โดน Tag !!! โดน TAG จากคุณยัตติภังค์ ก็ลอกหัวข้อตามท็อปมาเลยนั่นแหละ 1. คุณเริ่มเขียน Diary/Blog ตั้งแต่วัน เดือน ปี ไหน จำไม่ได้แล้วว่าเมื่อไหร่ จำได้แต่ว่าที่เว็บ diaryland เพราะหลงทางเข้าไปอ่านเจอข่าวเม้าซุบซิบคนดัง ที่นั่นเลยเป็นเว็บไดอารี่แห่งแรกที่รู้จัก *** มาเพิ่มเติมว่า เว็บมันยังอยู่ด้วยแฮะ ไม่น่าเชื่อเล้ยยยยย บล็อกแรกที่เหลือหลักฐานว่าเขียนคือเมื่อ 2003-05-09 (เข้าใจว่ามีก่อนหน้านี้อีก แต่นิสัยเสีย มักจะเขียนไปลบไป) ส่วนมากก็เขียนเรื่องไปเที่ยวกับเพื่อนเพื่อให้เพื่อนอ่าน แล้วก็มีเรื่องหนังอยู่ประปราย มีคนรู้จักบล็อกนั้นน้อยมาก ไม่เกินจำนวนนิ้วในหนึ่งมือหรอก 2. คุณชอบตอนไหนที่คุณเขียนมากที่สุด ... เพราะ ???? ชอบตอนที่เขียนถึง “แหม่ม” เพราะ in กับเรื่องของแหม่มมาก แหม่มจัดอยู่ในกลุ่มคนประเภทหายากสำหรับเรานะ : ) 3. ตอนไหนที่มีคนเข้ามา Comment Diary/Blog ของคุณมากที่สุด และคุณคิดว่าเพราะอะไรจึงมีคนเข้ามาคอมเม้นท์ตอนนี้มากที่สุด น่าจะเป็นตอนที่รีวิวบลัช มันคงดูมีประโยชน์น่ะ 4.เพิ่มเติมความลับส่วนตัว เปิดเผยความลับเหรอ...ชีวิตไม่ค่อยลับน่ะสิ (^^) เพื่อให้เข้ากะ blog กลุ่มนี้ก็หาเรื่องที่มันเกี่ยวๆ กับหนังละกัน - คนที่ทำให้เราดูหนังมากกว่าแค่ดูเฉยๆ คือ คุณสุทธากร สันติธวัช อดีตบรรณาธิการ หนังและวิดีโอ และ FILMVIEW ทั้งหนังสือและบทความทั้งหลายของคุณสุทธากรช่วยเปิดมุมมองต่อโลกของหนังของเราให้พลิกไปอีกทางนึงเลย แล้วก็รักที่จะดูหนังมาตั้งแต่นั้น ตอนที่ FILMVIEW ปิดตัวไปนั้นเรารู้สึกเสียดายมาก แม้ว่าต่อมาจะมีนิตยสารหนังอีกหลายเล่มที่เราติดตาม แต่สองเล่มนี้ยังประทับใจเราอยู่เสมอ ถึงตอนนี้ก็ยังเก็บไว้ครบทุกเล่ม เราเคยได้มีโอกาสสารภาพรักกับคุณสุทธากรไปทีนึง บอกว่าเราปลื้มเค้ามาก และขอบคุณที่เปิดมุมมองให้เรา มันอาจจะดูเนิร์ดๆ ประหลาดๆ แต่เราคิดว่าความชื่นชมเล็กๆ น้อยๆ จากเรานี่มันอาจเป็นกำลังใจให้เค้าทำอะไรดีๆ ออกมาเรื่อยๆ ก็ได้นะ - หนังที่เริ่มทำให้เราดูหนังคนเดียวได้อย่างเป็นปกติและมีความสุข คือ “Internal Affairs” ที่ ริชาร์ด เกียร์ แสดงนำเป็นตำรวจเลว คู่กันกับ แอนดี้ การ์เซีย – หล่อโค่ดๆ (และเป็นคนละเรื่องกับ Infernal Affairs ที่เฮียเหลียง และเฮียหลิวแสดง นอกจากเป็นเรื่องของคู่ตำรวจเหมือนกันแล้ว อย่างอื่นไม่เกี่ยวกันโดยสิ้นเชิง) ...ไม่ได้หมายความว่าเรื่องนี้เป็นหนังเรื่องแรกที่เราดูคนเดียว แต่เป็นเพราะชวนคนที่น่าจะไปดูด้วยกันแล้วเขาไม่ไป หนำซ้ำยังโดนเหน็บมาอีกว่า อยากดูก็ไปเองสิ ดูคนเดียวไม่ได้รึไง เลยได้คิดว่า...