Bloggang.com : สายลมอิสระ : เมื่อความตายพรากเราจากกัน

เมื่อความตายพรากเราจากกัน

เมื่อความตายพรากเราจากกัน

มันเป็นช่วงเวาที่แสนทรมาน
มันยากที่จะทำใจ
แต่เราก็เรียนรู้ที่จะอยู่กับความเจ็บปวดเพื่อก้าวเดินต่อไป
และเป็นอีกครั้งที่ความตายมาเยือนสิ่งมีชีวิตอันเป็นที่รัก

“ข้าวฟ่าง” น้องหมาพันธุ์โกลเด้น รีทรีฟเวอร์
แม่เจอหนูเมื่อราวๆ ต้นปี2550
ตอนนั้นปะป๋ากะมามี๊มีเรื่องมีราวบางอย่างในชีวิต
เราไม่คุยกันหลายวันจนกระทั่งวันหนึ่งปะป๋าของหนูโทรหามามี๊
“ช่วยมาเลี้ยงข้าวฟ่างได้ไหม”
มีเหตุผลอีกร้อยแปดพันก้าวที่ปะป๋าของหนูอธิบาย
หนึ่งในนั้นคือการที่จะต้องเดินทางไปลาวเกือบ2 สัปดาห์เพื่อทำงานสารคดีชุดหนึ่ง
แม่รับปากจะไปช่วยดูแลหมาๆ ที่บ้านของปะป๋า
ซึ่งตอนนั้นก็มีพี่ข้าวปั้น ส่วนข้าวปุ้นกับข้าวฟ่าง แม่เพิ่งมาเจอหนู
คนเรามีเหตุผลร้อยแปดพันเก้าที่จะเลี้ยงหมาสักตัวปะป๋ากับมามี๊ก็เหมือนกัน
แต่เมื่อเลี้ยงกันมา ดูแลกันไปย่อมเป็นความรักความผูกพันกันธรรมดา
แม่เผลอยิ้มนะลูก...ถ้าไม่มีพวกลูกสี่ขา ปะป๋ากะมามี๊อาจไม่ได้คบกันมายาวนานขนาดนี้ก็ได้
เพราะทะเลาะกันทีไร ก็มีพวกลูกๆ นี่แหละ ที่เราเอาเป็นข้ออ้างในการโทรหาหรือพูดคุยกัน

ตอนนั้นปะป๋ากะมามี๊ยังไม่ได้อยู่ด้วยกันแบบนี้
แม่ยังต้องเที่ยวไปเที่ยวมาระหว่างบ้านของมามี๊กับบ้านของปะป๋า
เพราะพ่อของมามี๊ไม่ค่อยสบาย
มามี๊ต้องดูแลที่บ้านของตัวเองซึ่งตอนนั้นยังเป็นโรงงานอยู่
เวลาที่แม่เหนื่อยๆ ท้อๆ จะคิดถึงหน้าตาใสซื่อของหนูๆ เสมอ

ข้าวฟ่างเป็นหมาตัวใหญ่แต่ขี้ใจน้อย
เพราะตัวที่ใหญ่กว่าชิสุห์อีกสองตัว(ข้าวปุ้น+ข้าวปั้น)
หนูมักจะอ้อนปะป๋ากะมามี๊เสมอๆ เวลาที่เห็นพวกเราอุ้มเจ้าตัวเล็กๆ หนูก็อยากให้แม่อุ้ม
ซึ่งแม่ไม่มีปัญญาอุ้มหมาน้ำหนัก21กิโลได้หรอก
หนูจึงมักจะเอาคางมาพากตัก แล้วเหลือบตามองแบบอ้อนๆ
ตอนที่อยู่กรุงเทพฯ มามี๊สงสารหนูเหลือเกินเพราะไม่มีที่วิ่งเล่น
นานๆ ครั้งถึงจะได้พาไปเดินนอกบ้าน ซึ่งบ้านเราก็เป็นตึกแถว
เมื่อสองปีก่อนแม่ชวนปะป๋ากลับมาอยู่เป็นเพื่อนแม่ของแม่ที่มหาสารคาม (หลังจากพ่อเสียแล้ว)
พวกเราตัดสินหอบครอบครัวน้อยๆ ของเราจากกรุงเทพฯ เดินทางราวๆ 8 ชั่วโมงมามหาสารคาม
ด้วยความเป็นห่วงพวกลูกๆ สี่ขา ปะป๋ากับมามี๊เลยนั่งหลังรถบรรทุกเป็นเพื่อนพวกหนู
กว่าจะมาถึงบ้านแม่เล่นเอาปวดเมื่อนไปหมด
แต่พอพวกหนูๆ ได้ลงจากรถวิ่งเล่นในบ้านสวนได้เห็นลูกวิ่งเต็มฝีเท้า
แม่ยิ้มจนเกือบจะร้องไห้

