อะไรก็ได้
ที่ทำงาน อะไรก็ได้ เป็นคำที่ผมเกลียดมากครับ
ผมทำงานเป็นครีเอทีฟ... อยู่ค่ายเพลงบริษัทยักษ์ใหญ่ของเมืองไทยครับ...ชีวิตมนุษย์เงินเดือนของผม... โหดกว่าคนปรกติครับ....ถ่ายงานมิวสิควีดีโอกลับมาตีสาม....ถึงบ้านตีสี่... ต้องกลับไปออฟฟิศอีกที่ตอนเก้าโมงเช้า....ต้องตื่นหกโมงเช้าและ
ออกจากบ้านตอนเจ็ดโมงเช้าครับ
นอนที่ทำงานง่ายกว่าครับ..... ส่วนใหญ่...ผมจะฝากท้องไว้กับกองถ่าย.....มีไม่กี่วันที่ต้องกลับมา ประชุมที่ตึกแกรมม่า....ผมเลยต้องหาข้าวกลางวันกินเอง
อีคุณโอม....แกจะลงไปกินข้าวใช่มั้ย.....ดิชั้นฝากซื้อข้าวหน่อยนะคะ.... ดิชั้นเขียนสคริปรายการ ยังไม่เสร็จเลย....อีเจ๊ฉ่อยเร่งชั้นมาแล้ว ชายร่างอวบแต่นิสัยกุ๊กกิ๊ก ชื่อ ซี คุยกับผม
คนในตึกแกรมม่าเรียกเค้าว่า หนูซี ได้ๆ...เอาอะไรหล่ะ
หนูซี ผมถาม อารายยยยยย.......ก้อ ด้ายยยยคร่า หนูซีตอบ ด้วยเสียงที่เริ่ดและเจิดมว้ากก งั้นเอา...เส้นหมี่ลูกชิ้น เนื้อตุ๋นนะ...เรากำลังจะไปกินพอดีผมบอกหนูซี ต๊ายยยยยย......ตายยยยย.......ตายแล้วคุณโอมขา......หนูซีไม่กินเนื้อวัวค่ะ หนูซีโวยวายราวกับโดนนังชะนีแย่งผู้ชายไป.... งั้น กะเพราไก่ ไข่ดาว อาหารประจำชาติ แล้วกันนะ ผมตอบหนูซีไป ว้ายยยย...ตายยย....อกอีแป้นจะแตก......ทำงานมาจนเกือบจะเป็นสามีภรรยากัน อยู่แล้ว....ยังไม่รู้อีกเหรอคะว่าหนูซีชอบกินอะไร ซีกรี้ดอีกรอบ เฮ้ยย.....อีซี.....เที่ยงสิบแล้ว....ยังมาเล่นอยู่ได้....กูมีประชุมกับอาก๋าบ่ายโมง นะ....ตกลงมึงไม่กินอะไรบ้าง....บอกมา
ผมเริ่มอารมณ์เสีย แหม...ว่าที่สามีก้อ...โกรธไปได้....หนูซีไม่กิน..เนื้อวัว..ไก่....ปลาหมึก...ปู..คร่า หนูซี ตอบผม ด้วยเสียงตอแหลที่ยังไม่สำนึกในความเรื่องมากของมัน เอางี้...ตกลง...มึงกินได้แต่....หมู...กุ้ง...ปลา..นะ...ตกลงเป็น...ยำวุ้นเส้น ใส่แต่ หมูสับกับกุ้ง... ผมเริ่มขึ้นเสียง ก่อนที่จะเยิ่นเย้อ...ไปมากกว่านี้ ใช่ค่ะ...ว่าที่สามี....ต๊ายยยย....รู้ใจอย่างงี้......ต้องรีบไปขอ
ก่อนที่จะหมดอายุ อีหนูซีพูดไล่หลังผมมา ได้ยินคำนี้แล้ว......ผมล่ะ....ละเหี่ยใจ...อะไรก็ได้ อยู่กับแฟน ตะเองๆ...เค้าหิวเระ...ไปกินไรกันดีก่าแนนแฟนผมเอ่ยปาก ตะเองอยากกินไรล่ะ ผมถามแนน อะไรก็ได้.....เค้าตามใจตะเอง แนนพูดเสียงน่ารัก งั้น...พิซซ่ามั้ย
เค้าอยากกินสปาต้า...เอ้ย...พาสต้าด้วยผมถามด้วยความหิว และยังไม่วายที่จะหยอดมุก...เพื่อเรียกเสียงหัวเราะจากเธอ..แต่ผลที่ออกมา ตรงกันข้าม...แนนจ้องหน้าผม...สายตาอำมหิตมาคุ..ราวกับว่า....จับได้ว่าผมมีกิ๊ก เมื่อสองอาทิตย์ก่อนก้อกินพิซซ่าไปแล้ว...ตะเองพาไปเลี้ยงวันเกิดเค้า.... ตะเองไม่เคยจำเลยใช่มั้ยเรื่องของเราเนี่ย...แนนค้อนผม เค้าจำได้สิ....แต่เค้าเห็นตะเองชอบเล่นตักสลัดให้สูงๆนี่นา
งั้นไก่ทอดมะ ผมรีบง้อก่อนแนนจะงอนไปมากกว่านี้ เค้าบอกกี่ร้อยกี่พันครั้งแล้ว......ว่าเค้าไดเอทอยู่ แนนเริ่มโวยวาย แล้วดูด ชาไข่มุกที่แสนหวานเฮือกใหญ่.....นี่หรือ...คือการไดเอท
อาร์ตตัวแม่ชัดๆ งั้นสุกี้มั้ยล่ะตะเอง...ไม่อ้วน ผมรีบตอบ ตะเองไม่เคยรักเค้าจริง.....ตะเองไม่เคยจำเรื่องอะไรของเราได้เลย แนนยังคงทำเสียงงอนต่อไป และค้อนอีกตลบ เค้าจำได้ดิ่...อาทิตย์ที่แล้วเราไปกินสุกี้กันมาไงผมรีบง้อโดยที่ไม่ผิด ก่อนที่แนนจะงอนไปมากกว่านี้ รู้แล้วยังจะให้กินอะไรซ้ำๆอีก...เห็นเค้าเป็นของตายล่ะซี่ แนนลากเสียงยาว ผมนึกออกแล้ว....วันนี้ใกล้สิ้นเดือน....ใกล้วันนั้นของเธอ....วันมามาก.... ตะเอง...ไปกินยำแซ่บกันมั้ย....เปรี้ยวๆ....เผ็ดๆ...เค้ารู้ตะเองชอบ ผมรีบแก้สถานการณ์ ก่อนที่เธอจะกลายร่างเป็นตัวเขียว... ก้อด่ะ แนนตอบพร้อมรอยยิ้ม ได้ยินคำนี้แล้ว......ผมล่ะ....ละเหี่ยใจ...อะไรก็ได้ กำลังจะกลับบ้าน....โทรถามพ่อ พ่อครับ...ผมถ่ายงานอยู่แถวพระรามห้า...กำลังจะกลับบ้าน... พ่ออยากกินอะไรมั้ยครับ ผมโทรถามพ่อ...ซึ่งนานๆจะได้เจอหน้ากันทีนึง ถึงแม้จะอยู่บ้านเดียวกัน อะไรก็ได้ลูก พ่อตอบมาด้วยน้ำเสียงดีใจ งั้นไก่ย่าง ส้มตำมั้ยครับ ผมจำได้ว่าพ่อชอบ พ่อเป็นเก๊า...กินไก่ไม่ได้ลูก...แล้วพ่อก็กินเผ็ดไม่ได้... โอมจำไม่ได้เหรอ... พ่อเสียงน้อยใจ งั้นเอาเป็น...ข้าวผัดปู กับกระเพาะปลามั้ยครับ ผมรีบคิดเมนูก่อนที่พ่อจะน้อยใจไปมากกว่านี้ พ่อคอเรสเตอรอลสูง....หมอไม่ให้กินของมัน...พ่อว่าข้าวผัดปูมันไปนะ... พ่อเริ่มเสียงงอแง งั้น....เดี๋ยวผมไปรับพ่อไปกินสุกี้กันนะครับ สุกี้ นี่เหมือน กะเพราไก่ไข่ดาว อาหารประจำชาติ เด็กกินได้ ผู้ใหญ่กินดี ดีลูกๆ...พ่ออยากกินอยู่พอดี...งั้นขอพ่อไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะ...เดี๋ยวพ่อจะรีบ ไปบอกแม่แกว่าไม่ต้องทำกับข้าว.....แค่นี้นะลูก พ่อรีบวางสายโดยที่ผมยังไม่ได้ตอบอะไรซักคำ ได้ยินคำนี้แล้ว......ผมล่ะ....ละเหี่ยใจ... อะไรก็ได้ พาแม่ไปเลี้ยงฉลอง....วันคล้ายวันเกิดของผม พ่อครับ...แม่ครับ...อยากทานอะไรครับ ผมพูดพร้อมกับอ่านเมนู อะไรก็ได้ลูก พ่อกับแม่ตอบ พ่อให้แม่เค้าเลือกละกัน....ปรกติ....พ่อก็มีหน้าที่กินอย่างเดียวอยู่แล้ว พ่อบอกผมด้วยน้ำเสียงอารมณ์ดี แล้วเหลือบตามองไปที่แม่ แม่ก็แล้วแต่โอมนั่นแหละ...วันนี้วันเกิดลูก....สั่งเลยจ่ะ แม่ยิ้มให้ผม งั้นเอาเป็น...ทอดมันกุ้ง...ต้มยำทะเล...กับปลาช่อนลุยสวนนะครับ พ่อกับแม่กินของทอดไม่ได้ลูก...หมอห้าม...แล้วต้มยำทะเลก็มีปลาหมึก... คอเรสเตอรอลสูง...พ่อกับแม่ความดันสูง....หมอก็ไม่ให้กิน...ปลาช่อนลุยสวน... รสจัดไป...พ่อกับแม่กินไม่ไหวจ่ะ แม่รีบบอกก่อนผมจะเรียกพนักงาน งั้น...กรรเชียงปูนึ่ง...กุ้งเผา...กับ แกงจืดหม้อไฟมั้ยครับ ผมรีบเลือก...สิ่งที่ถูกต้องที่สุดในเมนู...ดูเป็นเมนูรักสุขภาพ... อาหารง่ายๆแบบนี้...แม่ทำให้กินเองก็ได้ลูก...แม่ว่าปูกับกุ้งที่นี่ราคาแพงไป... แกงจืดก็คงใส่ผงชูรสเยอะ...แม่ว่านะ แม่รีบค้านขณะที่ผมกำลังยกมือเรียก พนักงาน
พนักงานชายที่ดูแว้นมากเดินมา ท่าทางเหมือนช่างกลเจอคู่อริ น้องพี่ขอโทษ...พอดีมีธุระด่วน พ่อ กับแม่ รีบรับมุกผม เราลุกขึ้นและเดินออกจากร้าน ระหว่างที่เดินกลับไปที่รถผมถามพ่อแม่อีกครั้ง สุกี้ดีมั้ยครับ ผมงัดมุกประจำชาติออกมาใช้ ดีลูก...แม่กำลังอยากกินอยู่พอดี...แม่จะแอบหมอกินเป็ดย่าง แม่รีบตอบ ดีลูก...กินเท่าไหร่พ่อก็ไม่เบื่อ...ได้กินผักเยอะๆ...พ่อชอบ... พ่อสมทบ ได้ยินคำนี้แล้ว......ผมล่ะ....ละเหี่ยใจ... อะไรก็ได้ ผมขอร้องล่ะครับ.....เพื่อเพื่อนมนุษย์.....เพื่อเหล่ามวลมนุษยชาติ..... เพื่อลดภาวะโลกร้อน....เพื่อลดสภาวะเรือนกระจก..... เพื่อบรรเทาจิตใจที่บอบช้ำ...เพื่อมนุษยธรรม....เพื่อประเทศชาติ... เวลาที่ใครถามคุณว่าอยากกินอะไร.... ไม่ว่าจะเป็น... เพื่อน พ่อ แม่ พี่ น้อง แฟน ลุง ป้า น้า อา ปู่ ย่า ตา ยาย และ ญาติโกโหติกา ทั้งหลาย... กรุณาอย่าตอบว่า.... อะไรก็ได้ ได้ยินคำนี้แล้ว......ผมล่ะ....ละเหี่ยใจ... อะไรก็ได้
| Create Date : 23 มีนาคม 2557 |
| Last Update : 23 มีนาคม 2557 17:48:57 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 245 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [