เธอรู้จักชื่อฉันได้อย่าไรฉันลืมมันไปนานแล้วเธอเจอหัวใจฉันได้อย่างไรฉันซ่อนมันไว้อย่างดีทำไมถึงกล้ายื่นมือออกมารู้ได้อย่างไรว่า ฉันจะยื่นมือออกไปมองหน้า จ้องตากันตรงๆแบบนั้นเธอมั่นใจอะไรนักหนากอดฉันจนแน่น แล้วลูบหัวลูบหลังไม่กลัวฉันทำน้ำตาเปียกเสื้อเธอหรือทำไมถึงยังเชื่อ ว่ายังเหลือคนดีบนโลกและความรักของเธอจะดีพอที่จะค้นพบที่สำคัญ...เธอคิดบ้างไหม ว่าอาจเป็นฉันที่ไม่ใช่คนดี และไม่มีความรักให้ใครเราจะนั่งใกล้ๆกันอย่างนี้ก่อนก็ได้ให้เวลาเธอได้ตัดสินใจและให้เวลาฉันได้ทำความรู้จักความรักของเธอและบางทีนะ บางทีฉันอาจจะเจอ หัวใจของตัวเองภาพจาก //www.david-lupton.com
....."goldfish memory"