วิกฤตมหาอุทกภัยที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในปี 2554 ที่เราอยากเก็บไว้ในความทรงจำค่ะ เริ่มตั้งแต่ประกาศสถานการณ์ฉุกเฉิน
ทุกคนก็เริ่มหาทางป้องกันบ้านของตัวเองค่ะ  (คาดว่าที่ประกาศเตือนก็เพราะว่าทางเรารับมือไม่ให้แล้ว) อิอิ



ขับรถออกไปนอกหมู่บ้านก็เห็นปลาตายเกลื่อนถนนเลยค่ะ สงสัยน็อกน้ำ



คนตกปลาตรึม


น้องน้ำค่อยๆ เอ่อล้นมาตามท่อระบายน้ำ


กทม. เพิ่งจะมาลอกคลองตอนน้ำท่วมค่ะ (แก้ที่ปลายเหตุชัดๆ)



เริ่มมาแล้วน้องน้ำ อือๆ หมู่บ้านของฉัน






ผ่านไปสามวันหน้าหมู่บ้านกลายเป็นหนองน้ำไปแล้ว น้องน้ำค่อยๆ มาแต่เยอะนะเนี่ย




น้ำระดับนี้เรากับคุณแฟนยังสามารถขับรถมอเตอร์ไซต์ไปตะเวนดูลาดเลาได้อีก



ร้านขนมแถวร้านก๋วยเตี๋ยวโกฮับค่ะ จมน้ำไปแล้น



ออกไปดูที่ถนนใหญ่กันดีกว่าค่ะ รูปนี้ทางไปปัฐวิกรณ์กับบางกะปิค่ะ



ในหมู่บ้านเราน้ำก็ไต่ระดับขี้นมาเรื่อยๆ



หน้าวัดคู้บอนค่ะ



หน้าบ้านเราค่ะ กลายเป็นบ้านสวนไปแล้ว






ไต่ระดับขึ้นมาจะถึงโรงรถแล้วอะ




คุณแฟนลองไปวัดระดับน้ำค่ะ ได้ 30 ซม. พอดี



ลูกน้าเลยพาน้องหมาไปล่องเรือชมวิวซะเลย





พ่อเราทำหน้าที่เป็นอาสาสมัครกู้อุทกภัยในหมู่บ้่านค่ะ




แฟชั่นเก๋ๆ ระหว่างช่วงน้ำท่วมค่ะ


เราไม่อยากอยู่บ้านเฉยๆ เดี๋ยวเครียดเลยออกไปทัวร์ดูลาดเลาค่ะ


พาหนะคู่ชีพ




คนไทยประยุกต์เก่งค่ะ "เรือโฟมก็มี"



ป้ายรถเมล์หน้ามหาวิทยาลัยเกริกค่ะ






วงเวียนบางเขนค่ะ ตรงลูกศรชี้แต่เดิมเป็นอุโมงค์ลอดไปสะพานใหม่นะค่ะ






ถนนวิภาวดีรังสิตค่ะ ถ่ายจากบนสะพานที่จะข้ามไปไอทีแสควร์ ยังกะเมืองล้าง






ย้อนกลับมาที่หน้าหมู่บ้านเราค่ะ





ครอบครัวพี่เจ มาแจกของช่วยคนน้ำท่วมแถวบ้านเราค่ะ






วันนี้จะไปตะลอนในหมู่บ้านบดินทรรักษาค่ะ



มีเรือรับจ้างด้วย


ดูใกล้ๆ อีกรูปค่ะ











มอไซต์รับจ้างค่ะ



ยังไงเราก็จะไม่ทิ้งกัน ดูน้องหมาสิคะ มีเจ้าของที่รักซะขนาดนี่เห็นแล้วปลื้มใจแทน



คุณหมอมาแจกยาแก้โรคน้ำกัดเท้าค่ะ


กลับมากันที่หมู่บ้านเรามั้งคุณพ่อเราดักตาข่ายจับปลา ปรากฏว่าได้ตะพาบมาแทน






ได้ปลานิลตัวละ 5 กิโลด้วยนะ


ต้องให้เขตมาสร้างสะพานเดินด้วย


โก๊ะตี้ อารามบอย มาตามจับจรเข้ที่หมู่บ้านเราด้วยอะ










หลังน้ำเริ่มลด



ตอนน้ำท่วมที่ซอยบ้านเรามีจรเข้เยอะมากมายไม่รู้มันมาจากไหนกัน น่ากลัวกว่าปลิงอีก