วันนี้หลากรส นึกอยู่หลายวันแล้วว่าอยากอัพบล๊อคการ์ตูน แต่พอมาเจอะคำเตือนจากคุณมุ๋มว่าอย่าเพิ่งเปลี่ยนกรุ๊ปบล๊อค หาไม่แล้ว บล๊อคทั้งหลายอาจหายได้แม้ทีมงาน(อาจ)จะกู้กลับคืนมาได้ก้อตามที ...จึงคิดในใจมาหลายตลบเพราะความเสี่ยงมีสูง และถ้าหากจะลองเสี่ยงดูนัดนี้ก้อคงเป็นหนังลงทุนอยู่มิใช่น้อย play safe ไว้ก่อนคงจะดีกว่า ... link มาจากหน้าหลักเรา เป็นคำตอบที่ดีที่สุด คุยกะน้อยไว้นานแล้วว่า ซี่รีส์เรื่อง One Way Ticket เนี่ยเป็นหนึ่งในดวงใจเรื่องนึงเลยทีเดียว ไม่รู้ทำไมตอนอ่านถึงได้รู้สึกสงสารและเห็นใจมาริจังอยู่ตลอด จนหัวใจเจ็บแปล๊บไปหมดแทบจะทุกตอนเลย เพราะว่า บุราอิคุงที่เป็นพระเอกนี่ ช่างเป็นคนเย็นชาซะเหลือเกินให้ตายเหอะวะ อาจารย์วาดะนี่แกคิดอะไรของแกอยู่นะ วาดออกมาได้สมจริงสมจังจนบางทีน้ำตาคลอเลย ... บ้าจริงๆ ซี่รีส์นี้เก็บสะสมมาตั้งแต่สมัยยังเป็นไพเรทอยู่กะ KK Books อยู่เลย ที่จริงเค้าก้อแปลโอเคนะไม่ได้เลวร้ายอะไรเลย ผิดกันตรงที่คุณภาพกระดาษและรูปเล่มเท่านั้นเอง แถม... ลิขสิทธิ์ยังแปลคำที่อืออออยู่ในคอได้แข็งโป๊กมาก!! ตอนสมัยยังเรียนญี่ปุ่นอยู่อาจารย์ก้อชอบทำเสียง อืม ...อืม... อยู่ในคอเสมอ เข้าใจว่ามันมาจากตัวอักษรญี่ปุ่นที่มีจำกัด ตอนไพเรทแปล บุราอิคุงมักจะอือออในคอว่า "อืม..." แต่ลิขสิทธิ์เล่นงี้เลยนะ ... "เออ.." ฮ่วย!! อืม กับ เออ เนี่ย ดูยังไง๊ ยังไง ก้อไม่ใกล้กันเลยนะเพ่ แถม ไอ้ที่ว่า "เออ"เนี่ย ดันเอามาใช้กับมาริจังซะอีกต่างหาก มันหงุดหงิดนิดหน่อยเหมือนกันนะ จริงๆก้อไม่ได้อยากให้มันจบเลย อ.วาดะ ก้อวาดได้สมจริงมาก กาลเวลาของมาริและบุราอิผ่านไปเท่าๆกับกาลเวลาของเรา ดังนั้นเรื่อง one way ticket ก้อเลยเดินทางมาสู่จุดหมายปลายทางในที่สุด ประทับใจกับความเข้มแข็งและเชื่อมั่นในตัวผู้เป็นที่รักของมาริจัง และความมั่นคงและแน่วแน่ของบุราอิคุงมากๆ ไม่เสียใจเลยที่ติดตามมาตลอดสี่ปี ส่วนอันนี้คงจะต้องรำลึกกันนานหน่อย แต่ถ้ารุ่นเดียวกันล่ะก้อรับรองได้ว่าต้องร้อง "อ๋อออออ" ใครจำกันได้บ้าง แม่มดสาวแสนสวยและอำมหิต ทูตนรกสาวนามว่า อาราวเน่ จำได้มะๆ ชอบบบบบบบ อาราวเน่มาก แรกๆดูเหมือนจะโหดเอาซะจริงๆ ถ้าจำไม่ผิด รู้สึกว่า สาวน้อยผู้เป็นเจ้าของร่างที่เป็นครูสอนดนตรีชื่อ ฮานะ จะพยายามฆ่าตัวตายเพราะผิดหวังในความรัก แล้วอาราวเน่ก้อมาเข้าสิงร่างนี้ภายหลังแล้วแก้แค้นผู้ชายให้ ดูแล้วกลับไม่รู้สึกเกลียดชังแม่มดคนนี้เลย ตรงข้าม สะใจเล็กๆด้วยซ้ำ ขนาดว่าตอนนั้นเด็กที่รอคอยอายุแค่ไม่เกิน 10ขวบนะ อันที่จริงมันควรจะมีเล่ม 1 ด้วยนะแต่เด็กที่รอคอยได้สูญเสียอาราวเน่ให้กับวิบัติภัยซาเล้งไปซะแล้ว ... ในชีวิตนี้เกิดขึ้นเพียงครั้งเดียวเท่านั้นเองด้วยความเข้าใจผิดของคนที่บ้านที่เมืองไทย เล่นเอาอาละวาดบ้านแตก แล้วก้อไม่มีใครกล้ามาแตะต้องกล่องลึกลับที่อยู่ในบ้านอีกเลยจนกว่าจะได้รับการยืนยันว่า "ไม่ใช่การ์ตูน" แต่ก้อ ... มันเป็นอะไรที่เศร้ามากจนไม่อาจมีอะไรมาทดแทนกันได้หรอก งือ... อีกเรื่องที่ยังคงชอบมาก แม้กาลเวลาจะเปลี่ยนแปลงชุดนักเรียนแบบปกกะลาสีน่ารักๆให้เป็นเสื้อสูทหลากสไตล์ และกระโปรงที่ยาวเลยเข่ามานิดหน่อย กลายเป็นสั้นจุ๊ดจู๋ ปิดอะไรก้อไม่มิด... (แถมเห็นแต่ขาโต๊ะสนุ๊ก...แม้จะขาว แต่รากฐานก้อมั่นคงจนปลงตกถึงสังขารมนุษย์ในวินาทีนั้น... ) แต่เรื่องนี้ก้อยังคงไว้ซึ่งความรู้สึกดีๆในบรรยากาศอยู่เหมือนเดิม ผลงานของ อ.มาเอดะ เอ็ตสึโกะ ค่ะ ปกติ อ.มาเอดะ นี่มักจะวาดตัวละครวัยเรียนมหาลัยได้เชยมากๆ...ให้ตายเหอะ เชยอ่ะ เด็กมหาลัยใส่สร้อยคอมุกเงี้ย ใส่ชุดแบบสาวออฟฟิศเงี้ย ... ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าที่ญี่ปุ่นเนี่ย การที่มีอายุขนาดเข้ามหาลัยได้แล้ว(คือน่าจะราว18-20)แล้วเปลี่ยนแนวการแต่งตัวไปเป็นสไตล์หนุ่มสาวออฟฟิศเนี่ยมันเป็นเรื่องธรรมดาหรือเปล่า เพราะเด็กที่รอคอยเองก้ออยู่แต่เมืองนอก ไม่เคยเห็นว่าโลกมันจะโสภาไปกว่าสมัยไฮสคูลซักเท่าไหร่เลย ปัจจุบัน เด็กๆที่ทำงานด้วยมันยังคิดว่า อายุ 20 อยู่ .... แรกๆดีใจ แต่หลังๆนี่เริ่มไม่แน่ใจว่า หน้าตาท่าทางเรามันกะโปโลขนาดนั้นเลยเรอะไง(ฟะ)เนี่ย... ... แต่ถ้าเป็นการแต่งตัวของเด็กสาวๆ 15-16 อะไรงี้ อ.มาเอดะวาดเสื้อผ้าได้น่ารักดีค่ะ ชอบ เรื่องนี้ตัวเอกคือ เอริโกะ และ อาโซคุง ครั้งแรกที่ได้อ่านนี่รู้สึกว่าจะตั้งแต่สมัยอยู่ ป.3 ป.4 แล้วชอบมากเลย อ่านมาได้ถึงเล่มสามแล้ว แล้วมันก้อหายไปซะเฉยๆยังงั้นแหละ(ทั้งเล่ม4 ที่รอคอย และอีกสามเล่ม ล้วนแล้วแต่หายตัวไปอย่างลึกลับ ) สุดท้ายก้อมาเจอกับเอริโกะ และอาโซคุงอีกครั้ง ที่ร้านหนังสือเก่าชั้นใต้ดินที่เซ็นทรัลลาดพร้าว คว้าหมั๊บ! แล้วจ่ายตังค์เลยล่ะ เรื่องราวมันอาจจะไม่ค่อยสนุกเท่าไหร่หรอกค่ะ เพราะดูท่าทางคนเขียนก้อออกจะมึนกับจิตวิทยาและตรรกกะของตัวเองอยู่มิใช่น้อย ถ้าเอา อ.โอบาตะ จากDeathnote มาเทียบนี่ รับรองว่าเบียด อ.มาเอดะ ตกท่อตายคาที่ไปเลยนะ แต่ก้อชอบที่บรรยากาศของการเล่าเรื่องราวและลายเส้นและอีกอย่าง เอริโกะผู้เป็นตัวเอกของเรื่องก้อชอบผูกโบสวยๆเหมือนเด็กที่รอคอย ก้อเลยแอบให้คะแนนเป็นพิเศษ ฮิๆๆ เรื่องสุดท้ายก่อน ไม่ใช่เรื่องเก่าเก๋ากึ้ก แต่วันนั้นพอดีอยู่ในเมืองไทยแล้วเปิดทีวีไว้เพื่อเอาเสียงเป็นเพื่อน (แล้วนอนอ่านการ์ตูน... ) อยู่ดีๆก้อพบกับละครจีนช่องสามอยู่เรื่องนึงซึ่ง เจอร์รี่ F4 แสดงกับสาวที่ไหนไม่รู้ เลยมองหน้าเฮียด้วยความเสน่หาส่วนตั๊วส่วนตัว... ที่สำคัญ ละครมันเป็นตอนอวสานด้วยคงดูไม่รู้เรื่องอยู่แล้ว ที่ผ่านมาเราก้อไม่ได้อยู่บ้านดูมันเลยแล้วมันก้อมาเอาตอนดึกๆ ตี1 ตี2 ... ซักพักนึงก้อเริ่มเอะใจ เอ..... เนื้อเรื่องมันคุ้นๆแฮะ แถมเดาตอนจบได้ถูกด้วย ที่แท้เป็นละครที่ทำมาโดยอ้างอิงจากการ์ตูนนั่นเอง! แต่ว่าตอนนี้จำชื่อละครเรื่องนั้นไม่ได้แล้วอ่ะ แต่ถ้าการ์ตูนล่ะก้อ เรื่องนี้แหละ ไปซื้อมาโดยบังเอิญจริงๆเพราะว่าไม่เคยรู้จักคนเขียนมาก่อนเลย เป็นเรื่องราวความรักของสาวรุ่นพี่และหนุ่มรุ่นน้องที่แสนจะลึกซึ้ง แต่เมื่อแม่ของฝ่ายชายมาขอร้องให้นางเอกถอนตัวออกไปจากชีวิตของลูก คุณนางเอกก้อเลยจำใจยอมทำตามแต่ก้อประกาศกร้าวว่าจะขออาฆาตแค้นแม่ชายหนุ่มไปตลอดชีวิต หลายปีผ่านไป หญิงสาวคนเดิมได้พบรักกับชายคนใหม่มีแผนจะแต่งงานกัน แต่พระเจ้ามอบแจ๊คพ็อตแตกให้จนตั้งตัวไม่ทัน เมื่อมาพบว่า ชายหนุ่มผู้เป็นคู่หมั้นที่จริงแล้วเป็นพี่ชายแท้ๆของอดีตหนุ่มน้อยที่เคยรักกันปานจะกลืนกิน แต่ที่ไม่ทราบก้อเพราะว่าแม่ของชายหนุ่มคนนั้นเลิกกับพ่อจึงใช้คนละนามสกุล แต่เมื่ออายุมากขึ้นเริ่มเข้าใจความเป็นไปในโลก ก้อกลับมาคืนดีกันและแต่งงานกันอีกรอบ .... เธอก้อเลยไม่รู้ว่าคู่หมั้นคือพี่ชาย เพราะคนพี่นั้นพ่อเอาไปเลี้ยง ส่วนคนน้องแม่เป็นคนเอาไป นรกแตกชัดๆ ... เรื่องราวแบบเนี้ย สองเล่มจบค่ะ แต่กว่าจะจบได้นี่เล่นเอาปวดกะโหลกไปเลย ถ้าเป็นชีวิตจริงนี่ใครๆก้อคงจะประนามนางเอกคนนี้ซะแหลกราญไม่ได้ผุดไม่ได้เกิดแหงๆ หวังแต่ว่าเราเองก้อคงจะไม่ต้องเจอกับเหตุการณ์แบบนี้นะ กลัวจิงๆขอบอก ...   Create Date : 22 กันยายน 2548 21 comments Last Update : 4 ธันวาคม 2548 3:02:20 น. Counter : 2303 Pageviews. Share Tweet

