|
|
|
| | 1 | 2 | 3 |
| 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
| 25 | 26 | 27 | 28 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Perfume: The Story of a Murderer
Perfume: The Story of a Murderer ทำมาจากนิยายเรื่อง Das Parfum โดย Patrick Süskind (ภาคภาษาไทยแปลโดย สีมน) เราเคยอ่านเมื่อหลายปีมากแล้ว ตั้งแต่ที่คุณสีมนเธอแปลนั่นแหละ อ่านแล้วก็ให้ตื่นใจไปกับกลิ่นและจินตนาการของคนเขียนซะเหลือเกิน เซอเรียลมากๆ
Perfume เป็นเรื่องของนาย ฌอง-แบพติสต์ เกรอนุยล์ (Ben Whishaw) ผู้ซึ่งมีฆานสัมผัสดีเป็นเยี่ยม เขารับรู้ได้ทุกกลิ่นที่มีในโลก และปรารถนาที่จะเก็บกักกลิ่นเหล่านั้นมาผลิตเป็นน้ำหอมที่ดีเยี่ยมที่สุดในโลก ดีที่สุดเท่าที่เคยมีมา กลิ่นที่เขาเห็นว่าเป็นที่สุดของที่สุดคือกลิ่นของหญิงสาวนั่นเอง
- - - - - -
อย่างที่บอกว่าหนังสือมัน Surrealism โคตรๆ ทั้งเล่มเต็มไปด้วยกลิ่น จะมาทำเป็นหนังแล้วให้คนดูสัมผัสถึงกลิ่นก็ไม่ใช่งานจิ๊บๆ แต่ Parfume ใช้ประโยชน์จากความเป็นหนังเล่าเรื่องด้วย ภาพ (โปรดักชั่น มิสอองซีน สี) และ เสียง (บท เสียงพูด เสียงดนตรี และเสียงประกอบอื่นๆ) ได้อย่างมีประสิทธิภาพ เอาความเซอร์ฯ ทั้งหลายในหนังสือมาทำให้เป็นหนังได้โดยที่ยังคงอารมณ์ของหนังสือไว้ได้ และแม้ว่าทั้งเรื่องจะมีเกรอนุยล์เป็นศูนย์กลาง แต่เราก็แทบจะนับประโยคที่เขาพูดได้เลยทีเดียว หนังหาทางออกด้วยการใช้เสียง voice over มาช่วยอธิบายความเป็นไปแทน
ช่วงต้นของชีวิตเกรอนุยล์เป็นไปอย่างมืดมน ภาพก็ดูหม่นมืดเศร้าซึม แต่เมื่อใดที่เขามีความสุข ภาพก็สดใสขึ้นมา และภาพมาสดใสขึ้นเต็มๆ ก็ตอนที่เกรอนุยล์ไปฝึกวิชาที่เมืองกราสและมีความสุขกับการสกัดน้ำหอมกลิ่นที่หอมที่สุดในโลกนั่นเอง
เราดูหนังเรื่องนี้ด้วยความอิ่มในอารมณ์ รู้สึกว่าคนทำทำอย่างให้เกียรติคนดู และคนดูอย่างเราก็รู้สึกเป็นเกียรติที่เขาตั้งใจทำหนัง ตั้งใจแล้วงานออกมาดีด้วยนี่สิ ดูไปปลื้มไป จนจบรอดุเครดิตท้ายเรื่องเห็นชื่อผู้กำกับขึ้นมาถึงได้แทบกรี๊ด เคยสนุกกับหนังของ Tykwer มาสองเรื่อง (Run Lola Run กับ the Princess and the Warrior ไม่นับ Paris, I love you) กับสไตล์ตัดต่อรวดเร็วกระชับฉับไวสุดๆ แต่กับเรื่องนี้คาดไม่ถึงนะ ว่าจะเป็นฝีมือเขา มันไม่ใช่อารมณ์แบบสองเรื่องนั้นเลย
Ben Whishaw ที่แสดงเป็น ฌอง-แบพติสต์ เกรอนุยล์ หน้าตาโรคจิตดี ดูแล้วน่าจะจัดได้ว่าเป็นพวกโอตาคุ หมกมุ่นได้จำพวกหนึ่ง หมกมุ่นกับการคิดค้นและกักเก็บกลิ่น (ดูๆ ไปนึกถึงปุ้ยอ่ะ หน้าตาเกือบเหมือน แต่ปุ้ยมันดูไม่โรคจิตเท่า) แสดงดีเลยล่ะ เพราะเป็นคนที่ต้องอุ้มหนังทั้งเรื่องไว้ เราว่าเขาเอาอยู่นะ ฉากที่ ค้นพบตัวเอง ในถ้ำนั่นเล่นได้โดนมากๆ แต่เราว่าฉากที่ต้องตัดสินใจฉากสุดท้ายมันดูเบาไปนิด มันน่าจะได้อารมณ์แรงและนิ่งกว่านั้นแฮะ ดูหนังจบแล้วมาดูในเว็บ เราว่า เบน วิชอว์ นี่ละม้ายคล้าย ทอม ทิกเควอ เหมือนกันนะนี่ แต่เป็นฉบับย่อส่วนน่ะ
ดัสติน ฮอฟแมน มารับบทเป็น กุยเซปเป้ บาลดินี่ มาสเตอร์น้ำหอมแห่ง บูทีคบาลดินี่ ที่เคยรุ่งเรืองในอดีต แต่ปัจจุบันโดนคู่แข่งแซงหน้าไปหมด บาลดินี่เหมือนจะถึงทางตันซะแล้ว คิดสร้างสรรค์กลิ่นใหม่ๆ โดนใจลูกค้าไม่ได้เลย อยู่อย่างเซ็งๆ ไปวันๆ ออกมาแบบช่วงขำๆ ให้หนังได้ผ่อนคลาย และเป็นจุดเปลี่ยนในชีวิตของเกรอนุยล์
