Bloggang.com : jimkong : Christmas in August

Christmas in August

Christmas in August เข้ามาฉายในเมืองไทยครั้งแรกเมื่อคราวเทศกาลหนัง...หลายปีมากแล้วค่ะ สมัยนั้นเทศกาลหนังยังจัดที่ศาลาเฉลิมกรุงอยู่ และเราก็ยังเรียนไม่จบเลย (นานจริงๆ ...ฮ่าฮ่า) จำได้ว่าหนังฉายแค่สองรอบ แล้วเราก็พลาดไปทั้งสองรอบ ทั้งๆ ที่อยากดูมากๆ เพราะฟี้ดแบคจากคนที่ได้ดูนี่ซาบซึ้งตรึงใจกันทั่วหน้า ในเฉลิมไทย ณ พันทิปก็พูดคุยกันด้วยความชื่นชม จะหาแผ่นดูก็ยาก บางคนประทับใจหนังมาก ถึงกับสั่งหนังจากเมืองนอกมาเก็บไว้ในครอบครองก็มี เราเองนี่ตอนหลังได้ดูเป็นวิดีโอ เช่าจากร้านโด่งดังแถวท่ามหาราชค่ะ พอได้ดูแล้วก็ต้องขวนขวายหามาไว้เป็นสมบัติส่วนตัวด้วยอีกคนเหมือนกัน

Christmas in August เป็นหนังเกาหลีเรื่องแรกๆ ที่เราได้ดู และจัดให้เป็นต้นตระกูลของบรรดาหนังรักกินใจสไตล์เกาหลีที่ค่อยๆ ทยอยตามออกมาจนถึงวันนี้

จุงวอน (Han Suk-kyu) หนุ่มวันต้นสามสิบ เป็นเจ้าของร้านถ่ายรูปเล็กๆ เขาอาศัยอยู่กับพ่อ น้องสาว น้องเขย และหลานอีกหนึ่งคน จุงวอนยังเป็นโสดอยู่ด้วยความรักฝังใจกับเพื่อนหญิงตั้งแต่สมัยเรียน แต่เธอแต่งงานไปแล้ว

ดาริม (Shim Eun-ha) ตำรวจจราจรสาว เธอมีหน้าที่ดูแลให้จอดรถเป็นที่เป็นทาง ใครจอดที่ห้ามจอดก็แจกใบสั่งพร้อมกับถ่ายรูปไว้เป็นหลักฐาน เพราะรูปถ่ายนี่เองเธอเลยได้รู้จักกับจุงวอน เพราะเธอเอามาล้างอัดที่ร้านของเขา

ดูก็รู้ว่าดาริมออกจะชอบจุงวอนอย่างเห็นได้ชัด แม้จะไม่พูดตรงๆ แต่ก็รับรู้กันได้ จุงวอนซะอีกที่แม้จะรับไมตรี แต่ก็ไม่รุกให้คืบหน้าไปกว่านั้น

หนังเต็มไปด้วยรายละเอียดที่เราไม่ควรเล่า เพราะมันจะไปผูกกับบทสรุปของเรื่อง แต่รายละเอียดแบบบ้านๆ ที่เราอาจมองข้ามไปในชีวิตจริงนี่แหละ พอมองกลับไปอีกครั้งมันอาจมีคุณค่า มีความหมายอย่างนึกไม่ถึงเลยทีเดียว...ทำดีต่อกันในทุกๆ วันเถอะค่ะ : )

*** ส ป อ ย ล์ ล ะ เ อี ย ด พ อ ป ร ะ ม า ณ ***

หลังจากที่ดูทั้งวิดีโอและดีวีดีมาหลายรอบจนแทบจะเรียกได้ว่าขึ้นใจ ก็มีโอกาสได้ดูในโรงซะทีกับโครงการหนัง 28 วันที่ House ทุกทีเราดูด้วยความรู้สึกอบอุ่นหัวใจ แต่คราวนี้ทำไมดูแล้วน้ำตาท่วมใจขนาดนี้ก็ไม่รู้ มันบีบคั้น มันเศร้าเพราะดูอยู่บนพื้นฐานที่ว่า – เรารู้จุดจบ – ฉะนั้นบรรดารายละเอียดที่เราเห็นน่ะ มันเลยยิ่งสะกิดต่อมสะเทือนใจกันสุดชีวิต

...ถ้าเรารู้ตัวว่ากำลังจะตาย เราจะยังพยายามแฮ้ปปี้กับชีวิตได้อย่างเขาหรือเปล่านะ?

เวลาอยู่กับคนอื่น จุงวอนพยายามปกปิดอาการป่วยระยะสุดท้ายของตัวเองไว้ แสร้งว่ายังแข็งแรง ไม่มีอะไร ทำตัวเหมือนปกติ อารมณ์ดี เป็นผู้ให้ให้กับทุกคน แต่เมื่ออยู่ลำพังหรือขาดสติเราก็ได้เห็นว่ามันไม่ใช่เลย เขาว้าวุ่น สับสน เครียดกับมันอย่างหนัก และอาการป่วยนี้ทำให้เขาไม่กล้าเปิดใจพัฒนาความรักครั้งใหม่ที่เหมือนว่ากำลังค่อยๆ เติมโตอย่างช้าๆ เงียบๆ และงดงาม

