ยินดึต้อนรับ สู่ ขีวิต ความคิด และตัวตน ของคนผมขาว

ผมขาว
Location :
สงขลา Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]





คนผมขาว ชื่อจริง ดวงตา ถาวรรัตน์ เป็นคนไม่สำคัญ คนหนึ่ง ผมขาวแล้ว แต่ไม่ยอมย้อมให้ดำเหมือนอีกหลายคนเพื่อนๆ เลยแซวว่า ยายผมขาว แต่ก็ชอบ

ด้วยวัยเข้ากลางคนมาได้ 49 ปีเศษ แล้ว ผ่านร้อนผ่าน
หนาวมาพอสมควร เฉียดตายก็หลายครั้ง

เมื่อ 6 ตุลาคม 2519 ครั้งหนึ่ง
ป่วย ครรภ์เป้นพิษ ชนิดรุนแรง เมื่อ ตั้งครรภ์ ลูกทั้ง สองคน อีกครั้ง สองครั้ง

มีลูกพิการด้านสายตา 1 คน คือ น้องโรส ไช้ชื่อที่นี่ว่า คนตาพิการ

จึงอยากจะบอก เล่า อะไรต่อมิอะไร ที่ได้ประสบมา ทั้งในด้านชีวิตส่วนตัว และการทำงาน มุมมองของชีวิต ให้เพื่อนพ้อง น้องพี่ได้ฟัง ก่อนจะแยกย้ายกันไป


e mail คุยกับ ผมขาว












free counter
Send Flowers

Group Blog
 
<<
มกราคม 2550
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28293031 
 
11 มกราคม 2550
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add ผมขาว's blog to your web]
Links
 

 
ปุเลง ปุเลงทัวร์ 1


ชีวิต คือการเดินทาง คนฉลาดบางคน ในอดีตว่าไว้อย่างนั้น บ้างก็เดินทางหาสัจธรรม บ้างก็ค้นหาตัวเอง บ้างก็เดินทางเพราะต้องเดินทาง อยู่กับที่ไม่ได้ มันร้อน มันรน มองเห็นสนามหญ้าบ้านคนอื่น สวยกว่าของตัวเองทุกทีซีน่า

บางคนเบื่อหน่ายต่อครอบครัว ก็เดินทางปลีกวิเวก หาความสงบสุขในจิตใจแต่เพียงลำพัง แตกต่างกันไปตามเหตุผลของแต่ละคนละครับ

เราเองก็เช่นกัน ทุกปี ประมาณต้นเดือนมกราคม ครอบครัวเราจะเดินทางไปกรุงเทพฯ เมืองฟ้าอมรเพื่อพาน้องโรสไปแข่งขัน การอ่าน และเขียนอักษรเบรลล์ ที่สมาคมคนตาบอดแห่งประเทศไทยจัดขึ้นทุกปี เราทำกันมาอย่างนี้มาหลายปีแล้ว

ขึ้นกรุงเทพฯกัน ปีละครั้ง บางปี พ่อกับน้องโรสเดินทางกันไปเพียงลำพังโดยรถไฟชั้นที่ 3 นอนกับพื้นบ้าง โดยรถไฟนอนบ้าง ถ้าพอมีเงินหน่อยก็ไป เครื่องบินราคาถูก หรือถ้าทุกคนจะไปด้วยกันก็จะขับรถกันไป พ่อเป็นคนขับคนเดียว แม่กับลูกก็เป็นกำลังใจโดยนอนหลับกันไปบ้าง ร้องเพลงบ้างเพื่อไม่ให้พ่อหลับไปด้วยตามประสา ปุเลง ปุเลงทัวร์แบบเราๆที่อยากจะเที่ยว
ปีนี้ก็เช่นกัน แต่ไม่เหมือนกัน

ครอบครัวเราเป็นครอบครัวเล็กๆ จนๆครอบครัวหนึ่งเหมือนๆอีกหลายล้านครอบครัวในประเทศนี้ มีรายรับพอใช้พอจ่ายเพียงเดือนชนเดือน ครอบครัวข้าราชการก็เป็นอย่างนี้ ไม่มีเงินเก็บกันหรอก

เมื่อต้นปีกลายเราได้เริ่มโครงการทำขนำ ต้นปอ กอจากเชียรใหญ่ นครศรีฯ ก็โดยการเจียดเงินที่พอเหลือจากการใช้จ่ายในแต่ละเดือนค่อยๆทำกันไป ทำกันมาได้ปีกว่าแล้วก็ยังไม่เสร็จตามที่ตั้งใจไว้ แต่ก็มาได้มากพอสมควร เอาไว้ให้เพื่อนพ้องน้องพี่ที่เคารพนับถือ ที่มาเยี่ยม ได้นอนพักกัน เราไม่กู้เงินมาทำเพราะเคยมีประสบการณ์ กู้แล้วเครียด ถ้าต้องเครียดก็อย่าทำเลยดีกว่า อีกอย่างหนึ่งเราไม่ได้ตั้งใจทำเพื่อเป็นธุรกิจ ทำเอาไว้สนองใจตัวเองจึงไม่จำเป็นต้องรีบร้อนหารายได้จากมัน

จากการที่เราต้องเจียดเงินเพื่อเอาไปทำ ต้นปอ กอจาก จึงทำให้เงินที่จะต้องไช้เพื่อการเดินทางไปกรุงเทพฯปีนี้ ต้องอยู่ในวงจำกัด เราพ่อ แม่ ลูก จึงมาถามใจกันว่า ปีนี้เราจะไปกรุงเทพฯกันไหม? ทุกคนลงมติเป็นเอกฉันท์ว่า ไป เพื่อให้กำลังใจกัน

การเดินทางไปกรุงเทพฯสำหรับคนต่างจังหวัดนั้น เป็นเรื่องใหญ่ เมื่อตอนที่อยู่กรุงเทพฯ พอคิดจะกลับบ้าน ง่ายนิดเดียว เอาเสื้อผ้า 2-3 ชุดใส่กระเป๋าสะพาย ขึ้นรถเมล์ไปสถานีขนส่งสายใต้ ซื้อตั๋วรถทัวร์ ขึ้นรถตอนค่ำ พอรุ่งเช้า ตื่นขึ้นมาก็อยู่นครศรีฯแล้ว ไม่ต้องคิดอะไรมาก แต่เมื่ออยู่ต่างจังหวัด โดยเฉพาะจังหวัดที่ไกลปืนเที่ยงมากๆ อย่างที่เราอยู่นั้น 900 กว่ากิโลเมตร ขับรถกันมาเอง เป็นเรื่องใหญ่ และโกลาหลกันพอสมควร ต้องคิดล่วงหน้าถึงปัญหาสารพัด

เมื่อเราตกลงที่จะไปกัน ก็ต้องมาคิดว่าเราจะไปกันอย่างไร ถ้าไปเครื่องบินถึงจะราคาถูกแล้ว แต่ไปและกลับ สำหรับคน 4 คนนั้น ไม่หนี 1หมื่น 5 พันบาท เราไม่พร้อมที่จะจ่ายมากมายขนาดนั้นแน่ รถทัวร์ รถไฟนอน ตอนนี้ราคาไม่แตกต่างจากเครื่องบินมากนัก และไม่สะดวกเมื่อตอนที่อยู่กรุงเทพฯด้วย เพราะไม่มีรถใช้ก็ต้องจ่ายค่าแทกซี่เพิ่มขี้นอีก สุดท้ายก็เห็นว่า เราเองก็มีรถใช้อยู่ เป็นรถปิคอัพ ยี่ห้อนิสสัน รุ่นบิ้กเอ็ม ตอนเดียว แต่มีหลังคาไว้พอกันแดด กันฝนเมื่อเดินทางจากสงขลา ไปต้นปอ กอจาก นครศรีฯ ถึงจะเป็นรถเก่าที่เพื่อนๆล้อว่า รถมือเดียว เพราะอีกมือต้องคอยจับประตูไว้ กลัวมันหลุด แต่เราก็ยังประคับประคองให้หัวมันตรงหมุนพวงมาลัยไปซ้ายเพื่อเลี้ยวขวา และหมุนขวาเพื่อเลี้ยวซ้ายได้อยู่ เราก็พอได้อาศัยมันตลอดมา


“รถปิคอัพ พาหนะ ปุเลง ปุเลงทัวร์ เที่ยวนี้”

จึงจะลองเสี่ยงอาศัยมันขับเข้ากรุงเทพฯสักครั้ง แอร์ร้อนก็เปิดกระจกเอา เชคทางอุตุนิยมแล้วว่าอากาศกรุงเทพฯช่วงนั้นไม่ร้อนมากนัก แต่ถ้าฝนตกก็ถือว่าเราโชคดีไปไม่ร้อนแน่แต่ขับลำบากเท่านั้นเอง

