|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ฤาความตาย ใช่จะน่ากลัวอย่างที่คิด
พิจารณาความตายจากคนใกล้ชิด 30 กันยายน 2551 ในความทรงจำที่ได้อยู่ใกล้ชิดมาก ๆ กับคนใกล้หมดลมหายใจ คนแรกสุดก็คือ แม่ แม่ป่วยด้วยโรคเบาหวาน นอนรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลเกือบเดือน เมื่อปี พ. ศ. 2535 ขณะนั้น แม่อายุได้ 73 ปี
แม่เป็นคนทำงานหนักมาโดยตลอด แม่มีลูก 3 คน ทุกคนเป็นคนดี เพราะมีแม่เป็นแบบอย่างของความอดทน ต่อสู้กับความยากจน ที่ชนชั้นชาวนาเขาเป็นกัน ตั้งแต่สมัยโบราณกาลจนถึงปัจจุบัน
ความจนกับความเครียดนำโรคร้ายมาทำลายชีวิต วาระสุดท้ายของแม่ที่ค่อย ๆ หยุดหายใจ ทุกคนร้องไห้กับการจากไปของแม่ เพราะแม่คอยห่วงใยลูกหลานทุก ๆ คน แม่ทำงานหนักเพื่อครอบครัว เพื่อลูก เมื่อเรารู้สึกเหนื่อยล้า เราก็มักจะนึกถึงแม่ที่ทำงานหนัก เพื่อลูกทุกครั้ง เราก็มีแรงสู้ มีพลังของความเข้มแข็ง อดทน นี่คือสิ่งที่มีคุณค่ามหาศาลที่แม่ได้มอบแรงใจไว้ให้ลูก ได้ต่อสู้ชีวิต ได้คิดเชิงบวก เหมือนดังสุภาษิตที่ว่า
เปลวเทียนมลายแท่ง เพื่อเปล่งแสงอันอำไพ ชีวิตมลายไป เหลืออะไรทิ้งไว้แทน ขณะแม่ตาย เราอายุได้ 35 ปี
และปี 2551 เมื่อวานนี้เอง ได้มีโอกาสใกล้ชิดกับคนใกล้ตายอีกครั้ง นับเป็นครั้งที่สอง ซึ่งได้สร้างคุณค่ามหาศาลกับทางจิตใจ
ด้วยวัย 51 ปี ประสบการณ์ชีวิตได้ผ่านเข้ามามากมาย ทั้งสมหวังและสูญเสีย เมื่อสมหวังก็ดีใจ เมื่อผิดหวังก็เสียใจ เป็นอารมณ์ปกติของมนุษย์
ญาติใกล้ชิด ซึ่งเป็นพี่ชายของสามี ป่วยด้วยโรคตับ นอนรักษาตัวที่โรงพยาบาล 2 ครั้ง ในระยะเวลา 1 เดือน แล้วอาการก็ทรุดหนักลงอย่างรวดเร็ว จนวาระสุดท้าย หมอให้ญาติพาคนไข้กลับมาอยู่ที่บ้าน
สภาพผู้ป่วยที่เราได้อยู่ใกล้ชิด ไม่รู้สึกตัว กระวนกระวาย ด้วยภาวะตับไตที่ไม่ทำงาน มือเท้าซีด เย็น ผอม หายใจหอบเหนื่อย พยายามที่จะต่อสู้ ไขว่คว้าหาลมหายใจ จากหายใจแรงเปลี่ยนเป็นหายใจสั้น ลมหายใจออกมากกว่าลมหายใจเข้า
ญาติ ๆ รายเรียงกันอยู่รอบ ๆ พร้อมหน้าพร้อมตา ทั้งพี่ น้อง ลูก ภรรยา หลาน ๆ ทุก ๆ คนสัมผัสคนป่วยอย่างอบอุ่น แม้ใจทุกคนจะเศร้าหมองกับการที่คนป่วย จะต้องจากไป ลูก ๆ ไม่อยากให้พ่อต้องทรมานกับความเจ็บปวด กระวนกระวาย “ พ่อเหนื่อยมามากแล้ว ขอให้พ่อไปดีมีความสุข ไม่ต้องห่วงคนข้างหลัง” ลูกอ่านบทสวดมนตร์ปนเสียงสะอื้นเบา ๆ “ขอให้พ่อไปดีมีความสุขนะพ่อนะ “