แวะมาเยี่ยมชมและทักทายกันครับ   โดย: Zantha 22 กันยายน 2548 7:25:55 น.

ซี่รีส์เรื่อง One Way Ticket ----> อุ๊ยๆๆจำได้ค่ะ เรื่องนี้ เป็นซีรียส์รักของ มาริกับ บุราอิ ใช่ม๊า แต่มุ๋มดูไม่จบหรอกนะคะ เศร้าง่า เศร้าทุกตอนเลย แพ้ดราม่าง่า.....ตอนนั้นตามอ่าน KK เหมือนกัน พอมีไลเซ่นไม่ได้ตามแฮะ เรื่องเปลี่ยนกรุ๊ปบล็อกเนี่ย ดูท่าคุณอ้อนจะเปลี่ยนได้ไม่มีปัญหานะคะ แต่ของมุ๋มยังเปลี่ยนไม่ได้อ้ะ เพราะหายมาสามครั้งแล้วคับ สงสารเจ้าหน้าที่เค้า ประมาณยัยคนนี้อีกแล้วเรอะ ตรูเตือนแล้วนะ muwahahahaha   โดย: Fruit_tea 22 กันยายน 2548 23:16:15 น.

เอ๋ จริงเรอะคะ อ้อนกัวง่ะคุณมุ๋ม   โดย: เด็กที่รอคอย 23 กันยายน 2548 0:01:46 น.

เอแต่จะว่าไปแล้ว one way ticket เนี่ยแรกๆมันก้อเศร้าๆหน่อยนะคะคุณมุ๋ม แต่หลังๆจะไม่ค่อยแล้วล่ะ (หรือว่า ชินกับความทื่อของบุราอิคุงแล้วก้อไม่รู้....) คือมันไม่เชิงว่า หวานจ๋อยโลกกลายเป็นดอกกุหลาบ แต่อ้อนชอบประโยคที่มาริจังพูดกับเพื่อนสนิทนะว่า "คนที่ฉันรักน่ะ เข้มแข็งมาก เพราะฉะนั้นฉันก้อจะพยายามเข้มแข็งให้ได้เหมือนเขา" ผู้ชายอย่างบุราอิคุงที่จริงก้อหาไม่ยากหรอกมั้งคะ เพราะเป็นคนที่สู้ชีวิต จริงจัง และเหมือนจะไม่แยแสกับความรู้สึกของคนรอบข้างแต่ว่าที่ทำไปทุกอย่างนั่นเพราะเขามีจุดมุ่งหมายที่ชัดเจนและต้องการให้ได้รับการยอมรับจากคนที่เขาแคร์เป็นพิเศษเท่านั้น แต่ที่เราหาเค้าไม่เจอก้อเพราะว่า ผู้ชยพรรค์นี้ในชีวิตจริงมักจะมีแต่พวกเห็นแก่ตัวเอาแต่ได้ คบผู้หญิงทิ้งขว้างเอาแต่ใจและแบ่งเวลาให้คนรอบข้างอย่างเหมาะสมไม่เป็น บุราอิคุงน่ะ แค่พยายามจะไม่รักมาริจังเท่านั้นเองเพราะไม่อยากให้ไปลำบากกับเค้าในวันที่เค้ายังไม่มีอะไรในมือเลยเพราะว่าที่บ้านก้อเป็นแค่ร้านขายเหล้าเท่านั้นเองไม่ได้มีมรดกมากมาย แถมพี่ชายคนโตก้อแต่งงานแล้วและเป็นคนดูแลกิจการต่ออีกด้วย น้องชายคนเล็กก้อยังเรียนไฮสคูลอยู่ ตัวเค้าเองก้อเลยเหมือนมีชีวิตอยู่ตัวคนเดียวซึ่งต้องสร้างฐานะด้วยตัวของเค้าเอง แต่ผู้ชายทั่วๆไปน่ะ... อย่าให้เซ่ดเลย เฮ่อ!   โดย: เด็กที่รอคอย 23 กันยายน 2548 1:27:11 น.

