Joan Of Arcadia เป็นซีรี่ย์ที่เราชอบมากๆเรื่องนึง เป็นเรื่องของสาวน้อยชื่อ โจน เธอไม่ได้มีชีวิตธรรมดาๆแบบวัยรุ่นทั่วไป เพราะเธอสามารถมองเห็นและพูดคุยกับพระเจ้าได้ แต่จะเรียกว่าเป็น gift หรือเป็น curse เธอเองก็คงยังไม่แน่ใจ เพราะอำนาจที่ยิงใหญ่นี้ก็มาพร้อมกับความรับรับชอบที่ยิ่งใหญ่ ไม่แพ้การเป็นสไปเดอร์แมนเลย

พระเจ้าที่ โจน เห็นและเราเห็น จะมาในรูปร่างของคนธรรมดาทั่วๆไป เป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆที่กำลังวิ่งเล่นในสนามเด็กเล่นบ้าง เป็นคนแก่ในโรงพยาบาลบ้าง เป็นชายหนุ่มสุดฮ็อทที่บังเอิญเจอบนรถเมล์บ้าง หรืออาจเป็นเด็กวัยรุ่นที่เรียนโรงเรียนเดียวกันกับเธอ แต่เธอก็ไม่สามารถบอกเรื่องนี้กับใครได้

ถ้าดูเผินๆพระเจ้าในเรื่องนี้อาจทำตัวไม่ค่อยน่ารักสักเท่าไหร่ เพราะชอบสั่งแบบอ้อมๆให้ โจน ทำนั่นทำนี่ โดยไม่บอกเหตุผลตรงๆ ไม่ชี้แจงลายละเอียด และไม่เตือนถึงผลที่จะตามมา บางครั้ง โจน ก็ต้องมานั่งถอดรหัสคำพูดก่อน ตีความถูกบ้างผิดบ้าง เล่นเอาชีวิตของเด็กสาววุ่นวายไปหมด เรื่องที่ให้ทำก็มีตั้งแต่เรื่องง่ายๆอย่างการไปหางานพิเศษทำ การรับเลี้ยงแมวข้างถนน แต่บางครั้งก็ให้ทำในสิ่งที่เรารู้สึกว่า ออกจะทำร้ายจิตใจไปสักหน่อยสำหรับเด็กสาวอายุแค่16-17ปี อย่างการให้สารภาพกับอาจารย์ว่าตัวเองทุจริตข้อสอบทั้งๆที่ไม่ได้ทำ หรือทำลายชิ้นงานศิลปะสุดหวงของแฟนตัวเองจนพังไม่มีชิ้นดี

แต่เรื่องนี้พระเจ้ามาเองนี่นะ ฉะนั้นในท้ายที่สุดแล้ว โจน ก็จะได้รับบทเรียนที่ทรงคุณค่า ทำให้เธอเติบโตขึ้น และรู้จักชีวิตมากขึ้นจากเรื่องปวดหัวต่างๆที่ผจญมา

ตอนล่าสุดที่เราประทับใจ เป็นตอนที่เพื่อนรักคนหนึ่งของ โจน โดนพวกแก็งค์ค้ายาแทงจนเสียชีวิต เธอรู้ดีว่าพระเจ้ารู้เรื่องนี้ดีอยู่แล้วแต่กลับไม่ช่วยยับยั้ง ไม่ส่งสัญญาณบอกอะไรกับเธอเลย แต่กลับให้เธอไปทำเรื่องไร้สาระ อย่างการหัดโยนบอล 3 ลูกให้ได้ แบบที่เราเห็นในคณะละครสัตว์หรือการแสดงเปิดหมวกตามถนน เธอยังไม่พร้อมสำหรับการสูญเสียที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้ เธอพยายามคาดคั้นกับพระเจ้าให้เอาเพื่อนเธอกลับคืนมา

แต่พระเจ้าในรูปร่างของคนรับจ้างจูงสุนัข กลับเล่าเรื่องผู้ชายคนหนึ่งกับสะพานข้ามแม่น้ำให้ฟัง

มีผู้ชายคนหนึ่งต้องการจะข้ามแม่น้ำไปอีกฝั่งโดยเดินข้ามสะพานไม้ไป แต่ปัญหาอยู่ที่ว่า เขาต้องเดินข้ามสะพานไปพร้อมๆกับกล่องอีก 3 ใบในคราวเดียวกัน โดยชายคนนี้มีน้ำหนัก 190 ปอนด์ กล่องแต่ละใบหนัก 5
ปอนด์ แต่สะพานรับน้ำหนักได้แค่ 200 ปอนด์เท่านั้น

ฉะนั้นสิ่งที่ชายคนนี้ต้องทำก็คือเดินข้ามสะพานโดยโยนกล่อง 3 ใบสลับกันไปเหมือนการโยนบอล 3 ลูกนั่นเอง

สะพานก็เปรียมเหมือนชีวิต ส่วนกล่องทั้ง 3 ใบ ก็คือน้ำหนักของความรู้สึกต่างๆ ทั้งความสุข ความเศร้า ความสูญเสีย และคนเรากำลังข้ามสะพานแห่งชีวิตโดยแบกน้ำหนักมากเกินไป

หลังจากโดนพระเจ้าตบหัวแล้วลูบหลังเราจึงได้คิด บางทีเราต้องโยนความทุกข์ขึ้นไปบนอากาศบ้าง มือจะได้ว่างพอที่จะรับความสุขที่จะตามเข้ามา

แต่การที่จะโยนกล่องแห่งความรู้สึกทั้ง 3 ใบให้เหมือนการเล่นโยนบอล 3 ลูกสลับกันไปมาได้ ต้องอาศัยการฝึกฝน และขึ้นชื่อว่าการฝึกฝนก็ต้องอาศัยเวลาและความตั้งใจจริง อาจเป็นเพราะเหตุนี้ หลายสะพานจึงพังทลาย หลายคนจึงตกน้ำ ก่อนจะข้ามไปถึงอีกฝั่งได้

Create Date : 01 พฤศจิกายน 2549
Last Update : 1 พฤศจิกายน 2549 12:19:00 น.		13 comments
Counter : 848 Pageviews.
Share Tweet