เมื่อตัดสินใจว่าจะเข้ากรุงเทพฯเอารถมือเดียวลุยเมืองสวรรค์ เราก็ต้องมาคิดกันว่าจะเอาอะไรกันไปบ้าง จะนั่งจะนอนกันไปอย่างไรเพื่อไม่ให้เมื่อย ให้ปวดจนตะคริวกินกันไปหมดทั้งคนขับ และ คนนั่ง ทำอย่างไรไม่ให้คนขับหลับไปพร้อมกับลูกๆระหว่างทาง เอาอาหารอะไรไปกินกันขณะเดินทาง จะไปพักกินข้าวเช้า ข้าวเที่ยง ข้าวเย็นในสวนยางหรือสวนผลไม้ของใคร ถ้าลูกปวดท้อง ปวดหัวต้องเอายาอะไรไปบ้าง ต้องเอาหมอนไปกี่ใบ หมอนข้างของลูกต้องเอาไปด้วยใหม รถมันกระเทือนต้องเอายางรถยนตร์รองไม้อัด แล้วเอาเบาะตั้งทับข้างบนเพื่อไม่กระเทือนมากนักได้หรือเปล่า ต้องเจาะกระจกกลางข้างหลังคนขับเพื่อให้ส่งน้ำ ส่งกาแฟของขบเคี้ยวกันได้ระหว่างขับ จะได้ไม่ต้องจอดเพื่อถามปลุกคนขับให้ตื่น และต้องกว้างพอที่น้องรินจะได้เลื่อนใหลตัวไปมาระหว่างข้างหน้า และข้างหลัง เพราะถ้าง่วงก็เลื่อนไปนอนข้างหลังแทน

สารพัดปัญหาเหล่านี้ เราก็ต้องแก้ไขกันให้ได้ ก่อนที่เราจะเดินทาง เพื่อให้การเดินทางแบบเราๆนี้ ไม่สะดุด ถ้ามีปัญหาเฉพาะหน้าจริงๆ ก็ต้องค่อยแก้ไขกัน

เมื่อเราแก้ปัญหากันหมดแล้ว จึงได้เริ่มออกเดินทางกันจริงๆ ในตอนเช้าของวันศุกร์ที่ 5 มกราคม เวลา 6 โมงเช้า 9 นาที ต้องไม่ขาด ไม่เกิน ก่อนไปก็หาฤกษ์ว่าเวลาใหนออกจากบ้านดีที่สุด ต้องก้าวเท้าซ้าย หรือขวา ออกก่อน ศูนย์หนึ่งอย่าพึงจรก็ต้องเลี่ยง ก็ได้บอกลาขออโหสิกรรม เพื่อนๆพี่ๆที่เคารพนับถือกัน เพราะเราเองก็ไม่รู้ว่าจะได้กลับมาอีกหรือเปล่า ไปกับรถมือเดียวก็ลำบากอย่างนี้แหละครับ ผมเห็นหลายคนแอบเช็ดน้ำตาก็ให้สะท้อน รำๆจะบอกเลิกการเดินทางอยู่หลายครั้งแต่เห็นหน้าลูกแล้วก็มีกำลังใจ

หลายคนก็เป็นห่วงบอกว่า ยังมีเวลาเปลี่ยนใจนะ บางคนที่หวังดีก็แนะนำบริษัทประกันชีวิตให้ บอกว่าคิดราคาไม่แพงเผอิญเขาเป็นตัวแทนอยู่ด้วย จะทำให้เป็นกรณีพิเศษ เราเองก็ขอขอบคุณในความหวังดีของเขา บอกว่ากลับมาให้ได้ก่อนจะไปหา

หลังจากได้ฤกษ์แล้วก็ออกเดินทาง 6 โมงเช้า 9 นาที ปุเลง ปุเลงทัวร์ ก็จึงได้เกิดขึ้น ไปพบเห็น ประทับใจ ไม่ประทับใจอะไรบ้าง ผมจะขียนเล่ามาให้ฟังวันหลังนะครับ คิดว่าหลายท่านที่ทนอ่านมาก็คงเบื่อแล้วตอนนี้

ขอบคุณทุกท่านที่ได้ติดตามคุณผมขาวมา ตอนนี้ คุณผมขาวต้องทำงานยุ่งมาก ดูแลคนชายขอบจนหัวขาวไปหมดแล้ว ก็ยังไม่หมด ผมที่เป็นคนข้างตัว ก็จะรับภาระนี้สักไม่กี่วัน พอมีเวลา คุณผมขาวก็จะมาเล่าเรื่องราวอะไรให้ฟังต่อ

สวัสดีครับ
ทวีศักด์ ถาวรรัตน์




Create Date : 11 มกราคม 2550
Last Update : 11 มกราคม 2550 12:23:59 น. 5 comments
Counter : 777 Pageviews.

 


มาเยี่ยมค่ะ มีความสุขมาก ๆ น่ะค่ะ


โดย: icebridy วันที่: 11 มกราคม 2550 เวลา:20:43:57 น.  

