ข้า......
ข้าว่า........
ข้าเข้าใจแม่น้ำ.......
เส้นทางของขบวนของเหลวยังเดินทางไม่หยุดหย่อน
ไม่รีบร้อน
ไหลเป็นสาย
ช้าแต่สวยงาม
อาบแสงแดด
ไล้สายลม
ใบไม้สดุดีชื่นชมโน้มตัวทิ้งใบเคารพ
มีปลาเป็นเพื่อนเล่นพูดคุย
แต่ทว่าแม่น้ำเป็นฝ่ายฟังมิเคยโต้ตอบสนทนา
แต่ก็ไม่เคยว่างเว้นผู้เยี่ยมเยือนหลากหน้า
นานเท่าไหร่...
เวลาของแม่น้ำไม่เคยหยุดนิ่ง
หากข้ามีเวลาจะเจียดสักครี่งนาที
วางสายตาสบตาแม่น้ำ...
เว้นหัวใจวางหัวใจเล่นสายน้ำ
ให้เวลาของข้ากับเวลาของแม่น้ำ
เป็นของเหลวขบวนเดียวกัน
เป็นเวลาที่ไม่มีวันสิ้นสุด....