ระยะห่าง ความรู้สึก...กับใครบางคนในช่วงหนึ่งของชีวิต. ..................................... ระยะห่าง... วันเวลาที่ผ่านมา ชั่วระยะเวลาหนึ่งของชีวิต ผู้คนมากมายผ่านเข้ามา บางคนผ่านมาเพียงเพื่อจะผ่านไป แต่กลับบางคนกลับไม่เป็นเช่นนั้น.. จากคนแปลกหน้า กลายเป็นคนรู้จัก คนคุ้นเคย ล่วงเลย ไปถึงกลายเป็นคนรักกัน เวลาเปลี่ยน สถานการณ์เปลี่ยน สถานภาพทางความรู้สึกของเราก็อาจมีการเปลี่ยนแปลงตามไปด้วย บางคนยังคงความเป็นคนแปลกหน้า ยังรักษาระยะห่างของการเป็นคนรู้จักคนคุ้นเคย หรือคนรักกันไว้ได้อย่างคงที่ บางคน เปลี่ยนแปลงจากคนแปลกหน้า กลายเป็นคนคุ้นเคย จากคนเคยคุ้น กลายมาเป็น คนรักกัน .. ทำลายระยะห่างของความรู้สึกให้สั้นลงอย่างรู้สึกได้ และเมื่อนั้น เรื่องราวดี ๆ สวยงามทางความรู้สึกจึงเกิดขึ้น .. แต่ในทางกลับกัน.. ระยะห่างของบางคน อาจห่างไกลออกไปจนสุดหูสุดตา จากคนเคยรัก คนเคยคุ้น กลายเป็น แค่คนเคยรู้จัก ..กลายเป็นคนแปลกหน้าทางความรู้สึกไป .. แน่นอนว่า ระยะห่างของคนรู้จัก กับ คนรัก ย่อมไม่เท่ากันเป็นแน่ แต่นั่นแหละ ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไปได้เสมอ.. ฉันเชื่อในเรื่องของการเปลี่ยนแปลงของเวลา พอ ๆ กับเชื่อในเรื่องของการเปลี่ยนแปลงของความรู้สึก.. ไม่มีมาตราวัดใด ๆที่จะใช้วัดระยะห่างของความรู้สึกได้ และระยะห่างในแต่ละสถานภาพทางความรู้สึกในแต่ละคนก็คงจะไม่เท่ากัน.. เราระบุชัดไม่ได้ว่า 1 เท่ากับ 1 ในความรู้สึกของอีกคน 1ในความรู้สึกของคนหนึ่ง อาจจะเป็น 100 ในความรู้สึกของอีกคนก็เป็นได้ .. และในเมื่อการคบหากันเป็นปฏิสัมพันธ์ของคนสองคน ... เราจึงมองเห็นความไม่ลงตัว เห็นระยะห่างที่ไม่เท่ากันของคนสองคนได้เสมอ.. กับคนบางคน เราอยากเป็นมากกว่าคนรู้จัก เราก็จะพยายามที่จะทำให้ระยะห่างของเรามันสั้นลง กับคนบางคน เราอยากเป็นน้อยกว่าที่เป็นอยู่ . เราก็จะพยายามที่จะทำให้ระยะห่างของเรายาวไกลออกไป.. แต่กลับบางคนเรากลับอยากจะรักษา ระยะห่าง ตรงกลาง ไว้ให้คงที่ ไม่ให้ห่างหาย จางหนี หรือ เข้ามาใกล้จนเรารู้สึกอึดอัด.. เคยรู้สึกใช่ไหมว่า .. ขณะที่เราเดินเข้าหา บางคนกลับกำลังเดินหนี กับบางคนเรากำลังเดินหนี บางคนกลับเดินตาม กับบางคนเราก็ต้องการระยะห่างประมาณหนึ่ง ไม่ต้องใกล้มาก แต่ไม่ต้องการห่างหายไปไหน.. ขณะที่บางคนวิ่งตาม ล้มลุกคลุกคลานและเจ็บปวด