++ประสบการณ์ผ่าคลอด คุณแม่เบาหวาน กะรีวิวห้องพิเศษ รพ.รามา ++

ซันนี่ลูกรัก

ลูกไม่ต้องสงสัยนะว่าทำใมหม่าม้าไม่อัพเดทบล็อกเลย สาเหตุหลักๆ ก้อเพราะนู๋นั่นล่ะ

หลังจากคลอด และจัดการชีวิตตัวเองกับเจ้าซันนี่น้อยสุดที่รักได้ลงตัวแล้ว

หม่าม้าก้อเขียนลงพันทิพ ถึงวันที่นู๋เกิด กับรีวิวห้องที่ รพ.รามา

ไว้ที่กระทู้นี้จ้า //www.pantip.com/cafe/family/topic/N10458821/N10458821.html

แล้วก้อจะเล่าให้นู๋ฟังในนี้ด้วย

+++++++++++++++++++++++++++++++++
แม่ตั้งชื่อหนูว่า ดช.อัสนา หรือ น้องซันนี่ น้ำหนักแรกเกิด 3210 กรัม (เบากว่าอัลตราซาวนด์ไปหน่อย ในนั้นโชว์ 3500 กว่า)

ชื่ออัสนา แปลว่าผู้มีทรัพย์ หรือที่นั่งพระ (อาสนะ) ส่วนซันนี่ แม่ได้มาจากที่ไปนอนเล่นอยู่ริมโขงที่เชียงแสน นั่งดูพระอาทิตย์ขึ้น มันสวยมาก ประทับใจแม่สุดๆ เลยอยากตั้งชื่อนู๋ว่าซัน แปลว่าพระอาทิตย์ที่สว่างสดใส เหมือนเป็นดวงตะวันที่ชีวิตของแม่

แม่ผ่าคลอดที่ รพ.รามา วันที่ 12 เมษา เวลา 11.14



แม่เริ่มเป็นเบาหวานตอนเข้าเดือนที่ 7 ค่ะ

ที่รามาจะให้ตรวจปัสสาวะของแม่ทุกครั้งที่ไปพบแพทย์ประจำเดือน

เค้ามีจะมีที่จุ่มเป็นกระดาษสีขาวๆ ถ้าปกติ มันจะขึ้นสีเหลือง 2 แถบ (แปลว่าไรมั่งก้อไม่รุ)

แต่ถ้าน้ำตาลขึ้น จะเป็นแถบสีเขียวในช่องที่ 2

พอน้ำตาลขึ้นปั๊บ หมอก้อส่งไปตรวจเบาหวานแบบทานกลูโคลสทันที

ปล.ตรวจเบาหวานต้องงดอาหาร/น้ำตามที่เค้าสั่ง แล้วเอากลูโคสที่หมอสั่งให้ไปพร้อมกับมะนาว 2 ลูก ที่ห้องตรวจเลือดแต่เช้า

เจาะเลือดรอบแรกเสร็จ เค้าก้อจะเอากลูโคสกะมะนาวที่เราเตรียมมาไปชงมาให้กิน

ผะอืดผะอมแค่ไหนก้อต้องกิน แล้วรอเวลาให้เค้าเจาะเลือดทุกชั่วโมงอีก 2 ครั้ง

ห้ามอ๊อกเด็ดขาด แม้ว่าจะทรมาณแค่ไหน ไม่งั้นต้องเริ่มต้น step 1 ใหม่หมด (ฮือๆๆ) มันทรมาณมากกกก เลยลูก แต่เพื่อนู๋ แม่ต้องยอม

ผลออกมา แม่เป็นเบาหวานจากการตั้ังครรภ์จิงๆ หมอถามว่าจะไปคลีนิคเบาหวานไหม เรียนฉีดอินซูลีน แต่แม่ขอคุมเอง ก้อพยายามลดน้ำตาล งดแป้ง เข้าคอร์สเบาหวานเต็มสูตร น้ำตาลก้อขึ้นมั่ง ลงมั่ง แต่ก้ออยู่ในระดับที่คุมได้พอสมควร



พอครบกำหนด 40 สัปดาห์ นู๋กลับหัวเรียบร้อยมาตั้งแต่เดือนที่ 8 แต่หัวไม่ยอมกดทับกระดูกเชิงกราน แม่ก้อมีปัญหาเรื่องหมอนรองกระดูกทับเส้นประสาทด้วย หมอเลยไม่อยากบล็อกหลัง พยายามให้คลอดเอง แต่เลยมาเป็นอาทิตย์ก้อยังไม่มีวี่แวว

ตรวจภายในแล้ว ช่องคลอดก้อยังไม่เปิดสักนิด

หมอบอกว่าคงต้องผ่าแล้วล่ะ เด็กตัวเริ่มโต แม่ก้อเป็นเบาหวาน รกเสื่อมเร็วมาก น้ำคร่ำน้อย แม่เลยบอกว่าผ่าเลยค่ะ หมอถามว่าจะผ่าวันนี้เลยไหม (11 เมษา) แต่แใาขอหมอกลับไปทำใจก่อนคืนนึง หมอนัดตอนเช้ามาที่ชั้น 4 แผนกสูติ ประมาณ 7 โมง



พอไปถึง เค้าให้เข้าไปชั่งน้ำหนัก ซักประวัติ วัดความดัน บวชชี สวนก้น เสร็จเรียบร้อย ให้ออกไปหาคุณยายด้านหน้าได้ ส่วนปะป๊าหนูไปวนหาที่จอดรถ จนแม่เข้าห้องคลอด ป๋าลูกยังไม่ได้ที่จอดรถ จนต้องไปจอดที่ออมสินแล้วนั่งแท็กซี่มา

สักพักเค้าก้อเรียกแม่ให้ไปให้น้ำเกลือ วันนั้นผ่ามีคนคลอดหลายรายเลย อาจเป็นเพราะเป็นวันทำงานสุดท้าาายก่อนหยุดสงกรานต์ ใครๆ ก้อผ่ากันหมด

นอนให้น้ำเกลือถึง 4 โมงกว่า (แม่แอบหลับเป็นระยะๆ สลับกะช่วยเค้าลุ้นเบ่งคลอด เสียงดังมากๆ คนเชียร์เยอะเชียว)

แล้วเค้าก้อมาเข็นไปห้องผ่าตัด ให้คุณหมอบล็อกหลัง แล้วก้อเริ่มผ่าแม่

ในห้องคลอดหนาวมากกกกก เค้าให้แม่งอตัว เพราะจะบล็อกหลัง ตอนบล็อกไม่เจ็บเท่าไหร่หรอกลูก มัวแต่ตื่นเต้น เค้าก้อคอยเช็คว่าแม่ขาหรือยัง จนแม่รู้สึกชาตั้งแต่ช่วงหน้าอกลงไป มีจุกๆ หายใจไม่ค่อยออกด้วย

พยาบาลในห้องผ่าคลอดกับอาจารย์หมอ ทั้งอาจารย์วิสัญญี (หมอบอย) กับอาจารย์อติเทพทำงานกันเก่งเชียว แป๊บเดียวเอง แม่ไม่เห็นว่าเค้าทำไรมั่งเพราะเค้ากันผ้าไว้ รู้แต่ว่ามันตึงๆ แน่นๆ มีพยาบาลดูแลตลอด มีจับมือให้กำลังใจแม่ด้วย

สักพักจุกๆ ที่อก ดึงๆ ตึงๆ แล้วก้อได้ยินเสียงหนูร้องดังมาก มากจนหมอแอบแซวว่าเป็นเด็กที่เสียงดังที่สุดในวันนี้เลย แล้วพยาบาลขานเวลา

ตอนนั้นแม่ดีใจมากน้ำตามันมาจากไหนไม่รู้ ท่วมหน้าเลยล่ะลูก แค่ได้ยินเสียงร้องของหนู มันมีความสุข ตื่นตันที่สุด พยาบาลเช็ดน้ำตาให้ แล้วก้อเอาหนูมาให้แม่หอมแก้ม หนูตลกมากเลยลูก ตัวเล็กๆ แดงๆ ซีดๆ ปากก้อร้องตะเบ็งเสียงตลอดเวลา แล้วเค้าก้อเริ่มเย็บแผลแม่



ผ่าเสร็จเค้าก้อเข็นเตียงแม่ออกมาห้องสังเกตุอาการ

ตอนนี้เริ่มแย่ เพราะชาไปถึงคอ สั่นไปหมดทั้งตัว หนาวมาก

พยาบาลให้ผ่าห่มไฟฟ้ามาห่ม 2 ผื่่น กับขวดน้ำอุ่นรองมือ รองเท้า

แต่ก้อยังไม่หายสั่น ความดันขึ้นไปเกือบ 200

เริ่มปวดหนักๆ หน่วงๆ หายใจไม่ค่อยออก

เค้าก้อฉีดยาแม่ ทำอะไรกันมั่งไม่รู้ เบลอๆ งงๆ

แต่แม่บอกตัวเองตลอดเวลาว่าหายใจไว้ ห้ามหยุดหายใจ นึกถึงแต่หน้าลูกที่เค้าเอามาให้หอมเมื่อกี้ตลอด ท่องในใจว่าซันนี่ๆๆๆๆ

และแล้วมันก้อค่อยๆ ดีขึ้น

จนเค้าบอกให้ออกมาที่ห้องพักผู้ป่วย พอเค้าเข็นออกมาก้อเห็นคุณพ่อ กะคุณยายหนู ทั้งสองคนดูตื่นเต้นมาก บอกว่าเห็นหนูแล้ว แขนหนูแกว่งไปมาตลอดเลย แม่อยากเจอหนูมาก แต่ต้องรอไปห้องพิเศษก่อน แล้วเค้าถึงจะพาหนูมาหาแม่ได้



และแล้ว เราก้อได้พบกัน แม่ได้กอดหนูเต็มๆ หอมหนูเต็มๆ อีกครั้ง รักที่สุดเลยลูก

อ้อ.... น้าเอมขอจองห้องพิเศษเดี่ยวไว้ โชคดีที่ได้วันนั้นเลย

ห้องค่อนข้างใหม่ เค้าเพิ่งปรับปรุงได้ปีเศษเอง



คุณตา คุณยาย คุณปู่ คุณย่า คุณยายทวด ดีใจกันมากๆ เลยลูก



ผลัดกันอุ้มหนูไม่มีหยุด



ยินดีต้อนรับสู่โลกเบี้ยวๆ ใบนี้นะลูก

ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร อะไรจะเกิดขึ้น แม่รักหนูที่สุดจ้า

Create Date : 26 พฤษภาคม 2554 Last Update : 26 พฤษภาคม 2554 16:28:06 น. Counter : 30356 Pageviews.		16 comments
Share Tweet