ข้าวฟ่างชอบไปกวนยาย (แม่) แล้วยายก็ชอบดุข้าวฟ่าง
ที่ดุเพราะข้าวฟ่างตัวใหญ่แล้วชอบอ้อน แล้วยายก็อายุมากแล้ว
ข้าวฟ่างคงไม่รู้ว่าตัวเองแรงเยอะเล่นเอายายเกือบหกล้มหลายครั้ง
แม้ว่าเราจะมีพื้นที่ให้ลูกๆ สี่ขาได้วิ่งเล่น แต่ข้าวฟ่างก็ขี้ร้อนชอบลงไปแช่ในลำน้ำชี
แรกๆ มามี๊ก็ไปนั่งเฝ้าเพราะเป็นห่วง
ไปๆ มาๆ ข้าวฟ่างก็ชักจะเก่งไปเล่นน้ำเอง หายร้อนก็กลับเข้าบ้าน

เช้าวันอาทิตย์ที่ผ่านมา (11กรกฏาคม2553)
ปะป๋าตื่นมาเรียกแม่ไปดูข้าวฟ่างที่อาการไม่ดีเอาเสียเลย
‘สงสัยจะแท้งลูก’
เมื่อต้นปีข้าวฟ่างแท้งลูกมาครั้งหนึ่ง แต่เป็นการแท้งธรรมชาติเพราะครรภ์ไม่แข็งแรง
เราพาไปหาหมอและก็หายดี แต่เราไม่รู้ว่าข้าวฟ่างท้องอีกตอนไหน
(เราไม่ได้ฉีดยาคุม และตั้งใจจะให้ข้าวฟ่างผสมพันธุ์กับพ่อพันธุ์เดียวกัน
ไม่ได้คิดจะผสมเอาลูกเพื่อไปขาย
แต่เราอยากเห็นลูกๆ น้องหมาวิ่งเล่นในสวน)

ปะป๋าพาหนูไปหาหมออย่างทุลักทุเล
หมอรับตัวหนูเอาไว้แต่ไม่รับปากความปลอดภัยของหนู
เพราะครั้งนี้อาการหนักมาก
เรากลับมารอฟังข่าวที่บ้านด้วยความกระวนกระวายใจ และต้องทำใจเผื่อเรื่องเลวร้ายมาเยือน
จนตอนเย็นจึงขับมอเตอร์ไซค์ไปเยี่ยมข้าวฟ่าง
และจู่ๆ หนูก็อาการดีขึ้นอย่างน่าประหลาดใจ(แม่แต่หมอยังงงๆ)
เราจึงพาลูกกลับบ้าน
แต่แม่ของแม่ พูดเปรยๆ ว่า

“ไม่ใช่เค้าอยากกลับมาตายที่บ้านเหรอ หมามันก็เหมือนคนนั้นแหละ”

มามี๊ไม่ได้อยากแช่งลูกหรอกนะ แต่ก็อดคิดแบบที่แม่พูดไม่ได้
ข้าวฟ่างถึงก็กินข้าวชามใหญ่ และอ้อนหนักจนคนในบ้านรำคาญ Ha
แต่พอเช้าวันต่อมา
อาการหนูกลับทรุดลง เราให้ยาตามที่หมอสั่ง
แต่เนื่องจากหมอที่รักษาหนูประจำไม่อยู่ไปต่างจังหวัด พวกเราจึงคอยดูอาการตลอดวัน
คืนนั้นแม่มีอาการเจ็บหลัง พอกินยาก็ง่วงจนฝืนไม่ไหว
หลับๆ ตื่นๆ ขึ้นมาดูหนูบ้าง
แต่ก็รู้ว่าปะป๋าเฝ้าหนูทั้งคืน