ไม่ได้อ่าน One Way Ticket เลยเพราะเมื่อก่อนไม่ชอบลายเส้นแบบนี้ ก็เลยไม่อ่าน เสียดายแฮะ ตอนนี้จะหาได้ที่ไหนเนี่ย แต่อ่านเรื่องบุราอิแล้วคิดถึงเรื่อง "รักทรนง" เลยนะ คล้ายๆ คุณโทโมโกะกับพ่อหนุ่มร้านขายปลาแฮะ... เห็นแม่มดอราวเน่แล้วก็กรี๊ดๆๆๆๆ ใครลองได้รู้จักหล่อนแล้วคงเป็นลืมไม่ลง รวมไปถึงบาทหลวงที่ดูเหมือนจะดีนั่นด้วย คิดถึงจังเลย อ้อนยังดีนะที่ยังเหลืออยู่บ้าง เห็น สนพ.บ้านสีแสด แล้วคิดถึงการ์ตูนอยู่เรื่องของสนพ.อากิซาโตะ วาคุนิวาด ที่พ่อแม่นางเอกกับพระเอกแต่งงานกัน แล้วนางเอกหลงรักพี่ชายที่เป็นลูกติด แต่ก็ไม่แน่ใจว่าพี่เป็นเกย์หรือเปล่า อยากรู้จังมันว่าจะจบยังไง แต่คงไม่มีทางได้รู้แล้วชาตินี้ ว่าแต่อ้อนไม่รู้จักอิจิโจ้ ยูคาริคนวาด "ปราสาททราย" มาก่อนจิงๆ เหรอ   โดย: วีวี่ IP: 203.151.140.114 23 กันยายน 2548 2:15:53 น.

แวะเดินเล่นยามดึก คุณ Zantha <<< หวัดดีค่ะ แวะไปดูบล๊อคคุณแล้ว ทำไมมันไม่มีอะไรเลยอ่ะ วี่ <<< อุ๊ย! แฟนอาราวเน่เหมี๋ยนกัลล์เหอเนี่ย คริคริคริ แต่เสียดายเล่มหนึ่งอยู่ดีล่ะวี่ ไม่รู้จะไปหามาจากไหนได้อีก นานๆหรอกนะจะเจอหนังสือสภาพดีๆจากที่เซ็นทรัลนั่นน่ะ ถ้าเป็นระดับทูตนรกสาวสีเลือดนี้ล่ะก้อรับรองได้ว่า ถ้าหากไม่มีการเขียนชื่อเจ้าของไว้ในบางหน้ากระดาษ หรือตรงปก ไม่มีรอยพับ ไม่มีรอยฉีกขาด กระดาษไม่ชื้อเหมือนจะขึ้นรา ยังไม่เหม็นอับเหมือนเพิ่งหลุดออกมาจากส้วม และฝุ่นไม่เกาะกรังจนเป็นพงศาวดารล้ำลึกล่ะก้อ คงจะเป็นพรจากสวรรค์สำหรับพวกเราชาวอ่านการ์ตูนเป็นแน่ .... บุราอิคุงสุดท้ายแล้วก้อเป็นผู้ชายที่มีเสน่ห์มากคนนึงนะวี่ แม่เค้าตายตั้งแต่ยังเล็กก้อเลยไม่มีใครให้อ้อนเพราะว่าพ่อเข้มงวดมาก และย่าก้อเลี้ยงแต่น้องชายคนเล็ก ฉากแรกเริ่มคือ เค้ามาจากเด็กไฮสคูลปีสามที่กำลังจะเอ็นฯเข้ามหาลัย ส่วนมาริจังเองแม้ว่าจะเป็นคนดังเพราะมีไอคิวถึง 180 เรียนเก่งจนทุกคนก้อรู้จัก ก้อเป็นเพียงเพื่อนร่วมโรงเรียนซึ่งไม่สนิทกันเลย มาริจังประทับใจในตัวบุราอิคุงซึ่งเป็นดาวบาสในโรงเรียนมาก ก้อเลยให้มิโกะจังเพื่อนสนิทมาช่วยสร้างเรื่องให้นิดหน่อย ซึ่งตอนหลังความแตก ก้อเลยหมดกำลังใจไประยะนึง จนกระทั่งได้พบกับบุราอิคุงอีกครั้งโดยบังเอิญและคำพูดเพียงไม่กี่ประโยคของบุราอิคุงที่เพียงแค่อยากจะให้มาริจังอย่าไปแคร์ความรู้สึกของคนอื่นมากจนเกินไป ก้อทำให้มาริจังตัดใจจากบุราอิคุงไปไม่ได้ ขนาดคนเรียบร้อยอย่างมาริจังยังกล้าถามบุราอิคุงได้ว่า "ฉันจะขอรักเธอต่อไปได้มั้ย" และเมื่อบุราอิคุงปฏิเสธว่า...อย่าดีกว่าเพราะยังไม่คิดจะจริงจังกับใคร ถ้ามาริจังสอบเข้ามหาลัยได้ก้อจะพบกับผู้ชายดีๆอีกเยอะแยะ มาริจังก้อตอบกลับไปเหมือนที่บุราอิคุงสอนเอาไว้เพื่อให้พูดกับคนอื่นเวลาที่มากดดันมาริจัง ว่า "มันเป็นเรื่องของฉัน" สะใจมากเลย บุราอิคุงยังอึ้งรับประทาน นานทีเดียวแหละกว่าบุราอิคุงจะยอมรับในความรู้สึกของตัวเองและเมื่อเขายอมรับว่าเขารักมาริจัง เขาก้อทำทุกอย่างเพื่อให้เธอกับเขามีอนาคตร่วมกันได้อย่างมั่นคง ... เฮ้อ ที่จริงอ้อนก้อผ่านช่วงเวลานั้นมาแล้วเหมือนกันนะ ต่างกันตรงที่ว่า อ้อนเป็นมาริจังที่ถูกบุราอิคุงรักมาตั้งแต่เริ่มต้นโดยที่ไม่ได้รักเขาตอบ ใช้เวลาอีกพักใหญ่กว่าจะยอมรับในตัวเขา แต่พอคิดว่าทุกอย่างจะลงตัวเพราะเราลำบากมาด้วยกันจนคิดว่าคนนี้แหละที่เราจะร่วมชีวิตด้วยตลอดไป ทุกอย่างก้อกลายเป็นปราสาททรายไปซะ อุ๊ยตาย อ้างอิงถึง อ.อิจิโจ้ ยูคาริฮ่ะ ไม่เคยอ่านเลยอ่ะแต่ว่า พระเอกที่เค้าวาด ก้อหล่อดีนะ หล่อแบบเถื่อนๆดี   โดย: เด็กที่รอคอย 23 กันยายน 2548 3:35:15 น.

