BlogGang.com : : scimovie :

ปลิง...สิ่งที่น่าสนใจในยุคนี้

วีไอพี ปลิงเลี้ยงคน หมู่บ้านปลิง ชาวดอนศาลา นาหว้า นครพนม

อาจจะน่าขยะแขยงสำหรับหลายๆ คนแต่กับชาวบ้านที่นี่ มันคือสิ่งที่บันดาลให้เขาได้ทุกอย่าง ลองอ่านดูครับผม

ทุกวันนี้ชาวบ้านที่บ้านดอนศาลา อ.นาหว้า จ.นครพนม มีรายได้เป็นกอบเป็นกำจากการจับปลิงส่งขาย

ราวเจ็ดโมงเช้า ชายหญิงผู้แสวงโชคจากการจับปลิง จะมารวมกันที่บ้านของเถ้าแก่ เพื่อขึ้นรถไปตามหนองต่างๆที่คาดว่าจะมีปลิงให้จับ

เมื่อรวมกันได้ราวยี่สิบคน รถปิคอัพจะล้อหมุนพาไปยังหนองน้ำ แต่ก่อนก็เพียงตระเวนในย่านอำเภอนาหว้า หากแต่ระยะหลังปลิงตามหนองน้ำถูกจับจนเหลือน้อย พวกเขาจึงต้องออกรถไปไกล ซึ่งบางครั้งก็ไกลถึงบึงกาฬ จ.หนองคายโน่น (ราวร้อยกว่ากิโล) ซึ่งพวกที่เดินทางไปไกล ก็มีทั้งไปเช้าเย็นกลับ และแบบไปค้างแรมกันกลางหนองกลางป่า แน่ล่ะ ระยะทางแสนไกลผสานไอหนาวอันยะเยือกของเช้าตรู่ คงทำให้บางคนมิอยากถอดกายจากผ้าห่มอันอบอุ่น หากแต่ราคารับซื้ออันเย้ายวนและเซอร์วิสที่ไม่ต้องเสียค่าใช้จ่าย ชาวบ้านย่านอีสานกันดารเถื่อนที่รายได้รับจ้างต่อวันเพียงแค่พ้นหลักร้อย มันก็น่าเสี่ยงมิใช่หรือ เพราะเจ้าปลิงดำน่าแขยงเขารับซื้อกันตั้งกิโลละสองร้อยห้าสิบปะไร

อุปกรณ์จับน่ะหรือ แค่เพียงสวิงสักอัน ถังเก็บปลิงภูมิปัญญาชาวบ้านสักกระป๋อง น้ำอดน้ำทน ร่างกายที่ทานแดดร้าย แล้วก็โชคสักหยิบมือ นั่นก็คงเพียงพอที่จะเติมความหวังว่าทุกๆเย็นเขาจะส่งปลิงให้เถ้าแก่ได้ อย่างน้อยก็สักกิโลก็พอ

นักล่าปลิงเหล่านี้รู้ดีว่าหนองน้ำแบบใดถึงจะมีปลิง "แบบที่มีหญ้าแทงๆขึ้นมา น้ำนิ่งๆ แล้วก็ตอนเที่ยงแดดร้อนๆนั่นแหละดี" หนุ่มนักล่าปลิงผิวกร้าวผู้โผล่แต่เพียงนัยน์ตาออกมาจากหมวกไหมพรมเล่าให้ผมฟัง

วิธีจับก็ไม่ยากเท่าไร เพียงแค่เอาสวงิกระทุ้งน้ำให้กระเพื่อมไหว จากนั้นจึงช้อนสวิงนั้นลงในนั้น ยกแกว่งให้แสงตะวันช่วยควานหาเล็กน้อย เคราะห์ร้ายของปลิงแต่เคราะห์ดีของคน ปลิงควายโตเขื่องอาจจะพลั้งให้กับคุณ หากรวมได้หลายกิโลแล้ว นั่นก็คงพอไปทำเนากับค่ากับข้าวตอนเย็นและค่าเหล้าขาวให้ผัวขี้เมาของคุณได้

นักจับปลิงหลายคนรังเกียจรังกลัวเจ้าสัตว์ไร้ตาไร้หน้าไร้ขน ใส่ถุงมือมัดถุงเท้าเอาไว้แน่นหนับ "ป้าก็อต" นักจับปลิงรุ่นใหญ่ ที่ทุกวันนี้ยังไม่วายยังกลัวปลิงอยู่บอกว่า "บางวันรัดหนังยางที่ข้อขาจนม่วงไปเลยก็มี ไม่เอาหรอกฉันกลัว"

ดวงตะวันเผาเอาผืนดินแตกระแหง ไอระอุบรรจงลากรอยร้าวยาวไปจนถึงคันนา หญ้าแห้งกรอบเหลืองพากันร้องกรอบแกรบทักทาย ยามเมื่อคนเดินย่ำโดนมัน ตั้งแต่แปดโมงเช้ายันสี่โมงเย็น ในหนองน้ำกลางแดดไหม้ ต้นไม้สักต้นให้หลบแดดยังหายากเสียกว่าหาค่าขนมให้ลูก เสียงจ้วงน้ำจักๆดังแข่งกับความเงียบและลมหวู่หวิว ช่างใจระกำนัก บางคนไม่ได้สักขีดก็ยังมี แต่บางคนก็โชคดีเหลือคณา

"หกร้อยยี่สิบห้าบาท" เสียงขานราคาจากเถ้าแก่ "เฮ" เสียงเฮรับผู้ที่ได้มากสุดของวัน วินเนอร์วันนี้เป็นของ สมบูรณ์ บุญเพง เขาควักเอาแบงค์สีแดงออกจากปึกส่งให้เพื่อน "หนึ่งขวด" หนุ่มน้อยรับกระดาษใบนั้นไปก่อนบึ่งรถเครื่องเข้าไปในหมู่บ้าน

หลังจากจับปลิงมาได้แล้ว พวกเขาจะเอามาขายให้เถ้าแก่รับซื้อ กิโลละ สองร้อยห้าสิบบาท เถ้าแก่จะสั่งให้ลูกน้องล้างปลิงให้สะอาด เอาเมือกออก แล้วชั่งโล จากนั้นจึงบรรจุใส่ถุง ก่อนนำไปแยกขนาดตัวและเตรียมส่งขึ้นเครื่องบินลงไปหาดใหญ่

"เห็นเขาว่าเอาไปทำยานะ ทำเครื่องสำอางก็มี บ้างก็ว่าเอาไปรักษาโรค" ไกรสร คะสา เถ้าแก่รับซื้อปลิงเล่า

"เถ้าแก่ทางโน้นเค้ารับซื้อแล้วเอาไปขายต่อให้มาเลย์ ทั้งแบบเป็นทั้งแบบตากแห้งเอาหมด แต่เท่าที่ทำมาแบบเป็นจะได้ราคาดีกว่า น้ำหนักก็ไม่ลดด้วย" เขาเล่าต่อ

ปลิงจากหนองน้ำในย่านอีสาน กำลังจะเดินทางไปไกลถึงมาเลเซีย ซึ่งหลังจากนี้ไกรสรยอมรับว่า ไกลหูตาของเขาเกินไป แล้วเขาคงข้ามจุดนั้นไปไม่ได้เช่นกัน "จริงๆปลิงน่ะมันมีทั้งประเทศ แต่มันไม่มีคนจับ แต่ที่เยอะจริงๆนะ น่าจะเป็นหนองคาย นครพนม อุดร แล้วก็สกลนครเนี่ย ที่มีเยอะกว่าเค้าเพื่อน อ้อๆ บางทีฝั่งโน้น (ลาว) เค้าก็ข้ามมาขายให้ผมเหมือนกันนะ นานๆที"

ที่มา
//www.horoworld.com/

Create Date : 20 เมษายน 2553

0 comments

Last Update : 20 เมษายน 2553 20:34:28 น.

Counter : 1115 Pageviews.