Bloggang.com : ปีศาจความฝัน : วิปลาส

วิปลาส – ฆาตกรรม

วิปลาส – ฆาตกรรม
ผู้เขียน สรจักร ศิริบริรักษ์
สำนักพิมพ์ มติชน
ราคา 140 บาท
จำนวน 204 หน้า

“กามวิปริต จิตวิปลาส 7 เรื่องจริงที่ขึ้นทำเนียบคดีดัง!”

นี่คือคำโปรยบนปกหน้าของหนังสือเล่มนี้ที่นำเอา 7 คดีดังจากเรื่องจริงมาเรียบเรียงใหม่ให้อ่านง่ายและน่าติดตาม...

ภายในเล่มจะได้พบกับ 7 คดีสุดอื้อฉาวจากแฟ้มอาชญากรรมดัง ดังนี้...

คดีที่ 1. ฆาตกรรมเอหก : ปีเตอร์ อัลฟอง - คดีประวัติศาสตร์ที่สั่นคลอนระบบยุติธรรมของประเทศอังกฤษ?

คดีที่ 2. ตุ๊กตามนุษย์ : เจอรี่ บรูโดส์ - เขาชอบสะสมชุดชั้นใน รองเท้าส้นสูงและศพมนุษย์?

-เจอรี่ บรูโดส์-

คดีที่ 3. ในเงื้อมมืออสูรร้าย : ริชาร์ด ลอเรนซ์ มาร์คิวเอทท์ - ฆาตกรจอมชำแหละ?

คดีที่ 4. นักพยากรณ์มรณะ : โรเบิร์ต ไดอัซ - บุรุษพยาบาลผู้มีญาณมรณะ?

คดีที่ 5. ใครฆ่าเด็ก : ไดแอน ดาวน์ส - เธอฆ่าเพราะว่าหมดรัก?

-ไดแอน ดาวน์ส-

คดีที่ 6. อาชญากรข่มขืนหญิงด้วยพลุไฟ : แพทริก แม็กแคนน่า - เขาเกิดมาเพื่อวิปลาส?

คดีที่ 7. ฆาตกามวิตถาร : แอนโทนี่ จอยเนอร์ - อสูรร้ายในบ้านพักคนชรา?

อย่างที่ผู้เขียนกล่าวอ้างถึงทฤษฏีของ Miss Jesse จากหนังสือ The Country House Murders ไว้ในคำนำว่าแรงจูงใจหกประการที่นำไปสู่การฆาตกรรมของฆาตกรมีดังต่อไปนี้

1. การล้างแค้น
2. การกำจัด
3. ความริษยา
4. หวังประโยชน์
5. การลงโทษ
6. ตัณหาทะเยอทะยาน

-หน้า 8-

เมื่ออ่านจบคนอ่านอย่างเราก็จะต้องพยักหน้าเห็นด้วยในทันที เพราะว่าในแต่ละคดีที่เกิดขึ้นในปัจจุบันนั้นโดยทั่วไปฆาตกรส่วนใหญ่มักมีแรงจูงใจไม่พ้น 6 ข้อนี้ แต่ก็ยังมีพวกที่ไม่มีแรงจูงใจใดๆนอกจากความปรารถนาในการฆ่า ซึ่งพวกนี้เป็นพวกที่น่ากลัวที่สุด และความทะยานอยากผิดปกติเช่นนี้ นักวิเคราะห์แบ่งไว้เป็น 2 กลุ่มใหญ่ คือ

กลุ่มที่ 1 ฆาตกรพึงใจกับการฆ่าอย่างแท้จริง ไม่มีเพศสัมพันธ์เกี่ยวข้อง

กลุ่มที่ 2 การฆาตกรรมเป็นส่วนหนึ่งของความสุขทางเพศ การฆ่าอาจเกิดพร้อมหรือหลังกิจกรรมทางเพศ และอาจมีจุดประสงค์เพื่อการกำจัดร่วมด้วย แต่ทั้งนี้การฆ่าต้องเป็นส่วนหนึ่งที่สร้างสุขทางเพศให้ฆาตกร

-หน้า 108-

จะเห็นได้ว่าฆาตกรในกลุ่มที่ 2 นั้น ในปัจจุบันมีเพิ่มมากขึ้นหลายเท่า สังเกตได้จากข่าวฆ่าข่มขืนต่างๆไม่ว่าจะในประเทศหรือต่างประเทศที่มีอยู่ทุกวัน ซึ่งมันเป็นปัญหาที่น่ากลัวมากจริงๆ

