เหล่าผู้กล้า...โอตาคุ 2
จากนั้นมา... ณเดชน์เลิกพูดภาษาที่แกเข้าใจว่าเป็นภาษาญี่ปุ่นตรงหน้าคนอีกเลยค่ะ.... พวกโอตาคุแกจะบุคลิกไม่ค่อยดีค่ะ...เพราะแกแบกเป้...ที่เต็มไปด้วยการ์ตูนเซอร์วิสจนหนักอึ้ง คำว่าเซอร์วิส แปลว่าฉากโป๊ ในภาษาโอตาคุค่ะ....ณเดชน์โดนบ่นมากเรื่องนี้ค่ะ....เพราะไปไหนมาไหนก็ แบกติดตัวไป....แกบอกรู้สึกอุ่นใจเหมือนมีเพื่อนเดินข้างๆค่ะ...แล้วแกก็เอาแฟนแกที่ชื่อชานะไปด้วยค่ะ นอกจากนั้น....พวกนี้ยังติดหูฟังมากค่ะ...ต้องฟังเพลงประกอบการ์ตูน....เวลาดูจะได้ร้องตามได้ค่ะ... สองเรื่องนี้ ครูเจี๊ยบจัดการจน ณเดชน์ เลิกทำแล้วค่ะ.... ครูเจี๊ยบไปหาข้อมูลของการแบกเป้หนักๆ...ที่จะ ทำให้เป็นโรคกระดูกคอคด....กระดูกสันหลังเสีย...ลุกลามไปถึงเป็นอัมพาตได้...ณเดชน์กลัวมากค่ะ.... เพราะถ้าเป็นอัมพาตมือแกจะจับการ์ตูนอ่านไม่ได้ค่ะ...เรื่องหูฟัง...ครูเจี๊ยบไปรวมรวมข่าวคนที่ต้องมา เสียชีวิตเพราะใส่หูฟังให้เป็นอุทาหรณ์กับณเดชน์.....ณเดชน์กลัวมากค่ะ....เธอกลัวว่าถ้าตาย...แล้วการ์ตูน เล่มที่เธอรอคอยมานานแสนนานออกวันนั้น...เธอคงรู้สึกผิดบนสวรรค์ค่ะ...ปัจจุบันณเดชน์ไม่ใส่หูฟังตอน เดินไม่แบกเป้หนักอึ้งแล้วค่ะ เป็นโอตาคุ ต้องดื่มชาเขียวค่ะ อาหารขยะด้วยค่ะ...พวกท่านดื่มชาเขียวกันวันหนึ่ง สี่ห้าขวด... บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปที่ทานกันได้ทุกวันเพราะในการ์ตูนญี่ปุ่น....พระเอกจะไส้แห้งค่ะ...มันฝรั่งกรุบกรอบอีก หลายถุงใหญ่....ทั้งฟันผุ....ทั้งอ้วนค่ะ....ผู้ปกครองกระหน่ำโทรมาหาครูเจี๊ยบให้ช่วยหน่อย....ได้ค่ะ... จะจัดหนักให้ค่ะคุณแม่...ครูไปหาข้อมูลพิษร้ายของน้ำตาลและ อาหารขยะมาเล่าให้เหล่าผู้กล้าโอตาคุฟัง น้ำตาลทำให้โง่....หน้าแก่...อ้วน...ความดันสูง...เลือดไม่ไปเลี้ยงหัวใจ...ตายเลย...ตายอนาถ...อดอ่าน การ์ตูนนะคะ...ถ้าหัวใจวาย...แล้วยังไม่ได้อ่านหน้าสุดท้ายตอนจบ...กลัวรึยังคะเหล่าผู้กล้าโอตาคุ..... อาหารขยะกับมันฝรั่งกรุบกรอบ....มีเกลือและไขมันเยอะเกินความจำเป็นของร่างกาย.....ทำให้ผมหงอก.... ผิวเสีย...อารมณ์เสียง่าย....อ้วน....เป็นโรคไต...ต้องฟอกไตซึ่งใช้เงินมาก...เป็นแสนเป็นล้านกว่าจะรักษา หาย...ครูเจี๊ยบว่าเก็บเงินไปซื้อการ์ตูนไม่ดีกว่าเหรอคะ....เหล่าผู้กล้าโอตาคุซาบซึ้งใจกับครูเจี๊ยบมาก ที่ครูเจี๊ยบเป็นห่วงสวัสดิภาพ ประสิทธิภาพและประสิทธิผลในการซื้อการ์ตูนของพวกเธอค่ะ... เหล่าผู้กล้าโอตาคุชอบนั่งแบบย้วยมากค่ะ....