เงื่อนไขที่พัดไปกับรอยทราย
Picture @ Krabi, Thailand
เพียงชั่วคลื่นทะเลพัด
ซัดรอยเท้าจางหาย
เกลียวคลื่นม้วนพื้นทราย
จากฝั่งคลายสู่ท้องทะเล
แล้วทุกสิ่งก็กลับคืนดังเดิ่ม
...
"気持ちがいい"
ความรู้สึกเวลาเปลือยเท้าแล้วเหยียบทรายนิ่มๆ
มีความสุขอย่างบอกไม่ถูก
ราวกับเดินบนพื้นพรมที่ธรรมชาติสร้างสรรอย่างบรรจง
ผมเดินเล่นอย่างไม่สนใจเวลา
ไม่ได้สวมนาฬิกา ไม่ได้พกเครื่องมือสื่อสารใดๆ
ยืนมองฟ้าสีฟ้า หาดสีขาว สูดกลิ่นอายยามคลื่นกระทบฝั่ง
รู้สึกดี จนอยากอยู่ที่นั่นนานๆ
ผมวิ่ง แล้วตั้งใจว่าจะย้อนรอยกลับมาถ่ายรูปเท้าบนหาดทรายของตัวเอง
แต่พอจะวิ่งกลับมาน้ำทะเลก็พัดรอยของเราไปหมดเสียแล้ว
แอบเคืองทะเลอยู่เนืองๆ ว่าจะพัดอะไรมาเร็วนัก
ทำอยู่สี่ห้ารอบ จนถอดใจ
และหันไปนั่งรอคลื่นกระทบมาโดนตัวเราแทน
เวลาไปทะเลเห็นคนต่างชาตินอนอาบแดดกันบนพื้นทราย
สมัยก่อนก็คิดแค่ว่าเขาคงอยากมีสีผิวเหมือนผิวเรา
เพราะสีผิวเรามันเท่ห์ 555
หมาดอยผิวสีแทนอย่างผมแอบภูมิใจนิดๆ ที่ไม่ต้องนอนตากแดด
ก็ผิวแทนเลย
ครั้งนี้เลยลองคลุกทรายนอนเล่นบ้าง
นอกจากผิวจะแทนแล้วยังได้ความรู้สึกเย็น สบายๆ
มิน่าหมาถึงได้ชอบนอนกลิ้งบนพื้นทรายไปมา
เพราะอารมณ์มันชิลๆ แบบนี้นี่เอง
ความจริงเราก็เกิดมากับธรรมชาติ
แต่ความฉลาดของมนุษย์
อาจยิ่งทำให้เราห่างไกลธรรมชาติออกไปทุกที
เราถึงได้คิดอะไรซับซ้อนและยุ่งยากมากขึ้น
เราจึงสร้างเงื่อนไขให้ชีวิตและคนรอบข้างมากขึ้น
ทั้งๆที่ธรรมชาติ มันก็ง่ายๆ ไม่มีอะไรซับซ้อน...
ผมนอนหลับตาฟังเสียงคลื่น
เราจะทำชีวิตซับซ้อนทำไม...
ทั้งๆ ที่มันก็ไม่ได้มีอะไรให้ยุ่งยากเลย
บางทีแค่เงื่อนไขน้อยลง
ความสุขมันอาจขยายขอบเขตมากขึ้นก็ได้
"คงจะได้เวลาลดเงื่อนไขในชีวิต
ลงเสียบ้างแล้วกระมัง
เจ้าหมาดอยเอ้ย"
กลิ่นดอย
| Create Date : 06 ธันวาคม 2554 |
| Last Update : 23 ธันวาคม 2554 22:32:07 น. |
|
17 comments
|
| Counter : 2269 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
อย่าลดเงื่อนไข ในความรักล่ะ
555 ห้ามรักเค้าน้อยลงนะ