|
|
๐๐..... ไม่มีเมฆสีเงิน .....๐๐ (บทที่ 32)
บทที่ 32
ประสบการณ์ชีวิตที่ผ่านมาของนายภมร หนุ่มน้อยที่กำพร้าพ่อแม่ตั้งแต่วัยรุ่น...
วันหนึ่งขณะกำลังเตร่ดูช่างซ่อมบ้าน..เคอร์รี่กลับมา
ที.. ไม่มีไฮ ไม่มีฮัลโหล เคอร์รี่หน้าหมองคล้ำ โทรม หนวดเคราเขียวเข้มเกือบดำ
เคอร์รี่.. ตี๋ไม่รู้จะพูดอะไร แค่รับรู้ว่ากลับมา
ผมอยู่ด้ายไหม? พูดไทยชัดขึ้นกว่าเดิม..เป็นเดือนที่หายไป
ได้อยู่แล้ว..คุณเป็นแขกนี่ครับ ชินกับการทำตัวแปลกๆ ของหนุ่มฝรั่งคนนี้
เป็นฝรั่งมากกว่า รู้จักยอกย้อน..คงมีคนสอนให้
เหมือนรู้จักกันใหม่ อยู่อย่างเขินๆ..เพียงสองวันทุกอย่างก็เข้ารูปเดิม
ไปอยู่กับอี๊ดมาหรือ? ถามไปแล้วนึกตำหนิตัวเอง
อีด? ฝรั่งงง
คนนั้นไง ตี๋ชี้ไปที่แผ่นกระดาษบนผนังห้อง มีอักษรตัวเท่าหม้อแกงโย้เย้อยู่
เดี๋ยวนี้ผมเขียนดีแล้ว.. ทำไม่รู้ไม่ชี้เดินมาหยิบสมุดบันทึกหน้าปกดอกไฮเดรนเยียไปเขียน นี้..นี้..
เฮ้ย!.. ตกใจกับการถือวิสาสะของหนุ่มฝรั่ง..จริงอยู่เขาเป็นคนซื้อให้ แต่จะมาเขียนชื่อใคร..ชื่อเมียไทยที่อยากมี ลงบนสมุดที่ให้แล้วไม่ได้
ทอ.. เคอร์รี่เริ่มสะกด..ลากปากกาบนกระดาษหน้าแรก
นาย.. ตี๋อ้าปากค้างกับตัวอักษรบนกระดาษขาว..มันไม่ได้สวยมากจนตะลึง..แต่
อี..ม้ายจัดตาวา.. วางปากกา อมยิ้ม สายตาอยู่ที่ผลงาน
ทำไม? งง..สองสามวินาทีที่ได้เห็นตี๋เดาไม่ถูกกับการกระทำของเคอร์รี่
ชื่อที สะมุดของที เงยขึ้นสบตา..มีอะไรหรือไม่มีอะไรในนั้นดูไม่ออก
เมื่อเขียนได้ก็ต้องอ่านให้ถูก.. หยิบสมุดคืน ผมชื่อตี๋ไม่ใช่ทีอย่างที่เรียก
ตี..
