อ่านซะเห็นภาพเลย

โปรดจงมั่นใจ ฉันขอสัญญา จะจำทุกเรื่องราว ไม่ว่าร้ายหรือดี สุขหรือทุกข์ใจ ฉันจะทบทวน เรื่องราวของเธอตลอดไป วันสุดท้ายที่ฉันหายใจ จะได้ไม่ลืมเธอ

ร้องเพลงนี้ ประกอบการพิมพ์ให้พี่ดอยคะ

จำได้สิคะ เพราะเรามองเห็นแจ่มชัดด้วยหัวใจ ใช่ไหมคะ?

แวะมายิ้มมมม ให้พี่ดอย

แวะมาอ่านอีกรอบค่ะ พร้อมทักทายค่ะ
ถ้าแก่ก็คงแก่ไปพร้อมมั้งค่ะคุณดอย
เพราะถ้าคุณดอยเป็นวัยกลางคน แก้วก็คงไม่ต่างกัน
เพราะคุณดอยเป็นพี่แก้วแค่ปีเดียว ไม่อยากแก่เลยอ่ะขอแก่แต่อายุได้ป่ะ ฮ่าๆ เดี๋ยวกลับไปทำงานหลังจากหยุดยาวอาจจะไม่ได้แวะมาอ่านบ่อยๆแต่จะพยายามมาอ่านค่ะ
(ถ้าคนไข้ไม่เยอะ) คุณยายอายุยืนนะค่ะเนี่ย แสดงว่าลูกหลานรักและเอาใจใส่ ดูแลท่านให้มากๆใส่ความรักเข้าไปให้เต็มที่เลยน่ะค่ะ วันนี้ขอไปนอนก่อนล่ะกันว่างๆๆจะแวะมาอ่านอีกค่ะ
keep going (ประโยคประจำตัว) สู้ๆๆ

เกือบวันเองค่ะ แต่จริงๆแล้วไม่นานอย่างที่คิดหรอกค่ะ ไหนจะหลับบ้าง ไหนจะเม้าส์กับช่างทำผมบ้าง แก้เหงาไปในตัวค่ะ แล้วคุณกลิ่นดอยอ่านหนังสือสอบไปถึงไหนแล้วค่ะ

วันเวลาไม่เคยหยุดนิ่ง
ทุกสิ่งทุกอย่างเปลี่ยนแปลง
และเปลี่ยนไป
ไม่มีสิ่งใดคงเดิม
อยากรู้เหมือนกันว่า
ถ้าวันนั้นมาถึง เราจะรู้สึกอย่างไร
แต่หวังเสมอว่า
ทุกอย่างคงยังงดงามในความทรงจำ
...

อืม..อ่านแล้วก็เริ่มปลงนะคุณกลิ่นฯ ..
ไม่เคยแก่เท่านี้มาก่อนเลย

ปล.วันนี้ไม่ดึกค่ะ ..พรุ่งนี้ต้องปลูกพริกแล้ว
ว่างป่าวคะ ..ไปลองปลูกดูไม๊คะ อิอิ

อ่านไปอ่านไป
เตรียมตัวแก่ซะแล้วหรอคะ คุณดอย

ใครว่าไม่สาระ ล่ะคะ

บล๊อกนี้แสดงสัจธรรมเชียวนะคะ
แสดงให้เห็นถึงความไม่เที่ยงของสังขาร
โอ้ อนิจจัง วัฏสังขารา

สาธุ

สวัสดีค่ะ..คุณกลิ่นดอย

ทุกคนก็ต้องแก่เหมือนกันหมดล่ะคะ..ไม่มีใครหนีมันได้ เมื่ออายุมากขึ้นๆ ทุกอย่างก็จะเริ่มปลงๆ ไปได้เอง ทำวันนี้ให้ดีที่สุดดีกว่าเนอะ...อ่านหนังสือสอบเหรอค่ะ?

โห ดอยไม่เหงาแร้วววว
มีคนมาแก่ตามเป็นเพื่อนเยอะเลย

สาวสองพันปีอย่างพี่ แสยะยิ้ม แล้วเชิดให้ความแก่
พี่ก๋าหยุดที่ 27
พี่หยุดที่ 28



ขอให้แก่วัน แก่คืนนะคร๊าบบบบ

คุณดอย ...
จะว่าอะไรมั้ย ถ้าจะบอกว่า
จบเรื่องได้น่าหมั่นไส้มั่ก ๆ ฮ่า ๆๆๆๆ
แหม ๆๆ ยังมีเวลาคิดถึงพยาบาลสาว ๆ อีกเหรอคะถ้าปูนนั้นแล้วน่ะ

.
.

อ่านเรื่องแก่ ๆ แล้วคิดถึงเพลงเพลงนึง

ถึงเธอจะแก่กว่านี้ จะเกี่ยวกว่านี้ จะงอมกว่านี้สักเท่าไหร่
ผมเธอจะเหงอกจะขาว เคี้ยวขาวแทบไม่ไหว
ยังไงก็รักเธอยัยแก่ ...

นั่นสิน้า ! ถ้าอยุล่วงเลยเข้าวัยนั้น จะเป็นยังไงบ้างนะ ?

เอ่อ วันนั้นยังบอกจะโตอยู่เลย
วันนี้จะแก่ซะแล้วววว
ท่าทางจะโตตามคุณดอยไม่ทันแน่ๆ
เอิ๊ก ..




ไม่ค่อยได้เข้ามาเพราะเน็ตที่ราชรีเน่าเหลือเกิน
วันนี้กลับมาถึง กทม. แล้ว แอบ เห งา จิ๊ดนึง

แวะมาพักเหนื่อยคร๊าบ....อย่างคุณกลิ่นนี่ความจำเป็นเลิศเรื่องเก่าๆยังติดอยู่ในความทรงจเสมอรับรองว่าจำคนรักของคุณกลิ่นได้แน่นอนอยู่แล้ว...ว่ามั๊ยคร๊าบ

มีแอบเลือกด้วย ว่าต้องพยาบาลสาว ๆ อิอิ

แวะมาส่งกำลังใจให้พี่ดอยอ่านหนังสือสอบ

จำ + ทำความเข้าใจ ให้ได้เยอะ ๆ เจ้าค่ะ

...
...

มาดึกไปหน่อย มัวแต่อ่านหนังสือเพลินเหมือนกัน

ราตรีสวัสดิ์นะคะพี่ดอย

ฝันดีเจ้าค่ะ

มาทักทายยามค่ำคืนพลอยได้อ่านเรื่องราวดีๆไปด้วย


ปล. จะว่าอะไรไหมคะ ถ้าจะบอกว่า "ผม" เยอะไปหน่อยนะคะ ^___^

ยังไม่คิดถึงตอนนั้นเลย ตอนเป็นยาย เอาเป็นว่าตอนนี้ยังไม่แก่ละกันค่ะ

555 คุณดอยปลูกเองเหรอคะ
อย่าลืมเอาดินกลบนิดนึง..รดน้ำพอประมาณ (ประมาณไหนไม่รู้ อิอิ)

เมล็ดพริกเกิดง่ายค่ะ ... หยอดลงกระถางเลยก็ได้
เดี๋ยวจะอัพเรื่องปลูกพริกมาให้ชมเด้อค่ะ

สวัสดียามเช้าครับน้องดอย

พี่ก๋าชอบนั่งคุยกับคนแก่ครับ
อันนี้เป็นพรสวรรค์พิเศษ
เคยไปบ้านเพื่อนที่แปดริ้ว
พี่ก๋านั่งคุยกับคุณยายไปชั่วโมงกว่า
เพื่อนพี่ก๋ายังถามว่า

"มรึงคุยอะไรกับยายกรูว่ะ
ไม่เคยเห็นยายคุยอะไรเยอะแยะแบบนี้มาก่อนเลย" 55555

เผลอๆเพื่อนพี่ก๋าคงไม่เคยรู้นะเนี่ย
ว่าคุณยายสมัยสาวๆท่าน "จิ๊กกี๋" มากเลย 5555

^
^
^
พี่ก๋าสุดยอดจิงๆ ค่ะ เอิ๊กๆๆๆ

ถ้ากลัวว่าจะจำอะไรได้ที่เราอยากจำไว้ไม่ได้ในวัยชรา
อืมม์ ฉัตรว่านะ อ่านแล้วสะท้อนดี

แต่ก็ได้ความคิดปิ๊งขึ้นมาเลยว่า เราต้องบันทึกซะแล้ว
เช่นบล๊อกของเรา เราอยากจำอะไรก็บันทึกเอาไว้
หรือ สมุดบันทึกน่ารักๆ สักเล่ม....