กับระยะห่างของอีกคนที่ทิ้งไว้ตรงหน้า และขณะเดียวกันกับที่อีกคนก็วิ่งหนี โดยไม่คิดจะหันกลับมามองความเจ็บปวดของอีกคน อะไรก็เกิดขึ้นได้ กับความรู้สึกคน.. เหนื่อยแสนเหนื่อย ล้าแสนล้า แต่สุดท้ายก็ยังพยายาม พยายามที่จะยื้อยุดฉุดดึงอยู่เช่นนั้น บางคนปล่อยความรู้สึกของอีกคนไว้ บนความห่าง ห่างจนลับตา .. ไม่เคยหันกลับมามองหรือรับรู้ความเป็นไปของอีกคน ไม่เคยรับรู้ว่า .. ระยะห่างที่เขาทิ้งไว้อีกคนมันสร้างความเจ็บปวดได้ประมาณไหน แต่ก็มีบางคนที่เหนื่อยล้ากับระยะห่างที่พยายามรักษาไว้เพียงแค่นั้น ไม่ต้องห่างไป แต่ เข้าใกล้กว่านี้ไม่ได้ .. ต้องการเพียงเส้นขนานที่ไม่มีทางมาบรรจบ การทำลายระยะห่างของคนสองคนอาจไม่ใช่เรื่องยาก แต่ก็ไม่ได้ง่ายดายนักสำหรับอีกหลาย ๆ คน บางคนพยายามมาเกือบทั้งชีวิต.. ระยะห่างที่ว่าก็ยังคงห่างอยู่เช่นเดิม.. ขณะที่บางคนอยู่นิ่ง ๆ ไม่วิ่งหนี ไม่วิ่งตาม ปล่อยทุกอย่างให้เป็นหน้าที่ของเวลา ไม่เรียกร้องให้เกิดความคาดหวัง ไม่ปล่อยละเลยจนเหมือนชาเฉย ระยะห่างนั้นกลับขยับเข้ามาใกล้ราวปฏิหารย์.. เอาใจช่วยสำหรับคนที่กำลังพยายามเดินเข้าหา ให้อีกคนหันกลับมามองบ้าง ระยะห่างจะได้สั้นลง พยายามต่อไป เพราะวันหนึ่งคุณอาจรู้สึกว่าความพยายามของคุณมิได้ไร้ค่า ร้องขอสำหรับคนที่กำลังเดินหนี ให้หันกลับมามองความรู้สึกของอีกคนบ้าง เพราะบางทีคุณอาจจะสูญเสียอะไรดีๆไป เพราะระยะห่างที่คุณทิ้งไว้ให้อีกคน เห็นใจกับการรักษาระยะห่างให้คงที่สำหรับบางคน เพราะบางทีมันก็ทรมานมากกว่า การพยายามเดินเข้าใกล้หรือห่างหนี..เสียอีก.. แล้วคุณๆเคยนึกย้อนกลับมามอง ระยะห่าง ของคุณกับผู้คนรอบตัวกันบ้างไหม.. เคยรู้สึกไหมว่า บางที "ความห่างไกล" กับ "ระยะห่างของความรู้สึก" เป็นกลับเป็นตัวแปรผกผันกัน เคยรู้สึกได้ถึงระยะห่างทั้งที่ตัวอยู่ใกล้ๆ หรือรู้สึกใกล้กันแล้วทางความรู้สึกทั้งที่ตัวอยู่แสนไกลกันบ้างไหม.??? เคยคิดกันบ้างไหมว่า ระหว่างคนพยายามเดินหนี คนที่พยายามเดินตาม และคนที่พยายามยังไงระยะห่างกลับเท่าเดิม คนไหนเจ็บปวดไปกว่ากัน.... แล้วคุณคิดและรู้สึกอย่างไร แต่ทุกอย่างขอให้เป็นความทรงจำที่ดีต่อกัน ไม่ว่าเวลาจะผันผ่านไป...ขอเพียงใจ เรายังคงเดิม .............................................   Create Date : 15 เมษายน 2550 12 comments Last Update : 15 เมษายน 2550 14:48:43 น. Counter : 531 Pageviews. Share Tweet

