|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
| 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
| 29 | 30 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
##....... สโตน เฮนจ์ บทที่ 20 .......##
บทที่ 20
เรามาช่วยกันจัดการเรื่องบ้านดีกว่า.. สโตนขยี้หัวลายที่แนบอยู่กับแก้มเขา เอ้า!..เจ้าของบ้านนำทางเลย
ว้า!..ทำไมผมขี้แยจัง..อายหินล่อ ลายคลายแขนจากสโตน สองมือปาดน้ำตา ยิ้มเก้อๆ ตามผมมา.. ลายเดินนำสโตนลงจากเรือนเข้าไปในป่าหลังบ้าน
สโตนยังจำเหตุการณ์ในป่าเมื่อวันก่อนได้..เขานึกหวั่นว่าลายจะพาไปที่เนินดินนั้น แต่ลายแค่เดินหาทางมะพร้าวแห้งและช่วยกันลากกลับบ้านคนละทาง
เอามาทำอะไรหรือลาย? สโตนอดสงสัยไม่ได้เมื่อกลับมาถึงบ้าน
คอยดูต่อไปแล้วกัน..วางไว้ข้างล่างนี่แหละแล้วตามผมมา ลายขึ้นบนเรือน เริ่มงัดไม้ที่ยังใช้การได้โยนลงข้างล่าง สโตนทำตามอย่างบ้าง แต่เพราะมีค้อนเพียงอันเดียว สโตนจึงใช้มือดึงไม้แผ่นที่มีรอยอ้าอยู่แล้วโยนลงไป..เมื่อได้ไม้กองโตพอประมาณลายจึงลงข้างล่าง
เหนื่อยละซี!..ไม่ตามผมลงมาเลย ลายตะโกน
เดี๋ยว!..หิวน้ำ หาน้ำกินก่อน สโตนตะโกนตอบ เอ้อ!..ไม่มีน้ำสักหยดบนบ้าน..ลายอยู่ได้ไง ผมหิวน้ำ
เออ..จริงสิ ผมไม่ได้ตักน้ำไว้เลย หินลงมากินข้างล่าง เดี๋ยวผมจัดการให้ ลายหยิบกระบอกไม้ไผ่เดินไปตักน้ำที่ลำธารมายื่นให้สโตนอย่างมีพิรุธ...อาหารและน้ำไม่ใช่สิ่งที่จำเป็นสำหรับชีวิตลาย เขาจึงลืมนึกถึงชีวิตของสโตน
กินได้หรือ? สโตนรับไปอย่างลังเล
ได้สิ..เราอยู่ต้นลำธารจึงแน่ใจว่าน้ำที่ไหลลงมาจากเขาสะอาดปลอดภัย ลายหยิบกระบอกน้ำจากมือสโตนที่ยังยืนเฉยอยู่ ดูสิใสแจ๋วเชียว.. ลายดื่มน้ำให้ดู นี่ไงเห็นไหมปลอดภัยร้อยเปอร์เซ็นต์
ลายนี่เหมือนเด็กนะ กินน้ำแค่นี้ก็ให้ไหลเลอะตัวได้..เด็กน้อยเอ๊ย สโตนเผลอพูดตามภาพที่ได้เห็น...แต่คำว่า เด็กน้อย จากปากของสโตนครั้งนี้ไม่มีผลอะไรกับลาย..เขากำลังวิตกกับการประมาทไม่ระมัดระวังการกระทำของตัวเอง..ดีที่สโตนไม่สังเกตเห็น..น้ำที่เขาดื่มนั้นไม่ได้ไหลเข้าปากสักหยดเดียว!
ไม่เคยเห็นหรือ..ในหนังไง เวลาผู้ร้ายกินเหล้าต้องกินให้หกๆ เข้าไว้ถึงจะเท่ห์ ลายแก้ตัวน้ำขุ่นๆ
อ้าว!..เป็นผู้ร้ายหรอกหรือ เพิ่งจะรู้ ฮะ..ฮะ..ฮะ.. สโตนหัวเราะชอบใจ
เออ..หัวเราะเข้าไป เมื่อกี้ได้ยินนะที่ว่าผมเป็นเด็กน้อย..เดี๋ยวๆๆ ทำงานให้เสร็จก่อนค่อยจัดการ..ฮะ..ฮะ..ฮะ..หัวเราะทีหลังดังกว่านะคุณ ฮ่า..ฮ่า..ฮ่า..
จะทำอะไรได้..ฮ๊ะ! สโตนแกล้งยั่ว รู้ดีว่าลายคือนักรบที่ไร้อาวุธ
คอยดู..คอยดู๊!.. ลายหน้าแดงกับคำสบประมาท
ลายตอกตะปูยึดไม้สองท่อนกับทางมะพร้าวที่ถูกวางขนานกันเพื่อใช้เป็นแคร่คร่าวๆ แล้วจึงวางไม้ที่รื้อออกมาจากบ้านเรียงลงไปบนแคร่นั้น
เที่ยวนี้พอแค่นี้ก่อนเดี๋ยวเราจะลากกันไม่ไหว.. ลายพยักหน้าให้สโตน ช่วยกันลากคนละข้างนะคุณหินล่อ ลายเรียกชื่อสโตนเต็มยศ
จะใช้ทำงานละพูดดีเชียวครับ..คุณลายนอข่อ สโตนไม่ยอมแพ้คารมง่ายๆ
อ้าว!..ก็เมื่อกี้อาสาจะช่วยผมนี่นะ ฮะ..ฮะ..ไปๆ..เอ้า..ไปเลยคุณหิน ลายและสโตนช่วยกันลากแคร่ทางมะพร้าวไปในป่าหลังบ้าน
เกือบค่ำเมื่อลายและสโตนขนไม้ได้สามเที่ยว...ทำเลที่ลายตั้งใจจะใช้สร้างบ้านใหม่ไม่ได้อยู่ในป่าลึกอย่างที่สโตนคิด...จากที่ตรงนั้นสามารถมองเห็นบ้านเก่าและลำธารได้ไม่ไกล สวนครัวยังเขียวสดใสรอให้ไปเก็บเกี่ยว
วันนี้พอก่อนดีกว่าเดี๋ยวก็มืดแล้ว..หินไปล้างตัวที่ลำธารคนเดียวได้ไหม..หือ? ลายขมวดคิ้วพยักหน้าถามเหมือนผู้ใหญ่
ด้ า ย ย . . . สโตนลากเสียง อมยิ้ม...นายลายแก่แดดคนเก่าของเขากำลังกลับมา
ผมจะไปหาอะไรมาให้หินกิน ลายจิ้มนิ้วที่จมูกสโตน เดี๋ยวมานะ.. ลายเดินเข้าป่าไป
