Lonely Me, Lonely You
Lonely Me, Lonely You ผู้เขียน วิไลรัตน์ เอมเอี่ยม สำนักพิมพ์ a book ราคา 235 บาท จำนวน 272 หน้า
...เราทุกคนล้วนโดดเดี่ยวเปลี่ยวเหงาไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง ในเมืองใหญ่มีคนมากมายเดินสวนกัน แต่ไม่ใช่ทุกคนที่พร้อมจะเดินเคียงข้างกัน ระหว่างที่ยังไม่เจอใครคนนั้น หลายคนหวังเพียงว่า ขอให้ตัวเองแกร่งกล้ารับมือกับความรู้สึกโดดเดี่ยวได้ยาวนานพอ...
นี่คือคำโปรยบนปกหลังของหนังสือเล่มนี้ หนังสือชื่อชวนเหงาที่จะทำให้รู้ว่า... เราต่างมี/ความโดดเดี่ยว/ต้องเยียวยา!!
Lonely Me, Lonely You คือ ผลงานรวมบทบรรณาธิการคัดสรรลำดับที่ 3 จากนิตยสารรายสัปดาห์ a day BULLETIN ของผู้เขียนที่แค่ชื่อหนังสือก็โดนใจคนขี้เหงาอย่างผมเข้าอย่างจัง..
ภายในเล่มแบ่งออกเป็นบทๆ ซึ่งแต่ละบทก็จะพูดถึง ยกตัวอย่างหรือบอกวิธีการเยียวยา ความโดดเดี่ยว หรือ ความเหงา เหล่านั้น ที่หลายเรื่องก็ทำให้เราคนอ่านพยักหน้าเออออคล้อยตาม เพราะเป็นสิ่งที่มักพบเจอได้ในชีวิตประจำวันโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับคนเมือง ดั่งประโยคหนึ่งในปกในที่ว่า..
คนเมืองเป็นสิ่งมีชีวิตที่ใช้ความเหงาเปลือง แต่ที่สำคัญกว่านั้น เรามองเห็นชีวิตคนเมืองไม่น้อย ที่ใช้ความเหงาทำร้ายกัน นอกจากใช้ความเหงาเปลืองแล้ว ยังใช้หัวใจเปลือง และใช้น้ำตาเปลือง ไปพร้อมๆ กันด้วย
โดยมีอยู่หลายข้อเลยที่น่านำไปใช้ ขอยกตัวอย่างด้วยส่วนหนึ่งในบทที่ชอบคือ..
-12- Life as an Experiment
ชีวิตคนเราเต็มไปด้วยการทดลองครั้งแล้วครั้งเล่า... การทดลองจึงมีค่าเท่ากับประสบการณ์ ถ้าพิจารณาจากภาษาอังกฤษจะพบว่าสองคำนี้มันมาจากรากศัพท์เดียวกัน (Experiment กับ Experience) แต่คนเราก็ต้องทำความเข้าใจด้วยว่าการทดลองนั้นต้องมีจุดสิ้นสุด ไม่ใช่ทดลองไปเรื่อยๆ... การทดลองไม่ใช่การทำอะไรก็ได้ตามใจและอาจเป็นการฉลาดกว่า หากสามารถประเมินผลได้จากข้อมูลที่ผ่านมา โดยไม่จำเป็นต้องทดลองหากว่าไม่คุ้มค่าพอ ชีวิตคือการทดลอง แต่ชีวิตไม่ได้มีค่าเท่ากับการทดลอง อย่าลดค่าของชีวิตไปทดลองแต่ในสิ่งที่หาสาระไม่ได้
ซึ่งท้ายที่สุดแล้วสิ่งดีๆที่ได้ก็คงเป็นการทำให้เราได้คิดว่า จะเข้าใจ และ ทำอย่างไร กับความเหงาของตัวเองต่างหาก?!
ขอปิดท้ายด้วยประโยคโดนๆ มากมายเหมือนเคยคือ..
คนเมืองมีความเหงาที่อัดแน่นพร้อมจะปะทุทันทีที่ปะทะกับบรรยากาศหรือสิ่งแวดล้อมพอเหมาะพอดี
วันหนึ่งความคุ้นเคยอาจเปลี่ยนคนแปลกหน้าให้กลายเป็นคนใกล้ชิด แต่ความใกล้ชิดจนอึดอัดก็อาจแปรเปลี่ยนให้คนใกล้ชิดคล้ายเป็นคนแปลกหน้า
ความจริงไม่ใช่สิ่งที่สวยงามทุกครั้ง แต่เราจำเป็นต้องยอมรับความจริงให้ได้ไม่ว่ามันจะย่ำแย่ขนาดไหน
-หน้า 47-
ถ้าเรามีเวลามากพอสำหรับการนั่งฟุ้งซ่านได้ เราก็สามารถใช้เวลามากเท่าๆ กันนั้นสำหรับการนั่งตั้งสติได้เช่นกัน
-หน้า 47-
คนนี่แหละที่เป็นสัตว์โลกที่ร้ายกาจที่สุด เพราะคนทำร้ายและทำลายสิ่งมีชีวิตอื่นๆ ด้วยเหตุผลที่เห็นแก่ตัวและไร้หัวใจ ไม่ใช่สัญชาตญาณการเอาตัวรอดแบบสัตว์ทั่วๆไป
-หน้า 138-
ไม่มี... แต่แสดงว่ามี เพราะกลัวคนมองว่าไม่มี
-หน้า 185-
บ้านที่แข็งแรงไม่อาจสร้างขึ้นมาจากเสาเข็มที่ผุพังฉันใด คนดีก็ไม่อาจเกิดขึ้นมาจากตรรกะและพื้นฐานทางศีลธรรมที่เสื่อมฉันนั้น
-หน้า 240-
และ
เพราะสิ่งที่เคยคิดว่าดีและใช่ที่สุดแล้วในวันนี้ อีกวันหนึ่งอาจเป็นสิ่งที่ไม่ใช่และเราจำเป็นต้องปล่อยไปจากชีวิต แทนที่จะยึดมั่น กอดเก็บเอาไว้ เพื่อสร้างความเจ็บปวดไปเรื่อยๆ
-หน้า 260-
My Comment เป็นหนังสืออ่านง่ายที่เหมาะสำหรับคนขี้เหงายิ่งนัก!!
| Create Date : 25 กุมภาพันธ์ 2558 |
| Last Update : 25 กุมภาพันธ์ 2558 23:09:58 น. |
|
17 comments
|
| Counter : 3423 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 47 คน [
จะพูดก็พูดคนเมืองขี้เหงานะ ขาดเพื่อนไม่ได้ต้องคุยต้องอวดตลอดเวลาเลย รู้สึกจะนอกเรื่องแฮะ
+