ทำใจให้คงเดิมยากค่ะ เวลาผ่านไปมักจะมีบาดแผลใหม่ๆเกิดขึ้น เพียงแต่ว่าจะลึกหรือตื้น จะเจ็บหรือแค่แสบๆเท่านั้น แวะมาสาดน้ำวันสงกรานต์ตอนบ่าย ขอให้มีความสุขมากๆนะคะ อิ อิ ขอสาดน้ำเพื่อนๆอีกสักวันพอให้ชุ่มฉ่ำหัวจายยยย...555   โดย: เพียงแค่เหงา 15 เมษายน 2550 15:15:41 น.

กาลเวลาจะช่วยเยียวยาหัวใจค่ะ...มีความสุขนะคะ   โดย: Madam_Hatyai 15 เมษายน 2550 15:58:09 น.

สำหรับบางคู่บางกรณี ก็เหมือนมีกระจกมากั้นตรงกลางระหว่าง 2 คนนั่นล่ะค่ะทุบทิ้งเสีย ก็แตก จะปล่อยไว้เฉยๆ ก็ยิ่งเกิดระยะห่างช่องว่างมากขึ้นเข้าไปอีก จะทำอย่างไรล่ะคะ ถึงจะทำลายกระจกที่กั้น ระหว่างสองเราได้ ติ๊กกี้ว่าใช้สติมานั่งคุยกัน มองทุกอย่างความเป็นไปได้และเพราะเหตุใดจึงเป็นไปไม่ได้ค่อยแก้ไขปรับตัวเข้าหากัน ซักวัน กระจกจะถูกทำลายลง เพราะความเข้าใจค่ะ หากเจ้าของบลอกมีช่องว่าง เกิดขึ้นในความรัก แนะนำให้เขยิบๆ เข้ามาหากัน ช่องว่างก็จะหายไปเอง ติ๊กกี้รู้ว่ามันยาก เพราะตัวติ๊กกี้เอง ก็ยังทำไม่ได้เลย เก่ง แต่สอนคนอื่นเค้าปาจำอ่ะค่ะ เฮ้ออออออออออออ ถอนหายใจยาวๆ แล้วมามุมานะมองไปข้างหน้าดีกว่ามังคะ สงกรานต์ปีนี้เปียกปอนไหมล่ะคะ Tikky!   โดย: Stricky-rice 15 เมษายน 2550 21:54:21 น.

สำหรับบางคู่บางกรณี ก็เหมือนมีกระจกมากั้นตรงกลางระหว่าง 2 คนนั่นล่ะค่ะทุบทิ้งเสีย ก็แตก จะปล่อยไว้เฉยๆ ก็ยิ่งเกิดระยะห่างช่องว่างมากขึ้นเข้าไปอีก จะทำอย่างไรล่ะคะ ถึงจะทำลายกระจกที่กั้น ระหว่างสองเราได้ ติ๊กกี้ว่าใช้สติมานั่งคุยกัน มองทุกอย่างความเป็นไปได้และเพราะเหตุใดจึงเป็นไปไม่ได้ค่อยแก้ไขปรับตัวเข้าหากัน ซักวัน กระจกจะถูกทำลายลง เพราะความเข้าใจค่ะ หากเจ้าของบลอกมีช่องว่าง เกิดขึ้นในความรัก แนะนำให้เขยิบๆ เข้ามาหากัน ช่องว่างก็จะหายไปเอง ติ๊กกี้รู้ว่ามันยาก เพราะตัวติ๊กกี้เอง ก็ยังทำไม่ได้เลย เก่ง แต่สอนคนอื่นเค้าปาจำอ่ะค่ะ เฮ้ออออออออออออ ถอนหายใจยาวๆ แล้วมามุมานะมองไปข้างหน้าดีกว่ามังคะ สงกรานต์ปีนี้เปียกปอนไหมล่ะคะ Tikky!   โดย: Stricky-rice 15 เมษายน 2550 21:54:32 น.

ค่ะ พอได้อ่านแล้วรู้สึกคิดเหมือนกันเลย... อยากเก็บความทรงจำดีๆไว้ให้นานเท่านาน แวะเข้ามาทักค่ะ.....อ่านแล้วชอบค่ะเพราะโดนใจ.....   โดย: piladluck 15 เมษายน 2550 22:30:00 น.

สวัสดีครับ สุขสันต์วันสงกรานต์นะครับ.... "ถนน แท้จริงนั้นกว้าง..... แต่คนไปทำให้มันแคบเอง" ......   โดย: เซียน_กีตาร์ 16 เมษายน 2550 10:05:12 น.

สวัสดีปีใหม่ไทยค่ะ ชอบจังเรย ทำไมเขียนได้ตรงใจขนาดนี้น๊า ห่างไปใจคิดถึง   โดย: blue_raindrop 17 เมษายน 2550 11:44:28 น.

สวัสดีค่ะ ... แวะมาเศร้ากับความรู้สึกด้วยคน หุหุ   โดย: ตุ๊กตาซัง 17 เมษายน 2550 21:39:59 น.

เพราะว่าเราห่างไกลกันเหลือเกิน..คิดถึงแต่เธอนั้น เฝ้าแต่นับให้ถึงวันที่เรานั้นได้พบกัน..เราช่างห่างไกลกันเหลือเกิน...ฉันเองก็ไม่รู้..เมื่อไหร่จะได้พบเธออออ...   โดย: fonixx (fonixx ) 18 เมษายน 2550 19:32:52 น.

ยินดีที่ได้รู้จักันค่า เล่นพูดอย่างนี้ แบบนี้ จขบ. ต้องทำการบ้านมากกว่าเดิมเสียแล้ว อิ อิ   โดย: หอมกร 20 เมษายน 2550 10:54:12 น.

ขอบคุณที่ไปเยี่ยมนะคะ บลอคสวยดีคะ   โดย: crystal-girl (crystal-girl ) 20 เมษายน 2550 12:53:57 น.

อ่านแล้วน้ำตาเต็มตา ทั้งด้วยความเข้าใจ และเจ็บในความไม่เข้าใจไปพร้อมๆกัน อ่านแล้วอยากเขียนกลอนขึ้นมาเลยนะคะนี่ คุณเขียนร้อยแก้วได้น่าอ่านมากค่ะ   โดย: รอยคำ 22 เมษายน 2550 2:50:02 น.