น่ารักดีค่ะ

โอ้ว อยากทำเป็นอ่ะ
ไม่สอนกันซะที

สวัสดีค่ะ

แวะทาเยี่ยม...แล้วก็ได้เห็นงานฝีมือที่น่ารักๆ อย่างนี้

ยอดเยี่ยมากๆ เลยค่ะ เราเองคงทำไม่ได้แน่ๆ (เป็นคนไม่ค่อยอดทนค่ะ สมาธิสั้น อิอิ)

ป.ล. BG หวานดีจัง ^^

สวยๆทั้งนั้นเยย

คิดถุงๆๆๆๆๆๆๆ

ไปเจอตัวนี้ที่แฟชั่นไอซ์แลนด์
เลย จิก มาฝาก อิๆๆๆๆๆ
ตัวตั้งหลายพัน
เลยมะจื้อ



โจจัง

สวัสดียามเช้าครับ

สมุดบันทึกน่ารักมากๆเลยนะครับ

คนกลับต่างจังหวัดไม่ได้พ่ายแพ้หรอก
แต่เมื่อเรารู้ว่าไม่สามารถอยู่กับเงื่อนไขของมหานครได้
เราก็ต้องเลือกที่ที่คิดว่าเราจะดำรงชีพได้อย่างพอเพียง

ตามสถิติ ประเทศไทย และทุกประเทศทั่วโลก
คนชนบทมีแนวโน้มมาอาศัยในมหานครมากเรื่อยๆ
เราจำปีที่ชัดเจนไม่ได้
แต่คงสักปี 2010
ประชากรในมหานครจะมากกว่าชนบท
ทั้งที่พื้นที่ของต่างจังหวัดน่ะมากกว่าเมืองไม่รู้กี่เท่า

สักวันเราก็จะเป็นคนนึงที่ทวนสถิติพวกนี้ค่ะ
เราจะกลับไปอยู่ต่างจังหวัดเหมือนคุณ
แม้ว่ามันจะไม่มีงานแบบที่เราชอบก็ตาม

มีศิลปะอยู่ในใจไม่ใช่น้อย ดูได้จากงานทำมือ พ่ายแพ้เมืองใหญ่ เช่นกัน

แฮ่....
เป็นผู้หญิงกะเขาม่ายด้ายเหมือนกาน
ทำมายด้ายเหมียนกันแบบนี้
แต่ถ้าขุดดิน ยกแปลงผักพอไหวค่า

ขอบคุณคำทักทายนะคะ

ฮืม..... เรื่องนี้ไม่เศร้านะคะ (มีหลายคนบอกเศร้า 555)

สวัสดีค่ะ...

พี่ก็ว่ามานไม่เศร้านะคะ
แต่ต้นเรื่องมานเศร้าค่ะ
ที่เล่าว่าทำโน่นทำนี่แล้วไม่ดี
การกลับบ้านไม่ได้เลวร้ายหรอกค่ะ
เพียงแต่เราลืมมานไปชั่วขณะมากกว่า
พี่เองยังอยากกลับบ้านเลยค่ะ..ติดที่ต้องอยู่กับสาวน้อยค่ะ
อะไรจะสบายเท่าบ้านเกิดล่ะคะ
มีความสุขนะคะ..รักษาสุขภาพด้วย

เก่งจังเลยค่ะ
เปรี้ยวไม่มีความสามารถเรื่องนี้เลยค่ะ

แหะๆๆๆ

มิน่ากินแห้วตลอดศก อิอิ

มาทักทายยามค่ำ
แบบคุณภาพเน็ตเต่าคลานครับ
ไม่รู้เกี่ยวกันหรือเปล่า
แต่พอพายุเข้าทีไร
เน็ตผมมีอันเป็นไปทุกทีครับ

สวัสดีค่ะพี่

ตูนสบายดีนะคะ แค่โดนฝนฟ้าโจมตีเล็กน้อยถึงปานกลาง ประกอบกับการเชื่อมต่อเน็ตผ่านมือถือทำได้ยากลำบากกว่าปกติ

ชีวิตก็เหมือนๆ เคย เหมือนกับทุกวันอยู่ในกรอบของมนุษย์เงินเดือน

วันเสาร์นี้จะหาต้นไม้มาปลูกที่บ้านสักต้น บ้านที่ไม่มีสีเขียวตามธรรมชาติ ฝนตกขนาดไหน

ก็ยังรู้สึกว่าบ้านแห้งแล้ง

สมุดน่ารักจังเลยค่ะ เห็นแล้วอยากทำเป็นบ้างค่ะ ตอนนี้สมุดที่ใช้อยู่โคตรแพงเพื่อจะลดต้นทุนชีวิต

ว่างๆ อย่าลืมเอาวิธีทำสมุดสวยๆ แบบนี้มาไว้ที่บล็อกบ้างก็ได้นะคะ เพื่อจะทำเลียนแบบบ้าง

ปล.ยินดีเป็นอย่างยิ่งสำหรับข่าวประชาสัมพันธ์ค่ะ เอาไปแปะไว้ให้ที่ลายปากกาอีกหนึ่งบล็อก ที่นั้นคนค่อนข้างเยอะ

สงสัย...อยู่เรื่องเดียวค่ะ ทำไมไม่เห็น "ข่าว" นี้ที่เว็บของสมาคมบ้างเลยค่ะ

^
^
สงสัย...อยู่เรื่องเดียวค่ะ ทำไมไม่เห็น "ข่าว" นี้ที่เว็บของสมาคมบ้างเลยค่ะ


ตอบ : เจ้าหน้าที่(คุณสราวุธ)กับเวบมาสเตอร์ เป็นคนละคนทำค่ะ (คนส่วน กัน) ค่ะ

สวัสดีตอนเช้าจ๊ะ ฝนตกแบบนี้ ดูแลตัวเองด้วยนะคะ

[ กดเบาๆนะจ๊ะ ]

