“พล...ชั้นสองคนเห็นเธอเหมือนลูกชายคนนึง...ไม่ว่าเธอจะเป็นอย่างไรก็ตามชั้น

ทั้งสองรู้ดีว่า ลึกๆ เธอเป็นคนดี ชั้นรู้ ชั้นเห็นเธอมาแต่อ้อน แต่ออก...

เธอน่ะ...มันทันคน...ตาวีเอาแต่เรียน...ประสบการณ์ชีวิตแกน้อยกว่าเธอเยอะ

ถ้าชั้นสองคนเป็นอะไรไป...

ฝากตาวีด้วยนะ ถือซะว่าตาวีเป็นเหมือนพี่น้องของเธอนะพล”

“เฮ้ยยย...อย่ามาดราม่าตอนนี้...ช่วยเราก่อนเรื่องลูกหน่ะ”ไอ้วีกระชากอารมณ์ผม

“ขอคิดก่อนสิวะ...ไอ้นักวิชาการ...นายเล่นผูกปมซะแน่น แล้วมาให้คนจบแค่

มอหกแก้ ขอเวลาคิดก่อน” ผมพูดพร้อมตักยำปลาทูน่าเข้าปาก

“อืมมมมม...ยังไงก็ไม่พ้นเรื่องโกหกว่ะ...แต่เป็นโกหกแบบสีขาว...จะพยายามให้

แนบเนียน ต่อเรื่องที่แกโกหกเด็กๆไว้ว่าเมียแกไปทำงานต่างประเทศ”

ผมบอกไอ้วี

“White lies” ไอ้วีออกสำเนียงฝรั่ง

“เอา เอา เอา ยังไง ยังไง เล่ามา” ไอ้วีพยักหน้าขึ้นลง สีหน้ายิ้ม

“นายหยุดงานวันไหนถึงวันไหน เด็กๆด้วย” ผมถาม

“เสาร์ที่สิบสาม ถึง พุทธที่สิบเจ็ด ทำไมวะ มีแผนอะไร” ไอ้วีทำท่ากระตือรือร้น

ผมกดมือถือ ดูเมนู ปฏิทิน “หยุดถึง อาทิตย์ที่ยี่บ เอ็ด ได้มั้ย”

“โอ้ย...ตอนนี้อะไรก็ยอมแล้ว งง งานช่างมัน ขอให้ได้ทำเพื่อลูกบ้าง เรายอม

เด็กๆไม่เคยหยุดเรียนอยู่แล้ว...หยุดซะมั่งคงดี...เดี๋ยวเราทำจดหมายให้โรงเรียน

เอง” ไอ้วีพูดไป พร้อมส่ายหัวรอบที่ร้อยแล้วมั้งเนี่ย

“มาแปลกแฮะ...ปรกติเห็นห่วงแต่งาน” ผมกัดมัน

“ก็เพราะห่วงแต่งานน่ะสิ...ลูกเลิก มงเมีย ถึงได้เป็นแบบนี้” มันบ่นตัวเอง

“งั้นแยกย้าย...นายไปจัดกระเป๋าเสื้อผ้าสำหรับ9 วัน เดี๋ยวของ น้องเมฆกับน้องฟ้า

ให้ดาจัดการ” ผมลุกขึ้น

“ไปไหนวะ” ไอ้วีถามพร้อมเลิกคิ้วขึ้น

“อ๊ะ!!!บอกก่อนก็ไม่สนุกสิ” ผมเอียงคอ ทำท่าแอ๊บแบ๊ว

“เอ่อ เอ่อ ก็ได้ พ่อจัดแจง” ไอ้วีเดินหันหลังไปพร้อมเสียงหัวเราะ

“เฮ้ย...ลืมบอก เราคิด แต่นายจ่ายนะ แปดโมงเช้านะโว้ยยยย”

ผมตะโกนไม่ดังมากบอกมัน มันไม่หันกลับมาแต่ยกแขนขวาขึ้น

ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ว่าตกลง

รถตู้สีบรอนซ์เงิน เมอร์เซเดส-เบนซ์ วีโต้ซุปเปอร์ วีไอพี ในชุดแต่งสปอร์ต

คันเดิม มีผมเป็นคนขับ ไอ้วีนั่งข้างผม ส่วนด้านหลัง มี ดาแฟนผม

เค้ก โค้กลูกผม น้องเมฆ น้องหมอก ลูกไอ้วี และน้องหมา ปุ๊กปิ๊ก

ล้อหมุนตอนเก้าโมงเช้า วันเสาร์ที่ 13 เมษายน จากจุดสตาร์ท

สุขุมวิท 39 มุ่งหน้าไป เส้นบางนา-ตราด

“เฮ้ย...ไปไหน...บอกได้รึยังวะ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่ได้” ไอ้วีถามผม

ผมส่ายหน้าทำหน้าที่คิดว่ากวนประสาทที่สุดใส่มัน

ระหว่างทาง เสียงถุงขนมกรุบกรอบ เสียงเคี้ยวขนม

เสียงเด็กๆหัวเราะกันตลอดทาง ผมให้ดาเปิด

“เท่ง โหน่ง คนมาหาเฮีย” ให้เด็กๆดู เด็กๆจะได้ไม่มีคำถามว่าจะไปไหน

ผมแวะปั๊มให้ทุกคนยืดเส้น ยืดสายรวมทั้งผมด้วย

ทุกคนเข้าห้องน้ำ ซื้อขนมเพิ่ม ซื้อน้ำ และกลับมาที่รถเรียบร้อยแล้ว

“เฮ้ย...ไอ้วี...เราลืมซื้อของสำคัญว่ะ เดี๋ยวมานะ” ผมบอกไอ้วี

ผมกลับมาที่รถ เปิดประตูฝั่งคนขับเพื่อเปิดกระโปรงหลัง ผมโยนของที่ซื้อมาและ

ปิดกระโปรงหลังรถ

เด็กๆ มัวแต่แย่งกันเล่นเกม PSP กันอยู่อย่างสนุกสนาน

ไม่มีใครสังเกต ว่าผมซื้ออะไรมาอนกจากเจ้าปุ๊กปิ๊ก

“ทำไมนานจังวะ ซื้ออะไรมาวะ” ไอ้วีทำหน้าสงสัย แล้วพูดต่อ

“บอกแผนชั่วได้ยังวะ” “ย้างงงงงงง” ผมทำหน้าเจ้าเล่ห์

สมรรถภาพของรถ สามารถทำให้ผมทำความเร็วได้ถึง180 กิโลเมตรต่อชั่วโมง

น้องวีโต้ยังนิ่ง ล้อไม่แกว่งใกล้ถึงที่หมายภายในเวลา สองชั่วโมง

ผมจอดรถ เดินไปเปิดกระโปรงหลังรถ หยิบถุงๆหนึ่งออกมา

“ทุกคนออกมาจากรถหลับตาก่อนลงด้วยนี่คือคำสั่ง” ผมทำเสียงเข้ม

“เอ้ย...หลับตาแล้ว แต่จะลงยังไงล่ะ” ไอ้วีถาม

“น่าหนุกๆๆๆๆ” เด็ก 4คนทำเสียงร่าเริง

“เอ่อลืมนึกไป...งั้นเปลี่ยนแล้ว...ทุกคนหลับตา แล้วนั่งอยู่กับที่”

ผมทำเสียงเข้มอีกรอบ

“พี่พลเล่นอะไรเนี่ย บ้าจริง” ดาบ่นไปยิ้มไป

เด็กๆหัวเราะกันคิกคัก ราวกับถูกจักกะจี้

ผมมัด ปิดตาทุกคนด้วยผ้าพันคอที่แวะซื้อมาจากปั๊ม

“ถ้าใครแอบดู หรือเอาผ้าออก อดเที่ยวแน่ โดนส่งกลับกรุงเทพแน่ๆ”

ผมทำเสียงเข้ม แต่แอบแผงรอยยิ้ม

“ค่อยๆเกาะ แล้วเดินลงมา”

ผมตะโกนราวกับโจรป่า พร้อมประคองทีละคนลงจากรถ

เดินเกาะไหล่กันมา ผมให้คนแถวนั้น ช่วยประคอง6 คนนั้นไปยังบางอย่าง

บางสิ่งบางอย่างเคลื่อนตัวได้ประมาณ 5 นาที

“เปิดตาได้” ผมตะโกน สู้กับเสียงลม

“เฮ้ยยยยยยยยยยย” ไอ้วีโวยวาย

“พี่” ดากรีดร้อง

“พ่ออออออออออออออ” เค้ก โค้ก ลูกผมลากเสียงยาว

“ลูงงงงง โพนนนนนนนน” น้องเมฆ น้องฟ้าลากเสียงยาว และตะโกนดังที่สุด

ตอนนี้เรา 7 คน อยู่บนเรือ สปีดโบ๊ทเรากำลังจะไปบางแห่ง

“พ่อๆเราจะไปไหน” “ลุงพลคะ เราอยู่ที่ไหน” “ลุงพลครับ จะพาผมไปไหน”

“ไอ้พล...เล่นอะไรวะ” “พี่พล...”

ทุกคนต่างอุทานเสียงระงม ผมนั่งนิ่งพร้อมรอยยิ้ม ไม่ตอบอะไรใครทั้งสิ้น

40 นาทีผ่านไป ไม่มีคำถามอีกแล้ว ทุกคนชื่นชมกับท้องทะเลสีน้ำเงิน

ท้องฟ้าที่สดใส ไอเค็มของลมทะเล

ผมให้ทุกคนหลับตากันอีกครั้ง...สิ่งที่ผมยื่นให้แต่ละคนคือ

ชุดว่ายน้ำ

เรามาถึงเกาะเสม็ดกันแล้ว.....เราพักกันที่อ่าวพร้าว...

จุดชมพระอาทิตย์ที่ติดปากนักท่องเที่ยวจากปากต่อปากของนักท่องเที่ยว

ที่อ่าวพร้าวเป็นจุดชมพระอาทิตย์ที่สวยที่สุดบน เกาะเสม็ด

อ่าวพร้าวจึงเป็นอีกแห่งหนึ่งที่เราจะเห็นนักท่องเที่ยวทั้งชาวไทย

และชาวต่างประเทศ มาพักกันมากที่อ่าวนี้

เราพักกันที่เลอวิมาน คอทเทจ ทุกคนสนุกสนานเล่นน้ำกันตั้งแต่เช้ายันเย็น

ดำไปตามๆกัน...เราทำอาหารทะเลย่าง...ปลาหมึกระเบิด...หอยปะทุ

Create Date : 23 มีนาคม 2557
Last Update : 23 มีนาคม 2557 17:20:30 น.		0 comments
Counter : 255 Pageviews.
Share Tweet