ตอนที่จุงวอนเปิดพัดลมให้ดาริมที่เหน็ดเหนื่อยจากงานมานั่น ง่ายๆ แต่อบอุ่นหัวใจเป็นบ้าเลยค่ะ

เราพลอยรู้สึกดีมากๆ แต่ก็น้ำตาตกไปด้วย กับพี่น้องที่ถ่มเมล็ดแตงโมแข่งกัน

น้ำตาตกไปกับความพยายามของจุงวอนที่จะสอนให้พ่อใช้รีโมตวิดีโอ พยายามเท่าไหร่พ่อก็ไม่เก็ตสักที สัมผัสได้กับความอัดอั้นตันใจ กลัวว่าตอนนี้ตัวเองยังอยู่ ก็ยังทำให้พ่อได้ แล้ววันข้างหน้า...ซึ่งดูจะอีกไม่ไกล...ที่เขาจะไม่อยู่แล้วล่ะ ใครจะมาทำให้พ่อ ว่าแล้วก็ลงมือเขียนขั้นตอนการใช้เพื่อเป็นคู่มือให้พ่อไว้ดู

น้ำตาตกไปกับตอนที่จุงวอนตื่นมากลางดึกเพราะฝนฟ้าคะนอง พลิกไปพลิกมา สุดท้ายก็ไปมุดผ้าห่มนอนกับพ่อเหมือนเด็กชายเล็กๆ วันเวลาแบบนี้คงเหลืออีกไม่นาน

Christmas in August เป็นหนังรักแบบเนิบๆ เรื่อยๆ และเชิดชูสถาบันครอบครัวกันอย่างเต็มที่ เต็มไปด้วยอารมณ์แปลกๆ ที่ดูอบอุ่นหัวใจ แต่ก็เศร้าอย่างร้ายกาจไปพร้อมๆ กัน และหนังก็มีอะไรแบบนี้ไปตลอดเรื่องซะด้วยสิคะ เราเชื่อว่าถ้าดูครั้งแรกอาจไม่เศร้านัก แค่อึ้งๆ กับฉากจบ เพราะยังไม่รู้ถึงจุดจบของเรื่อง ยังมีความหวัง+คอยเอาใจช่วยความรักของทั้งคู่อยู่ แต่พอผ่านรอบแรกไปแล้วนี่สิ เรารู้แล้วว่าในที่สุดจุงวอนก็ตาย และไอ้ที่เขาพยายามทำมาทั้งหมดนั่นเพราะเขารู้อยู่ตลอดเวลาว่าเขาต้องตายแน่ๆ โอ้โห! มันโคตรเศร้าจริงๆ

Create Date : 30 สิงหาคม 2550

Last Update : 3 กันยายน 2550 0:07:36 น.

5 comments

Counter : 1340 Pageviews.

ฉากพระเอกสอนพ่อกดทีวี นี่ร้องไห้เป็นถังเลย

โดย: merveillesxx

วันที่: 30 สิงหาคม 2550 เวลา:23:52:09 น.

คุ้นๆ นะ แต่คิดว่ายังไม่ได้ดูเเน่นอนครับ
อยากดูจัง

โดย: haro_haro

วันที่: 31 สิงหาคม 2550 เวลา:13:01:06 น.

สงสารนางเอก...
แบบว่าสุดท้ายจะรู้หรือยังว่าพระเอกไม่ได้อยู่แล้ว

ยังคงเก็บความรักไว้...ต่อไป

เราเริ่มดูหนังของผู้กำกับคนนี้..
เรื่องแรกน่าจะเป็น One fine spring day จำได้ว่านอนๆ ดูแล้วหลับไป

แล้วลุกขึ้นมาเปิดดูอีกรอบ...
ถึงได้รู้ว่ามันเป็นหนังที่ต้องใช่ สมาธิดูพอสมควร...อ่ะ ก็ถ้าเพลอแว้บเดีี๋ยว
คุณอาจพลาดการสังเกตอารมณ์ของตัวละครบางตัวไป

หรือเราเครียดเกินหว่า...

ที่มันสนุก ก็ตอนที่ดูไม่รู้เรื่องแล้วมา discuss กับเพื่อนๆ นี่แหละ...หนังเรื่องเดียวกัน ทำให้คนดูคิดไปได้ต่างๆ นาๆ

โดย: aseptic

วันที่: 31 สิงหาคม 2550 เวลา:20:26:25 น.

หนังแจ้งเกิดของ เฮอ จินโฮ จริงๆ และทำให้หนังเกาหลีเรียกน้ำตาโผล่มาอีกเป็นร้อยเรื่อง แต่ก็ยังหาเรื่องที่เทียบกับเรื่องนี้ได้น้อยมาก

สำหรับผมนี่ไม่ใช่หนังเรียกน้ำตาครับ แต่ดูจบแล้วอึ้ง....ไปนาน

โดย: yuttipung

วันที่: 1 กันยายน 2550 เวลา:16:23:12 น.

เพิ่งได้ดูรอบแรก
อึ้ง และไม่ค่อยเข้าใจ
แต่ถือว่าเป็นหนังดี
คงยากที่จะทำได้แบบพระเอก

เห็นด้วยให้ทำดีกับคนที่อยู่ตรงหน้าเราให้มากที่สุด

โดย: คนขับช้า

วันที่: 25 กันยายน 2551 เวลา:23:03:46 น.