|
|
| | 1 | 2 | 3 |
| 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
๐๐..... ไม่มีเมฆสีเงิน .....๐๐ (บทที่ 4)
บทที่ 4
... เพื่อนรัก ...
ยุ่น..น้ำผึ้งข้ามไปดูร้านก่อนนะ เห็นลูกค้าเข้าไปหลายราย กลัวเด็กจะรับไม่ทัน น้ำผึ้งเอ่ยขึ้น สักพักหลังจากกินข้าว
เชิญครับ ขอผมนั่งเล่นพลางๆ วันนี้ไม่รีบร้อน คงไม่ไปทำงาน ไม่อยากเอาเขียวๆ ปูดๆ ไปอวดใคร ยุ่นยิ้มตอบ
นอนเล่นไปก่อนแล้วกัน เดี๋ยวผึ้งมา น้ำผึ้งข้ามถนนไปร้านของเธอ
อิ่มท้อง หนังตาชักเริ่มหย่อน ยุ่นเอนหลังบนผ้าใบ สูดลมเข้าปอดหมายจะให้ชื่นใจ แต่กลับสะท้อนใจขึ้นมาเฉยๆ เวลานี้ยุ่นน่าจะสุขใจ แต่..เพราะอะไรบางอย่างจากก้นบึ้งหัวใจผุดขึ้นมา
อากาศอย่างนี้ ริมทะเลอย่างนี้เมื่อสิบกว่าปีก่อน..ยุ่นยังจำได้ดี
ยุ่นๆ มาตรงนี้ หอยอะไรไม่รู้สวยจังสีม่วง เด็กชายคนหนึ่งเต้นเหยงๆ อยู่ริมหาด
ไหนๆ.. เด็กอีกคนหนึ่งตัวโตกว่าวิ่งไปหา
นี่ไงสวยไหม? เปลือกสีม่วง เด็กคนเล็กชูเปลือกหอยให้ดู..แก้มแดงจัดเพราะโดนแดด ตาโต ประกายยิ้มพอๆ กับริมปากแดง
ตี๋เก็บมาจากไหนน่ะ แปลกดี ผมไม่เคยเห็น ยุ่นเออออกับเปลือกหอยธรรมดาๆ สีม่วงเห็นทั่วไปริมหาด
เด็กสองคนไม่เคยเห็นทะเลมาก่อนจึงตื่นเต้นดีใจไปเสียทุกเรื่อง ตี๋ ออกอาการมากกว่าเพราะเป็นเด็ก มองโลกสดใสกว่ายุ่น
มาเที่ยวทะเลครั้งนี้ยุ่นไม่พร้อมจะมา เนื่องด้วยค่าใช้จ่ายและหน้าที่ๆ เขาต้องรับผิดชอบอยู่ ตี๋ ซึ่งเป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนและเพื่อนบ้านเป็นคนขออนุญาตแม่และรับปากจะออกค่าใช้จ่ายให้ ยุ่นจึงได้มา แต่ก็ไม่เต็มใจนัก
ยุ่นมีพี่น้องห้าคน เขาเป็นคนที่สอง รับภาระหนักกว่าพี่ชายที่คอยเกี่ยงให้ทำงานแทน พ่อยุ่นออกส่งของต่างจังหวัดพวกสินค้าเบ็ดเตล็ดต่างๆ แม่อยู่บ้านซึ่งเป็นร้านขายของชำ ดูแลลูกเล็กสองคนและขายของ ยุ่นมีภาระต้องช่วยครอบครัวมากกว่าพี่น้องคนใด..เขาจึงไม่ยินดีนักกับการมาเที่ยวทะเลแม้จะได้รับความเอื้อเฟื้อจากเพื่อนตัวเล็กคนนี้ก็ตาม
ตี๋ เป็นลูกคนเดียวของพ่อแม่ซึ่งรับราชการทั้งคู่ มีฐานะดีกว่ายุ่น บ้านอยู่ด้านหลังห้องแถวที่ยุ่นอาศัยอยู่ ตี๋ แอบเข้ามาเล่นกับน้องเล็กของยุ่น บางทีก็ช่วยอุ้มไปเที่ยว บางทีก็ช่วยแม่ยุ่นขายของ..ที่สำคัญคือช่วยทำการบ้านและลอกงานให้ เพราะบางทียุ่นก็ขาดเรียน
ตี๋.. ยุ่นพึมพำ
อะไรหรือยุ่น น้ำผึ้งเดินเข้ามาพอดีทันได้ยินเสียงจากใจยุ่น
เปล่าๆๆ..ไม่มีอะไร ยุ่นกลบเกลื่อนพิรุธ
ใครคือตี๋? มีหรือจะรอดความสงสัยของหญิงสาว
เอ่อ..เอ่อ..เพื่อนเก่าสมัยเป็นเด็ก สิบกว่าปีมาแล้ว ยุ่นพูดความจริง
อื้อหือ!..ยังจดจำ..มีอะไรหรือเปล่า น้ำผึ้งยิ้มยั่ว ทั้งๆ ที่รู้ว่าอีกฝ่ายมองไม่เห็น
บ้าน่า!..คิดอกุศลกับผมละซี? ยุ่นแย็บหมัดเดาสุ่มไปรอบๆ
โอ๊ยกลัว..โอ๊ยกลัว.. น้ำผึ้งนั่งลงมองไปในทะเล ฉันก็มีความหลังเหมือนกัน ชีวิตเด็กๆ น่ะนะสนุกจะตาย ไม่ว่าเด็กคนไหน
แต่ของผมไม่สนุกเท่าไหร่หรอก ไม่อยากจดจำ" ยุ่นหน้าเศร้า
แล้วที่ละเมอเรียกชื่อเมื่อกี้ล่ะทำไมจำได้? น้ำผึ้งเย้าแกมอยากรู้ความจริง
ตี๋เป็นเพื่อนที่ดีครับ เป็นเด็กดี ดีกับผมและทุกๆ คน ยุ่นพยายามเขม้นมองทะเล..อยากให้ภาพความหลังกลับคืน
เขาไปไหนแล้วล่ะ? น้ำผึ้งถามเสียงเรียบ ไม่มีอารมณ์ใดๆ
อย่าไปพูดถึงเค้าเลย..ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้นกับมิตรภาพของเรา มันขาดหายไปตอนไหนเพราะอะไร ผมไม่แน่ใจ ดวงตาภายใต้แว่นดำมีน้ำตาซึม
น่าสงสารยุ่นจัง เหมือนน้ำผึ้งจะสงสารยุ่นอย่างจริงใจทั้งๆ ไม่รู้อะไรมาก
ผมขออยู่ถึงค่ำๆ ได้ไหมครับ คืนนี้ไม่ได้ไปทำงาน..ผมเหงา ยุ่นถอดแว่นออกเช็ดน้ำตา ไม่ได้ตั้งใจแสดงละครอ้อนใคร แต่มีคนอ่อนไหวกับน้ำตานั้น อยากเข้ากอดปลอบใจ
ได้สิ.. น้ำผึ้งเสียงแหบพร่า เย็นนี้ฉันจะทำกับข้าวให้ยุ่นกินเอง
น้ำผึ้งใจดี ยื่นไมตรีให้ผมทั้งที่เราไม่เคยรู้จักกัน ยุ่นเผยความในใจ เหตุนี้ผมจึงคิดถึงตี๋ เพื่อนตัวน้อยที่คอยยื่นไมตรีให้ตลอดเวลา น้ำตาอีกหยดหล่นจากดวงตา และมือที่ยื่นออกไขว่คว้า
ฉันอยู่นี่.. น้ำผึ้งกุมมือยุ่น กลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา...
| Create Date : 31 มกราคม 2552 |
| Last Update : 4 กรกฎาคม 2552 6:34:43 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 645 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: ดาเรน (ดาเรน  ) วันที่: 31 มกราคม 2552 เวลา:13:03:39 น. |
|
|
|
| โดย: น้ำค้าง IP: 124.120.38.157 วันที่: 1 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:9:30:59 น. |
|
|
|
| โดย: sandhurst IP: 58.10.131.215 วันที่: 2 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:10:46:51 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
คอมพ์ผมเสียไปหลายวัน
พอแก้เสร็จผมลงทีเดียวสองบทเลยครับ
เชิญอ่านบทที่ 5 ต่อเลยครับ...
ดีน ครับ.....