|
|
| | 1 | 2 | 3 |
| 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
##....... สโตน เฮนจ์ บทที่ 18 .......##
บทที่ 18
เป็นเวลาโพล้เพล้มากแล้วที่ลายแบกหินล่อออกจากชายป่า...เขานึกไม่ถึงว่าหินล่อจะตกใจกลัวมากขนาดนั้น เขาแค่อยากให้หินล่อรับรู้ความจริงเกี่ยวกับเขา เพราะมั่นใจว่าหินล่อจะต้องเป็นของเขาและอยู่กับเขาที่อุ้มผางคีนี้ตลอดไป
อ้าว!..ลายแบกใครมา? ครูนีร้องทักแต่ไกล
หินล่อน่ะครับ เป็นลมอยู่ในป่า ผมไปพบเข้าจึงแบกออกมา ลายพูดจริงบ้างไม่จริงบ้างผสมกัน เขาแบกร่างหินล่อขึ้นบนเรือนและพาเข้าไปวางไว้ในห้องด้านที่เคยนอน
ฉันจะช่วยปฐมพยาบาลให้..ลายติดไฟต้มน้ำหน่อยนะ ครูนีขันอาสาอย่างเต็มใจ ตรงไปที่หิ้งยาประจำบ้านหยิบสำลีจุ่มน้ำยาสมุนไพรชนิดหนึ่งกลิ่นฉุน แกว่งไปมาใต้จมูกสโตน...สักพักสโตนได้สติ ลุกพรวดพราดขึ้นนั่ง
ลาย!สโตนร้องออกมาทั้งยังหลับตา
ลายกำลังต้มน้ำอยู่นั่นไง ครูนีรู้สึกเวทนาในความสัมพันธ์ของคนทั้งสองเธอนึกว่าสโตนร้องขอความช่วยเหลือจากลาย
ดีขึ้นแล้วหรือหินล่อ.. ลายผละจากเตาไฟเดินมาที่สโตน เข้าไปทำอะไรในป่าถึงเป็นลมอยู่อย่างนั้น ผมไปพบเข้าจึงแบกออกมา ลายยกมืออังหน้าผาก..สโตนกระเถิบหนี หึ..หึ..เป็นอะไรไป ตัวร้อนนะคุณ สงสัยเพี้ยนเพราะพิษไข้..หึ..หึ
ลายอย่าไปแหย่หินล่อเลย ถ้าทางจะไม่สบายจริงๆ ฉันจะเช็ดตัวให้ ลายไปต้มข้าวไป๊ ครูนีไล่ลายไปทำอย่างอื่น รู้ดีว่าลายชอบกระเซ้าเย้าแหย่
ผมไม่ได้เป็นอะไรครับ สโตนพูดออกมาเป็นครั้งแรกหลังจากพิจารณาสิ่งที่เขาเห็นและได้ยินการสนทนาระหว่างลายและครูนี...สโตนชักไม่แน่ใจว่าสิ่งที่พบในป่าหลังบ้านนั้นเป็นเรื่องจริงหรือฝันไป..ก็ลายแท้ๆ ที่จับหน้าผากเขาเมื่อสักครู่ ก็ลายแท้ๆ ที่ต้มน้ำต้มข้าวให้เขา แล้วลายจะไม่ใช่คนจริงๆ ได้อย่างไร...ในส่วนลึกของจิตใจเขาอาจคิดระแวงสงสัยจึงทำให้เห็นภาพเหล่านั้น..แต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก็ดูเป็นจริงมาก..พรุ่งนี้..พรุ่งนี้เขาจะชวนครูนีเดินเข้าไปดูในป่าอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ
ตกค่ำ...ลาย สโตนและครูนีนอนอยู่ในห้อง...ทั้งสามคนมีสติสัมปชัญญะครบถ้วน ไม่เหมือนคืนที่เลี้ยงฉลองบ้าน ลายนอนห่างจากสโตนไปหน่อย ครูนีนอนอยู่ในฝั่งของผู้หญิง..ที่เหมือนกันกับคืนนั้นไม่ผิดเพี้ยนคือจิตใจที่ว้าวุ่นของคนทั้งสาม
สโตนนึกถึงคำพูดของลายเมื่อเย็นนี้ที่ท่าน้ำ คอยดู! ถ้าวันนี้ครูนีมา ผมจะทำให้หินล่อรู้ว่าหมายความว่าอย่างไร ลายหมายความว่าอย่างไร และจะทำอะไร...สโตนเหลือบดูเห็นลายยังนอนนิ่งอยู่เช่นเดิมรวมทั้งครูนี..หรือจะไม่มีอะไรเกิดขึ้น..หรือเพราะเขาคิดกังวลไปเอง..หรือลายพูดเพียงเพร า ะ.....ในที่สุดสโตนก็ผลอยหลับไป
ด้วยความหนาวเย็นของอากาศตอนดึก สโตนตี่นขึ้นเพราะปวดฉี่ เขาลุกขึ้นค่อยๆ ย่องออกจากห้องเพื่อไปปลดทุกข์...ขณะกำลังลงบันไดบ้าน ลายเดินตามมา
จะไปไหน? ลายถามพร้อมกับส่งเสื้อกันหนาวให้
ไปฉี่ สโตนตอบห้วนๆ ตามมาทำไม?
ฉี่เหมือนกัน ลายตอบหน้าตาเฉย
ที่ไหนดี สโตนนึกอายเจ้าของบ้านที่เขาตั้งใจจะปล่อยฉี่แถวๆ พุ่มไม้
ที่ไหนก็ได้ ส้วมอยู่ไกล ตรงไหนก็ได้ตามสบาย ไม่ตามไปหรอก
อือ.. สโตนเดินเข้าพุ่มไม้
เมื่อเสร็จธุระออกมาสโตนไม่เห็นลายอยู่แถวนั้นแล้วจึงขึ้นบ้านตั้งใจจะไปนอนต่อ แต่ต้องสะดุดกึกเพราะถูกลายฉุดแขนให้ไปนั่งที่ม้านั่งริมชานบ้าน
จะทำอะไร?.. สโตนถามลายที่หยิบผ้าขึ้นพันหัวของสโตนอย่างลวกๆ
ยิ่งไม่มีผม...ดึกๆ อย่างนี้น้ำค้างแรง ลืมแล้วหรือว่าเมื่อหัวค่ำยังไม่สบายอยู่เลย
ในเมื่อรู้ดีแล้ว ลายดึงผมมานั่งตรงนี้ทำไม สโตนได้ทีหาเหตุผลที่จะเลี่ยงเข้าบ้าน
มีเรื่องอยากคุยด้วย ลายเขยิบเข้าเบียด คว้าแขนสโตนไปกอด อุ่นจัง...ขอถามหินคำเดียวแล้วจะไม่เซ้าซี้อะไรอีก..แต่ต้องตอบตามความจริงนะ ประกายตาของลายแวววามในความมืด
อือ..อะไรหรือ? สโตนกลัวจะเป็นคำถามที่เขาตอบไม่ได้
คือ...หิน..หินเคยรักผมบ้างไหม? ลายเลื่อนมือ กุมมือสโตนแน่น
ลายไม่รู้จริงๆ หรือ..ที่ผมทำอยู่ทุกวันนี้ ลายดูไม่ออกหรือ?
ก็พอจะรู้นะ แต่หินไม่เคยบอกไม่เคยพูดให้ผมแน่ใจเลย..ผมเสียอีกทั้งพูดทั้งทำให้หินรู้ว่าผมรักหินแค่ไหน
ความรักเป็นเรื่องของใจ ถึงไม่พูดออกมาถ้ารักกันแล้วย่อมรู้ดีทั้งสองฝ่าย
แต่..การกระทำก็เป็นเรื่องสำคัญนะ ถ้ารักแล้วไม่พูดไม่ทำอะไรเลยอีกฝ่ายก็คงสงสัยและไม่แน่ใจไปตลอดชีวิต ลายพูดต่อทันทีเมื่อเห็นหินนั่งนิ่ง ผมไม่ได้พูดเรื่องสกปรกกับหินนะ..แต่จำได้ไหมว่าเราไม่เคยทำอะไรอย่างที่คนรักเขาทำกัน มีแต่ผมที่แอบกอดแอบหอมหิน..หอมนะไม่ใช่จูบ..ส่วนหินไม่เคยเลยที่จะทำอะไรกับผม แม้แต่กอดสักครั้งก็ไม่เคย.. ลายก้มลงจูบมือสโตน
จะให้ผมทำอย่างไรเพื่อตอบแทนความรักของลายล่ะ? สโตนรู้ตัวว่ากำลังจะจนกับเหตุผลที่ลายอ้าง
แค่พูดว่า รัก กับผมสักคำ...นะ เสียงลายอู้อี้เพราะยังแนบหน้าอยู่กับมือของสโตนซึ่งอึ้งกับคำขอร้องของลาย
ไม่รักผมหรือ? ลายนิ่งรอฟังคำตอบ
ฮื่อ..ผมรักลาย สโตนตัดสินใจบอกความรู้สึกที่อยู่ในใจเขาตลอดมา เข้าบ้านกันเถอะผมหนาวแล้ว สโตนโอบตัวลายที่ทอดอยู่บนตัก
คำนี้เองที่ผมรอมานาน.. ลายยื่นหน้าหอมแก้มสโตน ลุกขึ้นจูงเข้าบ้านแต่โดยดี
เมื่อก้าวเข้าบ้าน สโตนเหลือบมองครูนีอย่างรู้สึกผิด เหมือนแอบไปทำสิ่งไม่ดีมา...แต่แล้วเขาก็อดตกใจไม่ได้แม้จะเคยเห็นภาพนั้นมาแล้วก็ตาม..สโตนดึงลายออกจากบ้านอีกครั้ง
ขอถามลายสักคำ...ตอบมาตามความจริง แล้วผมจะไม่เซ้าซี้ถามอีกเลย สโตนทวนคำพูดของลาย..ทั้งคู่กลับมานั่งม้านั่งตัวเดิม
หึ..หึ..ย้อนคำพูดผมนะนี่ ลายอารมณ์ดี จะตอบทุกอย่างหมดหัวใจ
อย่าทำเป็นเล่นสิ ผมจริงจังนะกับคำถามนี้
ว่ามา ลายวางมือสโตนบนมือเขา ตบเล่นเบาๆ
เมื่อกี้ผมเห็นลายนอนกอดครูนีอยู่ในห้อง..หมายความว่าอย่างไร..เป็นไปได้อย่างไร สโตนจ้องหน้าลาย อยากรู้ว่าหัวใจของลายทำด้วยอะไรกันแน่?
เดี๋ยวๆ..ถามทีละเรื่องซิ ตอบไม่ทัน ลายหยุดมือ สีหน้าเครียด ผมเคยบอกหินว่าครูนีรักผม ส่วนผมนั้นแค่สงสาร เห็นใจ และรู้สึกต้องตอบแทนบุญคุณที่ครูนีมีเมตตา..ผมนอนกอดครูนีอย่างนั้นมาตั้งนานแล้ว แค่กอด ไม่เคยทำอะไรเกินกว่านั้น แม้ว่าบางครั้งครูนีต้องการให้ผมมีรัก..แต่ครูนีรู้ดีว่าผมทำไม่ได้
ฮึ!.. สโตนฮึดฮัดกับสิ่งที่ได้ยิน
และ.. ลายพูดต่อ ผมขอสารภาพว่าบางครั้งผมก็อยากทำเหมือนกัน..แต่..ทำไม่ได้
ไม่จริง! สโตนเสียงเฉียบ ใครจะทนได้ อยู่กันสองคนอย่างนั้น..ลายก็เพิ่งสารภาพออกมาว่าอยากอยู่แล้วนี่..ไปซิ!..จะมานัวเนียอยู่กับผมทำไม จะลากผมมาที่อุ้มผางคีนี้ทำไม! สโตนหลุดคำตัดพ้อเกรี้ยวกราดออกมาอย่างไม่เคยเป็น..ลุกขึ้นเดินลงจากบ้าน
จะไปไหน..กลับมาก่อน! ลายตะครุบตัวสโตนไว้ได้ก่อนที่จะถึงบันได มานี่! ลายกอดสโตนแน่นเหมือนงูเหลือมรัดเหยื่อ จำได้ไหมที่ผมพูดเมื่อตอนเย็นว่าผมจะทำอะไรให้หินดู...ผมคงต้องทำจริงๆ เพื่อหินจะได้เข้าใจผมสักที ลายกอดสโตนแน่นขึ้นอีก
ก่อนที่สโตนจะคิดอะไรได้ เขาก็เข้ามาอยู่ในห้องโดยมีลายนอนกอดแน่นอยู่อย่างนั้น และแน่นขึ้นอีก แน่นขึ้นอีก...ยิ่งกว่ากอด..ลายทำสิ่งที่สโตนไม่นึกว่าลายจะกล้าทำ เขาจับมือสโตนเลื่อนไปที่..เป้าของเขา..จับหน้าสโตนให้หันไปสบตา...แววตาของลายที่ปรากฎไม่ใช่คนที่กำลังมีความกระสัน แต่เป็นแววตาของความสะใจ..สะใจในสิ่งน่าอับอายที่เขากำลังเปิดเผยให้สโตนได้รับรู้
ทำไมจะไม่น่าอาย!...เป้าที่สโตนกำลังสัมผัสอยู่นั้นไม่มีอะไรที่ควรจะมีอยู่..มันราบเรียบ..ไม่มีอะไรเลย
ทีนี้เชื่อหรือยังว่าผมไม่เคยมีอะไรกับครูนีเลย..เชื่อหรือยัง! ลายบีบมือสโตนอย่างแรง แค้นใจในความพิการของตัวเอง
ผม... สโตนอึ้ง ไม่คิดว่าจะได้พบความจริงอันอับยศของลาย เมื่อก่อนนี้ที่ผมเคยทาแป้งให้ลาย.. สโตนนึกถึงเมื่อครั้งเขาทำความสะอาดร่างกายให้ลายตอนไม่สบายเพราะตกจักรยานเสือภูเขาที่ช่องเย็น
ผมเพิ่งเสียไปเมื่อคราวหล่นลงมากับน้ำหลากคราวนั้น...ครูนีรู้ดี ลายเสียงอ่อน
แสดงว่าครูนีเป็นคนดี รักลายอย่างแท้จริง สโตนหันไปมองครูนี ลายควรมอบใจและดูแลเธอให้ดี...ถ้าจะมีใครสักคนที่อยู่กับลายจนตลอดชีวิตละก็ คนๆ นั้นควรเป็นครูนี..ไม่ใช่ผม สโตนพูดจากใจที่ใคร่ครวญแล้วอย่างดี
