Group Blog
 
 
กันยายน 2550
 
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
30 
 
20 กันยายน 2550
 
All Blogs
 

ครั้งหนึ่งในชีวิต

ประการณ์การส่องกล้อง

ครั้งหนึ่งของชีวิต ลูกผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนนึง เมื่อวันที่11 กันยายน 2550 รู้สึกปวดท้องมากเลย ไม่รู้เป็นไร ไม่เคยปวดแบบนี้มาก่อนเลยแฮะ ปวดแบบเหมือนมีอะไรดันขึ้นมาจากท้องน้อยจนถึงหน้าอก จะกินยาก็กินไม่ถูก เพราะไม่รู้ว่าปวดอะไร ก็เลยทน ๆ ไป จนกลับบ้าน คืนนั้นไม่ได้นอนทั้งคืนเพราะเวลามันดันขึ้นมามันจะปวดแล้วก็ต้องตื่น

พอวันที่ 12 ก.ย. 50 ไม่ไหวแล้ว ลางานดีกว่า ก็โทรไปลางานกับหัวหน้าแล้วก็นอนอยู่บ้านเฉย ๆ อ่านหนังสือไปด้วย ก็ยังไม่หายปวด แต่เวลานอนมันรู้สึกปวดน้อยลงแฮะ จนถึงเย็นก็ยังไม่ดีขึ้นก็เลยตัดใจหอบผ้า หอบผ่อน และโทรชวนเพื่อนสนิทไปหาหมอดีกว่า (คอนโดเพื่อนอยู่ใกล้ทีทำงาน) กะว่าไปหาหมอเสร็จก็จะไปนอนคอนโดเพื่อน ก็นั่งแท็กซี่จะไปหาหมอที่โรงพยาบาลเปาโล ยืนเรียกอยู่นานรถมันก็ไม่ยอมไป ก็เลยเดินข้ามสะพานลอยมาอีกฝั่ง อืม มันไปแฮะ ก็เลยขึ้นแท็กซี่เพื่อขึ้นทางด่วน ก็ถามคนขับว่าทางด่วนตรงซอย 50 ที่จะไปลงรามอินทราไปลงดินแดงได้ไหม คนขับก็บอกว่าได้ ๆ แต่ไม่บอกสักคำว่าต้องเสียค่าด่านถึง 3 ด่าน เพราะถ้ารู้ยังงี้ เราก็จะพาไปทางลัดไปขึ้นทางด่วนซอย 62 แต่พอเค้าบอกว่าได้ก็เลยขึ้นเลย เสร็จก็จ่ายค่าทางด่วนด่านแรก 30 บาท เราก็นึกเอะใจแล้วว่าทำไมมันถึงถูกว่าขึ้น 62 พออีกแป็บนึงเค้าก็ขอค่าทางด่วนอีก ก็เสียอีก 15 บาท เราก็นึกว่าหมดแล้วนะ ยังเหลืออีกด่านก็ 40 บาท รวมค่าทางด่วน 85 บาท (ขอเน้น เฉพาะค่าทางด่วนอย่างเดียว) เราก็เลยถามคนขับว่าทำไมไม่บอกเราตั้งแต่แรกว่ามันต้องเสียค่าทางด่วนเยอะขนาดนี้ เค้าก็บอกว่าเค้าลืม เราก็โกรธมากเลย พอลงทางด่วนดินแดงเราก็บอกว่าให้ชิดซ้ายเพื่อจะได้เข้าทางลัดไปพหลโยธิน แล้วก็เข้าทางซอยสายลม เค้าก็บอกว่าเค้ารู้จักทางลัดที่ไม่ใช่ทางนี้ แล้วเค้าก็ไม่ฟังเรา แล้วก็ขับรถเลยไปเลย ที่นี้รถมันก็ติดแล้วซิ แถวนั้นรู้ ๆ อยู่ เค้าพาเราไปเข้าทางลัดตั้งไกลเลยสุทธิสารไปอีก เราโกรธมากเลย พอถึงโรงพยาบาลก็ได้ไปตรวจกับหมอที่แผนกอายุรกรรม เพราะหมอเฉพาะทางกลับบ้านหมดแล้ว หมอก็บอกว่าในกระเพาะเรามีก๊าซเยอะ ทำให้ปวดท้อง เค้าก็ให้ยามา เสียค่ายาไปเกือบ 600 กินยาจนผ่านมา 1 วันครึ่งก็ยังไม่หายปวดท้อง

ตอนบ่ายวันที่ 13 ก็เลยตัดสินใจไปโรงพยาบาลอีกรอบแต่คราวนี้เปลี่ยนเป็นโรงพยาบาลพญาไท 2 หมอก็บอกว่าอาจะมีกรดในกระเพาะเยอะ ซึ่งเกิดจากความเครียด อาหารการกิน ลองเอายาไปทานดูสัก 2 วัน ซึ่งคุณหมอเปลี่ยนยาให้แรงขึ้น แต่ถ้าภายใน 2 – 3 วันไม่หายต้องกลับมาหาหมออีกครั้ง มาส่องกล้อง เพราะมันคงผิดปกติแล้ว ถ้ากินยาไม่หาย อาจจะมีแผลหรือติดเชื้อ หรืออักเสบ หมอว่าอย่างนั้น

วันที่ 14 ต้องเดินทางไปจัดงานประชุมของบริษัทฯ ที่จ.พิษณุโลก ก็ออกเดินทางตอนบ่าย ๆ ไปถึงก็มืดพอดี วันนี้ก็ยังปวดท้องอยู่ แต่ไม่มากเท่าไหร่

วันที่ 15 วันนี้ปวดท้องทั้งวันเลย ยิ่งตอนกลางคืนปวดมาก ๆ กินยาแก้ปวดไป 3 เม็ดถึงนอนได้

วันที่ 16 อยู่จ.นครสวรรค์แล้ว ก็ยังปวดอยู่นิดหน่อย ไม่มากเท่าไหร่ แต่ไม่เข้าใจว่ากินยาแล้วทำไมไม่หายซะที ยาก็ตั้งแพง (อ้อ ลืมบอกไปว่าค่ายาที่รพ.พญาไท 2 นะตั้ง 2,700 บาท แน่ะ)

วันที่ 17 เดินทางจากนครสวรรค์กลับกรุงเทพฯ มาถึง กรุงเทพฯ ตอนบ่าย ๆ ก็เลยแวะหาหมออีกรอบ เพราะมันยังไม่ค่อยดีขึ้นเท่าไหร่ ตกลงหมอนัดส่องกล้องจริง ๆ ด้วย

วันที่ 18 ตื่นเต้นมากต้องอดน้ำอดอาหารตั้งแต่เที่ยงคืนวันที่ 17 มาโรงพยาบาลแต่เช้า เค้าก็ให้เปลี่ยนชุดเพราะต้องเข้าห้องผ่าตัด พอเปลี่ยนชุดเสร็จก็เข้าไปห้องผ่าตัด บรรยากาศมันช่างน่าขนลุกจริง ๆ เลย เครื่องมืออะไรเต็มไปหมดเลยไม่รู้อ่ะ พยาบาลก็เดินเข้ามาปลอบว่าไม่ต้องตื่นเต้นนะคะ ไม่ต้องกลัว แล้วเค้าก็อธิบายว่าส่องแป้บเดียวไม่เจ็บหรอก แล้วกเค้าก็เอาสายรัดมารัดที่แขน เพื่อเปิดเส้นเพื่อจะฉีดยานอนหลับ แล้วก็ให้กินเจลอะไรสักอย่าง เสร็จแล้วเค้าก็พ่นยาชาให้ 3 ครั้ง ตอนพ่นยาชาทรมานมาก ครั้งสุดท้ายสำลักด้วย เสร็จแล้วหมอก็บอกว่าให้นอนตะแคงแล้วหมอก็บอกว่าให้หลับไปเลยนะ หลังจากนั้นก็หลับไม่รู้เรื่องอีกเลย ตื่นมาอีกทีก็อยู่ห้องพักฟื้นแล้ว รู้สึกแสบคอมาก กระหายน้ำด้วย แล้ว ตอนตื่นมาหน้าตาเราคงเลิ่กลั่กมากแหล่ะ เพราะว่าพยาบาลก็เดินมาที่เตียงแล้วก็บอกว่าไม่ต้องตกใจนะคะ ตอนนี้นอนพักที่ห้องพักฟื้นก่อน นอนได้สักพักเค้าก็พามาดูวีดีโอภาพตอนที่ส่องกล้องเห็นตั้งแต่หลอดอาหาร , กระเพาะ , ลำไส้เล็ก ตื่นเต้นมาก ๆ เห็นเป็นรอยแดง ๆ ด้วย หมอบอกว่าเป็นโรคกระเพาะอักเสบกับลำไส้อักเสบ แล้ววันนั้นทั้งวันก็ระคายคอ มันคงเพราะมีอะไรแปลกปลอมเข้าไปในคอนั่นแหล่ะ แต่ตอนนี้ก็ดีขึ้นแล้วนะ ฮิ ฮิ เสียตังส์ไปตั้งเยอะ ไม่หายก็ไม่รู้แล้วล่ะว่าจะว่ายังไง




 

Create Date : 20 กันยายน 2550
1 comments
Last Update : 20 กันยายน 2550 17:32:32 น.
Counter : 1364 Pageviews.

 

มีประสบการณ์เหมือนกันเลยคะ
กล้าๆ กลัวๆ แต่ก็ผ่านมาได้ล่ะ
หายบ้าง เป็นบ้าง ตามวิถีมัน

ขอให้หายเร็วๆนะคะ รักษาตัวดีๆ นะ

 

โดย: taley sea far 21 มกราคม 2551 14:00:34 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 


เพียงเมื่อลมพัดหวน
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Friends' blogs
[Add เพียงเมื่อลมพัดหวน's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.