จนตี5กว่าๆ มามี๊ผลัดให้ปะป๋าไปนอนพักแล้วมาเช็ดตัวให้หนู
ปะป๋าหลับไปได้งีบหนึ่ง (สักชั่วโมง) ก็ลุกไปอาบน้ำแต่งตัว
บอกว่าจะขับรถไปดูคลินิกในเมืองมีที่ไหนเปิดตอนเช้าบ้าง
มามี๊จัดการอาบน้ำในหนู ล้างคราบเลือดกับน้ำลายของหนู

เห็นสายตาของหนูมองแม่เหมือนจะ ‘ขอโทษ’
แต่มามี๊อยากจะบอกว่า ‘มามี๊เต็มใจทำให้ลูกนะ’

หลังจากปะป๋ากลับมาพร้อมกับหารถกะบะพาหนูเข้าเมือง
หนูเริ่มหายใจแผ่วแล้ว
แต่เราก็ยังมีความหวัง อย่างน้อยที่สุด เราหวังให้หนูหลับอย่างสบายไม่ต้องทรมาน
เมื่อไปถึงมือคุณหมอ
ทั้งเครื่องช่วยหายใจและอะไรต่อมิอะไรเข้ามาช่วยหนู
ทุกคนทำเต็มที่
จนคุณหมอบอกว่า

‘น้องเค้าไม่ไหวแล้วนะครับ เสียเลือดมาก เลือดจาง เราไม่กล้าให้น้ำเกลือเพราะจะยิ่งทำให้เลือดจาง’

เรารู้ว่าเราจะเป็นคนพูดกับหมอ...
เราต้องบอกหมอ...
แต่เราพูดไม่ออก
หมอปั้มหัวใจให้ลูก ฉีดยากระตุ้น แล้วปั้มหัวใจ
ปะป๋าเดินออกไปข้างนอกห้อง มามี๊รู้ว่าปะป๋าทำใจลำบากมาก
มามี๊ก็พูดไม่ออก เดินไปถามปะป๋าอีกครั้งว่าปล่อยน้องไปนะ
ปะป๋าไม่มองหน้ามามี๊แต่พยักหน้า
มามี๊เดินกลับมาลูบหัวหนู แต่มามี๊ก็ยังพูดไม่ออก...อยากให้มีปาฏิหาริย์ ...
คุณหมอดูจะลังเล...แล้วเดินไปหยิบขวดน้ำเกลือ...นี่อาจเป็นวิธีเดียวที่จะยื้อหนูไว้
แต่...มามี๊รู้ว่าหนูทรมาน
มันยากเหลือเกินที่จะค้นหาเสียงของตัวเอง
หมอจับขาของลูกเพื่อจะเจาะใส่สายน้ำเกลือ

แล้วแม่ก็เรียกหมอไว้...

"ปล่อยน้องไปเถอะค่ะ อย่าให้เค้าทรมาน”

หมอถอนหายใจแล้วพยักหน้า
แม่จำไม่ได้หรอกว่าหมอพูดอะไร อธิบายอะไร แต่แม่ลูบหัวหนูตลอดเวลา จนเมื่อคุณหมอถอดเครื่องช่วยหายใจออก
หนูค่อยๆ หายใจช้าๆ ช้าลง...ช้าลง
แม่ก้มลงกระซิบกับหนู...ทั้งน้ำตาที่ไหลอย่างไม่อาจจะกลั้นได้

“หลับนะลูก ไม่เป็นไรแล้ว แม่จะพาหนูกลับบ้าน”

Create Date : 14 กรกฎาคม 2553

Last Update : 14 กรกฎาคม 2553 0:57:56 น.

34 comments

Counter : 780 Pageviews.

ทักทายตอนดึกๆ ฝันดีจ้า :)

โดย: หาแฟนตัวเป็นเกลียว

วันที่: 14 กรกฎาคม 2553 เวลา:1:28:20 น.

เศร้าจัง

โดย: R_may

วันที่: 14 กรกฎาคม 2553 เวลา:2:06:46 น.

เราว่า อย่างไร เขาก็อยู่ในใจคุณ

โดย: U can call me anytime

วันที่: 14 กรกฎาคม 2553 เวลา:7:44:09 น.

เศร้ามากเลยคะ ลูกชายที่บ้านสองตัวก็ 2 ขวบกว่าแล้ว นึกๆแล้วก็ใจหาย ไม่รู้ว่าเค้าจะอยู่กับเราอีกกี่ปี
(อ่านไปน้ำตาไหลเลยคะ คนที่รักสุนัขจะเข้าใจกันดี)

โดย: ฮง นานนี IP: 164.71.1.222 วันที่: 14 กรกฎาคม 2553 เวลา:10:15:26 น.

เสียใจด้วยนะคะ..ไม่ได้แวะมาเยี่ยมบ้านนี้นานแล้ว...หวังว่าคงสบายดี

โดย: phaclam

วันที่: 14 กรกฎาคม 2553 เวลา:10:20:48 น.

สวัสดีค่ะ

ขอให้เข้มแข็งนะคะ

ป่านนี้ เจ้าตูบคงได้ขึ้นสวรรค์แล้วล่ะค่ะ

โดย: LoveTurJang

วันที่: 14 กรกฎาคม 2553 เวลา:10:49:50 น.

เข้าใจนะคะ เพราะเคยเลี้ยงหมาเหมือนกัน 2 ตัว แต่ต่อมาเราเลี้ยงต่อไม่ได้ ต้องให้คนอื่นไป แค่วันที่เค้ามารับ เราร้องไห้ตลอด เจ้า 2 นั้นก็ร้องตลอด เราตั้งใจว่าจะไม่เลี้ยงอะไรอีก เราไม่อยากเสียใจอีก
เสียใจด้วยนะคะ

โดย: magic-women

วันที่: 14 กรกฎาคม 2553 เวลา:11:02:18 น.

เสียใจด้วยนะคะ

ไม่ว่าจะเป็นสิ่งของหรือสิ่งมีชีวิต เมื่อจากกันก็ย่อมใจหาย
เราเคยมีนกตัวนึง ที่ตอนหลังพ่อเอาไปให้คนอื่น ทั้งๆที่ไม่ได้จากตาย แต่ก็เศร้าและคิดถึงมันตลอดเวลา ไม่รุ้ป่านี้จะเป็นไงมั่งแล้ว

โดย: babyL'

วันที่: 14 กรกฎาคม 2553 เวลา:11:52:24 น.

ฮืออออ

เสียใจด้วยนะค๊า

มีลูกสาวเหมือนกัน รู้ว่าเจ็บปวดแค่ไหน ถ้าต้องเสียเขาไป

หลับให้สบายนะ ข้าวฟ่าง

โดย: แฟนหล่อ

วันที่: 14 กรกฎาคม 2553 เวลา:12:00:17 น.

ตอนที่น้อนหน่าจากไปเราร้องไห้อยู่หลายวัน เสียใจมาก

โดย: ประมาณว่าอ่ะนะ IP: 192.168.2.197, 123.242.177.87 วันที่: 14 กรกฎาคม 2553 เวลา:14:44:09 น.

ที่บ้านกำลังรอเวลาเหมือนกันคะหนูกระถินอายุ 13 ปีแล้ว พันธุ์พูเดิ้ล
ปีนี้เรี่ยวแรงถดถอยลงไปเยอะ แต่ยังเดินได้
กินอาหารได้ตามปกติ ตั้งแต่เลี้ยงมา ไม่เคยเจ้บไข้ไปหาหมอเลยค่ะ

คิดถึงวันนั้น ที่จะมาถึงอดเศร้าไม่ได้
แม้ว่าที่บ้านจะมีน้องหมาจากไปแล้วตลอดเวลา 22 ปีที่ผ่านมาถึง 5 ตัวก็ตามค่ะ

ยังไงก็ยังรักเธอตลอดเวลาค่ะ

โดย: addsiripun

วันที่: 14 กรกฎาคม 2553 เวลา:17:08:33 น.

เสียใจด้วยครับ

โดย: นายแมมมอส

วันที่: 14 กรกฎาคม 2553 เวลา:17:46:42 น.

เรื่องเศร้าของการพลัดพราด ที่เราจะต้องเจอ
เลี่ยงหลีกไม่ได้ ไม่พ้น .. เพราะมันเป็นเรื่องของธรรมชาติ

ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะสำหรับการสูญเสีย
เราเองก็เสียน้องตูบสี่ขาไปเดือนนี้เหมือนกันค่ะ
ก่อนวันเกิดเราเพียง 1 วัน เป็นอะไรที่คิดถึงแล้ว
มันเหมือนเสียดแทง แต่ว่าเวลามันก็ค่อยๆ
ทำให้ความรู้สึกเจ็บมันจางไปค่ะ แต่ก็จะจำแต่สิ่งดีๆ
น่ารักๆ ของเค้าเสมอๆ ค่ะ

โดย: JewNid

วันที่: 14 กรกฎาคม 2553 เวลา:18:21:56 น.