เออว่ะ ไม่น่าไปเสียเวลาชวนพี่ทั่นเล้ย แค่เดินข้ามสะพานหัวช้างไปก็ได้ดูแล้วนี่นา จะมาเสียโอกาสในการดูพี่ แอนดี้ การ์เซีย ไปทำไม แต่สุดท้ายเราก็ไม่ได้ดู Internal Affairs ในโรงหรอก มาได้ดูก็เมื่อตอนที่ได้รางวัลจาก “หนังและวิดีโอ” เป็นวิดีโอเรื่องอะไรก็ได้จากร้านโรบอต หรือร้านลูกแมว นี่แหละ ซึ่งเป็นวิดีโอเรื่องแรกที่เรามีในครอบครอง (ตอนนี้ไม่อยู่แล้ว ราขึ้นท่วมท้น) หลังจากเหตุการณ์ชวนแล้วไม่ไปดูหนังด้วยนี่ เราก็หนิดหนมเป็นอันดีกับแมคเคนน่า ไมโครแมค สยาม ลิโด้ สกาล่า อีจีวีบางแค และอื่นๆ อีกมากมาย แบบตามลำพังมาตลอด - แพ้หนังเลือดสาด หวีด สยอง ไส้ทะลัก อวัยวะกระจาย และหนังผีหลอกวิญญาณหลอน ทนดูไม่ได้เพราะดูแล้วมักจะ in เกินเหตุ ...ไม่ไหวอ่ะ รุ้สึกท้องไส้ปั่นป่วน ส่วนหนังผีนี่ดูแล้วกลัวจนทำใจดูลำบาก จริงๆ ไม่กลัวผี แต่กลัวหนังผีอย่างหนักเพราะมันค่อยๆ ปูเรื่องปูอารมณ์จนเรากลัวน่ะ หนังผีที่เราใช้ความพยายามในการดูมากที่สุดคือ the Ring กับเฉพาะฉากเปิดก็ค่อยๆ ดูได้แค่ละนิดอยู่หลายรอบ ถึงจะผ่านฉากวิดีโอนั่นไปได้ แต่หลังๆ เจอผีเอเชียแนวเลื้อยๆ คลานๆ แบบคุณซาดาโกะเราก็เฉยชินแล้ว ไม่ลุ้นระทึกสะเทือนขวัญเหมือนตอนดู the Ring - หนังที่ดูบ่อยที่สุดมีอยู่สองเรื่อง เรื่องหนึ่งคือหนังน้ำเน่าซินเดอเรลล่าพาฝันอย่าง Notting Hill ดูกี่ทีก็สบายใจ โลกสดใส ดูทีไรก็อยากจะมีร้านหนังสือ หรือร้านขายหนังเล็กๆ อย่าง วิลเลียม ทักเกอร์ มั่งทุกที อีกเรื่องคือ Buena Vista Social Club เรื่องนี้มีเป็นวิดีโอ บางทีไม่ได้ดูก็เปิดเอาเสียงเป็นเพื่อน เปิดบ่อยจนเทปพังไปแล้ว ดูแล้วหลงรักคิวบา หลงรัก Buena Vista Social Club หัวปักหัวปำอยู่พักนึง คิดอยู่ว่าจะซื้อ DVD แต่เอาเข้าจริง เวลาสั่งซื้อก็ลืมทุกที มัวแต่สั่งเรื่องอื่น ปกติก็หลงรักคุณ Wim Wenders อยู่แล้ว (หนังเข้าทาง โดนใจกันได้แทบทุกเรื่อง) กับ Buena Vista Social Club นี่ไม่คิดว่าคุณวิมจะทำออกมาได้น่าประทับใจขนาดนี้ ชอบมากๆ รักมากๆ (^^) - ปิดท้ายด้วยเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับหนัง (แต่นึกถึงข้อนี้ขึ้นมาได้เพราะอยู่ๆ ก็นึกถึงหนังเรื่อง Arachnophobia)...เราเป็นโรคเด็กโฟเบีย ตั้งแต่จำความได้ ไม่เคยได้อยู่ในแก๊งค์รักเด็กเลย เจอเด็กแล้วจะถอยห่างแบบอัตโนมัติ อย่างดีก็อยู่นิ่งๆ แต่ไม่เข้าหา ...จริงๆ อันนี้ไม่ลับหรอก คนใกล้ชิดรู้กันทั้งนั้น : ) แล้วที่แปลกคือเด็กแม่งชอบเข้าหาให้เราผวาอยู่เรื่อยง่ะ 5. แล้วอยากรู้รายละเอียด Diary/Blog ของใครอีกละ ขอ Tag อีก 3 คนละกันเนาะ - คุณ cuccy เจ้าแม่แมะ - คุณ p.panda แม่หมาขาว - คุณ myth มม ผู้กว้างขวาง...ฮ่า ถ้าโดนไปแล้ว หรือมิสะดวก มิเป็นไรนะคะ (^^)/   Create Date : 15 ธันวาคม 2550 8 comments Last Update : 15 ธันวาคม 2550 23:13:53 น. Counter : 1197 Pageviews. Share Tweet

---   โดย: เหมียวหล่อ IP: 58.8.154.146 15 ธันวาคม 2550 23:17:06 น.

คุณสุทธากร เป็นคนที่เปลี่ยนมุมมองผมเช่นกัน โดยส่วนตัวคิดว่าชอบบทวิจารณ์ของคุณสุทธากรมากที่สุดแล้วในประเทศนี้(ไม่ได้บอกว่าดีที่สุดนะครับ แต่ชอบที่สุด) เสียดายเหมือนกันที่แกไม่ได้ทำงานวงการนี้แล้ว   โดย: yuttipung IP: 58.9.28.12 16 ธันวาคม 2550 0:45:18 น.

ใช่ท็อป พี่ก็ไม่ได้คิดว่าคุณสุทธากรดีที่สุดนะ แต่เป็นคนที่เขียนแล้วกระทบความรู้สึกเราน่ะ ...บทความที่จำได้แม่นที่สุด (แต่อาจไม่ใช่ประทับใจที่สุด และดีที่สุดอีกเหมือนกัน) คือ Forrest Gump อ่านแล้วโดนมากๆ ไปดูหนังมาก็ว่า in มากแล้ว พอมาได้อ่านตามหลังยิ่ง in ไปกันใหญ่ ทีนี้พอได้ดูหนังหลังจากอ่านบทความแล้วมีมุมอีกมากมายที่เราได้เห็นเพิ่มขึ้นอีก ชอบมากๆ   โดย: jimkong 16 ธันวาคม 2550 11:08:34 น.

จะว่าไปผมอเองก็โดนแท็ก นี้เหมียนกานฮะ เข้ามาดู ง่ะ   โดย: haro_haro 17 ธันวาคม 2550 17:03:44 น.

^ ^ ^ ท่าทางจะชอบบทวิจารณ์เรื่องเดียวกันเลย และเช่นกันครับ Filmview เป็นนิตยสารที่ทำให้ผมรักหนังมาจนทุกวันนี้   โดย: yuttipung IP: 58.9.26.39 17 ธันวาคม 2550 17:40:52 น.

Merry Christmas ครับ..   โดย: haro_haro 25 ธันวาคม 2550 11:07:57 น.

ขอให้มีความสุขทุกวันในปีใหม่นี้นะปิ๊ก ขอให้มีแต่สิ่งดีๆเกิดขึ้นในชีวิตครับผม   โดย: พ่อน้องโจ 1 มกราคม 2551 3:20:42 น.

Happy new year na ka...   โดย: cuccy 1 มกราคม 2551 17:05:01 น.