สุขสันต์วันหยุดค่ะ

ความสุขของคนอยู่ที่มุมมองครับ !!!

^^

จ้า พ่อคนร่ำรวยความสุข เดี๋ยวปล้นเลย

พอใจกับสิ่งที่มีอยู่ในปัจจุบัน ^_______^

จะส่งจดหมายและการ์ดไปให้ในวันจันทร์นะคะ แต่ไม่รู้จะได้วันไหนนะคะ 55+

จะสอบวันพุธ นี้แล้วเจ้าคะ และสอบต่อไปอีก 2 วัน - -*

ช่วงนี้ ยุ่งมากมายจริงๆ เจ้าคะ ประชุมห้อง งานห้อง งานสั่งลา อีก เยอะแยะมากมาย

ระลึกถึงทุกวันนะคะ

555555
อย่าลืมกลับไปดูฮาร์ทบีทนะ
มดขึ้นแล้วยัง 55555

เห็นด้วยอย่างที่สุดเลยค่ะพี่ดอย..."โลกมีสองด้าน แต่ถ้าหากเราเลือกมองด้านที่ทำให้ใจสุข ก็คงจะดีกว่า ด้านที่ทำให้ทุกข์ใจครับ "


ปล.ตาแป๋วเชียว จ้ำม่ำซ้าจริงๆๆ(โอยยยเป็นโรคแพ้เด็ก)
อิอิอิ

แก่แล้วอ่ะ เหนื่อยมากเลย ซ้อมไว้เผื่อตกงานไม่มีตังค์จ้างแม่บ้าน ต้องทำเองไง

นอนทั้งวัน ระวังอ้วนนะค่ะ

ช่ายเลยยยยยย ...

เพี้ยนแบบเพียบพร้อม 55555
สวยบาดใจใช่ไม๊ล่ะ อิอิ

ขอบคุณน้องดอยสำหรับคอมเม้นท์ที่บล้อกพี่ก๋า

พี่ก๋าคิดว่าหลายคนคิดว่า
การ "ปล่อยวางทางธรรม" นั้น
คือการไม่รู้สึกรู้สากับความรู้สึกใดใด

แต่แปลก
ยิ่งพี่ก๋าศึกษาและปฏิบัติมากเท่าไหร่
พี่ก๋ากลับเชื่อว่ายิ่ง "รู้สึก" ได้มากเท่าไหร่
นั้นยิ่งใกล้ธรรมะมากเท่านั้น

เหมือนเวลาเห็นคนนั่งสมาธิแล้วนิ่งเป็นก้อนหิน
พี่ก๋าก็คิดว่านั่นเป็น "ก้อนหิน" ไม่ใช่ "ชีวิต" ครับ 5555


ไม่งั้นเค้าจะมีคำว่า "ชีวิตชีวา" ทำไม

เราควรอยู่กับ "ความรู้สึก"
เอารัก โลภ โกรธ หลงนั่นแหละเป็นครู เป็นบททดสอบตัวเรา
ว่าเรารู้ทันความรู้สึกเหล่านั้นหรือเปล่า

คนที่ปฏิบัติธรรม
ไม่ใช่คนที่โกรธใครไม่เป็นนะครับ
คนที่ถ่องแท้กับธรรม
ก็ไม่ใช่คนที่ใครมาทำอะไรกับชีวิตแล้วไม่ยินดียินร้ายไม่โต้ตอบ

โกรธได้ แต่รู้ตัวเร็ว
เร็วขึ้น เร็วขึ้น จนไปถึงจุดที่รู้ตัวได้พร้อมกับความโกรธนั่นต่างหาก
ที่พี่ก๋าเรียกว่า "ปัญญา"

ตอนที่พี่ก๋าเขียนตอน The One ครั้งแรก
มีคนเม้นท์ว่า คนเขียนหมื่นตาคงเรียนไม่เก่ง เลยไม่ได้เรียนปริญญาเอก
เพราะอิจฉาเลยเขียนตอนนี้ขึ้นมา 5555
พี่ก๋าขำก๊ากเลยนะครับ
เพราะประเด็นไม่ไ่ด้อยู่ที่หมื่นตาเรียนจบระดับไหน
แต่พี่ก๋ากำลังบอกว่า การศึกษาความคิดตัวเองต่างหาก
ที่เป็นเรื่องสำคัญที่สุดในชีวิตคนเรา

ถ้าคุณรู้ทุกสิ่ง รู้ทุกอย่าง
แต่ไม่รู้จักความคิดของตัวคุณเอง
ความรู้ที่คุณมีทั้งหมด
ก็เปล่าประโยชน์
เพราะท้ายที่สุด
คุณจะไม่มีวันเข้าใจชีวิตได้อย่างถ่องแท้เลย
ถ้าคุณไม่เข้าใจตัวเอง

ดีค่ะพี่ดอย...

ได้รับโปสการ์ดแล้วใช่ป่ะ

เดินทางโดยสวัสดิภาพก็โอเคค่ะ...

ฝันดีค่ะพี่

ขอให้เป็นอีกวันและทุกๆวันที่มีความสุขนะคะ

เรื่องหมาอยู่วัด
ไม่คุ้นเลยครับ
คิดว่าพี่ก๋าคงจะไม่เคยอ่านครับ

หลายปีมานี้พี่ก๋าอ่านหนังสือแนวเรื่องสั้นน้อยมากครับ

ปล. พี่ก๋าอ่านบล้อกน้องดอยมาหลายบล็อก
ดูน้องดอยเป็นคนที่มีทัศนคติที่ดีในการใช้ชีวิต
ดูเข้าใจทุกข์และสุขได้ลึกซึ้งดีครับ

อย่างบล้อกวันนี้ของน้องดอย
พี่ก๋าอ่านแล้วก็ชอบนะครับ
เห็นด้วยกับหลายประโยคในบล็อกเลย

มาส่งเข้านอนค่ะ (นอนรึยังไม่รู้)

เราเป็นคนหนึ่งที่มีความสุขกับเรื่องง่ายๆ
และพยายามไม่คิดอะไรมากมาย
แต่.. คนบางคนบอกว่า "เราคิดน้อยเกินไป"

ดีจังค่ะ มีความสุขกะเรื่องเล็กๆ แต่ลูกคุณนี่น่ารักเนอะ ตาแป๋วเลย

จ๊ะ

แล้วก็ขอให้กลิ่นดอยมีแต่ความสุขเช่นกันค่ะ

พี่ก็พยายามอยู่ทุกวันค่ะ
ที่จะดีใจให้ได้กับสิ่งต่างๆท่ีผ่านเข้ามาในชีวิต
หาข้อดีของมันให้เจอ

แหม...แต่บางทีมันก็ยากนะคะ บางเรื่องมันก็ยากเกินไป ก็มีบ้าง ที่จะทุกข์บ้าง แต่ให้เวลาความทุกข์ให้น้อยๆ หน่อยหน่ะค่ะ

สวัสดียามเช้าครับน้องดอย

have a nice day na ka

ระวังโดนหนูปล้นความสุขนา ^^

ผมเห็นค่าของการมีชีวิตครับพี่ ดังนั้นถ้าอะไรทำให้ผมสุขใจ ผมก็จะเดินไปทางนั้น แต่ถ้าจู่ๆสิ่งที่ทำให้เกิดทุกข์เกิดขึ้นมา ผมก็พร้อมรับด้วยความเข้าใจแล้วครับ

ก็มันเป็นเรื่องธรรมดาของชีวิตใช่มั๊ยครับพี่

.
.
.


พี่ก๋าไม่ได้มาตอบคำถาม
แต่มาชื่นชมคนที่เขียนข้อความนี้ครับ

มีความสุขมากๆค่ะ