|
|
๐๐..... ไม่มีเมฆสีเงิน .....๐๐ (บทที่ 41)
บทที่ 41
เป็นคืนที่เงียบเชียบ แม้แต่เสียงเพลงเบาๆ จากห้องดาก็หายไป..เจ้าของห้องคงเงี่ยหูฟังความเงียบนั้น
สามคนสามเส้าไม่ได้นอกเรื่องอะไร ตกลงกันเรื่องวันเวลาที่จะเข้ากรุงเทพฯ..เหตุการณ์เมื่อหัวค่ำทำให้บรรยากาศชะงักงัน
เพราะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก เช้ารุ่งขึ้นยุ่นจึงเลยตามเลยเข้ากรุงเทพฯ ทั้งๆไม่แน่ใจ ตี๋เล็กอยากตามไปด้วยแต่เพราะต้องไปพักบ้านเจ้านายของตี๋ยุ่นจึงห้ามไว้..อีกอย่าง อยากฝึกใจของเขาสองคนพี่น้องที่คงต้องพบสภาวะเช่นนี้ในไม่ช้า
กรี้ง..กรี้ง..
พี่เอง.. แค่ไม่ถึงชั่วโมงยุ่นว้าเหว่จนทนไม่ไหว ยังอยู่ในรถ..ขอยืมมือถือตี๋โทรฯ มา คิดถึงเรานะ พี่จะเจออะไรบ้างยังไม่รู้เลย สายตาหนึ่งแอบมองค้อน อีกหนึ่งที่ขับรถอยู่ประกายแวววาว
ผมก็คิดถึงพี่ ตั้งแต่พี่ไปผมยังนั่งอยู่ไม่ได้ทำอะไรเลย วันนี้จะเปิดร้านหรือเปล่าไม่รู้.. พูดได้แค่นั้นน้ำตาร่วงพรู ผม..คิดถึงพี่..ผม..จะอยู่กับใคร..ฮึ..ฮือ..ฮืออ
ไม่เอา.. ยุ่นป้ายน้ำตา อย่าร้องไห้..ตี๋เล็กต้องเข้มแข็งเหมือนพี่นะ.. ป้ายอีกครั้ง ตาพี่จะมองเห็นและรีบกลับมาหาตี๋เล็ก พี่สัญญา
กรี้ง..กรี้ง..
พี่ยุ่น.. เป็นตี๋เล็กที่พูดขึ้นก่อน ทำไมไม่โทรฯ มาปล่อยให้ผมคอย..วันนี้ไม่ได้เปิดร้าน ทำอะไรไม่ได้นั่งเฝ้าโทรศัพท์ทั้งวัน..พี่ยุ่น..
เดี๋ยวๆ..อย่าเพิ่งต่อว่า.. ยุ่นรู้สึกผิด แต่อดยิ้มกับอาการของน้องชายไม่ได้ พอถึงกรุงเทพฯ เขาก็จับพี่อาบน้ำแต่งตัวไปทำพาสปอร์ต.. นิ่งไปอึดใจ ไม่ถามหรือว่าใครอาบน้ำให้
ไม่..ฟังอยู่..พี่ยุ่นเล่ามาเถอะ ทำอะไรบ้างผมอยากรู้
อาบเอง..ไม่มีใครมายุ่งด้วยหรอก มีบ้างเรื่องช่วยบอกตำแหน่งอุปกรณ์ในห้องน้ำ แต่งตัวและนำทาง..บ้านเขาใหญ่โต เดินไม่ถูกหรอก
พี่ตี๋หรือ? ว่าจะไม่ถาม
ฮื่อ..แต่ไม่มีอะไรนะเชื่อพี่ เขาก็วุ่นกับนายเขาเหมือนกัน เห็นเถียงกันแว่วๆ ยุ่นไม่รู้ว่าเขาคือสาเหตุ
ยุ่นไปกินข้าวกัน
นั่นเสียงพี่ตี๋นี่.. แวบเดียวก็ทำให้ตี๋เล็กนึกไปต่างๆ อยากให้เหมือนวันนั้น ที่พี่เค้าหอบข้าวของอาหารมาให้ที่ห้องเช่า..อย่าว่าแต่วันนั้นเลย วันนี้ที่กำลังคุยกับพี่ยุ่นอีกหน่อยก็คงไม่มี ก้อนแข็งจุกที่คอ
นายรออยู่ที่ห้องอาหาร..เร็วเถอะยุ่น ตี๋เร่ง
อย่านึกอย่างนั้น..พี่รักตี๋เล็กไม่รักใคร จะกลับมาอยู่กับน้องพี่คนนี้ตลอดไป..กินข้าวก่อนนะ..เดี๋ยวโทรฯ หา
ทีใครไม่รู้รอกินข้าวต้องรีบไป.. ทีเราบอกเดี๋ยวโทรฯ หา.. เหลือบดูนาฬิกาผนังห้อง จะเที่ยงคืนแล้วยังปล่อยให้รอ ตี๋เล็กบ่นพึมเดินกลับไปกลับมา
กรี้ง..
โหล!.. รับแทบจะทันที พี่ยุ่นนะ! เสียงเขียว
เดี๋ยว..
ไม่ต้องเลย.. ใจอยากวางแต่มือไม่ยอม
เมื่อหัวค่ำ..กินข้าวเสร็ จ จ ..
พี่ยุ่นกินเหล้ามานี่ เสียงอ้อแอ้..พี่ยุ่น.. ตี๋เล็กเริ่มหนักใจ..ยังไม่ทันข้ามวันพี่ชายเขาเปลี่ยนไป
กินเสร็จ..ม่ายมีไร..เขาพาไปเที่ยว..ฟังเพลง..พี่ไม่มีโอ..โอกาส..โทรฯ..อือ..แต่ก็คีดด..ตาลอดอะนะ..มาถึงรีบ..ทะ..โท..