อ้าวมาอัพเพิ่มเหรอคะ แต่เข้ามากรี๊ดดดดดดดดดดด ภูตินรกสาวสีเลือดง่า เรื่องสุดโปรดของมุ๋มเลยอ้ะ โอว มายอาราวเน่ เห็นแล้วกรี๊ดไม่หยุดฉุดไม่อยู่ สมัยก่อนถ้ามีการ์ตูนพวกคำว่า เลือด มรณะ คำสาป ซาตาน สยอง ฆาตกรรม วิญญาณ อะไรพวกนี้ซื้อโม้ดเลยอ้ะ แล้วมักจะไม่ค่อยผิดหวังนะ 55555 แต่การ์ตูนรักเรื่องข้างบนมุ๋มไม่รู้จักค่ะ ลายเส้นคุ้นๆอยู่นะ คงเพราะมุ๋มไม่ค่อยอ่านรักไฮสกูลมั๊ง แต่เรื่องแผลรักสับสนใจอ่านนะคะ คงเพราะว่าพระเอกตาดูดุดีเลยซื้อมาดู   โดย: Fruit_tea IP: 58.9.29.58 23 กันยายน 2548 9:48:28 น.

เข้ามาปลื้มอราวเน่เช่นกันค่า ยังคิดถึงเธออยู่เลย แม้เธอจะโดนกบโยนเข้าไปในลัง ราน้อยๆค่อยๆสยองแล้วก็ตาม One way ticket ไม่เคยอ่านแฮะ ของมาเอดะ กบมีนะ แต่เฉยๆกะผลงานของอาจารย์ ส่วนใหญ่กบไม่ค่อยปิ๊งการ์ตูนผู้หญิงแบบบีบคั้นจิตใจ เราเน้นเฮฮาเป็นหลักอ้ะ วี่ > เรื่องที่วี่ว่าของ อ.อากิซาโตะ วาคุนิ นี่คือเรื่อง The B.B.B. ละเปล่า คิดว่าใช่นะ เรื่องนี้กบกะน้องตามไปซื้อภาษาญี่ปุ่นมานั่งเดานั่งแปลจนครบ แหะ แหะ แต่หลายปีต่อมาก็พบว่าไพเรทเขามาแปลจนครบเหมือนกัน (แล้วเราซื้อมาทำไมเนี่ย) ส่วนตอนจบ คือแบบอึ้งมากๆน่ะ วี่จะให้สปอยละเปล่าล่ะ เพราะมันหักมุมพลิกล็อกมากๆเลย สำหรับกบในสมัยนั้น (แต่สมัยนี้อาจจะเป็นเรื่องปกติ) เหอ เหอ เหอ   โดย: froggie IP: 203.188.51.235 23 กันยายน 2548 20:06:47 น.