ไม้จัตวาไปไหน
มี.. อ้อมเข้าข้างหลังเหมือนกอด เปิดสมุดที่อยู่ในมือตี๋ ชี้ให้ดู นี่..ทอ อี ม้ายจัดตาวา..ที
ตอ อี ตี ไม้จัตวา อ่านว่าตี๋ ไม่ใช่ที
เหมือนกาน.. จับนิ้วตี๋ จิ้มลงบนที่เขียน ทอ อี ม้ายจัดตาวา..ที
ทีก็ที ดึงมือออก เบี่ยงตัวหนี ออกจากห้องพร้อมหลายความรู้สึก..จากหางตา เห็นเคอร์รี่แกะกระดาษแผ่นนั้นออกจากผนัง ขยำทิ้ง
ปี๊บ..ปี๊บ.. เสียงแตรมอเตอร์ไซค์ดังอยู่หน้าบ้าน
เดี๋ยวครับ.. ตี๋พับสายยางหยุดรดน้ำต้นไม้ ขัดไว้กับรั้วเหล็ก..หันไปทางประตูรั้ว
บ้านคุณทีใช่ไหมครับ..พิซซ่ามาส่งครับ
เยส.. หนุ่มฝรั่งออกมาเมื่อไหร่ไม่รู้ ยื่นเงินให้คนส่งพิซซ่า
ตี๋ปลดสายยางออกจากรั้ว รดต้นไม้ต่อ..จู่ๆ น้ำหยุดไหล
ฮ่า..ฮ่า.. เคอร์รี่ยืนหัวเราะอยู่ข้างก๊อกน้ำ..ตัวการ
ผมยังรดไม่เสร็จ
คัมม่อน..กินก่อน เดี่ยวช่วยให้
คุยด้ายไหม? เคอร์รี่ถามขึ้นหลังกินพิซซ่าเสร็จ
ผมจะไปรดต้นไม้ต่อ ตี๋แกล้งลุกจากโต๊ะไม่ช่วยเก็บกวาดอย่างที่เคยทำ
ผมทำด้าย.. เคอร์รี่เก้ๆ กังๆ ทำความสะอาด
ใกล้ค่ำ..ตี๋รดต้นไม้เสร็จ ฝรั่งตัวดีไม่ช่วยอย่างที่พูดไว้..เก็บสายยาง ปิดล็อคประตูรั้ว เปิดไฟหัวเสารั้ว เดินเข้าบ้าน
ชะโงกเข้าไปหยิบผ้าเช็ดตัวและชุดนอนในห้อง..มืด..เคอร์รี่นอนหลับ?
กลิ่นอาฟเตอร์เชฟคลุ้งห้องน้ำ หนุ่มฝรั่งคงออกไปข้างนอกแล้วตอนที่ตี๋สาละวนรดต้นไม้อีกด้าน..ไปหาเมียคนไทย..อี๊ด หรืออาจเปลี่ยนเป็นคนอื่นแล้วก็ได้
ภาพจากกระจกเงาครึ่งตัว..ตี๋เป็นหนุ่มขึ้น มีเนื้อมีหนัง ยิ่งอาบน้ำใหม่ๆ สดใสไม่น้อยหน้าใคร..ดีแล้วที่เคอร์รี่ไม่ได้ปักใจวอแวอะไรกับเขา สาเหตุหนึ่งเป็นเพราะตี๋ไม่เล่นด้วย ไม่นึกอยากเป็น ไม่นึกอยากทำอย่างนั้น..ถ้าไม่ใช่เรื่องงานคงไม่มาถึงแค่นี้
เมื่อไม่มีใครอยู่ตี๋ปล่อยตัวตามสบาย เข้าห้องเช็ดตัวจนแห้งสนิท ปลดผ้าเช็ดตัวออกพาดราว
กำลังดึงกางเกงนอนขึ้นสะโพก แสงน้อยแรงเทียนรำไรขึ้น
โอ๊ะ!.. อวัยวะแทบหลุดเพราะถูกอีลาสติคขอบกางเกงครูดอย่างรวดเร็ว
ฮา..ฮ่า..ฮ่า.. เคอร์รี่นั่นเองจุดเทียนดวงหนึ่งที่หัวเตียง
เทียนนั่นเขาไว้ดูเพื่อความสวยงาม ไม่ใช้จุดจริงๆ ตี๋นึกฉุนตงิดๆ..ฝรั่งจุดเทียนรูปหัวใจสีแดงที่เขาเก็บสะสม
ซื้อห้ายหม่ายด้าย.. คืนนี้เคอร์รี่ดูดีเป็นพิเศษ โกนหนวดเคราเรียบร้อย ใส่เสื้อผ้าชุดหล่อหอมฟุ้ง
เงินเยอะนี่ พึมพำเบาๆ กับผนังห้อง
โอ๊ะ!..โนๆๆๆ ร้องเสียงหลงเมื่อตี๋เอื้อมกดสวิชไฟ..ฉวยโอกาสยุดมือตี๋และเลยเข้าชิด ขนสากๆ แนบเนื้อท่อนบนที่ยังเปลือยเปล่า
โนเหมือนกัน.. ตี๋เลี่ยงหยิบเสื้อขึ้นใส่ ทำอย่างนี้ทำไมหรือ มองฝรั่งอย่างชั่งใจ เข้าใจที่ผมพูดไหม?
