อายุ 30 ปีกับชีวิตที่ติดลบ มีใครเป็นลักษณะคล้ายๆผม บ้างครับ คือว่าอายุจะ 30 ปีแล้ว ยังมีหนี้สินอยู่เลย ครึ่งล้านได้ ตอนนี้ทำงานได้เงินประมาณเดือนละ 3 หมื่นบาท เหลือเก็บแล้วนะครับ แต่ไม่ค่อยอยากทำแล้ว เพราะว่าอยากออกไปทำธุรกิจส่วนตัว ทำเกี่ยวกับส่งออก แต่ผมไม่มีเิงินเก็บ บ้าน รถก็ไม่มี ตอนนี้เหมือนอยากออกไปจากจุดนี้มาก ผมอยู่ต่างประเทศ อยากกลับเมืองไทย ถ้ากลับเมืองไทย บริษัทเก่าที่เคยทำงานเคยทำงานอยู่เขาก็จะรับผมเข้าทำงานอีก อยู่ที่ผมว่าจะทำหรือไม่ แต่ผมก็ลองย้อนกลับไป ทำไมผมถึงอยากลาออก ณ ขณะนั้น กลับไปเจอบรรยากาศเดิมๆ ผมอยากคิดและทำในสิ่งที่ผมอยากทำ อยากตัดสินใจได้ด้วยตัวเอง อยู่ที่ต่างประเทศ ค่อนข้างเหงา ความคิดในแต่ละวัน ไม่เหมือนกันเลย เวลาที่ผมท้อ ก็จะหากำลังจากกระทู้ในพันทิพย์ ดูคนที่เขาสู้กว่าเราทั้งๆที่โอกาสเขามีน้อยกว่าเรา บางทีมันก็มีหลุดๆบ้าง เหมือนฟุ้งซ่าน ก็ต้องกลับมาอ่านใหม่ เป็นอยู่บ่อยๆ อยากเริ่มต้นใหม่ ตั้งแต่ด้านความคิดและการกระทำเลย ขอบคุณทุกคำแนะนำก่อนล่วงหน้านะครับ หรือใครมีประสบการณ์ก็มาแชร์กันได้นะครับ จากคุณ : ไร้อิสระ ... หนี้สินทุกชนิด ล้วนเป็นสิ่งที่เราสร้างขึ้นเองทั้งนั้น อาจจะทั้งจากชาตินี้ หรือจากชาติที่แล้ว ดังนั้น ไม่มีทางเลี่ยงได้ ถ้าจะโทษก็ต้องโทษตัวเอง ส่วนคุณจะเปลี่ยนอะไรในชีวิตคุณได้บ้างนั้น มันไม่ง่ายหรอกครับ มันต้องเปลี่ยนออกมาจากข้างใน จากความเข้าใจ จากตัวตน ไม่ใช่เปลี่ยนจากความอยาก อยากได้ อยากมี อยากเป็น ไม่อยากเป็น อยากหลุดพ้น ความอยากเหล่านี้ไม่ได้ช่วยให้คุณเปลี่ยนตัวเองได้ สิ่งที่ยั่งยืนคือคุณต้องเข้าใจก่อนว่า การใช้ชีวิตที่คุณเป็นอยู่ แบบที่คุณเป็น ไม่ใช่สิ่งที่คุณปราถนา แล้วจึงเปลี่ยนมัน เป็นอย่างที่คุณอยากให้เป็น แต่เท่านั้นก็ยังไม่พอ เข้าใจตัวเองอย่างเดียวไม่พอ คุณต้องเข้าใจสิ่งแวดล้อม เข้าใจสถานการณ์ ความจำเป็น เข้าใจและยอมรับมัน ดังนั้น ถ้าคุณจะเปลี่ยน คุณก็ต้องเปลี่ยนภายใต้เงื่อนไขจำกัด ... มันไม่ได้เปลี่ยนได้ชั่วข้ามคืนแน่นอน จากคุณ : jaminonez ... //www.pantip.com/cafe/silom/topic/B9051327/B9051327.html ... //conscioustoday.blogspot.com/ ...   Create Date : 30 มีนาคม 2553 17 comments Last Update : 30 มีนาคม 2553 13:49:15 น. Counter : 2395 Pageviews. Share Tweet

เปิ้ล 27 อิอิ รถหมดหนี้ละ เลยแต่บ้าน 555 ทำงานประจำก็ดีนะมีเงินเดือนทุกเดือน มีโบนัสทุกปี แต่ ไม่พอจริงๆ อยากหาอะไรทำอีก แต่ยังไม่กล้า อิอิ มาเป็นกำลังใจให้นะคะ   โดย: APPLEAIR 30 มีนาคม 2553 9:41:05 น.

