|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
| 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
| 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
| 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
| 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
##....... สโตน เฮนจ์ บทที่ 26 .......##
บทที่ 26
ตะดี่ตะดิ๊ดติ้ดตี ต๊ะดีต๊ะดีดี่ ตะดี่ตะดีตะดี้ ดีดี... สโตนรีบออกจากห้องน้ำ ตรงเข้าคว้ามือถือที่ดิ้นสั่นบนที่นอน
ผมทิ้งคุณมาอีกแล้วเหมือนวันนั้นเลย โทนั่นเองที่โทรฯ มา
ไม่ได้ทิ้งสักหน่อย ก็เมื่อวานตอนเย็นเราตกลงกันแล้วนี่ว่าโทจะไปแต่เช้ามืด สโตนแปลกใจ
ก็จริง..แต่ผมเปลี่ยนใจจะอยู่กับโตนสักสองสามวัน พอดีมีเรื่องสำคัญที่นี่ผมจึงต้องรีบมา.. เสียงโทลังเลที่จะพูดต่อ เกี่ยวกับคุณนะโตน
เรื่องอะไร! สโตนใจไม่ดี
คิดว่าเป็นเรื่องส่วนตัวของคุณ แต่เข้ามาเกี่ยวข้องกับผม ผมจึงต้องบอกคุณ เสียงโทมีสำเนียงเหินห่างและน้อยใจ มีคนมาตามคุณกลับบ้าน!
ใครหรือ.. สโตนนึกเดาได้ทันที
ไม่รู้สิ..เขาบอกว่าชื่อลายลักษณ์ คนที่เคยมารับตอนคุณตกทะเลคราวก่อน..แต่ผมว่าไม่ใช่นะ ลายลักษณ์คนนั้นเป็นเด็กหนุ่มไม่ใช่หนุ่มใหญ่อย่างนี้
แล้ว..โทบอกเขาว่าอย่างไร สโตนหวั่นใจกับสิ่งที่จะเกิดขึ้น
ผมบอกเขาไปว่าโตนไม่ได้มาที่นี่ แต่เขาไม่เชื่อนะ..เห็นว่าไปสืบดูที่บ้านสะพานทะเลของผมมาแล้ว
ไม่เชื่อก็ช่างเขา..คงหาบ้านโทหลังนี้ไม่พบหรอก สโตนไม่มั่นใจสิ่งที่พูดออกมา
เขาจะพักอยู่ที่นี่จนกว่าจะพบ และพาคุณกลับไป...ว่าไง? โทเสียงแปร่ง
บอกเขาว่าห้องเต็มไม่ได้หรือ?
อะไรได้ เขาเปิดห้องพักก่อนผมมาถึงเสียอีก...จะจัดการกับคนของคุณอย่างไรดี? อีกแล้ว..สำเนียงประหลาดของโท
ไม่ใช่ครับ! สโตนไม่รู้จะพูดอะไร
เพราะฉะนั้นโตนคงต้องอยู่คนเดียวสักสองสามวันหรือกว่านั้น ผมไม่แน่ใจ..จนกว่านายลายลักษณ์ของคุณจะกลับไปนั่นแหละ เขาคงจ้องผมทุกฝีก้าว แทบจะอยากดักฟังโทรฯ ของผมด้วยละมั้ง
ต้องอย่างนั้นหรือ? สโตนหวาดๆ เหมือนกัน
งั้นสิ!..คงอยู่คนเดียวได้นะ อาหารผมตุนไว้มากพอที่โตนจะกินได้เป็นอาทิตย์..แค่นี้นะ โทเรียกสโตนว่าคุณและโตนสลับไปตามความสับสนในหัวใจ
ตะดี่ตะดิ๊ดติ้ดตี ต๊ะดีต๊ะดีดี่ ตะดี่ตะดีตะดี้ ดีดี... สโตนใจหายวาบกับเสียงมือถือที่ดังขึ้นอีก
ผมเอง!..ลืมบอกไปว่าเป็นห่วงนะ โทวางสายดื้อๆ ก่อนที่สโตนจะทันพูดอะไร
อะไรของเค้า.. สโตนยิ้มขำกับมือถือที่อยู่ในมือแล้วกดปิดเครื่อง
