30 ปีแห่งการทำงาน

เหนื่อยจังหู ( หนื่อยมาก )

ความรู้สึกนี้ ทุกคนคงได้เจอ ได้พบ ได้รู้สึก เมื่อผ่านงานหนักๆ โดยเฉพาะผู้ให้คำปรึกษาที่พบปัญหาหนักๆของแต่ละคน ที่แทบจะไม่มีช่องว่างของการผ่อนคลาย

การทำงานกับผู้ด้อยโอกาสในสังคมปัจจุบันค่อนข้างหนักมาก และปัญหาสังคมปัญหาครอบครัว ยังทับถม ทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ เช่น

คนที่ 1
ปัญหา ออกจากบ้านตั้งแต่อายุ 15 ปี เข้ากับพ่อเลี้ยงไม่ได้ พ่อเลี้ยงมีลูกติด 3 คน อยู่กับครอบครัวไม่มีความสุขจึงออกมาหางานทำ อยู่กรุงเทพ 3 ปี หลังจากนั้นถูกค่าหัว ( ค้ามนุษย์) ถูกส่งจากมหาชัยมาสงขลาได้เกือบ 2 ปีแล้ว เข้าโรงพยาบาลครั้งนี้เพราะถูกแทงขณะนอนหลับ มีคนนำส่ง ร.พ. ไม่มีค่ารักษาพยาบาล ไม่มีแม้กระทั่งชื่อในฐานข้อมูล ทะเบียนราษฎร์ ไม่ได้กลับบ้านมา 5 ปีแล้ว

คนที่ 2
นอนป่วย ไม่มีญาติมาเยี่ยมเลย ขณะนี้ลุกนั่งไม่ได้แล้ว ภูมิลำเนาอยู่ต่างจังหวัด แต่มาอยู่สงขลา 10 กว่าปีแล้ว สามีเสียชีวิตแล้ว มีลูกชาย 1 คน อายุ 8 ปี ฝากเพื่อนบ้านช่วยเลี้ยงดูอยู่ ช่วงมาป่วยที่โรงพยาบาล ขนำจะพังมิพังแหล่ก็ถูกรื้อไปแล้ว ผู้นำชุมชนแจ้งมา

ปัญหาคือ ถ้าออกจาก ร.พ. ก็กลับไปบ้านไม่ได้ เพราะไม่มีที่อยู่แล้วละท่าน อนิจจานี่แหละชีวิตคนจน ไร้ที่อยู่อาศัย ไร้ญาติ ขาดมิตร ใครจะช่วยเหลือได้เล่า

คนที่ 3
เด็กหญิง อายุ 12 ปึ ยืนร้องห้อยู่ข้างศพแม่ แม่มานอนอยู่เดือนกว่าแล้ว วันนี้แม่ตาย หนูจะเช็ดตัวให้แม่ หนูจะช่วยงานศพของแม่ หนูไม่เหลือใครอีกแล้วที่จะอยู่ด้วย อนาคตของหนูผู้นี้มีความเสี่ยงที่จะตกเป็นเหยื่อของการกระทำทางสังคม หากหนูไม่ได้รับความช่วยเหลือ ส่วนคนที่ตายไป ก็ไม่ได้รับรู้อะไรอีกแล้ว

คนที่ 4
นี่ก็เพิ่งอายุได้ 20 ปี มาป่วยด้วยโรคร้าย เข้า ออก โรงพยาบาลอยู่เป็นประจำ อยู่ต่างจังหวัดเหมือนกัน มาหากินอยู่สงขลานานแล้ว ก็เป็นคนเถื่อนเหมือนกันแหละ อยู่จังหวัดเลย โน่น ไม่มีชื่อในฐานข้อมูลทะเบียนราษฎร์ มาป่วยแต่ละทีก็มีปัญหาเดิมๆ คือ ไม่มีเลข 13 หลัก บัตร30บาทก็ช่วยอะไรไม่ได้ เพราะไม่มีสิทธิ์ทำ

คนที่ 5
เป็นผู้สูงอายุ 70 กว่าปีแล้ว คนนี้ก็อยู่ต่างจังหวัด ป่วยเป็นโรคความดันโลหิตสูง ชีวิตป้า ไม่มีลูก ไม่มีสามี ออกจากบ้านมาเมื่ออายุได้ 10 กว่าปี ก็หางานทำมาเรื่อยจนได้มาอาศัยทำงานแลกข้าวอยู่ที่ร้านแห่งหนึ่ง ก็ยังโชคดีที่เขาให้อาศัยอยู่ ไม่ได้เป็นญาติอะไรกัน ป้าคนนี้ก็ไม่มีชื่อในฐานข้อมูลทะเบียนราษฎร์เช่นเดียวกัน เป็นคนไทยแท้ๆ ไม่ใช่คนต่างด้าว มา ร.พ.ทุกครั้งก็มานอนเดียวดาย ไร้ญาติทุกครั้ง พอเห็นเราแกแสนจะดึใจ เพราะไปเยี่ยมป้าแกที่ตึกก็คงช่วยชดเชยความอ้างว้างของผู้สูงอายุ ที่ไร้ญาติ ขาดมิตรได้บ้างพอสมควร

คนที่ 6
เจ้าหน้าที่ตึก โทร.แจ้งให้ช่วยตามหาญาติเด็กให้ด้วย เจ้าหนูอายุ 1 ปี มานอนอยู่ที่ตึก 3 วันแล้วยังติดต่อญาติไม่ได้ เขาย้ายออกจากตึกผู้ป่วยหนัก แม่อยู่ต่างอำเภอ ตอนนี้ไม่มีคนเลี้ยงเด็ก จ้ะๆๆๆ เราก็ต้องรีบกุลีกุจอ หาเบอร์โทรส่วนราชการที่เกี่ยวข้อง ด่วนๆๆ ติดต่อแม่เด็ก ลูกกำลังรอ

คนที่ 7..... คนที่ 8.......คนที่ 9 ....... และ........
ปัญหาคนไร้ญาติ / ขาดมิตร ไม่มีค่ารักษาพยาบาล ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ ไม่รู้สึกตัว ไม่มีเงินซื้อแพมเพิส กระทั่ง... ไร้ที่อยู่อาศัย

เราชุลมุน วุ่นวายในการให้บริการกับหลากหลายปัญหาในแต่ละวันอย่างนี้ มาเกือบ 30 ปีแล้ว มันเป็นงานบุญจริงๆ ทุกคนได้รับโอกาสในการช่วยเหลือ ตามกำลังวังชาของเราที่มีอยู่ บางวันก็กลับบ้านด้วยความอ่อนล้า หมดแรงก็ต้องอุเบกขาให้ได้

สรรพสิ่ง เกิดขึ้น ตั้งอยู่ แล้วก็ดับไป
สรรพสิ่ง เกิดขึ้น ตั้งอยู่ แล้วก็ดับไป
สรรพสิ่ง เกิดขึ้น ตั้งอยู่ แล้วก็ดับไป

30 ปี แห่งการทำงานตามวิชาชีพที่ได้เล่าเรียนมา และจากประสบการณ์ตนเองที่เป็นลูกชาวนา เป็นคนชายขอบของสังคมนี้

คนจนของประเทศนี้ ทุกข์ยากลำบากเช่นไรเมื่อ 30 ปีก่อนนั้น จนบัดนี้ ก็ยังทุกข์เข็ญ ยากไร้เช่นนั้นอยู่ ไม่เปลี่ยนแปลง

โศกนาฏกรรมคนจน ยังคงดำรงอยู่ตลอดมา เรื่องเดิมๆ พลอตเรื่องก็เดิมๆทั้งสิ้น เปลี่ยนก็แต่ดาราที่นำแสดงด้วยความไม่เต็มใจเท่านั้น

คุยกันว่าพัฒนาประเทศ เพื่อให้คนในสังคมได้มีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น ทุกข์ยากน้อยลง เจ็บป่วยน้อยลง เราได้รับทราบข้อมูลด้านหนึ่งของการพัฒนาประเทศ ข้อมูลสวยหรู แต่ความเป็นจริงที่ได้ประสบ พบเห็น วันแล้ว วันเล่ามา 30 กว่าปีเข้าให้แล้วนี้ ที่ได้เล่ามานั้น ยังน้อยไปด้วยซ้ำกับบางเรื่องของความจริง
ความจริงที่หลายคนไม่ต้องการได้ยิน

จะสุข จะทุกข์ล้วนอยู่ที่ใจเราเองทั้งสิ้น วันนี้เหนื่อยแล้ว ค่ำแล้ว ดึกแล้ว ก็เข้านอนก่อน ตื่นเช้าขึ้นมา ถ้ายังมีลมหายใจอยู่ก็มีโอกาสช่วยเหลือ คนชายขอบ อีกต่อไป วันแล้ว วันเล่า คนแล้ว คนเล่า

ส่วนวันเสาร์ วันอาทิตย์ ก็เป็นวันของครอบครัว พ่อเฒ่า พ่อ แม่ ลูก อันเป็นสุดที่รัก เป็นกำลังใจ และที่สำคัญที่สุดคือ รู้ใจเป็นที่สุด เราเลยหายเหนื่อย เพราะพลังครอบครัวดีนี่แหละ

ปีใหม่แล้ว ขอให้ทุกท่าน ทั้งคนใน และคนชายขอบทั้งหลาย สุขกาย สุขใจ ได้ดูเขาจุดพลุกันในคืนวันปีใหม่ ค่ะ

Create Date : 27 ธันวาคม 2549		6 comments
Last Update : 27 ธันวาคม 2549 15:13:21 น.
Counter : 663 Pageviews.
Share Tweet