สโตนใช้เวลาอาบน้ำไม่นาน...อากาศเริ่มหนาวเย็นและมืดลงอย่างรวดเร็ว สโตนเดินกลับกองไม้ชายป่า ไม่แน่ใจว่าคืนนี้จะนอนที่ไหน..แต่แล้ว..เขาต้องประหลาดใจที่เห็นกองไฟอยู่ข้างหน้า...ลายนั่นเองเป็นคนก่อ..ใกล้กองไฟเป็นเพิงพักง่ายๆ ที่ลายทำขึ้น ไม้กระดานปูเรียงบนพื้นที่ได้รับการปรับเรียบ มีฟางเหลืองหอมวางบนพื้นไม้ คลุมทับด้วยผ้านวมผืนโต กิ่งไม้ถูกปักวางก่ายเกี่ยวเป็นซุ้มหลังคาที่คลุมด้วยหญ้าฟางเช่นเดียวกัน...ลายนั่งเขี่ยกองฟืนอยู่เมื่อสโตนเดินมาถึง
ลายทำทั้งหมดนี้ได้อย่างไร?.. สโตนกวาดตามองรอบๆ ผมงงไปหมดแล้ว นั่งลงข้างกองไฟ
ไม่เห็นยากอะไรเลย.. ลายยื่นไม้เสียบกล้วยปิ้งสุกเหลืองเกรียมให้สโตน หินมัวอาบน้ำอยู่ตั้งนานปล่อยให้ผมทำคนเดียว..อู้แน่ๆ..ใช่มั้ย? ลายแกล้งตั้งข้อหาเพื่อให้สโตนเบนความสนใจจากสิ่งที่กำลังสงสัย
ผมอาบน้ำเดี๋ยวเดียวเอง อากาศเย็นอย่างนี้ใครจะอาบนานๆ โมเมหาเรื่องผมนี่หว่า สโตนเอื้อมมือหยิบกล้วยปิ้งที่หอมหวนนั้น...แล้วเขาก็ลืมเรื่องที่สงสัย
มีมะพร้าวอ่อนกับน้ำมะพร้าวอยู่ในกระบวยนะ ผมเตรียมไว้ให้หิน ลายเสไปเขี่ยกองไฟ
ลายไม่กินหรือ ปล่อยให้ผมกินคนเดียว สโตนถามโดยไม่รู้ว่าลายกำลังแอบมองเขาอย่างมีความสุข
ผมกินแล้ว..คนทำงานหนักจะมารอคนอู้งานได้ยังไง หิวมากกว่าคนไม่ได้ออกแรงชัวร์! ลายแกล้งยั่ว
พูดไป พูดไป..ผมไม่รู้สึกอะไรอยู่แล้วเพราะผมไม่ได้เป็นอย่างที่ลายว่า สโตนยักคิ้วยิ้มใส่ลาย
หิน... ลายเอ่ยขึ้นเมื่อสโตนกินกล้วยและมะพร้าวเรียบร้อย ผมขออะไรหน่อยได้ไหม.. หน้าของลายด้านที่โดนแสงไฟดูเคร่งขรึม
ได้ครับ.. สโตนรับปากเป็นงานเป็นการ เขารู้ว่าลายกำลังจะพูดเรื่องจริงจัง
ต่อไปนี้หินอย่าหนีผมไปอีกนะ..ผมไม่มีพลังเหลือที่จะตามหินกลับมาอีกแล้ว..หลังจากถูกทำโทษเมื่อคืนนั้น ลายจ้องเปลวไฟ
ลาย..ลายก็รู้นี่ว่าผมไม่ได้หนี..แต่ไม่รู้เพราะอะไรจึงทำให้ผมไปจากลายทั้งๆ ที่บางทีผมไม่ได้อยากจากไปเลย
แสดงว่า บางทีก็อยากหนีผมไปใช่ไหม?