ดาราใหญ่อีกคนคือ อลัน ริคแมน ที่มารับบทสำคัญเป็น อังตวน ริชี่ ที่มีลูกสาวงามที่สุดในเมือง และพารานอยด์หวาดวิตกว่าลูกสาวของตนจะถูกเอาชีวิตจากไอ้ฆาตกรโรคจิต เป็นคนที่ดูจะค้นหาความจริงด้วยกระบวนการความคิดทางวิทยาศาสตร์ที่สุดแล้ว เราว่าริคแมนทำได้ดีเลยในบทนี้ จับได้ถึงความรู้สึกรักมากห่วงมาก กับฉากสุดท้ายก็ได้ใจสุดๆ
- - - - - -
สปอยล์ละนะ
- - - - - -
เราว่าชีวิตเกรอนุยล์ แม้จะเปี่ยมด้วยพรสวรรค์ที่ฟ้าประทานมา แต่ก็น่าสงสารอย่างหนักที่รักใครไม่เป็น บางที...ถ้าในเขาถูกเลี้ยงดูมาอย่างคนปกติ -ไม่ใช่เป็นคนที่ไม่มีใครต้องการ เป็น nobody ต้องดิ้นรนเพื่อเอาชีวิตรอดมาตลอดอย่างนี้- เขาคงสามารถเรียนรู้อารมณ์และโลกแบบคนทั่วไปได้ นี่เกรอนุยล์มองทุกอย่างเป็นวัตถุไปหมด คราวแรกที่เขาติดใจกลิ่นของหญิงสาว ก็ไม่สามารถจัดการกับตัวเองได้ ทั้งความรู้สึกยับยั้งชั่งใจและพละกำลัง รวมถึงไม่มีความรู้สึกผิด (แม้ว่าทีหลังจะมาคิดได้ก็เถอะ) เคยอ่านเจอว่าเป็นอาการทางจิตอย่างหนึ่ง อันนี้เขาว่าฆาตกรมักจะเป็นแบบนี้ คือเห็นเหยื่อเป็นวัตถุ ไม่ใช่สิ่งมีชีวิต อย่างใน the Silence of the Lambs ตอนที่ลูกสาววุฒิสมาชิกถูกจับไป แล้ววุฒิสมาชิกผู้เป็นแม่ประกาศออกสื่อว่าอย่าทำร้ายลูกเธอ อย่าทำร้าย แคทเธอรีน (จำชื่อได้ไงนี่?) พูดย้ำๆๆๆๆ ชื่อหลายๆ หน เพื่อกระตุ้นให้คนที่จับลูกไปได้สติว่า นั่นคือ คน มีตัวตน ไม่ใช่เป็นสิ่งของหรือสัตว์ที่จะปลิดชีวิตกันได้ง่ายๆ
เกรอนุยล์ได้กลิ่น วัตถุ ทุกชนิดในโลก ยกเว้นกลิ่นตัวเอง ได้กลิ่นที่หอมที่สุดในโลก คือหญิงสาวสวย ซึ่งบางทีนอกจากรูปร่างหน้าตาแล้ว กลิ่นนั้นยังอาจมาจากจิตใจของเธอเหล่านั้นด้วย อืมม...คนเป็นโสเภณีไม่จำเป็นต้องจิตใจต่ำทรามนี่นะ เพราะเหตุนี้หรือเปล่า เกรอนุยล์ผู้ไม่มีชีวิตจิตใจ จึงเป็นคนที่ไร้กลิ่น...จริงๆ เราอยากดูอีกรอบเพื่อเก็บรายละเอียดนะ ไว้หาโอกาสเหมาะๆ ก่อน
- - - - - -
เราไปดู Perfume ในวันที่เป็นนัดชิงฟุตบอลอาเซียนคัพ สิงคโปร์-ไทย นัดแรก เป็นนัดเยือนสิงคโปร์ สงสัยเพราะเหตุนี้ ทำให้รอบนั้นมีเราดูอยู่คนเดียว โรงหนังส่วนตัวอย่างยิ่ง นี่เป็นครั้งที่สองที่ได้ดูหนังคนเดียวในโรงเป็นโรงหนังส่วนตัวแบบนี้ (เรื่องแรกเมื่อนานมาแล้วที่ไมโครแมค กับเรื่อง Contact) นับว่าโรงหนังน่ารักมากน่ะ ทีแรกยังสงสัยอยู่ว่าเขาจะยกเลิกรอบนี้หรือเปล่า
| Create Date : 04 กุมภาพันธ์ 2550 |
| Last Update : 21 กรกฎาคม 2550 9:49:14 น. |
|
4 comments
|
| Counter : 852 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: เสมอกลาง IP: 85.149.148.125 วันที่: 4 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:18:40:51 น. |
|
|
|
| โดย: yuttipung IP: 58.9.28.46 วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:14:14:03 น. |
|
|
|
| โดย: ร่ำอักษรา IP: 124.157.153.183 วันที่: 11 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:11:42:25 น. |
|
|
|
| โดย: มิ้ง IP: 222.123.148.251 วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:22:20:05 น. |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
โดน tag กับเขาหรือยัง ถ้ายังไม่โดนมาส่ง tag ให้ซะหน่อย