แต่ผมรักหิน..ไม่ได้รักครูนี ลายเริ่มกอดสโตนอีก
ความรักกับความเป็นจริงบางทีมันไปกันไม่ได้.. สโตนหยุดชั่งใจ ลายรักผมได้ แต่จริงๆ แล้วเราอยู่ด้วยกันไม่ได้..ความจริงลายไม่ได้รักครูนี แต่ลายอยู่กับครูนีได้ตลอดชีวิตอย่างมีความสุข..เชื่อผมสิเด็กน้อย สโตนลืมไปว่าเด็กน้อยคือคำอันตรายถ้าเขาใช้กับลาย
เด็กน้อยใช่ไหม!..ดูหมิ่นผมใช่ไหมที่รู้ว่าผมพิการ..ผมเป็นเด็กน้อยใช่ไหม..ฮึ!..อย่านึกนะว่าผมไม่มีอะไรแล้วจะทำอันตรายหรือให้ความสุขใครไม่ได้ ลายกลับเปลี่ยนทีท่า..กระเหียนกระหือ ฟึ๊ดฟัดเข้าใส่สโตน
ลายจะทำอะไร! สโตนตกใจกับการกระทำของลาย
ถึงกับครูนีผมก็ทำได้ถ้าผมคิดจะทำ...นี่ไงที่ผมบอกว่าจะทำให้ดู.. คอยดู..คอยดู! ลายยั้งใจไม่ได้เสียแล้ว เขากอดรัดสโตนอย่างเมามัน
จู่ๆ ไฟในเตากลางบ้านที่มอดเหลือแต่ถ่านก็ลุกโพลงขึ้นมาอีก
ไม่ต้องตกใจ..นั่นละผีบ้านผีเรือน ท่านคงกำลังเตือนสติผม ลายพูดงึมงำแต่ไม่หยุดซุกไซ้สโตน
ไม่ดีนะลาย สโตนพยายามอยู่นิ่งๆ ไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองอย่างที่เคยได้ผลในการหยุดอารมณ์ของลาย
ครูนีตื่นแล้ว! สโตนตกใจที่ครูนีชะเง้อมองมาที่เขา
ไม่เป็นไร ชั่งครูนี..ผมกอดครูนีอยู่ไม่เห็นหรือ? ลายดึงเสื้อผ้าของสโตนออกอย่างบ้าคลั่ง
ลาย!... สโตนได้แต่คิดว่าเขาควรจะทำอย่างไรกับลายดี...จริงอย่างที่ลายว่า..ครูนีทิ้งตัวลงนอนต่อเมื่อ ลาย ดึงเธอเข้าไปกอด
เห็นไหมครูนีนอนต่อแล้ว ไม่มีอะไรแล้ว..มาเถอะ..ผมรักหิน
อาจจะเป็นเพราะเสียงระหว่างสโตนกับลายทำให้ครูนีลุกขึ้นมองดูอีกครั้ง ถึงแม้ ลาย จะพยายามดึงเธอลงนอนให้ได้ แต่ภาพของสโตนที่ปราศจากเสื้อผ้ากำลังดิ้นรนอยู่นั้นทำให้ครูนีสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกับหินล่อ
หินล่อ!.. หินล่อเป็นอะไรไปทำไมถอดเสื้อผ้าออกอย่างนี้? ครูนีหยิบเสื้อที่วางอยู่ขึ้นคลุมร่างให้สโตน
โอ๊ะ!..อะไรนี่! ทันทีที่ครูนีถูกร่างของสโตนเธอกลับล้มลงนอนเหมือนมีใครฉุดลงไป
ครูนี! สโตนตกใจไม่แพ้กัน..เขาเห็นลายดึงครูนีให้นอนลงด้วยอีกคน..ลายกำลังจะทำอะไร?