ไม่เอาน่า อย่างอแง..ก็บางทีลายน่ากลัวมากนี่นะ
อย่างเช่นเดี๋ยวนี้ใช่ไหม?.. ลายหันหน้าด้านที่อยู่ในเงามืดให้สโตน น่ากลัวอย่างนี้ใช่ไหม? ลายจับมือสโตนวางบนหน้าอัปลักษณ์ซีกนั้นของเขา
ลาย... สโตนมองเข้าไปในดวงตาเศร้า ฉายแววตัดพ้อของลาย ไม่น่ากลัวเลย.. เขารู้สึกถึงความร้อนของเลือดที่วิ่งอยู่บนผื่นแดงใต้ฝ่ามือ ไม่น่ากลัวเลยนะจะบอกให้..ลายดูสวยงามสำหรับผมเสมอไม่ว่าลายจะเป็นอย่างไร..รู้ไหม..ใจของลายงามกว่ารูปร่างหน้าตามากมายนัก..และมันจะไม่มีวันเปลี่ยนไปเป็นอย่างอื่นเลย..ผมเชื่อเช่นนั้น
จริงนะที่ว่าผมไม่น่าเกลียดน่ากลัว..และ..และหินจะไม่จากผมไปอีกแล้วแน่นะ? ลายจับมือสโตนที่อยู่บนแก้มเขาเข้าไปกอดและเลื่อนไปจนถึงตัวสโตน...สโตนไม่ขัดขืนอย่างไร เขาตั้งใจแล้วว่าจะมอบความรักที่ลายปรารถนาให้มากที่สุด สมกับความรักที่ลายมอบให้เขามาทั้งชีวิตของลาย
จู่ๆ เปลวไฟสว่างวาบขึ้น...ความร้อนแผ่กระจายมาที่คนทั้งสอง
หิน! ทำใจดีๆไว้นะ ผมคิดว่ากำลังจะมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้น ลายรู้ดีว่าผีป่าผีเจ้าที่คงไม่ยินดีกับการกระทำของเขาทั้งสอง
ผมก็รู้สึกไม่ค่อยดี สโตนกระซิบ
ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น หินตั้งใจให้แน่วแน่ ยึดตัวผมไว้แน่นๆ นะ ลายแนะนำ เขากลัวว่าจะต้านทานอำนาจผีป่าไม่ได้
ลาย!..อะไรไม่รู้กำลังดึงตัวผม สโตนสีหน้าตกใจ ร่างของเขากำลังถูกดึงดูดโดยแรงบางอย่าง
จับตัวผมไว้! ลายตกใจพอกัน
ลายช่วยผมด้วย สโตนคว้าตัวลายกอด ฝืนสู้แรงดึงที่มองไม่เห็นนั้น
หิน!..หินกอดผมไว้แน่นๆ นะ..อย่าให้อะไรพาไปได้ ลายละล่ำละลักกอดหินแน่นต้านแรงดึงของวิญญาณผีป่า
ผมไม่อยากไป..ผมไม่อยากไป..ผมจะอยู่กับลาย สโตนร้องบอก..เหนี่ยวรั้งตัวลายไว้สุดกำลัง
ถ้าหินไป..เราคงไม่ได้พบกันอีกแล้ว...พยายามหน่อยนะ..กอดกันให้แน่นไว้..ถ้าเรารักกันจริงคงไม่มีใครแยกเราได้ ลายร้องตอบทั้งๆ รู้แก่ใจว่าคงไม่อาจฝืนอำนาจลึกลับนั้นได้
ผมไม่อยากไป..ผมไม่อยากไป..ผมจะอยู่กับลาย.. สโตนไขว่คว้าลายที่ดูเหมือนกำลังจะลื่นหลุดมือ ผมจะอยู่กับลาย..ผมจะอยู่กับลาย..ลาย...ลาย...
หินอย่าไปนะ!..หินอย่าหนีผมไปนะ!..หิน!..หินล่อ!...หิ น . . . หิ น น น . . . . เสียงลายค่อยๆ จางหายไป...พร้อมกับกองไฟที่ดับวูบลง
| Create Date : 06 มิถุนายน 2551 |
| Last Update : 4 พฤษภาคม 2552 13:05:25 น. |
|
5 comments
|
| Counter : 544 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: ป้าลี IP: 222.123.128.62 วันที่: 8 มิถุนายน 2551 เวลา:11:29:53 น. |
|
|
|
| โดย: ดาเรน IP: 124.121.178.106 วันที่: 8 มิถุนายน 2551 เวลา:11:52:01 น. |
|
|
|
| โดย: ป้าลี IP: 61.7.175.71 วันที่: 10 มิถุนายน 2551 เวลา:9:03:49 น. |
|
|
|
| โดย: sandhurst IP: 58.10.131.40 วันที่: 11 มิถุนายน 2551 เวลา:16:02:54 น. |
|
|
|
| โดย: ดาเรน IP: 124.121.177.243 วันที่: 13 มิถุนายน 2551 เวลา:10:39:04 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [