ปีที่เก้ากับการเลี้ยงลูก ลูก ชีวิตที่เราสร้างขึ้นมาเเล้วต้องรับผิดชอบเลี้ยงดูให้ดีที่สุดเท่าที่เราจะทำได้ เเต่เราก็ไม่สามาารถทำได้เป็นได้เเค่เเม่เเย่ๆคนหนึ่ง บางครั้งถึงขนาดอยากลาออกจากการเป็นเเม่ บางครั้งทนเลี้ยงต่อไม่ได้เเล้ว คงต้องมอบให้เป็นภาระของบ้านเด็กในเมืองที่เราอยู่ โน่นเราคิดไปโน่น เเต่ก็ทนประคับประคองเลี้ยงต่อมาเรื่อยๆ ที่เลี้ยงๆมานี่มีเเต่ทุกข์กับทุกข์ ที่เเน่ๆเลยคือทุกข์ใจ ก็เลยคิดว่าชาตินี้ขอมีลูกเเค่คนเดียว เพราะ -ตอนท้องก็เเพ้มากเเพ้มาย ต้องนอนซม อาหารอย่างอื่นกินไม่ได้ นอกจากน้ำเเละชา -ตอนคลอด คลอดเองไม่ได้อีก ต้องผ่า หลังผ่าต้องนอนซมเพราะไข้ขึ้น กว่าเเผลเเละอาการเจ็บจะหายไปก็ต้องใช้เวลาตั้ง3เดือน -ขณะเลี้ยง ก็ป่วยสารพัด ที่หนักสุดคงจะภูมิเเพ้มีอยู่ช่วงหนึ่งลูกหน้ายังกะผี ต้องวิ่งเข้าออกโรงบาลทุกอาทิตย์ -ยิ่งเลี้ยงยิ่งเหมือนตัวเองทุกวัน คือเป็นเด็กที่เอาเเต่ใจตัวเอง -การกิน ทะเลาะกันได้ทุกวัน เพราะลูกไม่ชอบกิน เป็นเด็กที่ผอม เเห้ง เเรงน้อย บางทีอยากส่งไปอยู่ในที่ที่ไม่มีอะไรจะกิน เผื่อจะสำนึกขึ้นมาบ้าง สรุปเเล้วตลอดเวลา9ปี เราไม่เห็นข้อดีของการมีลูกเลยหละ จริงๆเราชอบเด็ก เเต่ไม่ชอบเลี้ยงค่ะ เฮ้อ..ยังคงต้องทนๆเลี้ยงกันไปอีกหลายปีทีเดียว จนกว่าเขาจะพึ่งตัวเองได้....จากเเม่เเย่ๆคนหนึ่ง   Create Date : 22 พฤษภาคม 2548 10 comments Last Update : 12 สิงหาคม 2549 22:38:36 น. Counter : 1267 Pageviews. Share Tweet

ผมมองต่างกันออกไป ผมมีแต่เวลาดี ๆ กับลูกชาย นับตั้งแต่วันแรกที่อุ้มเขาจนถึงบัดนี้ มีบ้างที่รู้สึกว่าเขาเป็นภาระ แต่นึกถึงสิ่งดี ๆ ที่มาจากเขาแล้ว นั่นกลายเป็นเรื่องเล็กไปครับ ทุกวันนี้ผมดีใจครับ ที่เขามาอยู่กับผม   โดย: ultraman seven 22 พฤษภาคม 2548 12:43:29 น.

นี่หล่ะค่ะ ผลิตผลแห่งความภาคภูมิใจ...ไม่เคยเสียใจเลยที่มีเค้า (ใช่ม่ะค่ะ) 9 ปีแล้ว เก่งมากเลยนะค่ะ เห็นรูปแล้วอยากให้ลูกเราไปนั่งอยู่ตรงนั้นบ้าง อิอิ ตอนนี้พึ่งเริ่มหัดเรียนเอง ท่าทางก็ไม่ค่อยเวริ์คเท่าไหร่เสียด้วยดิ   โดย: เปาหมู (salapaomoo ) 22 พฤษภาคม 2548 13:05:29 น.

ตอนนี้เลี้ยได้ 4 เดือนกว่าๆ ถ้าเลี้ยงถึงปี่ที่เก้าจะคิดอย่างงี้บ้างมั้ยหน่อ.. แต่คงไม่หรอกคะ เพราะตั้งแต่รู้ว่าท้อง จนกะทั้งดิ้นในท้อง ออกมาให้เห็นหน้า และ คลานได้(ปัจจุบัน) รู้สึกมีความสูขอย่างบอกไม่ถูก ตอนหนู่นู้ร้องก้อรู้สึกสนุก ตอนหลับก้อรู้สึกรัก ตอนอึก้อรู้สึกหอม..ทั้งๆที่เกลียดเด็กมาก มากจนทุกวันนี้เห็นเด็กคนอืนยังรูสึกเกียดอยู่เลยคะ asariss ว่า คุณแม่น่าจะลองมอง คุณลูกใหม่นะคะเผือจะเจอตอนที่รักมากกกก   โดย: asariss 22 พฤษภาคม 2548 14:32:20 น.

