แม่....

คนๆนี้คือทุกสิ่งทุกอย่าง...คือรัก คือความผูกพันธ์ คือความเข้าใจ คือความห่วงใย และอีกมากมายที่แทนค่าได้ไม่มีวันหมด


แม่....

ใครๆก็ว่าเปิ้นกับแม่หน้าตาเหมือนกัน...เหมือนมาก จนครั้งหนึ่งหลานสาวตัวน้อยวัยสามขวบมาที่บ้าน แล้วเห็นภาพของแม่ที่ถ่ายเมื่อครั้งยังเป็นสาว หลานสาวเอ่ยถามเปิ้นว่า... พี่เปิ้นถ่ายรูปตอนไหนคะ พลางชี้ไปยังภาพแม่ที่แขวนไว้บนผนัง

เปิ้นตอบหลานสาวตัวน้อยไปว่า...นั่นคือป้า...(ตามด้วยชื่อของแม่)ต่างหาก ไม่ใช่พี่เปิ้น แต่หลานสาวตัวน้อยก็ยังแย้งว่า ภาพนั้นคือเปิ้น ก็เลยได้แต่อมยิ้ม...ลูกสาวคนนี้เหมือนกับแม่ขนาดนั้นเลยหรอ? แต่ก็อ่ะนะ เราแม่ลูกกัน ถ้าลูกสาวคนนี้ไม่สวยเหมือนแม่ จะให้สวยเหมือนใคร ว่าไหม...


แม่....

ทุกคนในบ้านต่างก็เอ่ยเป็นเสียงเดียวกันว่า...เปิ้นกับแม่นิสัยเหมือนกัน จนอยู่ด้วยกันแล้วต้องมีแง่มีงอนกันเสมอ น้องบอกแม่เป็นหมูเลยชอบคุ้ย ส่วนเปิ้นเป็นไก่เลยชอบเขี่ย สองคนนี้อยู่ด้วยกันเลยง๋องแง๋งใส่กันตลอด

แต่นั่น...มันเป็นแค่อดีตเท่านั้น เพราะปัจจุบันลูกสาวของแม่โตเป็นผู้ใหญ่ มีวุฒิภาวะที่เพียงพอแล้ว ลูกสาวของแม่ใจเย็นมากขึ้น (แต่ยังขี้งอนเหมือนเดิม) และก็ยังรักแม่เหมือนเดิม ถึงแม้ในอดีตจะเคยอารมณ์ร้อน แต่แม่รู้ไหม...ลูกสาวคนนี้รักแม่เสมอ รักมากด้วย


แม่....

ใครๆก็ว่าลูกคนกลางมักจะอาภัพ แต่ลูกไม่เคยเชื่อเช่นนั้น ลูกไม่เคยอาภัพเลยแม้แต่น้อย แม่เป็นคนที่รักลูกทุกคนเท่ากัน แม่จะห่วงใยลูกทุกคน แม้แต่ลูกชายคนสุดท้องที่อายุเลยล่วงมาจากวัยเบญเพสตั้งหนึ่งปีแล้ว แม่ก็ยังเห็นว่าลูกแม่ยังเด็กอยู่...

ลูกๆอยากให้แม่รู้นะว่า...ลูกๆรักแม่เสมอ แม่คือนางฟ้าในบ้าน คือคนที่บันดาลทุกอย่างให้แก่ลูกๆ แม่ให้ความอบอุ่น แม่ให้ทุกๆอย่างที่คนอื่นไม่สามารถให้ได้

รักแม่นะคะ
จากลูกๆทั้งสามคน