ผิดกับที่บ้าน
ฝนตกไอ้กันดั้มมังหงุดหงิด
หนีเที่ยวมะได้ ก๊ากๆๆๆๆ

ขอบคุณสำหรับคำตอบค่ะพี่

หนูจะได้เลิกสงสัยซะที อิอิ

อ่านแล้วชอบมาก โดยเฉพาะความคิด กลับคืนบ้านเกิด แค่คิดก็น่าชื่นชมแล้วครับ

ผมก็กำลังทำสิ่งนั้นอยู่ เพาะเมล้ดพันธุ์ คืนผืนดินบ้านเกิด ไปดูที่ //www.oknation.net/blog/wildseed

อ่า ผมอยากได้เมล้ดจากคุรบ้าง จะปลุกไว้เป็นที่ระลึกครับ


ค่ำนี้ขอให้เจริญอาหาร และฝันดีนะครับ

สวัสดีเช้าวันหยุดค่ะ มีความสุขมากๆ นะคะ

[ กดเบาๆนะจ๊ะ ]

ทำออกมาได้น่ารักมากค่ะ และทำเพื่อร่วมโครงการดีๆ อย่างงี้ เยี่ยมมาก



จริงๆ ตามมาดูผักสวนครัว ที่คุณปลูก ชอบใจจัง

สวัสดีค่ะ ^^

ขอบคุณสำหรับคำอวยพรวันเกิดนะคะ

พี่ปูค่ะ

หนูตูนได้รับ "แมว" จาก "ปาล์มมี่" แล้วนะคะ

ขอบคุณมากๆๆๆ

สวัสดีค่ะ
เจ้าของพรข้อ 1
ขอพรนั้นคืนคุณด้วยนะคะ
ขอบคุณค่ะ

เอาตุ๊กตามาฝากเลี้ยง เอิ๊กๆๆๆๆ

แวะมาบอกว่าอัพบล็อกแล้วจ้า

^^

มาส่งพี่ปูเข้านอนค่ะ

ใคร ?...ที่เป็นคนต่างจังหวัด...แล้ว
เบนเข็มชีวิตเข้ามาอยู่ในเมืองกรุง
เมืองแห่งมหานครแสงสีที่ยิ่งใหญ่...
ก็จะทราบดีว่า...การใช้ชีวิตในมหาน
ครที่ยิ่งใหญ่นั้น...มันไม่ง่าย อย่างที่
คิดเลย มันต้องต่อสู้...ดิ้นรน...ขวน
ขวาย...เพื่อให้ชีวิตอยู่รอด และเติบ
โตต่อไปให้ได้ในอนาคต แต่...นั่น
เป็นเพียงทฤษฎีของชีวิตเท่านั้น...ที่
ทุกคนฝันถึง มันมีองค์ประกอบอีก
มากมายหลายอย่าง...ที่เราจะต้อง
เผชิญกับมัน และต้องต่อสู้กับอุปสรรคต่างๆ สารพัด
จนเกือบจะเอาชีวิตไม่รอด...ในสังคม
ที่มีแต่การแกร่งแย่ง...ดิ้นรน...ต่อสู้...
จนทำให้หลายๆคน...ต้องยอมแพ้...
และต้องบ่ายหน้ากลับภูมิเลาเนาของ
ตัวเองแบบบอบช้ำไป ยกเว้น.....คน
ที่ชาชิน...และปรับตัวเข้ากับมันได้
เท่านั้น...ที่จะสามารถยืนต่อสู้กับสัง
คมคนคอนกรีตต่อไป...

แหล่ะ...ผมก็เป็นอีกคนหนึ่ง...ที่ยังคง
ต่อสู้...ฟันฝ่า...กับอุปสรรคต่างๆมา
อย่างโชคโชน...ตั้งแต่วันแรกที่ผันตัว
เองให้มาใช้ชีวิตอยู่ในมหานครใหญ่
อย่างที่ไม่เคยคิดที่จะมาอยู่เลยในอดีต

แต่...คงเป็นด้วยลิขิตชีวิตกระมัง...ที่
ต้องมาใช้ชีวิตอยู่...ที่ที่ไม่ใช่บ้านเกิด

และยังประคองมันมาได้เช่นทุกวันนี้
แต่ในใจนั้น..ยังคงคิดเสมอว่า..ในบั้น
ปลายของชีวิต...อยากจะออกไปใช้
ชีวิตอยู่ตามชนบทตามเดิม...มีที่ซัก
แปลง...ทำไร่นาส่วนผสม..แบบนาย
หลวงทรงดำริไว้...อยู่แบบพอเพียง
และเพียงพอ... คิดไว้เช่นนั้นจริงๆ

แหล่ะตอนนี้...ก็เริ่มที่จะวางแผน.และ
ตามหาความฝันนั้นอยู่ทุกวัน...ไม่ได้
พ่ายแพ้...แต่เลือกทางให้กับตัวเอง
มากกว่า...เพราะชีวิตเรา...เกิดมากับ
ชนบท...ที่เงียบสงบ...อากาศดี...ไม่
มีแสงสี...ไม่มีหน้ากาก...ไม่มีฟอร์ม
อยู่กับธรรมชาติ...และพร้อมที่กลับมา
อยู่กับธรรมชาติเช่นเดิม....ถ้าวันที่รอ
คอยนั้นมาถึง/

แมงก๋ำปุ๊งคำ...ลุ่มน้ำแม่ระมิงค์/

ทำสมุดยังงัยอ่ะค่ะ
ตอบด้วยนะค่ะ
am2008_@windowslive.comหรือ
WWW.am2323.hi5.com