เอ่..วันเกิดน้องเอ รึปล่าวคะ.. ยังไงก็ขอสุขสันต์ไว้ก่อนละกันค่ะ.. สู้ๆนะคะพี่   โดย: ธูปหอมเทียนสว่าง 22 พฤษภาคม 2548 15:39:36 น.

อาจจะเป็นเพราะเราใกล้ชิดลูกมาก..ห่วงมากเกินไปไหมคะ ดิฉัน..โชคดีที่มี แม่สามีคอยช่วยเลี้ยง เพราะต้องออกทำงานหากินค่ะ มีพี่เลี้ยงช่วยดูแลกลางวัน ส่วนเราเหมาตอนกลางคืน เหนื่อยค่ะ แต่ก็ภาคภูมิใจ อยากเห็นเขาอยู่ใกล้ ๆ ตลอดเวลา.. มีลูกชาย 2 คน ไม่คิดว่า..เขาเลี้ยงยากนะคะ ตอนช่วงลูกยังเล็กอยู่..ไม่เคยได้ไปเที่ยวไหนไกล ๆ เลย นอกจากพาไปเยี่ยมแม่เราเองที่บ้านเกิด ปีละ 1 ครั้ง ห่วงกลัวลูกไม่สบาย ตอนนี้ลูกชายคนโต 19 เข้าเรียนวิศวะลาดกระบังปีนี้ ส่วนคนเล็กเรียน ม.3 อยู่ค่ะ   โดย: srisawat 22 พฤษภาคม 2548 15:41:55 น.

เฮ้อออ จินตนการตัวเองไม่ออกเลยค่ะ ว่าถ้ามีลูกจะเลี้ยงเค้าได้ดีไมี ปล. เห็นรูปที่น้องเล่นเปียโน น่ารักจังค่ะ ^^   โดย: chirala (chirala ) 22 พฤษภาคม 2548 16:38:42 น.

สวัสดีค่ะ การเลี้ยงลูกแม้จะเหนื่อยบ้างแต่ก็ปนเปไปด้วยความสุขนะคะ เมื่อก่อนรักดีไม่ค่อยชอบอุ้มเด็ก เป็นเพราะรักดีตัวผอมๆ แรงไม่มาก เวลาอุ้มจะเหนื่อยมากๆ จึงตกเป็นภาระของพ่อเค้าไป ลูกจะร้องให้รักดีอุ้มเสมอ บางครั้งอุ้มได้ไม่นานก็ต้องเปลี่ยนมือ วันสุดทายที่เสียลูกไป ลูกก็ร้องให้อุ้ม คงเป็นการอุ้มครั้งสุดท้ายของคืนนั้น หลังจากเสียลูกไป และได้ลูกคนใหม่ รักดีจะอุ้มลูกตลอด เหนื่ยแค่ไหนก็ยอมทนค่ะ เพราะช่วงเวาลที่เรามีเค้าในอ้มกอด ไม่รู้ว่าจะมีมากน้อยแค่ไหน   โดย: รักดี 22 พฤษภาคม 2548 17:37:10 น.

สวัสดีค่าพี่ฮานะ... ยังไม่มีลูก เลยยังไม่มีประสบการณ์แชร์อ่ะค่ะ แต่จริงๆ ก็ชอบเด็กนะคะ รอเวลาน่ะค่ะ... เดือนหน้าจะไปเที่ยวแถวโอซาก้าค่ะพี่ อยากถามพี่ฮานะว่า ที่ยูนิเวอร์แซลฯ เหมือนกับโตเกียวดิสนีย์แลนด์ไหมคะ ขอบคุณค่ะ   โดย: jan_tanoshii 23 พฤษภาคม 2548 10:39:50 น.

เหนื่อยหนักแต่ก็น่าภูมิใจนะคะ ย่ามีลูกสี่คน ก็วุ่นจนผอม แต่พอลูกโตแล้ว สบายหน่อย เริ่มมีห่วงยางแล้วค่ะ   โดย: ดา ดา 12 กรกฎาคม 2548 20:17:00 น.

เหนื่อยตอนนี้ เดี๋ยวก็สบายค่ะ   โดย: Aisha 19 กรกฎาคม 2548 20:12:16 น.