วันเดียวพี่ก็เป็นอย่างนี้แล้ว..ขนาดมองไม่เห็น..อีกหน่อยถ้ามองเห็นจะเป็นอย่างไร.. ตี๋เล็กหงุดหงิด ไม่ให้พี่ยุ่นไปรักษาตาแล้ว..ผมไม่ให้ไป..ไม่ให้ไป..ได้ยินมั้ย!
พู้งนี้ปายขอ..วีซ่า..ซ่า.. นอกจากไม่ตอบคำถามยุ่นไม่ได้ยินน้องชายห้ามด้วยซ้ำ..มือตก..โทรศัพท์ร่วงลงบนที่นอน
พี่ยุ่น!..พี่ยุ่น!.. ตี๋เล็กร้อง..ทำอะไรไม่ได้ อกจะระเบิด ทำไงดี ทำไงดี
มีอะไรหรือเปล่าคะ?.. ดาโผล่มา เสียงดังเชียว
ติ๊งต่อง!..ติ้งต่อง!..
ฟ้ายังมืด..ชายหนึ่งหญิงหนึ่งยืนรอคนมาเปิดประตู
ติ้งต่อง..
มาแล้ว..มาแล้ว.. ชายคนหนึ่งมาที่รั้วบ้าน เรานั่นเองมาแต่มืด กดกระดิ่งซะไม่กลัวคุณเอ็ดเอาหรือ ปลุกอะไรแต่เช้า
ฉันไม่ได้กด..คุณคนนี้ต่างหาก.. ดาหันไปมองตี๋เล็ก ให้รอถึงเช้าก็ไม่ยอม
ผมเองครับ.. อ้อมแอ้มรับผิด
ยังไม่มีใครตื่นใช่ไหม..คุณแกเป็นน้องชายของเพื่อนนายที่ตามองไม่เห็น ดาทำไม่รู้ไม่ชี้เดินนำตี๋เล็กขึ้นบ้าน
ความจริงดาอยู่ที่นี่นานแล้วก่อนน้ำผึ้งจะไปเปิดร้านขายของที่ระลึกริมหาด ไปๆ มาๆ ตามบทบาทที่ได้รับมอบหมาย แต่ครั้งนี้ไม่มีใครสั่งนอกจากทนไม่ได้ที่เห็นน้องชายเศร้าโศกคลุ้มคลั่งถึงพี่ชาย
พี่ยุ่น!.. ตี๋เล็กถลาหาพี่ชายที่นอนไม่ได้สติ โทรศัพท์ยังตกอยู่ข้างๆ ทำไมปล่อยพี่ยุ่นไว้อย่างนี้..พี่ตี๋นะ!
ความจริงตี๋อยากดูแลยุ่นทุกขณะแต่เคอร์รี่ยึดตัวไว้ นอกจากเหตุจำเป็นเท่านั้นจึงปล่อยให้ช่วยเหลือ ถึงอย่างนั้นเขาก็จ้องดูอยู่ตลอดแม้แต่เวลาอาบน้ำ
อือ อ .. ยุ่นครางเมื่อตี๋เล็กถอดรองเท้าและพยายามดึงกางเกงรัดรูปที่ฟิตแน่น
ดูสิ!..กางเกงในก็ไม่ใส่ให้.. หลุดออกมาทั้งพวงเมื่อกางเกงถูกรูดออก พี่ยุ่นก็นะตามใจเขาได้..คิดจะทำอะไรกัน
ความที่เป็นพี่น้องและเห็นมาจนชินตี๋เล็กจึงเปลื้องเสื้อผ้าที่เหม็นควันบุหรี่ออกจากร่างยุ่นจนล่อนจ้อน
ผมก็เหม็นหึ่ง ก้มลงสูดกลิ่นผมตั้งแข็งด้วยเจลนั้น
อืออ อ .. เสียงครางอีกครั้ง
เหม็น น.. ตี๋เล็กย่นจมูก..ยิ้ม..รู้สึกดีขึ้นที่ได้ใกล้ชิดและช่วยเหลือพี่ชายอย่างที่เคยทำ เดี๋ยวหาเสื้อมาใส่ให้นะ
อือ อ.. หนนี้มาพร้อมกับมือแข็งแรงที่ดึงร่างตี๋เล็กคะมำลงทาบทับ ครา ย . . ตี๋ . .
หือ? ตี๋เล็กอยู่กับอกร้อนๆ ของพี่ชาย ลุ้นให้มีคำว่าเล็กต่อจากตี๋..หัวใจเต้นแรงพอๆ กับเสียงหัวใจดวงโตกว่าที่เขาแนบหูฟังอยู่
ตี๋..เหรอ.. มือเปะปะกอดร่างบนอก
พี่ยุ่น..ฮือ..ฮือ.. น้ำตาของน้องชายผู้ภักดีหยดลงบนร่างที่กำลังหลงละเมอ...
| Create Date : 31 ตุลาคม 2553 |
| Last Update : 31 ตุลาคม 2553 18:24:19 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 795 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: ลูกแม่ลำดวน... IP: 124.121.166.135 วันที่: 31 ตุลาคม 2553 เวลา:17:24:40 น. |
|
|
|
| โดย: ดาเรน IP: 124.122.236.148 วันที่: 31 ตุลาคม 2553 เวลา:17:47:54 น. |
|
|
|
| โดย: sandhurst IP: 58.10.170.176 วันที่: 13 กรกฎาคม 2555 เวลา:15:18:23 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [