขาชื่ออะไร

แซร่าห์รับคำท้าจากกลุ่มแม่บ้าน ว่าหากได้เบอร์โทรศัพท์ของเขามา เธอเอาห้าเหรียญไปได้เลย แน่นอนว่าแซร่าห์ทำได้สำเร็จ...เกินกว่าที่คาดไว้ด้วยซ้ำ มันเลยเถิดมากไปกว่านั้น ทำเอากลุ่มแม่บ้านแตกกระเจิง ไม่มีใครอยากสู้หน้าเธออีก... เขาชื่อแบรด (แพทริก วิลสัน) ส่วนลูกชายวัยห้าขวบชื่อแอรอน และนั่นเป็นจุดเริ่มของมิตรภาพของทั้งคู่

ทั้งแซร่าห์ และแบรด ต่างอยู่ในสภาพช้างเท้าหลังของครอบครัว ที่อะไรๆ ก็ล้วนแต่ขึ้นอยู่กับคู่ชีวิตของตน ไม่มีสิทธิ์เสียงอะไร นั่นอาจเป็นส่วนหนึ่งที่ดึงดูดทั้งคู่เข้าหากัน และเติมเต็มส่วนที่ต่างคิดว่าขาดให้แก่กันและกัน

ในละแวกบ้านย่านนั้นมีอดีตผู้ต้องหาคดีอนาจารเด็กพ้นโทษคุมขังออกมา-รอนนี่ แมคกอร์วี่ (แจ๊คกี้ เอิร์ล ฮาร์ลี่ – แสดงได้ยอดเยี่ยมมาก สุดสุด) ทำเอาทั้งชุมชนหวั่นผวากลัวเหตุการณ์จะซ้ำรอยเดิม รอนนี่ถูกรังเกียจจากทั้งชุมชน มีเพียงแต่แม่ที่กางปีกปกป้องเขาอย่างเต็มที่ เมื่อเวลาผ่านไป เหมือนว่าคนส่วนใหญ่เลือกที่จะอยู่ห่างๆ แบบต่างคนต่างอยู่ แต่อดีตตำรวจอย่าง แลรี่ ยังกัดไม่ปล่อย พยายามจัดการรอนนี่ในทุกเวลาที่เขาสามารถ...โดยเฉพาะเวลาเหล้าเข้าปาก

- - - - - -
แซร่าห์ – เด็กหญิงฉลาด ชอบความท้าทาย ที่ถูกบังคับให้อยู่ในกรอบสุดแสนอึดอัด สามีชอบเซ็กส์ในรูปแบบที่เธอคาดไม่ถึง แม้แซร่าห์จะยังมีสำนึกดีที่พยายามยับยั้งชั่งใจ แต่สุดท้ายก็ไม่สามารถระงับความอยากของหวานไปได้
แบรด – เด็กชายผู้ปฏิเสธการก้าวไปสู่ความเป็นผู้ใหญ่ เขาดูโหยหาภาวะผู้นำแบบที่ผู้ใหญ่มีกัน แต่เมื่อโอกาสมาถึงทีไรเขาก็กลับเลือกความสนุกความพอใจในตอนนั้นมากกว่าความรับผิดชอบ
รอนนี่ – เด็กชายที่มีแม่ปกป้องมาตลอด ด้านหนึ่งรอนนี่อยากจะเป็น “เด็กดี” แต่จิตใจสำนึกกลับไม่คล้อยตาม นำไปสู่ผลน่าเศร้าในภายหลัง
แลรี่ – เด็กชายซึ่งตั้งหน้าตั้งตาพยายามทำ (สิ่งที่ตัวเองคิดว่าเป็น) ความดีเพื่อชดเชยสิ่งไม่ดีที่ตัวเองเคยทำ
แคธี่ – เด็กหญิงซึ่งซ่อนอยู่ในบทบาทซึ่งดูเป็นผู้ใหญ่มีความรับผิดชอบกับทุกอย่างอย่างเต็มตัว แต่เธอก็ยังเป็นเด็กเอาแต่ใจ ที่ยังต้องพึ่งแม่ในบางครั้งอยู่นั่นเอง

เรื่องนี้ขายฝีมือการแสดงได้อย่างเต็มๆ !!! ต้องชมฝ่าย casting นะ เลือกมาได้ลงตัวมากๆ ไม่ว่าจะเป็น เคต วินสเลต ที่เหมือนจะเล่นเพียงแต่น้อย แต่สื่อความรู้สึกออกมาได้เต็มๆ ทั้งสีหน้า แววตา ท่าทาง หลากหลายอารมณ์ในเวลาเดียวกัน / แพทริก วิลสัน ที่เพียงแค่ออกมาให้เห็นหน้าและหุ่น (น่ากินมั่กๆ) แล้ว ก็เข้าใจได้ว่าทำไมบรรดาคุณแม่บ้านทั้งหลายถึงได้สะทกสะเทิ้นเขินอายกันนักเวลาที่ได้เห็นแบรด เราว่าเขาทำได้ดีเลยล่ะกับอารมณ์โหยหา อยากได้ แต่ก็ไม่ยอมลงมือทำอะไร / แจ๊คกี้ เอิร์ล ฮาร์ลี่ กับบท รอนนี่ คนนี้สิเราว่าสุดๆ เลย ออกมาทีไรสัมผัสได้ทันทีถึงความไม่ปกติของรอนนี่ ออกมาฉากไหนความเด่นไปอยู่ที่พี่แกหมด อีกคนที่มาคู่กับรอนนี่คือ แม่ของเขา ซึ่งแสดงโดย ฟิลลิส ซัมเมอร์วิลล์ (Phyllis Somerville) ซึ่งเด็ดขาดพอกัน สัมผัสได้ถึงความรักลูกของเธอเลย
- - - - - -

เราชอบงานภาพและการแสดงของเรื่องนี้จัง รับส่งกันได้อย่างมีพลังและมีความหมาย จะผิดหวังนิดๆ กับฉากจบที่ feel good ไปนิด มันทำให้รู้สึกหลุดจากภาพรวมช่วงแรกของหนังน่ะ

หนังจบแล้ว แต่เรายังสงสัยต่อว่า ในภายภาคหน้าแต่ละคนจะเป็นยังไงบ้าง...แลรี่จะเป็นเพื่อนกับรอนนี่มั้ย ความสัมพันธ์ระหว่างแซร่าห์กับแบรดจะเป็นยังไง สมาคมแม่บ้านจะมีปฏิกิริยายังไงกับแซร่าห์ แบรดจะเป็นผู้ใหญ่ขึ้นกว่านี้มั้ย เขาจะไปเอาดีทางกีฬาเอ๊กซ์ตรีมรึเปล่า กงล้อประวัติศาสตร์จะซ้ำรอยเดิมหรือไม่...อะไรๆ ก็เกิดขึ้นได้นะฮะ : )

...ดูหนังแล้วก็ย้อนกลับมาดูตัวเอง ว่าเราเป็นผู้ใหญ่แค่ไหนกัน?

Create Date : 12 สิงหาคม 2550

Last Update : 13 สิงหาคม 2550 0:17:45 น.

2 comments

Counter : 543 Pageviews.

เห็นด้วยครับ หนังจบแบบนั้นแล้วมันหลุดไปหน่อย น่าเสียดายมากๆเลย
แต่การแสดงของ Jackie Earle Haley นี่เด็ดจริงครับ ควรได้ออสการ์มากกว่า Alan Arkin

โดย: nanoguy

วันที่: 12 สิงหาคม 2550 เวลา:1:40:50 น.

เป็นหนังที่เซกส์ซี่อีกเรื่องที่รอมานาน แต่ดันไม่ได้ไปดูซะงั้น
ต้องรอเเผ่นอย่างเดียวแล้วสิเรา
ผมชอบ เจ้าของบล็อก เขียนอะครับ ทำให้อยากดูมากขึ้นๆๆๆ

โดย: haro_haro

วันที่: 24 สิงหาคม 2550 เวลา:11:34:48 น.