Bloggang.com : ดาเรน : ๐๐..... ไม่มีเมฆสีเงิน .....๐๐ (บทที่ 33)

๐๐..... ไม่มีเมฆสีเงิน .....๐๐ (บทที่ 33)

บทที่ 33

สองสามวันต่อมาเคอร์รี่เรียบร้อยกว่าเดิม ไม่พูด ไม่ทำอะไรประหลาดๆ อีก..ออกจากบ้านแต่เช้าพร้อมกระเป๋าเอกสาร เหมือนไปทำงาน

“ไปไหนหรือทุกวัน?” ไม่ใช่อยากรู้ แต่การที่คนเราอยู่ด้วยกันไม่รู้ไม่เห็นอะไรของอีกฝ่าย โดยเฉพาะอย่างยิ่งกิริยาที่เมินเฉยต่อกัน..อึดอัดใจ

“หางานทำ” หนุ่มฝรั่งตอบสั้นๆ..เอาจริงเรื่องอยากอยู่เมืองไทย

ตี๋ภาวนาให้เคอร์รี่ได้งานได้เมียคนไทยอย่างต้องการ เขาจะได้อยู่อย่างอิสระไม่ต้องหวาดระแวงเรื่องเมียผู้ชายที่หนุ่มฝรั่งพูด

วันหนึ่งญาติโทรฯ มาเช็คความเรียบร้อย ตี๋จึงเล่าเรื่องเคอร์รี่และขอคำปรึกษา ญาติเข้าใจความลำบากใจที่ตี๋เป็นอยู่ พอดีการงานของญาติที่ต่างประเทศเข้ารูปปักหลักมั่นคง สองวันต่อมาจึงโทรฯ มาอีกครั้งเพื่อบอกเรื่องการตัดสินใจขายบ้าน

ตี๋ตกใจไม่น้อยกับข่าวนี้..ทนายความคนหนึ่งจะเป็นคนจัดการ สำหรับเคอร์รี่ญาติจะบอกให้รู้เอง..ดีเหมือนกันที่ตี๋จะได้พ้นสภาพที่เป็นอยู่ เรื่องชีวิตข้างหน้าสองมือสองเท้าต้องดิ้นรนไป

“สวัสดีครับ..” เสียงคนแปลกหน้าจากกระบอกโทรศัพท์ “คุณภมรใช่ไหม?”

“ใช่ครับ” รับคำอย่างงงๆ

“ผมคือทนายความของญาติคุณ อยากเชิญคุณภมรไปกรมที่ดินเพื่อจัดการเรื่องซื้อขายบ้าน”

“ครับ..” ใจหายแว๊บ..รวดเร็วอย่างนี้เชียว..ญาติไม่คิดบ้างหรือว่าตี๋จะทำอย่างไร จะไปอยู่ที่ไหนได้อย่างกะทันหัน

ทนายความนัดแนะวันเวลาและเอกสารต่างๆ ที่ต้องนำติดตัวไป บัตรประชาชน ทะเบียนบ้าน..ทะเบียนบ้าน..จะมีประโยชน์อะไรในเมื่อนายภมรต้องย้ายออกอยู่ดี ส่วนใบโฉนดญาติส่งให้ทนายเรียบร้อยแล้ว

ตี๋วางโทรศัพท์อย่างระโหยโรยแรง..ชีวิตเขาจะเป็นอย่างไรต่อไป การงานสมัยนี้ไม่ใช่จะหาได้ง่าย ญาติไม่ได้ชี้แนะหรือออกปากอะไร แต่เท่าที่เกื้อกูลมาหลายปีก็เป็นบุญคุณมากแล้วเขาจะร้องขออะไรได้อีก..ชีวิตต้องสู้ ดูอย่างหนุ่มฝรั่ง เดินหางานเป็นเดือนยังไม่มีวี่แวว เขาจะยอมแพ้ได้อย่างไร

นึกๆ ดู เขากับเคอร์รี่คงต้องขาดความสัมพันธ์กันในอีกไม่กี่วัน..ก็ดีที่ตี๋ไม่ต้องอยู่อย่างหวาดระแวงต่อไป..เมียผู้ชายของหนุ่มฝรั่ง!

ที่กรมที่ดิน..ตี๋แปลกใจมากที่เห็นเคอร์รี่เสนอหน้าอยู่เคียงข้างทนายความ..อะไร..อย่างไร!

ผู้คนมากมาย เสียงจ๊อกแจ๊กฟังไม่ได้ศัพท์ทั้งเจ้าของที่ดิน คนซื้อ นายหน้า ตัวแทนจากธนาคาร และคนขายสลากกินแบ่ง..ตี๋อยากถามเรื่องการปรากฎตัวของเคอร์รี่แต่ไม่มีโอกาส นายนั่นเดินตามทนายวนเวียนไปตามเจ้าหน้าที่แผนกต่างๆ ทำเหมือนเป็นคนซื้อบ้านเสียเอง..จริงสิ ยังไม่เห็นคนที่จะมาซื้อเลย

คงเป็นไปไม่ได้ที่คนต่างชาติอย่างเคอร์รี่จะมีสิทธิ์ซื้ออสังหาริมทรัพย์ในประเทศไทย เขาเพิ่งมาอยู่เมืองไทยได้ไม่กี่เดือน เมียไทยก็ยังไม่มีเป็นตัวเป็นตน

ระหว่างนั่งรอคิวตี๋ไม่ได้พูดอะไรกับใคร เขามาเพื่อเป็นพยานเท่านั้น ทนายความกระซิบซักถามกับเคอร์รี่คล้ายถกปัญหาทำการตกลงบางอย่างเพื่อความแน่ใจ..ตี๋ไม่เข้าใจถ้อยความนั้น ได้ยินแต่ เยส เยส โอเค เป็นส่วนใหญ่

หนึ่งชั่วโมงต่อมามีเสียงเรียกชื่อทนายและนายภมร ไม่มีเคอร์รี่ ตี๋เดินตามทนายไปอย่างสงสัย หนุ่มฝรั่งเกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้..เคอร์รี่ตามติดอย่างเคย

เจ้าหน้าที่มองตี๋ด้วยสายตาแปลกๆ ไม่เชื่อใจ..ไม่ใช่ สงสัย..ไม่ใช่ ไม่แน่ใจ..ไม่รู้อะไรแต่ไม่ได้มองด้วยสายตาธรรมดา ทนายเซ็นชื่อ นายภมรเซ็นชื่อ..ทั้งสองคนไปอีกด้านหนึ่งของห้องที่ผู้คนไม่พลุกพล่านเหมือนด้านหน้า..เคอร์รี่..เคอร์รี่..เคอร์รี่

และแล้วปริศนาเริ่มคลี่คลาย..แต่ยังไม่กระจ่าง..เคอร์รี่ยกกระเป๋าเอกสารที่ถือติดตัวอยู่ตลอดเวลาขึ้นวางบนเคาน์เตอร์หน้าช่องชำระเงิน..เปิดออก..ธนบัตรใบละพันมัดอัดแน่นอยู่ในนั้น

เคอร์รี่เป็นคนซื้อบ้านจริงๆ หรือ..ได้อย่างไร..เขาเป็นคนต่างชาติ และเมื่อสักครู่ไม่เห็นเขาเกี่ยวข้องกับงานเอกสารแต่อย่างใด...

Create Date : 05 ตุลาคม 2553

Last Update : 5 ตุลาคม 2553 13:06:40 น.

1 comments

Counter : 551 Pageviews.

รวย

โดย: sandhurst IP: 58.10.170.176 วันที่: 13 กรกฎาคม 2555 เวลา:14:35:18 น.