ตายล่ะสิ มาคราวนี้น้อยล่ะ งงรับประทาน คุยเรื่องอะไรกันเนี่ย อ่านแต่ One Way Ticket กับแผลรัก ช๊อบมากกกกก อ้อนเอา KK มาให้ดู เพิ่งรู้เลยนะว่า พิมพ์ตั้งแต่ KK แล้วเหรอเนี่ย น้อยล่ะชอบบุราอิคุงมาก เป็นโรคชอบผู้ชายนิ่งๆ เย็นชาๆ รู้สึกว่าเท่ชมัด (แต่ถ้าโดนเองแบบมาริ ก็ไม่เอานะ) เหมือนที่เคยชอบ มาคาเบะ ชุน จากรันเซ่น่ะ มาริกับรันเซ่เหมือนกันเลย แรกๆ รักเค้าข้างเดียว รู้สึกอิน สงสัยรักเค้าข้างเดียวบ่อย ฮา ขอสารภาพอีกเรื่องว่า เพิ่งรู้ว่า อิจิโจ้ ยูคาริ วาด "ปราสาททราย" พอเห็นวีวี่บอก ร้องอ๋อเลย ลายเส้นยังไม่ต่างนัก นึกภาพออกเลย นาตาลีที่น่าฉงฉาน ปราสาททรายก็ดราม่ามั่กๆ อ้อน เศร้าหลาย   โดย: แว่นน้อย IP: 203.113.76.75 26 กันยายน 2548 8:40:22 น.

เรื่อง love scar นี่ ช่อง3เอามาฉายไปแล้วเหรอ แหมๆ โบได้อ่านสแกนเล่มแรกแล้วก็ได้รู้ว่าเจอร์รี่เล่น เล่มแรกนี่ดูน่าตื่นเต้นดีนะ ซึ้งดีด้วย แต่พอได้เจอเล่ม2แล้ว ... ง่า มันชักจะเอื่อยๆง่ะ ส่วนเรื่องอื่นๆนั้น ... หนูไม่รู้จักแฮะ ชอบคำว่า วิบัติภัยซาเล้งของพี่อ้อนจริงๆ   โดย: bowbow IP: 203.148.162.222 26 กันยายน 2548 17:21:30 น.

อ่านเม้นท์อ้อนกะน้อยแล้ว เป้าหมาย quest ต่อไป "one way ticket" คร้าบบบบ ต้องหาอ่านให้ด้ายยย กบจ๋า~~~ พระเจ้าจอร์ชมันยอดมากกกก สปอยเลยๆๆๆ ยังไงก็คงไม่ได้อ่านอยู่แล้ว แต่อ่านที่กบบอกแล้วเสียวๆ ชอบกล คงไม่ใช่ลงท้ายที่ความวายหรอกนะ   โดย: วีวี่ IP: 203.151.140.119 26 กันยายน 2548 18:29:57 น.

ขำคุณมุ๋มอ่ะที่บอกว่า "สมัยก่อนถ้ามีการ์ตูนพวกคำว่า เลือด มรณะ คำสาป ซาตาน สยอง ฆาตกรรม วิญญาณ อะไรพวกนี้ซื้อโม้ดเลยอ้ะ แล้วมักจะไม่ค่อยผิดหวังนะ 55555" <<< อ้อนขออนุญาต เติมคำว่า นรก อาถรรพ์ อเวจี ให้ด้วยนะคะ รับรอง ไม่ผิดหวังแหง๋มๆ เอิ๊กๆๆ กบ<<< อาราวเน่ อยู่ในกลุ่ม ราน้อยๆค่อยๆสยอง?! โอ้พระเจ้า...แล้วกบจะเอายังไงกับเธอต่อไปดีอ่ะ จะว่าไปแล้วอ้อนก้อค่อนข้างโชคดีหน่อยนะที่อพยพเหล่าการ์ตูนมาจากเมืองไทยได้เกือบทั้งหมด เลยไม่เจอราหรือฝุ่นเข้าครอบงำ สงสารกบอ่ะ จะทิ้งเธอลงได้หรือไร ว่าแต่ กบลองเอา B.B.B มานำเสนอหน่อยสิคับ แบบว่าอยากมีส่วนร่วมง่ะ น้อย<<< ก๊ากกกกก ทีใครทีมัน โหน้อยพลาดไปได้ไงทูตนรกสาวสีเลือด ไม่น่าเชื่อ! พลาดของดีคลาสสิคไปเสียแล้วหาตอนนี้ก้อมิน่าจะมีแล้วล่ะ ถ้าไงอ้อนจะลองสะแกนลงแผ่นไว้แล้วส่งไปให้ที่หาดใหญ่ละกัน แต่เล่มแรกไม่มีนะ เล่มสองก้อโอเคล่ะพอเดาเนื้อเรื่องได้ และบาทหลวงซาจิฮิโกะที่วี่พูดถึง ก้อกระชากใจได้ดีเชียวล่ะ เพิ่งปรากฏโฉมในเล่มสองเพราะงั้นคงไม่ได้พลาดอะไรมากนัก โบ่โบ๊<<< เอาด้วยมั้ยคะ ถ้าเอาหลังไมค์ที่อยู่มาเด้อ เรื่องแผลรัก อ้อนเห็นด้วยว่าเล่มสองเนือยๆ มาก เล่มแรกนี่แบบว่าชะเวิ๊บชะว๊าบซะจนอึ้งรับประทาน น้อย(อีกรอบ)<<< ชุนเคยเย็นชาได้ขนาดบุราอิคุงด้วยเรอะ แต่อ้อนชอบทั้งเกลียดบุราอิคุงที่เหมือนจะพูดจาทำร้ายจิตใจเสมอ แต่ว่าจะมีหมายเหตุอยู่ในคำพูดเค้าที่จะทำให้เราซึ้งและยอมยกโทษให้อยู่เรื่อย .... เฮ้อ สงสารมาริจัง จังเลย แต่ความรักที่เฝ้าดูแลมาตั้งสี่ห้าปีก้อไม่ได้เสียเปล่าในท้ายที่สุดน่ะนะ ยังไงก้อต้องบอกว่า ยินดีไปกับเธอด้วยจิงๆ วี่<<< ลองจับตาดูให้ดีร้านเช่าน่าจะมี หรือ งานหนังสือตุลาคมนี้อ้อนว่าบงกชเอามาออกงานด้วยแหงๆคงจะหลายตอนเพราะงานครั้งที่แล้วเห็นเอามาวางขายแบบนั้น งวดนี้คงเอาตอนจบ(ที่จะบอกว่า สองเล่มจบ)มาโชว์ด้วย ช่วงนี้งานยุ่งมากเลยที่รักทุกท่าน ปวดหัวกับพนักงานมากจนอิชั้นอยากเก็บกระเป๋าหนีไปยุโรปแล้ว ทำเค้กแก้กลุ้มยังช่วยไม่ค่อยได้เลย เฮ้อ...   โดย: เด็กที่รอคอย 26 กันยายน 2548 23:02:38 น.