กำลังคิดแบบเดียวกันเลยต่างกันตรงที่เราอยู่เมืองไทยแค่นั้นเอง ถ้าอยู่ต่างประเทศแบบคุณคงเอาหัวโขกกำแพงตายวันละหลายๆรอบเหมือนกัน แต่เราว่ามันอยู่ที่อารมณ์มากกว่าเพราะถ้าย้อนเวลาไปก่อนที่จะมายืนอยู่จุดนี้คุณก้อคงอยากมายืนตรงจุดที่คุณอยู่ตอนนี้แล้วจะแปลกอะไรถ้าวันนี้จุดที่คุณยืนอยู่มันไม่มีอะไรน่าสนใจแล้ว คุณอยากจะกลับไปอยู่จุดเดิมหรือหาจุดใหม่ยืนอีกสักครั้งก้อไม่แปลกหรอก เพราะอีกแปปอารมณ์ก้อจะทำให้คุณอยากเปลี่ยนที่ยืนไปเรื่อยๆอ่ะนะ ไงก้อสู้ๆๆจ้า ท่องไว้อย่าง การไม่เป็นหนี้คือลาภอันประเสริฐจริงๆๆอ่ะเราว่า แต่ถ้ามีหนี้แล้วก้อคิดซะว่าเครดิตเราดีอยู่   โดย: คนอ่อนไหวกับใจอ่อนหวาน 30 มีนาคม 2553 9:44:27 น.

เพื่อนบางคนก็มีความสุขกับการเป็นราชาเงินผ่อนค่ะ แต่ข้อคิดเรื่องการเป็นหนี้เราว่าไอ้ที่เป็นหนี้น่ะมันเป็นที่ก่อให้เกิดรายได้ไหม มันจำเป็นไหม เช่น บ้านบางทีมันก็ไม่ใช่สิ่งจำเป็นถ้าไม่ได้อยู่ มันคุ้มกับการไม่สบายใจที่มีหนี้ไหม เช่น ออกรถยนต์ เป็นต้นค่ะ   โดย: tuk-tuk@korat 30 มีนาคม 2553 11:07:07 น.

โดย: thanitsita 30 มีนาคม 2553 11:32:40 น.

ใจเย็นๆ คับ คุณ jaminonez คุณน่ะ จะสามสิบ แต่ผมน่ะเลย 30 มานิดนึง จะ31 แล้ว แต่ผมยัง ต้องล้มลุกคลุกคลานอยู่เลย ผมทำธุรกิจส่วนตัว เกี่ยวกับ packaging คุณน่ะ อยู่เมืองนอกเงินเดือน ตั้ง 3 หมื่น ผมยังไม่มีเงินเดือน ให้ตัวเองเลย ต้องประหยัดเพราะ ธุรกิจเพิ่งจะเริ่ม ไม่กี่เดือนนี้เอง แต่ ที่คุณบอกว่าเป็นหนี้น่ะ หนี้มี 2 แบบน่ะ 1. หนี้เสีย คือ หนี้ กิน ใช้ เที่ยว บริโภค มีแล้วมีแต่จน เช่น ผ่อนรถ ซื้อโทรทัศน์ มือถือ 2. หนี้ดี คือ ผ่อนบ้าน ผ่อนที่ดิน หนี้ที่นำไปลงทุนทำธุรกิจ ต้องแยกให้ออกคับ มีหนี้ดีน่ะ สบายใจได้   โดย: เจมส์แบน คังคังโป้ย IP: 110.164.241.50 30 มีนาคม 2553 13:27:19 น.

อืม ตอนนี้ก็มีหนี้เหมือนกันค่ะ สมัยนี้ ไม่มีหนี้ ก็ไม่มีของ   โดย: โยเกิตมะนาว 30 มีนาคม 2553 16:10:49 น.