การเดินทางของชีวิตที่ควรอยู่ในความทรงจำตลอดไป ฮิฮิ
สวัสดียามเช้าคร่า

กล้องส่องทางใจ
เป็นหนังสือที่อ่านง่าย
แต่ทิ้งอะไรไว้หลังอ่านจบน่ะครับ

คุณแก้ว

ขอบคุณมากเลยครับที่เข้ามาอ่านเรื่องของผม
ว่างเมื่อไหร่เข้ามาได้เสมอเลยครับ ต้อนรับเต็มที่เลย
เปิดสงกรานต์คนไข้คงเยอะนะครับ (เดาว่าคงเหมือนเสาร์อาทิตย์ที่คนไข้น้อย แล้ววันจันทร์ก็มาหาร.พ.พร้อมกันทีเดียว) ยังไงก็สนุกกับงานให้เต็มที่เลยนะครับ

พี่ดอยอ่านหนังสือไปถึงไหนแล้ว

ง่วงป่าว ปายเอากาแฟมาฝากยามบ่ายเจ้าค่ะ

เห็นภาพของสัจธรรมเลยนะคะพี่ดอย ^_^

แต่ขอแซวเรื่องนึง... เรื่องพยาบาลสาวๆนี่แหล่ะ

วันนี้ต้องออกงานคะ เหอะๆ เลยแวะมาบอกก่อนไป

งานเลี้ยงแถวบ้านน่ะคะ คนแถวนี้ ทำอะไร งานเล็กน้อยแค่ไหน แต่ขอเลี้ยงใหญ่ๆ ไว้ก่อน ไม่เข้าใจเหมือนกนั (เสียดายตังค์แท้ๆ)

แล้วจะกินเผื่อนเยอะๆ เลยคะ หุหุ

อายุมันแค่ตัวเลข แก่กะโหลกกะลาเยอะแยะ

พี่อาจจะอายุมากกว่า แต่พี่ก็น่าร๊ากกกกกกนะดอย

ไม่ไหวมั๊งคะคุณดอย...ถ้าคุณดอยช่วยซื้อน้ำเมาไปเก็บไว้กลัวคุณจะอดใจไม่ไหวแอบดื่มเองก็แย่สิ...สรุปว่าไม่ดีกว่านะ...เป็นห่วงสุขภาพ..liver..ยิ่งมีรอยโรคอยู่ด้วย...
ว่าแต่ถึงวันนี้อ่านหนังสือไปถึงไหนแล้วครับ....

แหม...รดน้ำครั้งเดียว อิอิ
อ่ะ .. ให้เค้าไปที่ชอบๆ เหอะนะ
คุณกลิ่นฯ ก็เหมือนเพี้ยนตอนเริ่มปลูกต้นไม้ใหม่ๆ ค่ะ
ตายเรียบบบบบบบบบบบบบบบ
ยังเหลือเมล็ดนี่คะ ... ลองดูอีกซักรอบ 555++

แวะมาทักทายในวันหยุดค่ะ พรุ่งนี้ก็ต้องทำงานแล้ว

คุณกลิ่นดอย...เชื่อหน่อยเถอะนะจ๊ะ

บางทีคนเรียบร้อย ก็อารมณ์กระเจิดกระเจิงเป็นเหมือนกันน๊า..อิอิ

รพ.แก้วเนี่ยคนไข้เยอะตลอดแหล่ะค่ะเพราะว่าถ้าคนไข้รู้ว่าหมอตรวจนอกเวลาด้วยเนี่ย ก็ไม่คำนึงถึงเสาร์รึว่าอาทิตย์หรอกค่ะป่วยตอนไหนก็มา แต่ก็ดีนะค่ะเพราะว่าถ้าไม่มีคนไข้ก็ไม่รู้ว่าจะทำไร อยู่บ้านพักเฉยๆก็เบื่อๆอ่ะค่ะ
ไปหัด speak local area กับคนไข้มันส์กว่ากันเยอะ ฮ่าๆ

ไม่อยากจะบอกเลยว่า
เคย(แอบ)มีความคิดอยากจะเป็นครูอาสา
อยากไปสอนเด็กชาวเขา
เคยดูเรื่องของครูหลังม้า อาจารย์ไพรัช สู่แสนสุข
ดูแล้วปลื้มมาก..คิดว่านี่แหละคือฮีโร่ตัวจริง
อยากเป็นอยากทำอย่างงั้นบ้าง
เหมือนพวกกินอุดมการณ์นะ
แต่ตอนนั้นถ้าที่บ้านไม่ห้าม
ตอนนี้คงอยู่บนดอยแล้วแหละ
...
ฝันดีนะคะ

ดูแลท่านดีๆๆนะครับ เข้าคุยกับท่านบ่อยๆ ผมว่าคนรุ่นยายเนี่ยมีเรื่องเล่าที่น่าฟังหลายเรื่องอน่เลยครับ ดีใจด้วยครับที่ยังมียายอยู่

คุณแก้ว

วันนี้คนไข้เยอะอย่างที่คาดรึเปล่าครับ
ยิ้มเข้าไว้ครับผม