|
อีเมล กรี๊ดดดด หนูกลัว กลับบ้านดีกว่า
...วันนี้เด่นเพื่อนสมัยเล่นเพิร์ชโทรมาหา ตกใจมาก มันมีลูกแล้วโอว์ ก็ถามสารทุกข์สุกดิบกันตามประสาคนรู้จัก
.....ผมจะมาเล่าให้ฟัง ทำไมผมถึงห่างหายจากไอ้เด่นไปนาน
.....เมื่อ 7 ปีที่แล้ว ในวงการแชท ที่เรียกว่า PIRCH หลายคน ต้องเก่าๆหน่อยนะ สมัยเริ่มเล่นรุ่นแรกๆ ต้องรู้จักนิคเนม HIA_TUAY(อ่านว่า เฮียต่วย จ่ะหลายคนแม่งชอบอ่านว่า เหี้ยต่วย ตูล่ะกลุ้ม)
แรกก็ที่เข้าไปเล่นเพิร์ช ผมมักจะเข้าไปห้อง สยาม, น่ารัก,หาแฟน
คำมักที่จะใช้ถามกันจนน่าเบื่อ เช่น ชื่ออ่ะหยัง,บ้านอยู่ไหน,ทำงานรึเรียน,มีเมียกี่คน,มีควายกี่ตัว, สุดท้าย จะถามว่า อายุเท่าไหร่?
พอเราบอกอายุไป มักจะพิมพ์คำว่า แก่จัง
แก่<<<<<<<คำที่หยาบคายที่ซู๊ดดดดสำหรับเรา
เล่นห้องคนดีๆเขาเล่น มันไม่คุยกะกูเลยฮืออออ
ห้องเงียบ เหงาโว้ยยย
ผมเลยหนีมาเล่น#ห้องคนหยาบคาย
เข้าไปครั้งแรกก็เกิดการประทับใจ มีคนคุยทักเรามาด้วย
แจกของลับที่ค้ลายกล้วยเป็นอันดับแรก ต่อจากนั้นสัตว์เลื้อยคลานยั้วเยี้ยไปหมด พิมพ์ด่ากะมันจนมือหงิก หมดมุขด่า ด่าจนมันไม่รู้สึก เราก็เฉยๆ เหมือนคำที่ใช้ในชีวิตประจำวัน
ด่ามันจนไม่รู้จะด่าอะไรเป็นเวลา1ปี จนพวกมันตั้งให้ผมเป็นผู้คุมกฏห้อง สามารถเตะใครก็ได้ออกจากห้องเล่นด่าได้แต่มีกฏอยู่ว่า
1.ห้ามด่าพ่อแม่
2.ห้ามพาดพิงถึงสถาบันเบื้องสูง
ไอ้เรามันถือคติ ด่าพ่อด่าแม่ยังพอคบ ด่าเมียที่เคารพคบไม่ได้ บางครั้งบ้าอำนาจ ด่าพ่อแม่พวกมันซะยังงั้น ทั้งๆที่เราตั้งกฏเอง
เล่นจนห้อง#คนหยาบคาย อายุครบหนึ่งปี มิตติ้งโว้ย มิตติ้ง RCA
ก็มีขาเก๋าไอ้เด่น(นักเรียนโข่ง ม.ย่านหนองจอก) ไอ้สิน(ลูกไล่ไอ้เด่น) อีแจ๊ค(กะเทย ม.ย่างบางแค) ไอ้จู๋(ทหารยศนายร้อย) ไอ้เจ๋ง(น้องไอ้จู๋)
ในห้องก็มีแค่นี้แหล่ะที่กล้ามาเจอหน้ากัน นอกนั้นกลัวตายรึไงมิทราบ
มิตติ้งตอนนั้นที่RCAก็สนุกดี
เพื่อนๆที่มาเจอกัน พูดจาโคตรสุภาพเลย เฮียยังงั้น เฮียยังงี้ เดี๋ยวผมชงให้เฮียเอง โหมารยาทดีมากต่างจากในเน็ตชิบเป๋ง เห็นมันเล่นด่ากันในเพิร์ช กับตอนนี้ผิดกับหน้ามือ กะหลังเท้าเลยพับผ่า
แต่ไปRCAเบื่อวางมาด ทำสมาร์ทเพื่อให้หญิงมอง แม่งเสียเวลากว่าจะได้คุยขอเบอร์ นี่ถ้าไปคาเฟ่ ตบมาลัยไปสองสามร้อย ขี้คร้านจะวิ่งมานั่งตัก
พวกเรานั่งกินที่RCA จนถึงตีสอง ร้านปิด ยังไม่เมาเลยตามประสาคนคอโครเมี่ยม แข็งโป๊ก
"เฮ้ยๆๆ ผมมีที่ไปต่อคร๊าบบ เปิดถึง 6 โมงแน่ะ ใครจะไปมั่ง ร้านอีเมล ตรงเอแบค"ไอ้จู๋ชวน
เอ้าไปกัน เพราะยังไม่มีใครเมา
พวกเรา5-6คน เบียดตัวเข้าไปรถเบ๊นซ์ของไอ้จู๋
เพื่อมุ่งหน้าไปราม สันดาน ใครไม่รู้ตดในรถเบ๊นซ์ ถ่อยจริง
จนไอ้จู๋ต้องเปิดกระจก ควักบุหรี่ สามิต14 ขึ้นมาดูด มันบอกว่า ยังไงกลิ่นก็ยังดีกว่าตด เออจริงของมัน
แม่งขับเบ๊นซ์ ไอ้เรานึกว่าจะดูดมาร์ลโบโร่ ที่ไหนได้ สามิต14 ขากตุ๊ย!!
เมื่อไปถึงร้านอีเมล เข้าไปในร้านบรรยากาศครึกครื้นมาก มีแดนซ์เซอร์ เต้นไปทั่วโต๊ะเลย หล่อนจะใส่วิกผมเป็นสีๆ มีทั้งสีแดง สีเขียว สีน้ำเงิน
เต้นมาที่โต๊ะผม แล้วก็ยั่วยวนลีลาลูบขากุงเกงผม เกือบโดนเป้ากุงเกง ดีที่ผมชักหลบทัน
"ไปต่อด้วยกันมั้ยฮ้า" แดนซ์เซอร์กระซิบข้างหูผม
ชิบหาย!!เริ่มสร่างเลย นี่มันประเทืองนี่หว่า ว๊ายๆ
ผมเริ่มได้สติ ก่อนเพื่อน เริ่มกวาดสายตาไปรอบๆร้าน
ผู้ชายในร้ายมี 99% เมื่อเทียบกับผู้หญิง
แล้วผมก็เริ่มสังเกตุทั้งเสื้อ กางเกงที่ผมใส่มาเที่ยว สีขาว มันจะมีรอยมือ เต็มเลย ไม่ว่าจะเป็นอก กางเกง
ผมเลยขอตัวจากเพื่อนไ ไปห้องน้ำ เพื่อนจะไปดูรอยชัดๆ ว่าใครลวนลามกูฟะ
พอก้าวเท้าขวาเข้าไปห้องน้ำ ผมถึงกับตะลึง
กรี๊ดๆๆๆปู้ชาย ยืนดูดปากกัน ล้วงไข่นกกระทากัน
โอย อะๆๆอ๊อก อ็วก ผมทนไม่ไหว วิ่งออกมาจากร้านที่ว่า เอามือปิดปาก ทะลักออกจมูก
เอามือขวายันเสาไฟฟ้าต้นที่15 อ็วกพุ่งสิครับงานนี้
พออ็วกเสร็จ เอาเสื้อปาดหน้า แหงนมองดูป้ายหน้าร้าน มันเขียนว่า E-MALE
โหตู หลงเข้าใจผิดตั้งนาน
ว่าE-MAIL แหล่งที่เที่ยวของคนเล่นเน็ต
ที่ไหนได้ แม่งดงเกย์นี่หว่า
สะกดชื่อป้ายหน้าเสร็จ ผมโบกแท็กซี่กลับบ้านเลย
ไม่กล้าแชทอีกแล้ว โอว์
พอกันที เลิกๆๆเพิร์ช อ็วกตูจาแตก
ก็เลยหันมาเข้าพันติ๊บตั้งแต่ตอนนั้น เพราะเห็นเขาบอก คนในพันติ๊บปัญญาชนทั้งนั้นเลย มีสาระ
ข้าน้อยเลยสิงอยู่ใน จตุจักรห้องแมวตั้งแต่บัดนั้นมา
เข้าไปอ่านอย่างเดียว ดูลาดเลา ไม่กล้าโพส ยังไม่คิดเป็นเมมเบอร์ อ่านๆๆลูกเดียว
จนมั่นใจว่าห้องแมวไม่มีเกย์ ก็เลยสมัครล๊อคอิน
| Create Date : 13 พฤษภาคม 2548 |
|
71 comments |
| Last Update : 14 พฤษภาคม 2548 14:26:12 น. |
| Counter : 521 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
เหอออออออออออออออออออออออ