ลูกทำทุกอย่างให้พ่อมีความสุขที่สุด ก่อนหมดลมหายใจ นิมนตร์พระมาสวดต่ออายุ ก่อนพ่อจากไป ลูกทุกคนสวดมนตร์ สร้างพลังใจ ส่งแรงใจให้พ่อ เรานั่งพิจารณาอย่างใกล้ชิด ใช้มือจับชีพจรที่ค่อย ๆ เต้นช้าลง ๆ ๆ ริมฝีปากที่หายใจเป่าลมออก ค่อยปิดลงช้า ๆ เปลือกตาที่เปิดอยู่ มองเห็นแววตาที่เลื่อนลอย ไม่มีความรู้สึกถึงสื่อความหมายใด ๆ ค่อย ๆ ปิดลงอย่างช้า ๆ จนหยุดลมหายใจในที่สุด ก่อนหมดลมทุกคนที่นั่งรายรอบอยู่มองเห็นรอยยิ้มน้อย ๆ ก่อนนิ่งสนิท
เสียงร่ำไห้ที่มิอาจกลั้นได้จากคนใกล้ชิด เป็นอยู่ชั่วระยะหนึ่ง แล้วทุกคนก็กุลีกุจอจัดเสื้อผ้า เครื่องแต่งกายที่ได้เตรียมไว้ให้พ่อดูดีที่สุด ใส่ถุงเท้า รองเท้า นอนสงบนิ่งอยู่บนเตียง เพื่อรอพิธีรดน้ำศพต่อไป
นี่ เป็นการตายที่เป็นธรรมชาติที่สุด อบอุ่นที่สุด ท่ามกลางญาติมิตร ถ้าเราเลือกตายได้ วิธีธรรมชาติเป็นวิธีที่ดีที่สุด ความตายไม่น่ากลัว เพราะทุก ๆ คนก็ต้องตาย
การได้สัมผัสคุ้นเคยกับคนใกล้ตาย เป็นการปล่อยวางจากการโลภ โกรธ หลง ทรัพย์สมบัติสร้างไว้มากมายขนาดไหนก็เอาไปไม่ได้เลย สิ่งที่ยังหลงเหลืออยู่ คือความทรงจำของความดี ไม่ดี เท่านั้น ตายอย่างสร้างสรรค์ ได้สร้างสิ่งดี ๆ ไว้ให้คนรุ่นหลังมากมาย ชีวิตเกิดมาแล้วช่วยกันสร้างความสงบสุขให้กับครอบครัว ให้กับลูก ให้กับหลาน
ลูกหลานไม่ทะเลาะกัน พ่อแม่ก็มีความสุข สายใยรักของครอบครัวสำคัญยิ่งเหนือสิ่งอื่นใด ทรัพย์สินเงินทองเป็นแต่เพียงส่วนประกอบ ในการยังชีพเท่านั้น
ความตายเป็นเรื่องธรรมดาที่จะมาถึงตัวเราทุกคน เพียงแต่เราไม่รู้ว่า มันจะมาเมื่อใด เท่านั้น
 นิมนต์พระมา บังสุกุลเป็น
 พี่ น้อง ภรรยา ลูก และหลาน นั่งให้กำลังใจ
 พี่ น้อง ภรรยา ลูก และหลาน นั่งให้กำลังใจ
 ลูกพูดกับพ่อ ก่อนที่พ่อจะเสียชีวิต “ พ่อเหนื่อยมามากแล้ว ขอให้พ่อไปดีมีความสุข ไม่ต้องห่วงคนข้างหลัง”
 ฤา ความตาย ใช่จะน่ากลัวอย่างที่คิด
Create Date : 30 กันยายน 2551 |
Last Update : 30 กันยายน 2551 23:54:19 น. |
|
6 comments
|
Counter : 1098 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: yyswim วันที่: 3 ตุลาคม 2551 เวลา:23:02:34 น. |
|
|
|
โดย: ร่มไม้เย็น วันที่: 6 ตุลาคม 2551 เวลา:17:41:55 น. |
|
|
|
โดย: แป๋วภูเก็ต วันที่: 7 ตุลาคม 2551 เวลา:0:03:13 น. |
|
|
|
โดย: สาวเขียน IP: 74.78.202.240 วันที่: 4 ธันวาคม 2551 เวลา:5:22:05 น. |
|
|
|
โดย: ไหมแฝงนาม (คนตาพิการ ) วันที่: 8 มีนาคม 2552 เวลา:7:23:25 น. |
|
|
|
|
|
|
คุณดวงตาเขียนเรื่องความตายที่ให้สติคนเป็นได้อย่างงดงามดีมากๆครับ
ขอให้คุณพี่ ไปสู่ ณ ที่สงบ สะอาด สบาย ไร้สิ่งรบกวนใดๆตลอดกาลครับ