สอนอยู่นึกว่าเอาปลาหมึกยักษ์เกยตื้นมานั่งเรียน... พวกเธอไม่ยอมต่อสู้กับแรงโน้มถ่วงของโลกเลยค่ะ....พวกเธอบอกว่า....เสียพลังงานชีวิต...ต้องเก็บพลังงาน ชีวิตไว้เพื่อเสพย์การ์ตูนค่ะ...ถ้าใครเอานิ้วชี้จิ้มตอนพวกนี้นั่งเรียนอยู่...คงหงายเงิบลงไปกองที่พื้นแน่ค่ะ... ท่ายืน....ท่าเดิน...ท่านั่งเรียน....เป็นภาพที่เอนจอนาถ....ทุเรศทุรัง...แก่สายตาของผู้ที่มาพบเห็นมากค่ะ.. เดือดร้อนถึงครูเจี๊ยบอีกแล้วค่ะ...ครูต้องเอาสายจูงของสุนัข....มามัดตัวเหล่าผู้กล้าโอตาคุ...ให้หลังตรง.. มัดติดกับเก้าอี้เลยค่ะ...พวกเธอกลับสนุกกันอีก....คงเหมือนได้เล่นการละเล่นประจำชาติ...ครูเจี๊ยบงงค่ะ.. ทำไปทำมา...มัดกันจนเหนื่อยค่ะ....พอจะเข้าห้องน้ำที...ก็ต้องแก้มัดที...กลับมาก็มัดกันใหม่... แล้วไม่ใช่คนเดียวนะคะ....ห้าหก...บางที่เจ็ดคน...สายจูงสุนัขมีแค่ห้าเส้น...ต้องเอาเชือกไนล่อนมัดแทนค่ะ ครูเจี๊ยบเลยจัดการเลยค่ะ....ทำท่าล้อเลียนแต่ละคน...หัวเราะอย่างกับดูโน้ตอุดมเดี่ยว..... ครูเจี๊ยบ...น่าเกลียด...ผมไม่ได้ทำแบบนั้น.....ณเดชน์หัวเราะไป พูดไป พูดจบเหล่าผู้กล้าโอตาคุแย้ง.... เฮ้ยยยย....ณเดชน์....มึงเดินท่านั้นเลย...ฮา.....ฮา.....ฮา....... ครูเจี๊ยบทำเหมือนเลย.......ขอผมบ้าง........ตาผมบ้างนะครับ..... มีขอได้ด้วยเหรอคะนักเรียน...ครูนะ...ไม่ใช่ตุ๊กกี้..... ล้ออยู่สามวันค่ะ....เหล่าผู้กล้าโอตาคุตอนนี้...ยืน...เดิน...นั่งเรียน....เป็นมนุษย์ปรกติแล้วค่ะ... ตอนปรกติ.....พวกแกจะน่ารักดีค่ะ.....แต่พอใกล้งานหนังสือทั้งหลายแหล่....ซาตานครอบงำค่ะ... เพราะเหล่าผู้กล้าโอตาคุต้องหาทุกวิถีทางที่จะประหยัดเงิน....ถึงแม้ว่าวิธีนั้นจะ....จะ.... ครูเจี๊ยบจะบอกอย่างไรดีคะ...จะหน้าด้านเกินคนค่ะ....อาทิเช่น...อดอาหารกลางวันที่โรงเรียน... วันไหนหิวเกินจะทนไหว...ก็จะขอข้าวเพื่อนในห้องกินคนละคำ.....อดข้าวเย็น.... ไม่ซื้อแม้กระทั่งน้ำหรือขนม...รอมาบ้านครูเจี๊ยบ....ลากสังขารร่างกายอันหิวโซและกระหายน้ำมา... เหล่าผู้กล้าโอตาคุ...ซัดข้าวสวยที่ครูหุงไว้หมดหม้อเลยค่ะ....น้ำที่กรองไว้...หมดตู้เย็นเลยค่ะ... ครูเจี๊ยบบอกไปว่า....ไม่เป็นไรลูก....ครูนึกว่าครูทำทานกับเหล่าผีเปรต และ สัมภเวสีแล้วกันค่ะ เหล่าผู้กล้าโอตาคุขำอีก....พวกเธอยังไม่รู้หรอกเหรอคะ...ว่าครูเจี๊ยบด่าพวกเธออยู่.... แล้วมีคำตอบกลับที่น่าประทับใจ ซึ้งใจซึ่งแสดงความเคารพ รัก และเทิดทูนครูเจี๊ยบอย่างเป็นที่สุด ครูเจี๊ยบครับ...