ส่วนหนึ่งที่ทำให้หนังสือของผู้เขียนท่านนี้แตกต่างและแปลกกว่าหนังสือสารคดีที่เขียนจากเรื่องราวจริงเล่มอื่นก็คือ การแทรกความคิดเห็นของผู้เขียน, ทฤษฏีหรือข้อเท็จจริงจากผู้เชี่ยวชาญ มาไว้ในหนังสือได้อย่างแนบเนียนและน่าสนใจ อย่างเช่น…

“คงเห็นข้อเท็จจริงประการหนึ่งว่า เหตุฆาตกรรมหลายครั้งเกิดได้เพราะเหยื่อยอมทำตามคำสั่งโดยไม่หลบหนีหรือต่อสู้ขัดขืน เพราะคิดเอาเองหรือเชื่อคำพูดของฆาตกรที่ว่ามันจะปล่อยตัวหากยอมให้ความร่วมมือ”

-หน้า 15-

“มีคำกล่าวว่า เมื่ออาชญากรลงมือสำเร็จครั้งแรก และไม่ได้รับโทษทัณฑ์ มันจะเต็มไปด้วยความเชื่อมั่นที่จะลงมือครั้งต่อไป”

-หน้า 40-

“จากสถิติอาชญากรรม คือเป็นหลักความจริงที่เชื่อได้ว่า หากมีการทำฆาตกรรมในครอบครัว สามีภรรยาเป็นบุคคลที่ควรแก่การสงสัยเป็นอันดับแรก”

-หน้า 134-

รวมถึงการใช้คำและสำนวนที่น่าอ่าน จนทำให้หนังสือน่าติดตามมากยิ่งขึ้น ยกตัวอย่างเช่น...

“สิ่งสุดท้ายที่ลินดา สลอว์สันรับรู้คือเสียงทึบๆที่กะโหลกศีรษะ ร่างเธอตกโครมลงจากเก้าอี้ นัยน์ตาเหลือก มองเห็นเพียงแสงพร่ามัว และหูได้ยินเสียงหริ่งๆ ก่อนที่ม่านกำมะหยี่สีดำจะคลุมสติสัมปชัญญะของเธอหมดสิ้น”

-หน้า 27-

“...แต่แล้วพลันเกิดปาฏิหาริย์ กราฟเริ่มเปลี่ยนจากเส้นตรงเป็นคลื่นเล็กๆ ราวกับการกระพือของปีกผีเสื้ออย่างช้าๆ”

-หน้า 124-

“ลิวไม่ใช่คนหล่อ แต่เป็นชายที่เปี่ยมไปด้วยพลังดึงดูด ใครก็ตามที่ได้สัมผัสลิวสักช่วงเวลาหนึ่ง จะเหมือนกับคนที่นั่งซ้อนมอเตอร์ไซค์ที่ตอนออกวิ่งช้าๆ แล้วค่อยทวีความเร็วขึ้นไปเรื่อยๆ จนถึงจุดหนึ่ง ซึ่งไม่อาจกระโดดหนีได้แล้ว นอกจากกอดคนขับไว้ให้แน่นที่สุด”

-หน้า 155-

แต่ก็ไม่ใช่ไม่มีอะไรให้ติเลย เพราะสิ่งที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นกับสำนักพิมพ์ที่เป็นเครือหนังสือพิมพ์ยักษ์ใหญ่ก็คือ การพิมพ์ผิดและตกหล่นบางคำ ที่ผมอ่านเจอและนับรวมได้ถึง 14 แห่งด้วยกัน ทำให้รู้สึกหงุดหงิดอยู่ไม่น้อยเลย

สุดท้ายสารที่หนังสือเล่มนี้มีให้ก็คือ ทำให้คนอ่านหรือชาวบ้านตาดำๆอย่างเราได้รับรู้ว่ามันมีเหตุการณ์หรือแรงจูงใจอะไรบ้างที่จะนำไปสู่อาชญากรรม อีกทั้งยังทำให้รู้ถึงวิธีป้องกันและหลีกเลี่ยงเมื่อต้องเผชิญกับบุคคลหรือเหตุการณ์เหล่านั้น แต่สุดท้ายถ้ามันเกิดขึ้นจริง ก็คงขึ้นอยู่กับตัวเราแล้วว่าจะมีสติหรือไม่? เท่านั้นเอง...

My Comment เหมาะสำหรับผู้ที่ชอบอ่านอะไรที่มันโหดร้ายและเกิดขึ้นจริงบนโลกใบนี้ครับ

Create Date : 11 ธันวาคม 2552

Last Update : 12 พฤศจิกายน 2556 13:24:00 น.

16 comments

Counter : 2136 Pageviews.

เมื่อก่อนก็อ่านงานแนวนี้เยอะเหมือนกันนะคะ
เพราะว่าเป็นแนวเรื่องจริงที่เกิด
อ่านแล้วก็น่ากลัวเชียวล่ะเพราะไม่คิดว่า
จะมีอะไรร้ายแรงแบบนี้อีกแล้ว ...

แต่ว่าปัจจุบันสิ่งที่เราคิดว่าน่ากลัวและไม่น่าจะเกิด
มันก็เกิดขึ้น เพราะสังคมบ้านเรามันเปลี่ยนไป
แถมมีทีท่าว่าความน่ากลัวมันจะเกิดและก็เปลี่ยนแปลง
ระดับไปด้วยสิค่ะ แบบนี้ต้องระวังตัวเราเองเหมือนกัน
แล้วล่ะคะเพราะไม่แน่เหมือนกันเน๊าะว่าอาจจะ
เจอเข้าโดยบังเอิญได้เหมือนกัน

โดย: JewNid

วันที่: 11 ธันวาคม 2552 เวลา:23:18:57 น.

ผมไม่ชอบอ่านหนังสือแนวนี้ครับ งั้นมาสวัสดีแล้วกัน สวัสดีครับ.

โดย: ชายเอ ทุ่งรังสิต

วันที่: 12 ธันวาคม 2552 เวลา:0:10:18 น.

สวัสดีครับๆ

เฮ่อๆๆ

น้าเขยผมน่ะสิครับ

มาใช้เครื่องผม เล่นห้องราชดำเนิน

เลโดนบล็อกไอพีซะ

งานเข้าเลย

เหอๆๆ

-------------

เล่มนี้ผมอ่านตอนม.4 ครับ

อ่านคู่กับศพใต้เตียง

สนุกดีแท้

โดย: ไม่ใช่เป็ดธรรมดา..แต่เป็น.. (เป็ดสวรรค์

) วันที่: 12 ธันวาคม 2552 เวลา:0:26:55 น.

สวัสดีครับไอซ์คุง

เมื่อก่อนพี่ก๋าอ่านหนังสือแนวนี้เยอะมากครับ 555

คาดว่าจะมี 4-50 เล่มเลยล่ะครับ

เล่มนี้ก็ได้อ่านครับ
คุณสรจักรนอกจากแปลเรื่องสารคดีต่างๆได้ดี
พี่ก๋าว่างานเขียนเรื่องสั้นหักมุม
แกก็เขียนได้เป็นเบอร์ต้นๆของประเทศไทยเลยครับ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 12 ธันวาคม 2552 เวลา:5:43:05 น.

โดยส่วนตัวไม่ค่อยชอบอ่านอะไรที่มันโหดร้าย (ชอบหลีกหนีความเป็นจริง อิอิ

)
แต่งานแนวนี้ก็มีอ่านบ้างค่ะ
ยิ่งสมัยนี้จิตใจคนมันผิดปกติกันไปมากขึ้น ก็ต้องระวังตัวขึ้น

..ขอบคุณที่แวะไปทักทายที่บล็อกเช่นกันค่ะ
ชอบอ่านทั้งนิยายและการ์ตูนน่ะค่ะ รวมทั้งดูการ์ตูนด้วย
ก็บ้ากันดั้มอย่างที่เห็นนั่นหละค่ะ อิอิ
ส่วนนึงก็เพราะตัวละครและหุ่นกันดั้ม(เวลาสู้กันเทพมากๆ)
อีกส่วนก็เป็นเนื้อเรื่องค่ะ มักจะล้อเลียนการเมืองโลกในขณะนั้นค่ะ

โดย: Emotion-P

วันที่: 12 ธันวาคม 2552 เวลา:9:35:45 น.

ผลงานของคุณสรจักรอ่านเป็นบางเล่มจ๊ะ แต่ก็แอบจิตตกเหมือนกันนะตอนอ่านเนี่ย ส่วนเรื่องนี้เคยคิดอ่านเหมือนกันแต่ยังไม่กล้าพอ แต่ก็จดไว้ก่อนว่าซักวันต้องอ่านแน่นอน (แต่ไม่รู้เมื่อไหร่อ่ะนะ

)

ปล.เล่นถือเป็นคำสัญญาเลยเนาะ อย่างงี้กดดันนา เกิดเขียนออกมาได้ไม่ดีพี่จะเอาหน้าไปไว้ไหนเนี่ย

โดย: ส้มแช่อิ่ม

วันที่: 12 ธันวาคม 2552 เวลา:10:01:37 น.

หนังสือแนวนี้ไม่ค่อยอ่านค่ะ แต่ถ้าทำเป็นหนังแนวนี้ล่ะชอบดู^^

มีสติกับตัว ไม่ตื่นตกใจคงจะเป้นการดีที่สุดสำหรับเหตุการณ์แบบนี้เนอะ

หนังสือที่พิมพ์ผิดเยอะๆเวลาอ่านเจอก็หงุดหงิดเหมือนกันค่ะ

โดย: coji

วันที่: 12 ธันวาคม 2552 เวลา:13:34:09 น.

เจ๊กลับมาแย้ววว.....
ไม่ใช่ไปนานนะ แต่ว่ายุ่งมากๆๆ คิดถึงไอซ์คุงนะ

สบายดีเปล่า ปีใหม่เข้ากทม.ไหม จานน้อยจะไปญึ่ปุ่นเหรอ.. อยากไปจัง...

ไว้มาเมาท์กันนะ

Love Love

โดย: Little SamSoon

วันที่: 12 ธันวาคม 2552 เวลา:18:59:15 น.

Thanks นะจ๊ะ ที่ช่วยไปเยี่ยมเยียน ปัดกวาดบล็อกเจ๊ให้เสมอๆๆ

แนวหนังสือเรื่องนี้ ก้อเป็นอีกแนวที่เจ๊ชอบนะเนี่ย 555

ออกแนวซาดิสส์....เจ๊ชอบ...

โดย: Little SamSoon

วันที่: 12 ธันวาคม 2552 เวลา:19:11:16 น.

สวัสดีครับน้องไอ๊ซ์

ขอแสดงความยินดีกับงานใหม่นะครับ หางานเก่งจริงๆ แล้วงานนี้กะว่าทำกี่วันครับ อิอิอิ ถึงเดือนป่ะ เอิ๊กๆๆๆๆ ...... อ่ะ..ล้อเล่น....

พี่สบายดีครับ ช่วงนี้งานเยอะหน่อยน่ะครับปลายปีงานจะเยอะมากๆๆๆ ครับ แต่ใหญ่แหล่ะ อดเอา....เอิ๊กๆๆๆ

ขอให้มีความสุขกับงานใหม่นะครับ....

โดย: เพลงดาบกระบี่เดียวดาย

วันที่: 12 ธันวาคม 2552 เวลา:19:11:58 น.

หนังสือแนวนี้ไม่ค่อยได้อ่าน
แต่จะชมภาพยนต์ซะมากกว่า
แนวฆาตกรโรคจิต ที่แอนโทนี่ ฮอปกิน แสดงนำ
ติดตามชมมาทุกตอน
.....
เรื่องอายุเหรอคะ ไม่บอกปล่อยให้เดาเอาเอง
จะเรียกอะไรก็ได้ค่ะไม่ถือ
เผลอบางวันอาจเรียกตะเอง
บางทีก็ลืมอย่างแดหวาก็คิดซะว่ารุ่นเดียวกัน บางวันแกล้งเรียกพี่ โมเมโมชั่น
....
ถ้าจะเดาจากการอ่านก็ยากเพราะการ์ตูนก็ชอบ
เพลงยิ่งยากใหญ่เพราะฟังย้อนยุคได้ โตมากับคนแก่แต่เก๋า
เพลงอาร์แอนบี ฮิปฮอบก็ฟัง
.....

ไม่บอกปล่อยให้งง เอ๊า ป้าก็ได้ อิ อิ แอมอรเฉยๆก็ดูดี 5555

แอมอร

โดย: peeamp

วันที่: 12 ธันวาคม 2552 เวลา:19:37:23 น.

โดย: หอมกร

วันที่: 12 ธันวาคม 2552 เวลา:20:02:21 น.

ชอบอ่านแนวนี้หรอครับ
ปล.ไม่ได้ไปไหนเลยครับอยู่บ้าน

โดย: azui07

วันที่: 12 ธันวาคม 2552 เวลา:20:33:22 น.

สวัสดียามเช้าครับไอซ์คุง

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 13 ธันวาคม 2552 เวลา:7:54:02 น.

สวัสดีค่ะคุณไอซ์

ขอโทษด้วยนะคะ ที่วันก่อนไม่ได้อัพเรื่องสายน้ำ...
พอดีไม่ได้อยู่บ้าน ไปแอ่วเหนือมานะคะ ^^

แต่ครั้งหน้า"ไดอารี่ที่รัก" จะไม่พลาดแน่นอนค่ะ

โดย: บุยบุย

วันที่: 13 ธันวาคม 2552 เวลา:20:09:56 น.

สวัสดีจ๊ะไอซ์ พี่ไม่ชอบอ่านหนังสือแนวนี้เลย

แบบกลัวเก็บมาฝันนะ กลัวจริง ๆ

หนังแนวฆาตรกรรม และแนวผี ๆ พี่ก็ไม่ดูนะ คือแบบไม่เคยเสียตังค์เข้าไปดูเลย

ถึงแม้ว่าใคร ๆ จะว่าดีก็ตาม ความกลัวส่วนตัว แบบตาขาวนะ

โดย: กล้วยน้ำ

วันที่: 13 ธันวาคม 2552 เวลา:20:43:20 น.