ไม่มีหนี้ ก็ไม่มีเครดิต ซิ คิด + ชีวิตยังมีอะไรอีกเยอะ แค่นี้ จิบ ๆ   โดย: แม่ลูกสอง (Linda-Poo ) 30 มีนาคม 2553 16:46:43 น.

อายุ 30 เองค่ะ ดิฉันมีทั้งภาระส่งลูกเรียนและหนี้สินอีก อายุ42 แล้วยังตั้งไข่ไม่ได้เลย สู้แค่ตายค่ะ รู้ว่าคุณสู้ได้อยู่แล้ว   โดย: เทียมฟ้า IP: 222.123.123.178 30 มีนาคม 2553 19:36:22 น.

เราก็เหมือนจขกท เลย เพราะ มีหนี้ ไม่มีบ้าน ไม่มีรถ ไม่มีไรเลย นอกจากเงินเดือน เป็นกำลังใจให้   โดย: หัวอกเดียวกัน (secondMay ) 30 มีนาคม 2553 19:39:32 น.

ชีวิตก็คล้ายๆกันเลยค่ะ ตอนนี้เบื่องานที่ทำมาก รู้สึกว่ามันไม่ใช่ตัวตนที่เราอยากเป็น เปลี่ยนงานมาหลายบริษัทแล้ว ก็รู้สึกว่าวนเวียนอยู่แบบเดิม อายุตอนนี้ก็ใกล้จะ 30 เหมือนกันไม่มีอะไรเลยค่ะ แต่ดีที่ไม่มีหนี้ มีแค่เงินเดือนที่กว่าจะได้มาแต่ละเดือนๆ ก็ยากเย็นแสนเข็น มาคิดๆดูแล้วอนาคตชั้นจะเป็นยังไงเนี่ย จะต้องยอมรับชะตากรรมอยู่แบบนี้จนกว่าจะหมดอายุเลยเหรอ? ไม่ไหวล่ะมั้ง แต่ก็ขี้ขลาดเกินไปที่จะตัดสินใจเดินออกมาจากจุดที่ตัวเองยืนอยู่ สับสนค่ะ สับสน   โดย: เซ็งอะ IP: 180.180.13.213 21 เมษายน 2553 22:24:36 น.

ตอนทำงานบริษัทก็รู้สึกเหมือนกับทุกคนเลยครับ เบื่องาน แต่ยังดีที่พอมีเงินเก็บอยู่บ้าง เลยออกมาหาอะไรขายบนเน็ต รายได้สู้ตอนที่ทำงานประจำไม่ได้หรอกครับ แต่อาศัยสบายใจ ไม่มีเจ้านาย กังวลเหมือนกันนะครับ เพราะไม่มีรายได้แน่นอน ยังไงก็ต้องสู้ต่อไปล่ะค๊าบบบ   โดย: Gatoons 28 เมษายน 2553 0:48:04 น.

เป็นหนี้เหมือนกันค่ะ แต่เป็นหนี้ที่เกิดจากการซื้อสินทีทรัพย์เพื่อการลงทุนและเพิ่มส่วนของเจ้าของหนี้ เขียนแบบนี้อาจจะงง สินทรัพท์ ก็ คืน หนี้สินนั่นเอง แต่ถ้ามีหนี้เพราะความสุรุ่ยสุร่าย เห็นทีจะแก้ได้ยากล่ะค่ะ   โดย: Chillout Cafe' 30 เมษายน 2553 9:46:14 น.

หาเวลาว่าง ๆ วันละ(5-15นาที) (ให้ใจได้มีเวลาทบทวน ว่าจริง ๆ แล้วคุณต้องการอะไร (อาจใช้เวลา มากน้อยไม่เหมือนกัน) เมื่อพบแล้วคุณต้องกล้า ที่จะยอมรับมัน ... และคุณต้องกล้าที่จะเปลี่ยน.... สิ่งดี ๆ จะเกิดขึ้น ......................................... สู้ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ๆๆๆๆๆๆ (ในโลกใบนี้ยังมีกำลังใจให้คุณเสมอ... แต่คุณอาจไม่รู้...)   โดย: บนเส้นทางกลับบ้าน IP: 118.175.86.113 25 พฤษภาคม 2553 13:33:14 น.

อ่านแล้วบางคนอายุแค่ 30 ปีเป็นหนี้ยังมีโอกาสและเวลาที่จะหาเงินใช้หนี้ แต่ดิฉันอายุปาเข้าไป 50 กว่าแล้วไม่มีสักวันที่จะโหยหาเงิน.....ไม่ใช่เพี่อตัวเองหรอกน่ะ แต่เพื่อครอบครัว ไม่รู้ว่าในโลกนี้มีแค่ครอบครัวของเราครอบครัวเดียวหรือเปล่าที่เป็นแบบนี้ ติดลบทุกอย่างในชีวิต ไม่ว่าจะเป็นโอกาส เงินทอง หน้าที่การงาน ทุกลมหายใจเข้าออกมีแต่หนี้....โลกที่คงไม่มีที่สำหรับครอบครัวเราจริง ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ   โดย: คนสิ้นหวัง IP: 58.8.85.126 6 พฤศจิกายน 2553 15:35:42 น.

ชีวิตติดลบมากๆเลยตอนนี้....ทำรัยก้อไม่คล่องไปหมด.. ตอนนี้ม่ายรู้จาทำงัยเเล้วจิตใจร้อนรุ่มไปหมด..เเต่ก้อยังสู้ ไปรับผลไม้มาขายก้อได้พอจ่ายไปวันๆๆเเต่หนี้สินยังไม่ลดลง..ก้อลดทุกอย่าง..เเต่ต้องสู้เนาะอายุเหรอ..33 เเล้ว.. สู้ตั่งเเต่เด็กเด๋วคงดีขึ้นเนาะ..ปลอบจัยตัวเองทุกๆๆๆวัน... เหนือยไหม?..ก้อเหนือยนะ..เเต่เราต้องมองคนที่ไม่มีโอกาส..จะได้ไม่เหนือย(ปลอบใจตัวเองอะ)พยายามทำจัยอยู่...ก้อทำงานตัวเปนเกลียวหัวเปนน็อตอะ..ทำงานประจำ..กะหาจ๊อบ..เเต่ไมไม่พอจ่ายม่ายรู้..เที่ยวไม่เอา..เมาไม่ยุ่ง..กินประหยัด..รอรถหมด 3 ปีคงดีขึ้นนะ..สู้ๆๆๆๆ..ขอเปนกำลังจัยให้ทุกๆๆๆๆคนที่ท้อเเต่ไม่ถอย..   โดย: dada IP: 180.180.94.75 12 มีนาคม 2554 10:04:32 น.

อายุ 42 ปีกับชีวิตที่ไม่คิดว่าติดลบ ไม่อายที่จะบอกว่า มีหนี้ 300,000 บาทถ้วน จากการที่ ช่วยเหลือเพื่อนร่วมโลกที่ไม่ได้เป็นญาติติโกโหติกาเลย ก็แค่คิดว่าช่วยให้เพื่อนดีขึ้น แล้วเพื่อนก็จะต้องคืนเงินที่เรายืมเขามาให้.... แต่มันเป็นแค่ความคิดของเราคนเดียว..ปัจจุบันเพื่อนเราหายไป...ไปไหนไม่รู้..เรารายได้ประมาณ 25,000 / เดือน เก็บใช้หนี้ 5,000 บาทปีที่แล้วคืนเจ้าหนี้ ไป50,000 ยังค้าง 250,000 บาท เราคิดว่าดีน๊ะที่ยืมมาให้ไม่มาก แค่ 12 เท่าของรายได้ ถ้าหากเรารวยหรือมีเงินเอง คงหมดมากกว่านี้ ..คิดแล้วสบายใจขึ้น(ไม่ได้หลอกเน้อ..คิดจริงๆ) เราไม่อยากให้.. คุณไร้อิสระกังวนเกินไป ค่อยๆคิด ค่อยๆทำ..จริงๆแล้วการไม่มีหนี้..เป็นเป็นสุดยอดของความสุขสงบ...แต่การเป็นหนี้มันก็ดีน๊ะ มันทำให้เรามีความอดทนมากเป็นพิเศษ... จะอย่างไร คนอ้วนก็ขอเป็นกำลังใจให้น๊ะ...อดทน..อดกลั้น...อดอ่อม...แล้วจะอิ่มแอม...สาธุ.   โดย: อ้อย..คนอ้วน IP: 183.89.55.212 1 มิถุนายน 2554 20:53:57 น.