 
ย้างงง ยังไม่เบื่อเลย แต่ก็เกรงใจคุณทวีศักดิ์ครับ คงจะเหนื่อย และอยากจะได้พักบ้าง

การเขียนบล๊อกนั้น ผมคิดว่าไม่ควรจะเขียนด้วยความเครียด เช่น ต้องเขียนให้เสร็จให้ได้ในวันนั้นวันนี้ เพราะบางคนอาจเขียนไม่ออก อาจมีงาน อาจมีภาระ ผมคิดว่าหากยังไม่พร้อม ก็สบายใจได้เลย ไม่ต้องทนเขียน ไม่ต้องเขียนเยอะ ไม่ต้องทำให้สวยมากก็ได้ เอาความสามารถ ความถนัด ความสะดวกของตนเองดีกว่า

บล๊อก เป็นเพียงงานอดิเรก ไม่ใช่งานที่ได้เงิน

บล๊อก เป็นเพียงงานอดิเรก ไม่ใช่หน้าที่ของนักเรียน หน้าที่ของนักเรียนคือตั้งใจเรียน

ฉะนั้น ฝากบอกถึงน้องโรสครับว่า อย่าเครียดหากไม่ว่างเขียนบล๊อก หรือเขียนบล๊อกไม่ออก รักษาสุขภาพ ทำงานสำคัญตามหน้าที่ที่แท้จริงของนักเรียนก่อน

เมื่อไหร่ มีอาชีพเป็นนักเขียน เป็นนักข่าว เป็นนักหนังสือพิมพ์ จึงค่อยเขียนให้หนักให้มาก เพราะการเขียนคืออาชีพแล้วตอนนั้น

ขออภัยนะครับ ที่เขียนในสิ่งที่อาจจะไม่อยากอ่าน คือ ผมมองคุณทวีศักดิ์เป็นเหมือนญาติ อย่างน้อยผมก็เป็นคนใต้ครับ เป็นญาติทางภาษาครับ


โดย: yyswim วันที่: 13 มกราคม 2550 เวลา:2:19:59 น.  

 
ขอบคุณที่กรุณาให้คำแนะนำครับ คุณ yyswim
เป้นคำแนะนำที่มีคุณค่ามากครับ อย่างนี้สิครับถือว่า รัก และเป็นห่วงกันจริงๆ

ตอนหลังนี้ น้องโรส และคุณผมขาวจะเขียนน้อยลงก็ด้วยเหตุผลเหมือนที่ คุณว่านั่นแหละครับ คือ เขาเขียนไม่ค่อยออกกัน
ในกรณีของ คุณผมขาว เนื่องจากที่ทำงาน วันหนึ่งๆ ต้องให้คำแนะนำ ช่วยเหลือคนทุกข์ นับเป็น 10 ราย แต่ละรายก็สาหัส สากรรจ์ทั้งนั้น กลับถึงบ้านแต่ละวัน ก็เหนื่อยแล้ว

น้องโรส ตามปกติก็อยู่ที่หาดใหญ่ ครอบครัวเราอยู่ที่สงขลา ห่างกัน ประมาณ 30 ก.ม น้องโรสจะมาอยู่ที่บ้าน วันศุกร์เย็น กลับวันอาทิตย์เย็น ตอนที่อยู่กับเรา เขาจะมีความสุขมาก เพราะอยู่กับครอบครัว จึงมักจะมีเรื่องอยากเขียน ถ้าอยากเขียน เขาจะพิมพ์ เก็บไว้ในคอมพิวเตอร์ก่อน แล้วผมจึงจะเอามาลง บางเรื่องเขาเขียนไว้ 2 - 3 วัน แล้วผมก็ค่อยเอามาลง เมื่อผมว่างแหละครับ

ขอบคุณอีกครั้งครับ วันนี้เป็นวันเด็ก ที่มูลนิธิ ที่หาดใหญ่ เขาจัดงานวันเด็ก ผมก็จะไปร่วมด้วย ก็จะได้พบน้องโรส มีรูป เรื่องเล่า ผมก็จะได้นำมาบอกกันอีก ถ้ายังไม่เบื่อฟังกันเสียก่อนนะครับ


โดย: ทวีศักดิ ถาวรรัตน์ IP: 203.113.76.10 วันที่: 13 มกราคม 2550 เวลา:6:24:04 น.  

 
ยังไม่เบื่อค่ะ เขียนแล้วอ่านเพลินขนาดนี้ ใครจะเบื่อลงล่ะคะ
ว่างเมื่อไหร่ก็มาเขียนเรื่องราวให้อ่านกันใหม่น๊ะคะ
ชอบที่คุณ yyswim เขียนจัง"ผมมองคุณทวีศักดิ์เป็นเหมือนญาติ อย่างน้อยผมก็เป็นคนใต้ครับ เป็นญาติทางภาษาครับ"
งั้นสาวเขียนก็เป็นญาติคุณๆทั้งสองด้วยเหมือนกันค่ะ


โดย: สาวเขียน วันที่: 13 มกราคม 2550 เวลา:10:49:24 น.  

 
ดีมาก


โดย: ทุ่งเขาเขียว IP: 222.123.215.57 วันที่: 18 ตุลาคม 2550 เวลา:18:51:58 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 
 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.