วี่ > The B.B.B. สปอยตอนจบเลยนะ เหอ เหอ เหอ คือคนเขียนเขาคงพยายามให้ happy end ทุกฝ่าย จนเหวออออ ไปเลยน่ะ คือหลังจากกลั่นแกล้งตัวละครมานานแสนนานประมาณ 10 เล่ม เขาก็จบแบบให้ตัวละครทุกตัวสมหวังในรักทั้งหมด ตั้งแต่ นางเอกที่หลงรักชิชิมารุ (พี่ชายน่ะ กบจำชื่อได้เลยเพราะมันเหมือนเรื่องฮาโตริ) ชิชิมารุที่หลงรักเพื่อนผู้ชาย (คนที่ผมดำทรงเสยๆน่ะ ชื่อไรไม่รู้) และเพื่อนผู้ชายคนนั้นที่หลงรักนางเอก สรุปก็คือ แต่งงานกันสามคนจ้ะ ใช่แล้ว แต่งงานกัน สาม คน คือนางเอกกะชิชิมารุแต่งงานกันที่ญี่ปุ่น แบบญี่ปุ่น พ่อแม่รับรู้ นางเอกกะเพื่อนชิชิมารุแอบไปแต่งแบบเข้าโบสถ์กันเองที่เมืองอื่น แล้วก็ ชิชิมารุกะเพื่อนไปแต่งแบบเกย์ๆที่ลาสเวกัส รูปจบสุดท้ายก็เป็นรูปสามคนเป็นเตียงเดียวกัน แล้วมีตัวอักษรประมาณว่า happy ending Three is a magic number~? กบอ่านจบก็มึนไปสามวัน คือมันมีมุขมีอะไรพิลึกตลอดเรื่องล่ะนะ แต่ก็ไม่นึกว่าจะจบอย่างนี้ อ้อน > ทำเค้กแก้กลุ้มยังช่วยไม่ได้หรอกอ้อน ต้องมีคนกินเค้กด้วย (มาดิๆ) ส่วนเรื่องปวดหัวกับพนักงานเป็นเรื่องธรรมชาติอ้อนเอ๋ย (หันมามองตัวเองแล้วก็ถอนหายใจสามเฮือก)   โดย: froggie IP: 203.188.11.9 27 กันยายน 2548 10:05:48 น.

อ่านแล้วอยากจะบอก เอ๊อ เอย บอกว่าไม่ได้อ่าน งานขอนาโอโกะ วาดะ มิชอบลายเส้น ทูตนรก เอ๊อเอย ก็ไม่ได้อ่าน ฮ่าๆ ตูนผีตูนหยอง ไม่ค่อยได้อ่าน มาเอดะ เอ็ตสึโกะ ก็ เอ๊อเอย อ่านแล้วเบื่อๆ ฮ่าๆ พี่ชอบงานของอิจิโจ ยูคาริน่ะ แต่แผลรักสับสนใจไม่ค่อยชอบ ชอบสาวเอ๋อเป๋อสุดๆ มากก่า ปราสาททราย ก็ช่างงงง ฮือ บีบหัวจายเหลือเกิน นาตาลี๊นาตาลี เอ๊ะ ตกลงพี่ได้อ่านเรื่องไรบ้างเนี่ย ที่อ้อนอ่าน กิ๊กิ๊   โดย: =p o o k p u i= 27 กันยายน 2548 15:23:34 น.

อ้อนจ๋า Thanks หลาย แต่พวกทูตนรก อเวจี สยองขวัญ ฯลฯ น้อยไม่ค่อยถูกโรคด้วยเท่าไหร่อ่ะ ตั้งแต่เด็กแล้ว ขนาดมายาดำ สมัยเด็กๆ ยังกลัวไม่ค่อยกล้าเปิดเลย (พอตอนนี้มาดู มันน่ากลัวตรงไหนฟะ) ส่วน มาคาเบะชุน เอ้ย อ้อน ชุนเนี่ยแหล่ะ ต้นแบบของความเย็นชาที่สุดเท่ห์ ปล่อยให้รันเซ่แง่งๆ กับคามิยะไป กว่าจะเริ่มออกท่าทีบ้างสมัยนั้นก็ภาค 2-3 แล้วมั้ง   โดย: แว่นน้อย IP: 202.28.66.24 28 กันยายน 2548 0:36:54 น.