ขอโทษท่าน จขกท ที่จู่ๆ ผมมาระบายที่นี้ ผม อายุ 37 แล้วนะครับ แต่ชีวิตยังติดลบอยู่เลย ขอเล่าเรื่องพอสังเขปแล้วกันครับ. ผมเคยทำงานมาหลายอย่าง ไร่นา สวน ลูกจ้าง กรรมกร งานโรงงาน งานช่าง ขายแรงงานที่ต่างแดน สุดท้ายเป็นพ่อค้า ซึ่งก็ยังไม่ประสบผลสำเร็จ ทุกวันนี้ผมอยู่กับแฟน ที่เคยวางแผนแต่งงานกันไว้ แต่ความหวังนั้นก็ริบรี่เต็มที ตอนนี้ผมเหลือแต่ตัว พร้อมหนีสินท่วมหัว อาศัยว่าแฟนยังทำงานอยู่ ก็พยายามหมุนเงินเดือนนั่นแหละ ผ่อนจ่ายหนี้ทั้งมวล และก็ใกล้จะถึงทางตันแล้ว เพราะเงินที่จะหมุนมันไม่พอจ่ายครับ. ค่าบ้านที่กู้มาสร้าง ค่ารถที่ได้มาจากแม่ ให้มาจัดงานแต่งงาน แต่แม่ยายบอกยังไม่พร้อม ผมเลยเอาเงินไปดาวน์รถกะบะ จึงกลายเป็นหนี้ไปโดยปริยาย ค่าเช่าบ้านอยู่ และค่าจิปาถะ ตอนนี้ผมไม่เงินทุน หมดตัวแล้วกับการลงทุนที่ผ่านมา ผมคิดหนักมาก กลุ้มใจทุกวัน ผอมลงจนแฟนทัก ไม่รู้จะพึ่งอะไรแล้ว โอกาส กำลังใจ หรือแม้แต่ธรรมมะ ก็ไม่สามารถ ช่วยได้ มีคนบวกให้คิดบวก แต่คิดบวกแล้วผมก็ไม่เหนจะได้อะไร ทั้งท้อ หมดพลังจะสู้ ไม่อยากได้อะไรแล้วตอนนี้ ผมมาอยู่กับแฟนที่ขอนแก่นครับ มาขายก๋วยเตี๋ยว ที่เจ๊งไปแล้ว ตอนนี้เช่าอยู่เฉยๆ ไม่มีงาน ไม่ได้ขายของ ไม่มีเงินใช้. อยู่ไปวันๆ เพราะแฟนยังทำงานอยู่ (แฟนผมทำงานสินเชื่อรถยนต์ เงินเดือนหมื่นกว่า) แต่ค่าใช้จ่าย 3 เท่า ผมเคยคิดจะไปบวช แฟนก็ตัดพ้อว่า คิดหนีเอาตัวรอดคนเดียว. จะกลับไปอยู่บ้านเกิด ที่บุรีรัมย์ ก็ไม่เหมือนเดิมแล้ว น้องสาวแต่งงานมีครอบครัวของเขาเอง พ่อแม่แก่ตัวลง เข้าใจจุดนี้นะครับ ถึงตอนนี้ผมได้แต่ตั้งคำถาม ว่า. ผมไม่เคยทำสิ่งเลวร้ายรุนแรง ไม่เคยฆ่าแกงใคร ไม่เคยไปปล้นจี้ ชิงทรัพย์ โกงกินคอลัปชั่น ทำบุญตักบาตรบ้าง ตามโอกาส แต่ทำใม ผมยังไม่เคยประสบความสำเร็จในชีวิตเลย ผมพยายามมองโลกในแง่ดีมาตลอด ผมเข้าใจแจ่มชัดจริงๆ ทุกวันนี้ คนอยู่ได้เพราะเงิน ไม่มีเงินก็หมดความหมาย ตอนนี้ผมท้อแท้ สิ้นหวัง ใครจะตอบโจทย์ ชีวิต ของมนุษย์ขี้แพ้ อย่างผมได้บ้าง. วานเพื่อนๆ ช่วยบอกทีครับ. สุดท้าย ขอขอบคุญท่านที่อุตส่าห์อ่านข้อความของผม ผิดพลาดกาละเทศะ ประการใด ขออภัยมา ณ ที่นี้ครับ   โดย: ลูกอีสาน IP: 171.99.52.152 23 กันยายน 2558 21:25:01 น.