พี่ๆ ไปนั่งเรือเล่นรอบดอนหอยหลอดไหม..ไปดูหมู่บ้านชาวประมงและชีวิตตามป่าชายเลน เหมาเรือผมไปคิดค่าเช่าไม่แพงแถมบริการประทับใจครับ ทิมน้องชายของโทเอ่ยถามลายลักษณ์ หลังจากเดินตามออกมาจากโรงแรม
เราบุกเข้าไปหาลูกค้าถึงในโรงแรมเชียวหรือ? ลายลักษณ์นึกเอ็นดูพ่อค้าหนุ่ม
ผมเป็นญาติกับทางโรงแรมครับกำลังจะออกไปหาลูกค้า..คุณพักอยู่ที่นี่ผมลดให้สิบเปอร์เซ็นแล้วกันครับ ทิม พ่อค้าหัวไวรีบเสนอข้อตกลง
ลายลักษณ์ไม่นึกว่าโชคจะเข้าข้างเขาอย่างนี้ ตกลง..ไม่ต้องลดราคาให้พี่หรอก แต่ต้องบริการดีแน่นะเรา ลายลักษณ์คิดจะสืบหาที่ซ่อนตัวของสโตนจากเด็กชายคนนี้ เขามั่นใจว่าสโตนอยู่ที่ไหนสักแห่งด้วยการช่วยเหลือของโท
งั้นไปกันเลยพี่ เช้าๆ อย่างนี้แดดไม่ร้อน เหมาะมากเลยครับ ทิมหันไปโบกมือกับโทที่ยืนสังเกตเหตุการณ์ผ่านกระจกโถงล็อปบี้
ทิมเอ้ย ย ย ! โทร้องอย่างหัวเสียกับความหละหลวมของตัวเอง และความแอ็คทีฟของเจ้าน้องชายตัวดี โธ่โว้ย! โทหงุดหงิดที่ต่อโทรศัพท์ถึงสโตนไม่ได้ เขาแทบจะขว้างมือถือทิ้ง
ลายลักษณ์นั่งเรือชมทิวทัศน์ไปเรื่อยๆ ได้ยินเสียงเด็กทิมอธิบายเจื้อยแจ้วเกี่ยวกับภูมิประเทศและวิถีทำกินของชาวบ้าน แต่เขาแทบไม่รู้เรื่องทุกสิ่งที่ทิมพูดเพราะใจมัวคิดถึงเรื่องสโตน
เมื่อสองคืนที่ผ่านมา...สโตนหายไปจากบ้านทวิชีวินบนดาดฟ้าโรงแรม เขาวิ่งตามชายผมขาวลงมา แต่คลาดกัน มาเห็นอีกทีเมื่อชายผมขาวสะพายเป้ของสโตนเข้าลิฟต์ไปต่อหน้าต่อตา...ทีแรกคิดว่าสโตนปลอมตัว แต่ที่เขาเห็นคือคนแก่จริงๆ คนแก่ที่ไม่มีเค้าของสโตนอยู่เลย พนักงานประจำฟร้อนท์ฯ ก็ยืนยันว่าไม่เห็นสโตนออกไปจากโรงแรม..นอกจากชายแก่ผมขาวคนนั้น
เขาคิดอยู่ครึ่งวันจึงไปปรึกษาคราม...พ่อลายครามจะออกตามหาสโตนด้วย แต่คุณหมอวารุณีห้ามเอาไว้...ถ้ามาพร้อมกันคงแปลกพิลึก..เวลานี้เขากับครามแทบจะเป็นคนๆ เดียวกัน..สโตนเห็นคงแปลกใจมากกว่าใคร...อีกอย่าง..ความรู้สึกของเขาที่มีต่อครามและหมอวารุณีได้เปลี่ยนไป ลายลักษณ์รู้สึกเหมือนทั้งสองคนเป็นเพื่อนกับเขามากกว่าเป็นพ่อแม่
พี่ๆ.. เป็นอะไรหรือเปล่าครับ ผมพูดอะไรด้วยพี่ไม่เห็นตอบรับเลย ผมพาพี่ไปจนเกือบจะครบทุกแห่งแล้วนะ..พี่! ทิมตะโกนถามลายลักษณ์ที่นั่งเหม่ออยู่กลางลำเรือ
หือ!..เอ่อ..พี่ยังอยากดูอีก เราพาไปเรื่อยๆ ละกัน พี่จะจ่ายค่าบริการเพิ่มให้.. ลายลักษณ์เริ่มแผนการ ขยันดีนะเรา..ชื่ออะไรล่ะ เป็นญาติกับทางโรงแรมจริงๆ หรือ?
ผมชื่อทิม เป็นน้องพี่โทผู้จัดการโรงแรมที่พี่คุยกับเขานั่นแหละครับ ทิมยืดอกอย่างภูมิใจ
ทิมกับพี่โทพักอยู่ที่โรงแรมหรือ? ลายลักษณ์ค่อยๆ ตะล่อม
ความจริงแม่ผมเปิดร้านค้าอยู่ที่ดอนครับ พี่โทดูกิจการโรงแรมที่นี่ ผมก็อยู่ที่นี่เหมือนกัน อ้าว!..นั่นไงบ้านสะพานทะเลของพี่โท ทิมชี้ให้ดูบ้านสะพานทะเลที่ลายลักษณ์เคยมาแล้ว เมื่อคืนเขาก็แอบมาสำรวจหาสโตน
หลังนิดเดียวเองเหมือนกระต๊อบเด็กเล่นเลย ลายลักษณ์แกล้งพูดสบประมาท..ซึ่งได้ผล
โอ๊ย!..บ้านสะพานทะเลหลังนี้พี่โทกับผมมานอนเล่นกันเฉยๆ ครับ แม่มีบ้านอีกหลังหนึ่งสวยมากอยู่ไกลไปอีกหน่อย ทิมหลงกลสาธยายเรื่องส่วนตัว
จะสวยแค่ไหนกัน.. ลายลักษณ์ตาลุกวาวกับคำบอกเล่าของทิม กลับโรงแรมเถอะพี่ไม่อยากดูหรอก ลายลักษณ์ทำเป็นมองไปทางทิศที่โรงแรมตั้งอยู่ แต่ชำเลืองดูทิม
ตามใจพี่..กลับก็กลับครับ ทิมทำท่าจะเลี้ยวเรือกลับ ลายลักษณ์รีบกลับอารมณ์เช่นเดียวกัน
เดี๋ยวๆ..กว่าจะถึงโรงแรมคงอีกนาน.. ลายลักษณ์แอบเทน้ำดื่มทิ้งข้างกราบเรือ พี่หิวน้ำจัง เราแวะไปหาน้ำกินที่บ้านทิมก่อนละกัน..คงมีนะ
ชัวร์!..แน่นอนครับพี่ ทิมเร่งเครื่องเรือเต็มที่ เสียงเครื่องยนต์กระหึ่มท้องทะเล
หลังจากปิดมือถือแล้วสโตนเกิดความรู้สึกสองอย่าง..อย่างแรก รู้สึกโดดเดียววังเวง..บ้านริมทะเลหลังนี้อยู่ค่อนข้างห่างไกลจากผู้คน อย่างที่สอง รู้สึกปลอดภัยและเป็นอิสระจากทุกสิ่งทุกอย่างเหมือนไม่ต้องเกี่ยวข้องกับผู้คนอื่นในโลกนี้เลย
สโตนถอดเสื้อผ้าทุกชิ้นออก เดินโทงๆ ไปห้องของโท ถือวิสาสะค้นหาจนได้กางเกงว่ายน้ำสีดำตัวหนึ่ง เขารีบใส่อย่างลวกๆ วิ่งลงไปชั้นล่าง ออกไปที่ทะเลหน้าบ้านอย่างลิงโลด
วู้!..วู้!..ฮิ้ว!.. สโตนตะโกนกับทะเลและฟ้าสีคราม...เสียงคลื่น เสียงใบมะพร้าว เสียงนกร้องไกลๆ ทำให้สโตนแทบจะลืมเรื่องราวทั้งหมดในชีวิต เขาแหวกว่าย ปะทะคลื่นและเม็ดทรายอย่างมีความสุข
ผมมีความสุขจริงคร๊ า บ . . . สโตนร้องขึ้นบนฟ้าเหมือนบอกให้ใครบางคนที่เป็นห่วงเขาได้รับรู้...สโตนดำผุดดำว่ายอยู่จนบ่ายจึงขึ้นจากทะเล นอนเกลือกทรายเล่นหน้าบ้าน
จ๊อก..จ๊อก.. ท้องสโตนร้องประท้วงเจ้าของที่ละเลยอาหาร เขาเพิ่งนึกได้ว่าตั้งแต่เช้าดื่มนมและกินคุกกี้เพียงสองชิ้นเท่านั้น สโตนลูบทรายที่เกาะอยู่ตามผิวสีแทนชมพูออก ตั้งใจจะเข้าบ้านหาอะไรกิน
ขนสีน้ำตาลทองบนท่อนขาแข็งแรงเต็มไปด้วยเม็ดทราย สโตนปัดทรายออกจากขน เขารู้สึกเจ็บจากแรงปัดของตัวเองแต่ไม่ทันคิดอะไร ลุกขึ้นยืนลูบทรายออกลำตัวและหน้าท้อง...จู่ๆ เขารู้สึกเจ็บที่ผิวหนัง
โอ๊ะ!... สโตนร้องออกมาด้วยความตกใจ...หน้าท้องที่เป็นลอนของเขาค่อยๆ เหี่ยวย่น มือที่ลูบไล้อยู่ก็เช่นกัน..สโตนรู้ดีว่ากำลังเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง เขารีบหันหลังกลับวิ่งเข้าบ้าน แต่ก่อนจะก้าวขา สโตนก็อ่อนแรง...ทรุดลงคุกเข่ากับพื้นทราย
ปวื๊ด..ปวือ อ อ อ . . . มีเสียงเรือเร่งเครื่องมาแต่ไกล
ทำอย่างไรดี..ทำอย่างไรดี.. เสียงสโตนสั่นเครือเหมือนคนแก่...
พี่ๆ ใครไม่รู้นอนอยู่บนหาดหน้าบ้านผม ทิมร้องลั่นเมื่อเรือจอดสนิท หน้าต่างบ้านก็เปิดอยู่ มีคนมาพักแน่ๆ ทิมรีบลุยน้ำขึ้นหาด
คุณหนีผมไม่พ้นแน่..โตน ลายลักษณ์กระหยิ่มใจ วิ่งตามหลังทิม
แสงแดดที่สว่างจ้ากลับครึ้มหม่น ใบมะพร้าวส่งเสียงกราว ลมพัดแรง...ทิมและลายลักษณ์ถึงตัวชายชรา
ลุงเป็นอะไรหรือเปล่า มานอนอยู่อย่างนี้ ทิมคุกเข่าลงข้างชายนั้น ลุงมาจากไหนล่ะ แถวนี้ไม่มีบ้านคนสักหน่อย
ลุง..ลุงไม่ได้อยู่แถวนี้ ชายชราอ้อมแอ้มตอบ ลุงแล่นเรือหาปลามาเรื่อยๆ จนถึงนี่ เห็นบ้านสวยดีเลยขอนอนเล่นสักหน่อย
เข้าไปนอนเล่นในบ้านผมน่ะนะ! ทิมหันไปมองประตูบ้านที่เปิดแง้มอยู่
เฮ้ย!..ข้าไม่รู้ไม่เห็นด้วย..เพิ่งมาถึง เพิ่งหย่อนก้นลงนั่งนี่แหละเอ็งก็มาพอดี..อีกอย่างหาดและทะเลเป็นของสาธารณะโว้ย เองจะห้ามข้าได้ยังไง ชายชราเริ่มขึ้นเสียง
ใช่! ใช่!..ตากับฉันเพิ่งมาถึง..ไม่ได้เข้าไปในบ้านนายสักหน่อย เด็กชายคนหนึ่งไต่ลงมาจากต้นมะพร้าว ไปเถอะตา..คนมีเงินมันขี้งก เราไปหาปลาของเราต่อดีกว่า เด็กน้อยฉุดชายชราลุกขึ้น..พากันเดินไปที่ชายทะเลอีกด้านที่มีเรือหาปลาลำเล็กๆ จอดอยู่
ขี้งกแล้วยังไม่ดูตาม้าตาเรืออีก..ไอ้เด็กเวร! เสียงชายชราแว่วมา
ตลอดเวลาลายลักษณ์ยืนดูเหตุการณ์อยู่ด้วยความผิดหวัง..ชายแก่คนนี้ไม่ใช่คนที่เขาเคยเห็นที่บ้านและที่หน้าลิฟต์...แต่ยังมีใครอีกคนหนึ่งอยู่ในบ้านของทิม!
ไม่เข้าไปดูในบ้านหรือว่ามีใครอยู่..พี่หิวน้ำด้วยจำไม่ได้หรือไง? ลายลักษณ์กระตุ้นทิม
ไปสิพี่!..ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าใครเข้าบ้านผม ทิมเดินลิ่วไปที่ตัวบ้าน
โอ๊ย!..หิวน้ำจัง ลายลักษณ์เจ้าเล่ห์เดินยิ้มตามหลังทิมที่ไม่รู้ตัวว่ากำลังถูกใช้เป็นเครื่องมือ คุณหนีผมไม่รอดหรอก ลายลักษณ์พึมพำ
ใครอยู่ในบ้านครับ!.. ทิมตะโกนเข้าไปในบ้าน เขาแน่ใจว่าต้องเป็นคนแปลกหน้า..แม่ขายของอยู่ที่ดอน พี่ชายอยู่ที่โรงแรม พี่สาวอยู่กรุงเทพฯ..ฉะนั้นคงต้องเป็นคนแปลกหน้าหรือพวกมิจฉาชีพ
หัวขโมยมั้ง!.. ลายลักษณ์แกล้งพูด..แน่ใจว่าเป็นสโตนที่อยู่ในบ้าน
ใคร!..ออกมานะ! ทิมตะโกนอีกครั้ง
เอะอะอะไรกัน!.. ใครคนนั้นเดินมาที่ประตู
อ้าว!.. ทิมอ้าปากค้าง...ผู้ที่เปิดประตูออกมาคือโท..พี่ชายของเขาเอง
| Create Date : 16 กรกฎาคม 2551 |
| Last Update : 17 พฤษภาคม 2552 11:32:52 น. |
|
4 comments
|
| Counter : 573 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: ป้าลี IP: 222.123.84.130 วันที่: 17 กรกฎาคม 2551 เวลา:10:42:22 น. |
|
|
|
โดย: ดาเรน (ดาเรน  ) วันที่: 17 กรกฎาคม 2551 เวลา:11:38:20 น. |
|
|
|
| โดย: sandhurst IP: 124.120.36.207 วันที่: 19 กรกฎาคม 2551 เวลา:14:53:08 น. |
|
|
|
| โดย: ดาเรน IP: 124.121.176.229 วันที่: 23 กรกฎาคม 2551 เวลา:9:13:38 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [