|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
๐๐..... ไม่มีเมฆสีเงิน .....๐๐ (บทที่ 43)
บทที่ 43
ตี๋เล็กตื่นขึ้นเมื่อบ่ายมากแล้ว แปลกใจที่อยู่บนที่นอนใส่เสื้อผ้าเรียบร้อย
เอ.. ลุกจากเตียงชะโงกดูห้องน้ำ..สะอาดหมดจด หลับไม่รู้เรื่องขนาดนี้เชียวหรือเรา
จ๊อก..จ๊อก.. ท้องร้องประท้วง..เมื่อวานทั้งวันแทบไม่ได้กินอะไร
หิว.. ตี๋เล็กออกมายืนหน้าห้องไม่รู้จะไปทางไหน
ตื่นแล้วหรือคะ.. ดาโผล่มาทางหนึ่ง หิวไหม?
หิวสิ ตอบแบบไม่เกรงใจ
ทางนี้ค่ะ ผายมือเชิญ..กิริยาวาจาเรียบร้อยเป็นการเป็นงานกว่าเมื่ออยู่ที่ร้าน
ถามหน่อย.. เปลี่ยนใจไม่ถาม..คำตอบจะเป็นอย่างไรเขาก็ไม่พ้นอาย
คนงานสองคนช่วยกันแบกออกจากอ่าง เช็ดตัวใส่เสื้อผ้าให้..คุณไม่รู้ตัวเลย ดีที่เดินนำจึงไม่เห็นหน้าคนพูด
ไม่ได้ถามสักหน่อย
เขาบอกว่า..
พอเถอะดา
คุณตี๋เล็กขาวน่าฟัด
ฟังเขาโกหกเข้าไป พูดแก้เขิน
ไม่ได้ฟ้งดาอยู่ด้วย..อิ..อิ..
ดา!.. หน้าแดง
เปล่าๆ ค่ะ..ดาล้อเล่น ไม่เห็นหรอก รีบเข้าห้องครัวปล่อยให้ตี๋เล็กนั่งคอยที่โต๊ะอาหาร
ป่านนี้ทำไมยังไม่กลับ.. ตี๋เล็กออกมาลานเทอร์เรสหน้าบ้าน มองไปรอบๆ..คนงานหลายคนง่วนทำงานอยู่ด้านที่เป็นโรงงาน..ตั้งใจจะเดินไปดู แว่วเสียงที่ดาเล่าให้ฟังจึงกลับเข้าบ้านตามเดิม
บ้านนี้แปลก ไม่ค่อยมีประตูห้องเดินทะลุกันได้หมดนอกจากห้องสำคัญๆ เช่นห้องนอน ตี๋เล็กเดินดูความสวยงามและสิ่งแปลกตาไปเรื่อยๆ..ห้องหนึ่งเหมือนตู้เสื้อผ้าใบใหญ่ มีเสื้อผ้าและเครื่องประดับทั้งชายหญิงแขวนวางไว้มากมาย..เจ้าของบ้านเป็นผู้ชาย พี่ตี๋ก็เป็นผู้ชายทำไมมีเสื้อชุดกระโปรง รองเท้า กระเป๋าผู้หญิง..อาจเป็นของเมียนายพี่ตี๋
ตี๋เล็กสะดุดตากับสองสามชุดที่แขวนอยู่หน้าสุด..เขาเคยเห็นที่ไหนมาก่อน..ไม่รู้อะไรทำให้สนใจนัก..มีกลิ่นรวยรินค้างอยู่บนเสื้อผ้า..น้ำหอมที่คุณน้ำผึ้งใช้..ใช่แล้ว!..เสื้อผ้าของคุณน้ำผึ้งนั่น..ฝรั่งนายพี่ตี๋จะใช่คนๆ คนเดียวกับแฟนคุณน้ำผึ้งหรือไม่ เมื่อวานเห็นแค่อยู่ในรถแวบๆ
ดาเคยทำงานกับคุณน้ำผึ้งและสนิทกับบ้านนี้มาก อาจเป็นไปได้ว่านายของพี่ตี๋คือฝรั่งของคุณน้ำผึ้ง..คุณน้ำผึ้งอยู่ที่นี่..พี่ตี๋รู้อะไร เกี่ยวอะไรกับสองคนนี้!
เสื้อผ้าของเมียนายผมเอง.. ตี๋เข้ามาเงียบๆ เคอร์รี่เดินผ่านไปด้านใน ข้องใจอะไรหรือ?
ปะ..ปล่าว ครับ.. ตี๋เล็กสะดุ้งหันกลับ เดินชมบ้านครับ
ยุ่นกลับมาแล้วอยู่ที่ห้อง
พาไปหน่อยได้ไหมครับ ชักงงๆ กลับไม่ถูก ความจริงตี๋เล็กอยากสังเกตปฏิกิริยาของคนทั้งสองมากกว่า
อะไรจะขนาดนั้น.. ตี๋หลงกลเดินนำ เราไปกินข้าวและเฮฮากับเพื่อนๆ นายนิดหน่อย ทำนองเลี้ยงลา
ลา! อดตกใจไม่ได้ทั้งๆ ที่รู้
มะรืนนี้ยุ่นจะไปอเมริกากับนายผม..อ้อ!..มึนนิดหน่อยนะพี่ชายเรา
ตี๋..ตี๋เล็ก.. ยังไม่มีใครเอ่ยอะไรแต่ยุ่นก็รู้..เขาจะพูดกับใครก่อนดี มะรืนนี้ผมต้องไปจริงๆ แล้วหรือ.. ยื่นแขนมาข้างหน้า
จะได้รีบรักษาตา.. ตี๋ตัดใจจากยุ่นแล้วตั้งแต่บังเอิญเห็นสองพี่น้องคืนที่เขาไปรับมาจากร้านริมหาด แล้วรีบกลับมาหาตี๋เล็ก
มาหาตี๋ด้วย.. ยุ่นปราดเข้าหา ตี๋.. ชำเลืองน้องชายแวบหนึ่งอย่างเกรงใจ คว้ามือตี๋ขึ้นกุม ผมทำอะไรผิด..ไม่ถูกใจ ไม่พอใจอะไรหรือ? ยุ่นนึกเห็นภาพเก้ๆ กังๆ ของตัวเองเมื่อคืน
เมื่อกี้เห็นนายฝรั่งจะให้พี่ตี๋ทำอะไรไม่ใช่หรือ ตี๋เล็กขัดขึ้นก่อนที่ยุ่นจะทำอะไรมากกว่านั้น..แรงพิศวาส
ใช่ๆ นายให้ดูเอกสารของยุ่นและจัดการเรื่องตั๋วเครื่องบิน.. ตี๋เล่นตาม..งงกับคำพูดและทีท่าของยุ่น..งงกับเบรกของตี๋เล็ก ผมไปก่อนนะ ต้องการอะไรให้ตี๋เล็กไปตามได้ทุกเวลา
ผมรักตี๋ ต้องการตี๋เดี๋ยวนี้ ยื้อแขนคนรักที่คิดไปเอง
ยุ่น!.. ตี๋ตกใจกับคำสารภาพต่อหน้าน้องชาย ไม่เมาสักหน่อย..ผมไปก่อนนะ แล้วค่อยว่ากัน ปลดมือยุ่น..ออกจากห้องไป
ตี๋..ตี๋.. ยุ่นร้องตามเหมือนเด็กๆ เขายังจำได้ถึงไออุ่นในอ้อมแขน..เขาปรารถนา..อยากได้มันอีก..อยากอยู่ใกล้..ต้องการ
พี่ยุ่น.. ตี๋เล็กไม่กล้าเข้าไปปลอบ กลัวทั้งใจพี่ชายและตัวเอง
พี่ทำอะไรผิด..พี่.. หันมาทางตี๋เล็ก อยากเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนให้ฟัง พี่น่ารังเกียจนักหรือ?
