เจิมจ้ะ


แอมอร

เข้าใจอารมณ์นั้นดีทีเดียว

ทุกคนคงต้องผ่านช่วงเวลานั้น
และสักวันก็จะไม่เหงาแล้ว

พรุ่งนี้เข้าออฟฟิต ส่งจดหมายไปก่อนดีกว่า
โปสการ์ดอุปกรณ์ยังไม่ครบเลยค่ะไอซ์
ไม่อยากให้รอนาน

แอมอร

อยากวาดได้แบบนี้มั่ง

ต้องกระตุ้นต่อมติสต์กันหน่อยแล้ว

ฮ่าๆๆ

แคระแกร็นเหลือเกิน

สำหรับพี่นะขาดไม่ได้ทั้งปฏิทินและนาฬิกาเลยล่ะ

ส่งไปเมื่อตอนสาย บ่ายรับแผ่นที่สาม
ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาดถึงแน่นอนค่ะไอซ์

แอมอร

วันสิ้นปีทุกๆ ปีก็อยู่ที่บ้าน
อยู่กะญาติพี่น้อง
ต้องปิดเสียงมือถือไว้ เพราะเดี๋ยวเมสเสสจะเข้ามาเสียงดัง
แต่ที่รู้ๆ จะตั้งนาฬิกาเตือนไว้สิ้นปีเมื่อไหร่
ให้จับมือถือกดส่งข้อความด่วนเลยค่ะ อยากให้ทันนาทีแรกค่ะ
ก็ให้เพื่อนๆ พี่ๆ ทั้งนั้น
เพื่อน คือ คนที่จะอยูกับเรา
ไม่ว่าเหงารึว่ามีความสุข
ก็รองๆ มาจากพ่อแม่แหละคะ

สิ้นปีมีเพื่อน มีคนอื่นๆ ใส่ใจเราก็พอแล้วล่ะค่ะ
เนอะๆๆๆ

เหมือนจะมีสาระ แต่หาสาระยากจังค่ะ หมายถึงเรานะคะ

คงยากมากเลยค่ะ
เพราะเป็นคนติดนาฬิกา
และก็ชอบมองปฎิทินด้วย..

เมื่อคืนเดินเล่นบ้านติ๊กเสร็จก็ไปนอน
แวะมาหาไอซ์หน่อย คนบ้านนี้วันหยุดทำไรบ้าง

โครงการตะพาบ เขียนมั๊ยคะไอซ์
พี่ยังไม่ค่อยว่างเลยคะ

แอมอร

อารมร์นี้เคยเป็นมา 25 ปี ชินซะยิ่งกว่าชินอีกเมื่อก่อนนะ ดีว่าเดียวนี้เลิกแหละ ดีนะที่มีคนข้างๆคอยนับอารัยไปด้วยกันนะ

เห็นร้องเพลง หงิง หงิง ที่บ้านติ๊ก
เอากลับมาร้องที่บ้านด้วยเน้อ
เพลงนั้นน่ะเพราะดี อิ อิ


แอมอร

แวะมาดู

ว่าจะเขียนโครงการตะพาบด้วยกันไหมขอรับ?

ชาแดแดม

อาโหลๆ มีใครอยู่มั๊ย???

ไอซ์จ๋าคิดถึงจังเลย

อย่ามัวเหงาอยู่เลยมาเป็นตะพาบกันดีฝ่า อิอิ

ฮัลโหลไอซ์

พี่มีเรื่องมาเล่าให้ฟัง

ลองไปอ่านที่บ้านพี่นะ

อืมม์...

อ่านแล้วก็คิดอะไรได้หลายอย่างเนาะ

ความรื่นเริงกว่าปกติของบรรยากาศ ทำให้คนที่มีปัจจัยที่จะเหงายิ่งเหงาหนักขึ้น

และ

บางที..คนเราก็เอาความสุขของตัวเองไปผูกกับคนอื่นมากเกินไป...หรือเปล่า

เห็นมีแต่เนื้อเพลง ว่าแต่มีท่อนที่ร้องหงิง หงิง ด้วยเหรอคะ 555+
อ่านจากพี่แอมมาค่ะ แซวเล่นๆ นะคะ
ว่าแต่..มีแต่เนื้อไม่มีโชว์เสียงเหรอคะเนี่ย

ย่องๆมาส่งกำลังใจให้คุณน้องไอซ์..

สบายดีบ่..
แพทยุ่งมากมาย ยังไม่เปิดบล็อก คุณไอซ์เหงาๆไปคุยบ้านน้องข้าวเหนียวเน้อ...

แล้วจะย่องมาใหม่..

ปล.เพื่อนบล็อกที่ถอยหลังหน้าคอมมีเยอะเลยนะ

ใครว่าอยู่คนเดียวคะ

คืนสิ้นปี ฝนแหกปากร้องเกะกับเพื่อนค่ะ จะได้อยู่ด้วยกันอีกไม่นานแล้ว แต่ปีก่อนๆที่ผ่านมา ฝนหลับตลอดเลย ถ้าครองสติได้แล้วมันเหวาๆเศร้าๆ นอนมันดีกว่า คิดถึงพี่ไอซ์จัง คริคริ เนี่ยช่วงนี้คิวแน่นคร๊า ไม่รู้จะทำอะไรก่อนดี ขอไปตั้งสติจิ๊ดนึง

รู้สึกว่า งานคนนี้จะตีพิมพ์เป็นเล่มแล้ว
ใช่ไหมหว่า .. ไม่แน่ใจ

แต่คิดว่าใช่นะ
ยังอยากจะซื้ออยู่เลย
แต่ผบ.ทบ.ไม่อนุมัติงบ
เก็บตังค์หยอดปุกไปก่อนเน๊อะ

...

แต่อาการเนี่ยยยย เคยเป็น
วันหลังก็เลย ไม่รอมันแล้ว
หลับตา ล้มตัว ลงนอน
อ่านหนังสือ ไม่รอใคร ดีกว่า

..

จุก นะ เนี่ย

เศร้าขนาดนั้นเชียว
...พูดเหมือนไร้หัวใจเนอะ
แต่ที่จริงพี่ว่า มีเวลาอื่นในช่วงปีที่เศร้ากว่าคืนข้ามปีที่อยู่คนเดียวซะอีก^^

งานคนนี้น่าสนใจนะ
เค้าเขียนการ์ตูนได้ใช้คำพูดน้อยดี ชอบๆ

ไอซ์คุงโปสการ์ดได้รับเรียบร้อยสักพักแล้วนะจ๊ะ
อ่านวนไปวนมาหลายรอบแล้ว
แล้วก็เก็บเอาข้อความในนั้นมาคิดต่อ ...ฮา
มันก็คือเรื่องต่อจากในบล็อกนั่นเอง
สิ่งที่รอคอยมันคงไม่โหดร้ายกับเราจนเกินไปหรอกเนอะ
อย่างน้อยเราก็ยังอยู่ว่าอะไรที่เราต้องการนะ...ว่าไหม

ป.ล.คราวหน้าพี่ขอที่อยู่น้องไอซ์ด้วยนะจ๊ะจะได้ส่งข้อความคืนไปบ้าง
หรือไม่สะดวกเขียนมาในแผ่นกระดาษ
ก็หลังไมค์มาก็ได้