ไฟในเตาลุกโพลงขึ้นกว่าเดิม...ไฟราคะของลายก็กำลังโพล่งขึ้นอย่างไม่มีใครคาดเดาได้ เขากำลังจะทำให้ทั้งหินล่อและครูนีได้รับความรักจากเขาพร้อมๆ กัน..คนหนึ่งเขาเต็มใจมอบให้ด้วยใจที่เปี่ยมสุขของเขา..อีกคนเขามอบให้ด้วยความสงสารและกตัญญู
ลาย..ผมร้อน..ร้อน สโตนครางเพราะแรงกอดรัดของลาย..ยิ่งร้องลายยิ่งกอดแน่นขึ้น รัดแน่นเข้าทุกที..สโตนรู้สึกถึงลมหายใจที่พ่นรดอยู่ทั่วใบหน้า มันร้อนเหมือนไฟ ลมหายใจและทุกส่วนของร่างกายลายกำลังรัดตรึงสโตน..เหมือนจะละลายเข้าไปในร่างของเขา
ครูนีพูดอะไรไม่ออกเหมือนมีใครปิดปากไว้ ถึงอย่างไรสิ่งที่ปรากฎต่อหน้าก็ทำให้เธอพูดอะไรไม่ออกเช่นกัน...ร่างเปลือยเปล่าของหินล่อที่ดิ้นบิดเบี้ยวอยู่ข้างๆ เริ่มเปลี่ยนไป..ใบหน้าที่เห็นค่อยๆ เลือน..เลือนจากหน้าของหินล่อ.. กลายเป็นใบหน้าลาย..ลายที่เธอรักและเวทนา..ยังไม่ทันที่ครูนีจะคิดอะไรต่อ ร่างนั้นก็โถมทับมาที่เธอ ไม่ใช่หินล่อ แต่คือลาย..ร่างของลายที่เธอเป็นคนปะติดปะต่อขึ้นมา..ร่างที่เธอเคยแอบมองอย่างหลงใหลและอยากเป็นเจ้าของ..ถึงแม้จะขาดสิ่งสำคัญของความเป็นชายแต่เธอก็ต้องการร่างนี้เหลือเกิน..ลาย..ลาย
สโตนไม่รู้ว่าทำไมเขาจึงโถมเข้าหาครูนีเช่นนั้น ทั้งที่ลายก็ยังเกาะติดแน่นอยู่.. มือเขาเลื่อนขึ้นลูบไล้ครูนีโดยที่ไม่ได้บงการ ค่อยปลดเปลื้องเสื้อผ้าครูนีออก ในขณะที่เธอก็ไม่ได้ขัดขืนอย่างใด..ในที่สุดก็เหลือแต่ร่างที่เปลือยเปล่า..ครูนีกำลังคิดไม่ดีกับเขาหรือ!
หึ..หึ.. เสียงหัวเราะเบาๆ ดังอยู่ตรงหน้าสโตน...ร่างของลายปรากฎขึ้นระหว่างสโตนและครูนี..ลายกอดจูบสโตนด้วยทั้งหมดของความรักที่เขามีให้..มันเป็นรักที่อ่อนหวาน ไม่ดุดันอย่างที่คิดว่าลายจะทำ...ถึงตอนนี้สโตนไม่เหลือสติปัญญาจะนึกถึงความถูกต้องดีงามอะไรอีกแล้ว กอดตอบลายอย่างไม่ขัดเขิน...แต่เมื่อลืมตาขึ้นกลับพบว่าร่างที่เขากำลังกอดจูบอยู่คือครูนี ไม่ใช่ลาย..ยิ่งกว่านั้น ครูนีเป็นฝ่ายรุกรุนเขาพร้อมร้องเรียกลายเสียงกระเส่า...มันสายเกินกว่าสโตนจะถอนตัวออก...ลายกอดรัดเขาอยู่ด้านหนึ่ง ครูนีอยู่อีกด้านหนึ่ง..สโตนได้แต่รับรักจากคนทั้งสอง..อย่างไม่มีทางหลีกเลี่ยง
ไฟกลางบ้านโหมกระพือขึ้นตามบทรักของคนทั้งสามที่ไม่สนใจกับสิ่งรอบข้างใดๆ ทั้งสิ้น..แม้แต่ผีบ้านผีเรือนที่กำลังพิโรธอยู่ในเปลวเพลิง
ลายกำลังมีความสุขกับคนที่เขารักและกำลังมอบความสุขให้กับคนที่รักเขาด้วยร่างกายของคนที่เขารักนั่นเอง...โอ้!..ลายช่างมีความสุขและเห็นแก่ตัวเสียนี่กระไร!
ครูนีก็กำลังมีความสุขกับคนที่เธอรัก...คนที่เธอคิดว่าไม่สามารถให้ความสุขกับเธอได้..แต่เธอคิดผิด..ไม่อยากคิด ไม่อยากรู้ว่าเป็นไปได้อย่างไร...ความสุขกำลังดำเนินอยู่..ลายที่อยู่บนร่างของเธอไม่มีทีท่าจะจบลงง่ายๆ
ผมรักหิน..ผมรักหิน.. ลายคร่ำครวญ หินรักผมไหม..มีความสุขกับผมไหม.. เสียงกระซิบของลายแว่วอยู่ในหูของสโตน
โป๊ะ!..ปุ๊!..โป้ง!.. กองไฟปะทุขึ้น ระเบิดกระจายเต็มห้อง...ไฟของผีบ้านผีเรือนลุกลามพื้นบ้านและกำลังพุ่งขึ้นสู่หลังคาหญ้าฟาง
โป้ง!..ปัง!..โครม!.. ลูกไฟจำนวนมากพุ่งออกจากกลางบ้าน..เปลวไฟติดขึ้นทุกหนทุกแห่ง
โป้ง!! ลูกไฟใหญ่ดวงหนึ่งพุ่งมาทางคนทั้งสาม
โอ๊ย! ลูกไฟดวงนั้นหล่นลงบนหลังของลายที่อยู่บนร่างครูนี
โอ๊ย!..โอ๊ย!.. ร่างนั้นร้อง กระตุกเกร็งด้วยความเจ็บปวดและความสุขสุดขีดที่ระเบิดออกมา..พร้อมกับไฟโทสะของผีบ้านผีเรือน..ที่ลุกโชนอยู่บนหลัง
ไฟพิโรธกำลังลงโทษการกระทำอันพิลึกพิลั่นของนอข่อ!...ไฟลุกลามอยู่ทั่วบ้าน..ลุกอยู่บนกลางหลัง..ของนอข่อ..ของลาย..หรือของสโตน?
ใครกันแน่ที่จะได้รับทุกขเวทนาจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้!.....
| Create Date : 25 พฤษภาคม 2551 |
| Last Update : 29 เมษายน 2552 6:39:38 น. |
|
6 comments
|
| Counter : 847 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: ดาเรน (ดาเรน  ) วันที่: 25 พฤษภาคม 2551 เวลา:15:43:04 น. |
|
|
|
| โดย: ป้าลี IP: 61.7.172.190 วันที่: 25 พฤษภาคม 2551 เวลา:20:34:05 น. |
|
|
|
| โดย: ดาเรน IP: 124.121.173.175 วันที่: 26 พฤษภาคม 2551 เวลา:6:44:06 น. |
|
|
|
| โดย: ป้าลี IP: 61.7.175.6 วันที่: 29 พฤษภาคม 2551 เวลา:15:16:42 น. |
|
|
|
| โดย: sandhurst IP: 124.120.36.217 วันที่: 30 พฤษภาคม 2551 เวลา:20:53:48 น. |
|
|
|
| โดย: ดาเรน IP: 124.121.173.140 วันที่: 31 พฤษภาคม 2551 เวลา:1:59:39 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
เพื่อนๆ ผู้อ่านทั้งหลายครับ...
เรื่องมันกำลังจะเอนไปทาง Y มากขึ้นทุกที ขอโทษนะครับ...
เรื่องกำลังไขปริศนาต่างๆ ของสโตน หิน ลาย ลายลักษณ์ ลายคราม และพ่อแม่ของสโตนครับ...
ผมไม่ได้มีเจตนาจะเขียนหยาบโลนแต่อย่างใด...
จึงเรียนมาเพื่อทราบครับ...
หวังว่าคงติดตามอ่านไปจนจบนะครับ...
ดีน ดาเรน ครับ.....