ผมไม่เข้าใจว่าพี่ยุ่นพูดเรื่องอะไร พี่ตี๋ก็คงไม่เข้าใจเหมือนกัน.. ตี๋เล็กอดสงสารพี่ชายที่ยื่นมือมาให้จับไม่ได้ พี่ตี๋ไปทำงานให้นายฝรั่ง พี่ยุ่นทำงอแงอะไรกับเขา จูงมือยุ่นไปทางห้องน้ำ อาบน้ำนอนออมแรงไว้เดินทางไกลนะครับ
ไม่อาบ..ไม่ไป..ไม่ไปไหนทั้งนั้น จะอยู่ที่นี่กับตี๋.. ความรัก ความต้องการ ตัญหา ทำให้หมดความเกรงใจน้องชาย ถ้าตาดีแต่ไม่มีใครพี่ไม่เอา ไม่อยากได้ ถลันไปทางประตูห้อง สะดุดมุมเตียงล้มโครม
พี่ยุ่น!.. ตี๋เล็กหมดความอดทนเข้าประคอง..เขาคือสาเหตุที่ทำให้พี่ชายเพ้อคลั่งแม้ต้นเหตุคือตัวพี่เขาเองก็ตาม
ตี๋เล็กช่วยพี่ด้วย.. ยุ่นเกาะกอดน้องชายแน่น พี่ไม่อยากไปไหนทั้งนั้น ช่วยบอกตี๋และนายฝรั่งว่าพี่ไม่อยากตาดีแล้ว
พี่.. ตี๋เล็กค่อยๆ นั่งลงบนเตียงพร้อมยุ่นที่ติดอยู่ ถ้าตาดีมองเห็นทุกอย่าง เห็นพี่ตี๋ เห็นผมไม่ดีกว่าหรือ เวลานั้นจะมีใครก็ได้จะรักใครก็ได้.. ยุ่นสงบลง ไม่รู้ตัวหรือว่าพี่หล่อมาก อีกหน่อยจะรับรักไม่ทัน
ก็จริง.. คลายแขนออกจากตี๋เล็ก แต่.. กลับโน้มตัวเข้ากอด ตี๋เล็กคงไม่โกรธนะถ้าจะบอกว่าพี่กับตี๋รักกัน
พี่ตี๋รักพี่ยุ่นอย่างเพื่อนมากกว่า ไม่เห็นเขาแสดงอะไรออกมา.. คิดวิธีแก้ต่างเหตุการณ์เมื่อคืน พี่คิดไปเองมั้ง
ไม่จริง..เมื่อคืน..ตี๋มาหาพี่..และ..เรามีอะไรกัน.. เกร็งวงแขนแน่น ไม่โกรธนะ
จริงหรือ.. จูบเคราเขียวที่แนบอยู่ โกรธได้ไง ผมรักพี่ยุ่นจะตาย..ถ้าอย่างนั้นอาบน้ำก่อนแล้วผมจะหาทางแก้ปัญหาให้..อาจจะขอร้องให้พี่ตี๋ไปกับพี่
ใช่!.. ยุ่นเด้งตัวออก จริงด้วย! ดึงน้องชายเข้าหา จุ๊บแก้มอย่างแรงก่อนจะกอดค้างไว้ พี่รักตี๋เล็กจริงๆ
พี่ยุ่น.. ตี๋เล็กครางในใจ จะช่วยพี่อย่างไรดี ผมเองก็กำลังไม่รู้จะไปข้างไหนเลย
Create Date : 06 พฤศจิกายน 2553 |
Last Update : 6 พฤศจิกายน 2553 10:08:21 น. |
|
1 comments
|
Counter : 630 Pageviews. |
|
|
|
โดย: sandhurst IP: 58.10.170.176 วันที่: 13 กรกฎาคม 2555 เวลา:15:29:03 น. |
|
|
|
|
|
|
|