น้อย <<< ง่ะ สงสารน้อยจังเป็นคนกัวปี๋... แต่อาราวเน่เค้าจะประมาณ นางฟ้าซาตานอ่ะน้อย เหมือนจะเลว แต่ก้อแฝงไปด้วยความเหยียดหยามในตัวมนุษย์ที่มีความโลภ โกรธ หลง ครอบงำ เลยดูเหมือนกับว่าเค้าเป็นแม่มดที่ไม่เชื่อในตัวมนุษย์ซักเท่าไหร่เพราะหาคนดีที่ ดีจริงๆ แทบไม่มีเลย... แต่ชุน นี่ทำไมดูมันเนิ่นนานจัง ตอนดูอะนิเม ยังไม่คิดว่าจะเย็นชาได้นานขนาดนั้นนะ(แต่โยโกะนี่โคตรตื๊อเลยจริงๆให้ตายเหอะ!) พี่ปุ๋ย <<< อารามิสไงคะ อารามิส ... กบ <<< BBB ทำให้มึนจริงๆด้วยอ่ะ ขนาดยังไม่เคยอ่านนะนี่ หลังๆอ้อนว่าอ้อนทำเค้กแล้วยิ่งกลุ้มกว่าเดิมอีกเหมือนกันนะ เพราะน้อยครั้งที่ทำแล้วออกมาแล้วจะกินได้ บางทีจะยกให้หมายังเกรงใจเลยอ่ะ แต่ก้อไม่รู้จะทำไงดี อ้อนก้อว่าจะกลับมาวาดรูปเหมือนกันเผื่อจะได้เริ่มเรียนรู้วิธีลงสี... ไม่รู้สิ อ้อนว่ากบควเข้าใจสภาพอ้อนดีไม่ใช่น้อย มันยากเย็นเหลือเกินนะที่จะหามือดีๆมาทำงานด้วยได้เนี่ย นี่ก้อขอลาออกแล้วอีกคน ... ของอ้อนน่ะปัญหามันคืออะไรนะ... ฝรั่งมันทำงานไม่ทน หรือว่า เราเลือกคนมาทำงานอายุเด็กไป เลยไม่มีความรับผิดชอบมากพอ หรือว่า เรามันมีอะไรที่ไม่ดีมากๆหรือเปล่าหว่า ถึงจะเข้าใจว่างานบริการแบบนี้คนเข้า-ออกกันเยอะแยะไม่ซ้ำหน้าอยู่แล้วปีละไม่รู้กี่ครั้ง แต่... ก้ออยากได้คนมือดีๆที่จะอยู่ด้วยกันซักสองปีมาทำงานด้วยนา ไม่ใช่เด็กที่สอนมาสองปียังแย่เหมือนเดิมไม่พัฒนา หรือคนที่คิดว่าตัวเองเก่งกาจเลยอีโก้สูงเข้ากะใครเค้าไม่ได้และไม่ฟังเรา แล้วที่ไม่ค่อยอยากได้ก้อคือ พวกที่เวลามาสมัครบอกว่าทำได้ทุกวัน พอเทรนให้เป็นงานแล้วแต่พอเรียกจริงๆ มันบอก มันขอทำแค่วันเดียว แต่มันไปทำที่อื่นด้วยแทน...โห ...   โดย: เด็กที่รอคอย 28 กันยายน 2548 3:19:39 น.

สนุกดีอะอ้อน เรื่องการ์ตูนๆเนี้ย เพิ่งสองวันก่อน ไปร้านเช่าการ์ตูน ก้เห็นเรื่องบุราอิกับมาริ เหมือนกัน คิดๆว่าจะเช่ามาอ่านดีป่าว (เคยอ่านมาบ้าง แต่ไม่ทุกเล่มอะ) ทีร้านเช่าก้เก็บไว้ดีเหมือนกัน แต่เราไม่ชอบตัวมาริจังอะ มันชอบคิดมาก คิดไปเอง เรื่อยเลย   โดย: แพรว IP: 61.47.96.117 15 ตุลาคม 2548 11:09:35 น.

ขอความช่วยเหลือจ๊ะ เคยอ่านเรื่อง ด้วยรักของสนง.บ้านสีแสดเล่ม 1 แล้วไม่มีเล่มต่อไป เศร้ามาก ๆ คนแต่งคือ มาชิบะ ฮิโรมิ ถ้าหาได้จะขอบคุณมากค่ะ jajaoder@comundo.de ขอบคุณม๊ากมาก   โดย: ทีรา IP: 84.137.161.224 29 มกราคม 2549 22:08:53 น.

ขอโทษนะ...ถ้าใครสามารถรู้ได้ว่า เรื่อง happy end no kakera / happy end no ichikata ซึ่งเป็นผลงานของ อ.นาโอโกะ วาดะ เป็นการ์ตูนหรือว่าอะไร มีหนังสือให้อ่านหรือเปล่า เพราะอ่านซีรีย์ one way ticket แล้วมีตอนหนึ่งเขาบอกว่าที่บุไร ไม่ชอบดูหนังฝรั่ง เหตุผลให้ไปหาอ่านเรื่อง happy end.....   โดย: smurf IP: 58.8.141.214 20 ตุลาคม 2550 9:27:31 น.

อ่านไม่จบอ่ะ ยังค้างคาใจอยู่เลย ใครอ่านจบช่วยเล่าใ้ฟังหน่อยสิ อยากรู้ตอนจบของมาริและบุราอิมาก   โดย: จิน IP: 61.7.221.146 20 สิงหาคม 2554 21:25:55 น.

ภูตินรกสาวสีเลือดชอบมาาาาก รูปสวย เรื่องก็แจ๋ว   โดย: เบเบ้ IP: 125.25.186.145 3 กันยายน 2555 14:19:54 น.