พรุ่งนี้ทำเส้นหมี่ลูกชิ้นนะครับ...พวกผมเบื่อข้าวแล้วครับ...ต้มข่าไก่ครูเจี๊ยบเปรี้ยวไปนิด หมูกระเทียมกับ ผัดผัก รสชาติใช้ได้ครับ ผมมากินกับครูเจี๊ยบผมเก็บเงินไปงานหนังสือได้เยอะเลยครับ เหล่าผู้กล้าโอตาคุ....เวลาไปไหนมาไหน....ถ้ามีเงิน...พวกเธอจะซื้อขนมมาฝากครูเจี๊ยบด้วยนะคะ... บางทีผู้ปกครองก็ฝากมาให้เห็นเด็กๆต้องมาฝากท้องบ้านครูเจี๊ยบทุกวันค่ะ....พอเอามาฝาก... พวกเธอก็แกะขนม หรือของฝาก....เหล่าผู้กล้าโอตาคุรับประทานกันเองหมดเลยค่ะ...พอหมด... เหล่าผู้กล้าโอตาคุหันมาถามครูเจี๊ยบว่า........ครูเจี๊ยบทำไมไม่กินล่ะครับ...หรือว่าไม่ชอบครับ ครูเจี๊ยบตอบกระซิบในดวงใจอันบอบช้ำของตัวเองพร้อมกับเสียงสะอื้นในใจว่า......กูกินไม่ทันพวกมึง..... แต่คำพูดอันสุภาพที่ตอบออกไปนั้น....ทานเถอะลูก...ครูเจี๊ยบแก่แล้ว...ทานของหวานมากไม่ได้ค่ะ... เหล่าผู้กล้าโอตาคุของครูเจี๊ยบ....โดนขัดเกลามาเยอะมากมายค่ะ....ตอนนี้เริ่มมานั่งดูหนังที่มีแง่คิด... มีคำสอนและมุมมองกว้างๆ...มีสาระ...พากษ์อังกฤษด้วยนะคะ....บางทีก็ดูสารคดีต่างๆค่ะ... เหล่าผู้กล้าโอตาคุได้สอนอะไรให้ครูเจี๊ยบมากมายค่ะ....เด็กเหล่านี้...ไม่เลวร้ายอย่างที่คนอื่นคิดค่ะ.. แต่ละคนชอบอะไรไม่เหมือนกัน....ขอแต่ว่าสิ่งที่ชอบนั้น....ไม่ทำใครเดือดร้อนหรือ ทำร้ายสังคม... ไม่ผิดกฎหมาย.....ถ้าชอบแล้ว...สามารถทำหน้าที่ของตัวเองได้ดี....ชอบอะไรก็ชอบไปเถอะค่ะ.... เหล่าผู้กล้าโอตาคุของครูเจี๊ยบ....จบมัธยมปลายกันมาได้แบบหืดขึ้นคอเลยค่ะ...ที่หืดขึ้นคอนี่... ครูเจี๊ยบนะคะ...ไม่ใช่เหล่าผู้กล้าโอตาคุ....ตอนนี้พวกเขา...สอบเข้ามหาวิทยาลัยกันได้แล้วค่ะ... พูดคุยกับคนเยอะขึ้น....มีเพื่อนเยอะขึ้น...ทำกิจกรรมหรืองานกลุ่มเยอะขึ้น...พูดคุยกับพ่อแม่พี่น้องเยอะขึ้น ขอบคุณเหล่าผู้กล้าโอตาคุนะคะ....ที่สอนให้ครูเจี๊ยบรู้ว่า....สุภาษิตที่ว่า... สีซอ..ให้ควายฟัง.....ว้ายยยยย!!!!....ไม่ใช่ค่ะ...ขอประทานโทษค่ะ... ความพยายามอยู่ที่ไหน.....ความสำเร็จอยู่ที่นั่น...... ครูเจี๊ยบจะอยู่ที่นี่....เพื่อรับมือกับเหล่าผู้กล้าโอตาคุรุ่นต่อไปค่ะ......
| Create Date : 23 มีนาคม 2557 |
| Last Update : 23 มีนาคม 2557 16:49:23 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 266 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [