ปมแค้นแรงพิศวาส ตอน 16...ความสัมพันธ์ครั้งใหม่...
รอยแค้นแรงพิศวาส...เปลี่ยนชื่อเป็น ปมแค้นแรงพิศวาส
ได้เวลารวมเล่มแล้วจ๊ะ
พบกันบนแผงหนังสือ 27 มีนาคมนี้ค่ะ...หรือไปพบกันที่งานสัปดาห์หนังสือแห่งชาติครั้งที่ 37 ก็ได้นะที่ศูนย์ประชุมแห่งชาติสิริกิติติ์ ที่บูทของ สำนักพิมพ์ฟิสิกซ์เซ็นเตอร์ S02 โซน c ชั้น 2 นะ ติดๆ กับด้านที่จะเป็นซีเอ็ดอ่ะค่ะ
หรือหากไม่สะดวกก็สั่งซื้อผ่าน web ของสำนักพิมพ์ฯ ได้เลย
ที่นี่จ๊ะ
//www.pc-bookclub.com/group_book.php?category_type=020
น้ำจิ้มตอน 16
อาจเป็นเพราะพยุงตัวหนุ่มใหญ่มานานหลายนาทีจนเรี่ยวแรงที่มีแทบล้าจนหมดสิ้น...เสิ่นม่านชิงถึงกับหมดแรงเอาดื้อๆ ในจังหวะที่กำลังพยุงตัวฝงจิ้งเถาเกือบจะถึงเตียงนอนอยู่เพียงไม่กี่คืบจึงทำให้เสิ่นม่านชิงเสียการทรงตัวและล้มคว่ำไปกองอยู่บนเตียงนอนของฝงจิ้งเถาพร้อมๆ กับหนุ่มใหญ่...โดยที่ในตอนนี้หนุ่มใหญ่กำลังนอนคว่ำหน้าและทาบทับลำตัวของสาวน้อยอยู่บนเตียงเดียวกัน..
ใบหน้าแดงกล่ำขึ้นมาอย่างไม่รู้สาเหตุ...หัวใจเต้นเร็วอย่างไม่เป็นจังหวะ...มือไม้เย็นเฉียบและทั่วทั้งร่างไม่สามารถขยับตัวได้เพราะชาวาบไปหมด...สาวน้อยอย่างเสิ่นม่านชิงได้แต่เบิ่งตาโตอยู่นานด้วยความตกใจระคนกับอาการตัวสั่นในคราเดียวกันเพราะไม่เคยได้ใกล้ชิดถึงขนาดนี้กับใครมาก่อนไม่ว่าจะเป็นหนุ่มน้อยหรือหนุ่มใหญ่ก็ตาม
ทันทีที่ตั้งสติได้...เสิ่นม่านชิงค่อยๆ ยกมือขึ้นทาบกับแผ่นอกกว้างของฝงจิ้งเถาที่กำลังนอนทับทาบตัวหล่อนอยู่เพื่อผลักเขาออก ซึ่งก็เป็นจังหวะเดียวกันกับที่ฝงจิ้งเถาใช้มือทั้งสองข้างของเขาผลักเตียงไว้เพื่อพยุงตัวเขาให้ลุกขึ้นมาเช่นกัน...ทำให้สายตาสองคู่ต่างก็จ้องประสานกัน นิ่ง และ เนิ่นนาน ในจังหวะนั้นพอดิบพอดี...ครั้นพอเสิ่นม่านชิงใช้กำลังทั้งหมดที่มีอยู่เพื่อที่จะผลักหนุ่มใหญ่ตรงหน้าออกไป ก็ไม่ทันที่หนุ่มใหญ่ใช้มือที่ทั้งใหญ่และแข็งแรงของเขาคว้ามือของสาวน้อยไว้และกดมือของหล่อนข้างหนึ่งลงให้นาบทับกับเตียงนอน...ส่วนมืออีกข้างหนึ่งก็ใช้ลำแขนแข็งแรงท้าวไว้กับเตียงเพื่อพยุงตัวเอง และใช้ฝ่ามือของเขาลูบหัวสาวน้อยอย่างเบามืออยู่หลายครั้ง ทั้งๆ ที่ดวงตาคมเข้มทั้งสองข้างก็ยังใช้จ้องมองแววตากลมโตของสาวน้อยที่กำลังเบิ่งตาโตจ้องมองเขาอยู่ด้วยความตกใจเช่นกัน
Create Date : 27 กรกฎาคม 2550 |
|
19 comments |
Last Update : 3 ธันวาคม 2552 13:20:42 น. |
Counter : 380 Pageviews. |
|
|
|
1. ง้องแง้ง...งอแง...ก็เพิ่งกลับมาจากนอกนี่นายังเที่ยวไม่หนำใจเลย เลยขอพ่อว่าไม่ทำจะดีกว่า
2. ด้วยความที่เป็นคนว่านอนสอนง่ายอยู่แล้ว...จะตามใจพ่อสักเรื่องจะเป็นไรไป
เอ้าคิดออกแค่นี้แหละ ไว้ค่อยมายิงโจทย์ต่อ