ขอบคุณทุกกำลังใจค่ะ

โดย: สายลมอิสระ

วันที่: 14 กรกฎาคม 2553 เวลา:18:25:44 น.

สวัสดีคะ แวะมาทักทาย มีความสุขในการทำงานนะคะ

โดย: หน่อยอิง

วันที่: 14 กรกฎาคม 2553 เวลา:19:47:07 น.

มาเยี่ยมชม มาทักทาย

มาร่วมไว้อาลัยให้แก่น้องข้าวฟ่างครับ

โดย: อาคุงกล่อง

วันที่: 14 กรกฎาคม 2553 เวลา:20:04:02 น.

เศร้าตามด้วยคนจ๊ะ....
ขอให้ข้าวฟ่างมีแต่ความสุขเน๊าะ
แวะมาร่วมอาลัยน้องข้าวฟ่างด้วยคนนะคะ

โดย: อุ้มสี

วันที่: 14 กรกฎาคม 2553 เวลา:22:01:27 น.

เสียใจด้วยนะคะพี่ปู
สุนัขเป็นสัตว์ที่ซื่อสัตย์กับเจ้าของมากเลยเนาะ

โดย: ส้มแช่อิ่ม

วันที่: 14 กรกฎาคม 2553 เวลา:22:59:54 น.

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ
ตอนนี้นึกถึง สเปน ลูกสาวพันธุ์ลาบราดอร์
อายุได้เดือนกว่าแล้วค่ะ
เพิ่งได้มาเลี้ยง 2-3 วันแล้ว
กำลังซนเลย...เป็นกำลังใจให้นะคะ
แล้วจะแวะมาเยี่ยมบ่อยๆค่ะ

โดย: เจ้าหญิง IP: 113.53.170.253 วันที่: 15 กรกฎาคม 2553 เวลา:16:27:42 น.

เศร้า "อลังการ" มากมาย

ขอให้ข้าวฟ่างมีความสุขมากๆ
ณ ดินแดนแห่งใหม่ที่ได้ไปเยือน,,,

โดย: เหมือนพระจันทร์

วันที่: 15 กรกฎาคม 2553 เวลา:17:14:41 น.

เศร้าจังคะพี่ปู อ่านแล้วก็คิดถึงเรื่องของตัวเอง น้องข้าวฟ่างยังดีที่ยังได้อยู่กับพี่ปูจนถึงนาทีสุดท้ายของชีวิต แต่ของหนูแต่ละตัวไม่ทันได้ร่ำลากันเลยคะ

แต่ตอนนี้ที่บ้านกำลังมีสีสันมากมายเพราะมีเจ้าตัวเล็ก ๆเพิ่มมา 6ตัว ตอนนี้สมาชิกมีทั้งหมด 10ตัวแล้ว สนุกสนานน่าดูเลยละคะ

หายเศร้าไว ๆ นะคะ ข้าวฟ่างคงไม่สบายใจแน่เลยคะ ถ้ามามี๊ยังเศร้าอยู่แบบนี้

โดย: แก้ว IP: 115.67.106.169 วันที่: 15 กรกฎาคม 2553 เวลา:20:17:58 น.

ข้าวฟ่าง..

โดย: ปฐพีหอม

วันที่: 16 กรกฎาคม 2553 เวลา:12:46:27 น.

เสียใจด้วยคนนะคะ

โดย: tempopo IP: 118.172.133.157 วันที่: 18 กรกฎาคม 2553 เวลา:9:05:55 น.

ขอให้สิ่งที่จากไปสอนใจเรานะครับ
วันก่อนมีประโยคทอง
หากสิ่งที่เราดำเนินชีวิตมา ทำให้เรารักน้อยลงหรือเกลียดน้อยลง แสดงว่าเราใช้ชีวิตมาถูกทางครับ

โดย: คนขับช้า

วันที่: 18 กรกฎาคม 2553 เวลา:11:30:41 น.

เสียใจด้วยนะ อยากจะได้น้องหมามาเป็นเพื่อนอยู่ในสวน แต่ฟังเรืองนี้แล้ว ไม่รู้สิ คิดหนักแฮ๊ะ

โดย: นักเดินทางพเนจร (นักเดินทางพเนจร

) วันที่: 18 กรกฎาคม 2553 เวลา:22:06:25 น.

สวัสดีจ๊ะ สายลมอิสระ

แอนขอแสดงความเสียใจด้วยเรื่องข้าฟ่าง คิดว่าเราทำดีที่สุดแล้ว
ข้าวฟ่างคงเข้าใจ ทุกคนมีโอกาสเจอกับความพลัดพรากทั้งนั้นไม่ว่าเร็วหรือช้า (ลูลู่ หมาของแอนก็มีอาการเช่นเดียวกับข้างฟ่าง ตอนนี้อาการดีขึ้นแต่คงต้องดูอาการต่อไป)

โดย: สาวแอน IP: 118.173.14.200 วันที่: 19 กรกฎาคม 2553 เวลา:13:12:21 น.

สายัณห์สวัสดีค่ะสายลม(รัก)อิสระ
+-----------------------------------+

เสียใจด้วยนะคะ
สำหรับการสูญเสียสิ่งที่ผูกพันในครอบครัวค่ะ

สาวฯ ขอบอกว่า "คิดถึง" สม่ำเสมอค่ะ
และมีสิ่งที่บอกอีกเรื่อง คือ
ได้รับโปสการ์ดแห่งมิตรภาพดีดี
ที่เดินทางไปถึง ณ สวัสดีกาแฟสด เมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมา
หากว่าสบายใจดีแล้ว แวะไปเที่ยวทำบุญที่บล๊อกฯ บ้านนอกด้วยนะจ๊ะ

มิตรภาพไม่เคยหายไปกับกาลเวลาค่ะ

โดย: สาวบ้านนอก ณ ขอนแก่น

วันที่: 21 กรกฎาคม 2553 เวลา:16:38:04 น.

มาทักทายวันหยุดยาวสุดสัปดาห์ค่ะ

โดย: babyL'

วันที่: 24 กรกฎาคม 2553 เวลา:9:18:37 น.

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับพี่ปู

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 25 กรกฎาคม 2553 เวลา:7:39:03 น.

เข้าใจเป็นที่สุด เมื่อเพื่อนรักของเราต้องจากไป แสนอาลัย รอบบ้านของดิฉันเป็นที่ฝากฝังร่างกายของเพื่อนๆหลายตัว คิดเสียว่าเขาพ้นทุกข์ไปแล้วนะคะ เขาเองก็คงไม่อยากจากเราไป แต่ความรักคือการให้ ดิฉันเคยต้องตัดสินใจอย่างคุณเหมือนกัน มันทรมานนัก เสียใจกับการสูญเสียครั้งนี้ค่ะ

โดย: ตะเกียงส่องทาง IP: 222.123.63.53 วันที่: 25 กรกฎาคม 2553 เวลา:14:17:48 น.

ขอแสดงความเสียใจกับความสูญเสียของคุณปูนะคะ

โดย: haiku

วันที่: 27 กรกฎาคม 2553 เวลา:22:53:07 น.

TT^TT อ่านแล้วน้ำตาร่วงเลยค่ะ
ทำให้นึกถึง ตอนที่พี่เสือลาย แมวที่เคยเลี้ยงไว้ ป่วยหนัก
แล้วเราเห็นเขาสู้ที่จะหายใจ ให้มีชีวิตเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งวัน
มันทรมานมากจนเราเองก็ทนไม่ไหว ไม่อยากให้เขาต้องทรมานอีกแล้ว
อย่างน้อยน้องเขาก็ไปสบายแล้วนะคะ
อีกอย่าง น้องเขาไม่วันหายไปไหนหรอกค่ะ น้องเขาอยู่ในใจของคุณปู เสมอ^^

โดย: ทริกา

วันที่: 29 กรกฎาคม 2553 เวลา:21:59:50 น.

อ่านแล้วเศร้าจัง เสียใจด้วยนะคะ

โดย: ปอมปอมเกิร์ล IP: 67.169.157.131 วันที่: 15 สิงหาคม 2553 เวลา:14:47:01 น.

ว้า... เศร้าจังเรยอ่ะคร่า

โดย: www.24hotcasino.com IP: 61.19.66.196 วันที่: 29 ธันวาคม 2553 เวลา:10:24:01 น.