ทามอาราย.. เคอร์รี่อมยิ้ม จุดเทียนหรือกอดที
เอ๊ย.. ยิ่งพูดยิ่งเข้าเนื้อ..ฝรั่งหน้าไม่อาย..เจ้าเล่ห์ จะออกไปเที่ยวไม่ใช่หรือ แต่งตัวเสียหล่อ ต้องเข้าเนื้ออีกแน่ๆ
ผมหล่อ..ม่ายช่ายหรือ? ไม่ตอบคำถาม จูงตี๋ไปนั่งบนเตียง
อือ.. ตี๋เรียนรู้ที่จะไม่ต่อปากต่อคำ เตียงใหญ่พอนั่งสบายๆ ไม่ต้องชิดกัน อีกอย่างคืนนั้นเคอร์รี่ก็ไม่ได้ทำอะไรเขา
ผมอยากอยู่เมืองทาย.. เคอร์รี่พูดเป็นงานเป็นการ ร๊ากคนทาย มีเมียคนทาย
ผู้หญิงที่ชื่ออี๊ด..
โนๆๆ.. ปิดปากตี๋ เขามีเพื่อนชายหลายคน..ผมพอแล้ว
ฝรั่งอกหัก
เยส ไอม์ โบรค..
โบรคแล้วทำไมต้องจุดเทียนคุยกัน
ไอ ด้อนท์ โนว์..เมย์บี..
ผมแก้ปัญหาให้ไม่ได้หรอกนะ ภาษาอังกฤษยาวๆ ก็ฟังไม่ออก ลุกจากเตียง ไม่สนใจหนุ่มฝรั่งที่ตามมา กดสวิชเปิดไฟ เปิดทีวี
ทำไม..ทำไม.. เคอร์รี่เดินตามทุกฝีก้าว
ผมก็อยากถามเหมือนกันว่า ทำไม.. จ้องหน้าฝรั่ง ตี๋รู้สึกอย่างนั้นจริงๆ..ทำไมเคอร์รี่จึงวนเวียนอยู่กับเขาทั้งที่ใจจริงอยากมีเมียคนไทย เขาจะช่วยอะไรได้
ผมม่ายรู้..รู้ว่าอยากอยู่เมืองทาย อยากมีเมียคนทาย เคอร์รี่ทำตาเศร้า
ผมช่วยอะไรไม่ได้ คุณต้องหาเอาเอง ผมอยู่แต่ในบ้านไม่ได้ไปไหน ไม่รู้จักใคร.. ตี๋ชักเบื่อประเด็นของหนุ่มฝรั่ง ผมช่วยไม่ได้จริงๆ
ด้ายสิ.. เสียงอ่อน
อย่างไร?
ทีเปนคนทาย..
ใช่..ผมเป็นคนไทย.. ตี๋เหลืออด พูดอย่างไม่อายปากให้ฝรั่งคลั่งไทยคนนี้หยุดวุ่นวาย เป็นผู้ชายไทย ไม่ใช่ผู้หญิงไทยจะได้เป็นเมียที่คุณอยากมี
ตี๋แทบไม่เชื่อหูตัวเองที่ได้ยินเคอร์รี่ตอบกลับมา
เดี๋ยวนี้ผู้ชายเปนเมียด้าย
| Create Date : 03 ตุลาคม 2553 |
| Last Update : 3 ตุลาคม 2553 19:20:25 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 560 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: sandhurst IP: 58.10.170.176 วันที่: 13 กรกฎาคม 2555 เวลา:14:32:50 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [