|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 | |
|
|
|
14 กันยายน 2551
|
|
|
|
ฝากหัวใจไว้ที่กลางภู ภาค2...บทที่8
8
พี่บอมขา... เสียงเรียกหวานๆ ดังขึ้นด้านหลังทำเอากรพัฒน์แทบสะดุ้ง แต่จำต้องหันไปยิ้มน้อยๆ ให้กับร่างเล็กที่เพิ่งจัดการแปลงโฉมตัวเองมาใหม่เมื่ออาทิตย์ที่แล้วอย่างเลี่ยงไม่ได้
สวัสดีค่ะ กุณฑิรายกมือไหว้อย่างทักทาย ใบหน้าที่ถูกตบแต่งด้วยเครื่องสำอางบางเบานั้นส่งยิ้มให้รุ่นพี่ที่จนแสนปลื้มหวานหยด
ครับ กรพัฒน์ก้มหัวให้เพียงเล็กน้อย
ไม่มีเรียนเหรอครับน้องกุณ? ถึงวิ่งมาทักพี่อยู่แบบนี้ เขาอยากจะต่อประโยคที่คิดในใจนั้นออกไป แต่ก็เลือกที่จะเงียบมากกว่า
แหม...จะไล่กันเลยเหรอคะ? กุณแค่อยากจะมาทักทายพี่บอมก็เท่านั้นเอง เจ้าของกิตติศัพท์เรื่องความอารมณ์ดีอย่างกุณฑิราก็ยังมองโลกในแง่ดี พร้อมกับรอยยิ้มกว้างอยู่แบบเดิม
เออ...ก็รู้นี่หว่า ว่าไล่!
งั้นรีบไปเรียนเถอะครับ เดี๋ยวจะสายเอา พี่เองก็จะไปเรียนเหมือนกัน คำไล่กลายๆ ของกรพัฒน์กุณฑิรากลับเลือกที่จะมองว่าเป็นความห่วงใยที่รุ่นพี่คนนี้ส่งตรงมาให้ จึงไม่แปลกนักที่รอยยิ้มกว้างเรียงฟันขาวตามแบบฉบับของเธอถึงถูกส่งไปสะกิดหัวใจกรพัฒน์เล่น
ตั้งใจเรียนนะคะพี่บอม เดี๋ยวก็จบแล้ว สู้ๆ ค่ะ หญิงสาวยกมือขึ้นกำยกขึ้นลงสองที อย่างจะบอกให้เขาสู้ๆ อย่างปากว่าก่อนจะขอตัววิ่งไปรอลิฟท์ทันที
กรพัฒน์มองคนที่วิ่งไปอย่างทุลักทุเลเพราะแบกหนังสือเรียนเล่มหนาและยอมรับในใจอยู่ลึกๆ ว่ายัยตุ่มน้อยอย่างที่เพื่อนๆ เธอเรียกดูดีขึ้นมากทีเดียว แต่เขาก็ยังสะกิดอยู่อีตรงที่เจ้าหล่อนคอยจะพี่บอมคะ พี่บอมขาอยู่เรื่อยๆ เจอหน้าเขาในระยะหนึ่งร้อยเมตร หล่อนก็ยังวิ่งต๊อกๆ เข้ามาทักทาย เอ่อ...พร้อมกับไอ้รอยยิ้มหวานนี่ด้วย จนเขาอยากจะร่ำๆ ถามให้รู้แล้วรู้รอดว่า ไม่เบื่อบ้างหรือไงครับน้อง? แต่ก็ไม่อยากทำให้ใครเสียน้ำใจ ใช่ว่าเขาจะไม่รู้เสียเมื่อไหร่ว่าหล่อนปลื้มเขามากเป็นพิเศษ แต่ถึงอย่างไรเขาก็ชอบที่จะเป็นฝ่ายเข้าหาผู้หญิงก่อนนี่หน่า...ไม่ใช่ให้ผู้หญิงเข้าหาก่อนแบบนี้!!!
ปาลิตามองจานข้าวกับใบหน้าของคนตรงหน้าอย่างสงสัย น่าแปลก...ที่คนอย่างเขาจะชวนเธอออกมาทานข้าวแบบนี้ ที่สำคัญภูฟ้ากับโรงพยาบาลที่เธอประจำอยู่นี่ก็ใช่ว่าจะใกล้กันซะที่ไหน หรือว่าตานี่จะหาเรื่องกลั่นแกล้งเธอให้อายอีกกันแน่นะ
ฉันหล่อใช่ไหมล่ะ เธอถึงมองไม่วางตาแบบนี้ เสียงยั่วเย้าจากคนหลงตัวเองตรงหน้าทำเอาปาลิตาหน้าบึ้ง...เชอะ หล่อแล้วไงยะ!
เปล่า...แค่สงสัย
สงสัยอะไร? คราวนี้เป็นกรพงษ์บ้างที่ต้องสงสัย
ก็นายนึกยังไงชวนเรามาทานข้าว ร้อยวันพันปีไม่เห็นจะเคย วันๆ ได้แต่ว่าเราอย่างนู้น จิกกัดเราอย่างนี้ไม่หยุด ผีเข้าหรือเปล่า? สาวปลาตากลมโพล่งออกมาอย่างต้องการไขข้อสงสัย
ทำไม...ฉันชวนมากินข้าวแค่นี้ มันทำให้เธอลำบากใจมากเลยหรือปลา? น้ำเสียงดุแฝงความน้อยใจอยู่ด้วยนั้น ทำเอาปาลิตายิ่งแปลกใจ
ก็มันหาได้ง่ายที่ไหนกันเล่า คนตัวโข่งน้อยใจแบบนี้
ไม่ได้ลำบากใจ...ก็บอกแล้วไงแค่สงสัยๆ นายไม่เข้าใจภาษาไทยหรือไงกันนะเบส สงสัยน่ะ สงสัย... ปาลิตาเน้นคำเดิมซ้ำๆ จ้องตาเขาอย่างที่อยากจะสื่อความหมาย ว่าเธอหมายความแบบนั้นจริงๆ
วันหลังก็ไม่ต้องสงสัยหรอก...เพราะจะพามาทานอีก ถ้าว่าง... เขาบอกช้าๆ เสก้มหน้าตักอาหารใส่ปากอย่างไม่รู้เรื่อง แต่หญิงสาวที่นั่งตรงข้ามกลับนั่งอมยิ้มเพราะถ้าเธอมองไม่ผิด แล้วต่อมความรู้สึกไม่ผิดพลาดแล้วล่ะก็...นายเบสปากมอมที่เธอคอยแอบว่าเขาบ่อยๆ คนนี้ กำลังเขิน...
หลังจากวันที่กรพงษ์พาปาลิตามาทานข้าว หลังจากนั้นก็ดูเหมือนกับว่า คำว่า ถ้าว่าง ของเขา มันกลับกลายเป็นทุกอาทิตย์ อาทิตย์ละสองครั้งเป็นอย่างต่ำ วันนี้ก็เช่นกัน...เขายังคงพาเธอมาหาร้านอร่อยๆ นั่งทานข้าว ตบท้ายด้วยการนั่งทานไอศกรีมร้านเล็กๆ ข้างโรงพยาบาลนี่อีกด้วย
ปาลิตามองกลุ่มหญิงสาวที่เธอคาดเดาเอาไว้ว่าน่าจะอายุราวๆ กับเธอที่นั่งอยู่บนโต๊ะถัดไปอย่างเคืองๆ เมื่อเธอสังเกตได้ว่า หญิงสองในสามคนนั้นกำลังมองมาทางไอ้คนตัวสูงที่นั่งตรงข้ามกับเธออย่างสนใจ แถมหล่อนคนนั้นยังขยันทำตาหวานเชื่อมส่งมาให้เขาอีก
มองอะไรกันนักหนายะ...หล่อนน่าจะคิดว่าเขาเป็นแฟนฉันนะ อ่อยอยู่ได้พวกนี้ ขวางหูขวางตาชะมัด...
เป็นอะไรไปปอปลา...? เขาเอ่ยถามเมื่อเห็นเธอใช้ช้อนคนไอศกรีมในถ้วยแก้วทรงสูงจนเกิดการกระทบเสียงดัง
เปล่า... เธอเงยหน้าขึ้นมองเขา พร้อมกับส่งรอยยิ้มไปให้ และเหมือนปาลิตาจะเกิดความคิดสนุกๆ เมื่อเห็นมุมปากของกรพงษ์มีคราบไอศกรีมรสช๊อคโกแลตอย่างที่เขาชอบติดอยู่
อยู่นิ่ง ๆ นะเบส เธอสั่งเขากลายๆ มือขาวเรียวสวยค้นหาผ้าเช็ดหน้าสีหวานในกระเป๋าสะพายก่อนจะเอื้อมมือไปเช็ดคราบไอศกรีมตรงมุมปากของเขา
ความจริงเธอจะบอกเขาก็ได้แหละ...ว่าเปื้อน แต่ทำอย่างไรได้ ในเมื่อยิ่งเห็นสายตาเชื้อเชิญจากหญิงสาวโต๊ะถัดไปแล้ว เธอก็เลยต้องตัดสินใจทำแบบนี้ แม้จะเขินอยู่บ้างกับสายตาวาววับของคนที่ถูกเธอกระทำ แต่ในเมื่อทำแบบนี้แล้วเธอมีความสุข ก็ขอทำหน่อยละกัน...
เรียบร้อย...โตแล้วนะนายน่ะ ยังกินเลอะเป็นเด็กๆ ไปได้ เธอบ่น
เดี๋ยวสิ... เขารั้งมือเธอเอาไว้ด้วยมือของเขา เธอก็กินเลอะเป็นเด็กๆ เหมือนกัน เขาใช้มือเขาที่กุมมือของเธอไว้เลื่อนผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดตรงมุมปากของเธอเช่นกัน
นายเบสบ้า...ทำแบบนี้ฉันเขินนะรู้ไหม!!!
กรพงษ์ยิ้มกว้างอย่างพึงพอใจ เมื่อเห็นหน้าหวานซับสีเลือดขึ้นมากับการกระทำของตัวเอง
ปอปลาตากลมของเขานี่เขินแล้วน่ารักชะมัด...เฮ้อ...อยากหอม อยากกอด แต่ก็ทำไม่ได้ โอ๊ยๆๆๆๆ อึดอัดๆๆๆ
นี่...เบสนายเอารถมาใช้แบบนี้ นายน้อยไม่ว่าเอาเหรอ? เธอเริ่มเปลี่ยนประเด็น
ไม่ว่าหรอก...ฉันขอพ่อแล้ว อากานต์ก็อนุญาตแล้วด้วย ปาลิตาพยักหน้ารับ
นี่ปอปลา...ฉันถามอะไรเธอหน่อยสิ กรพงษ์ยิ้มเล็กๆ หากแต่ดวงตาสีนิลแบบเดียวจากที่ถอดมาจากโกสินทร์ผู้เป็นพ่อนั้นกลับวาววับอย่างไม่น่าไว้ใจในสายตาของปาลิตา
ว่ามา...ถ้าตอบได้เราจะตอบ
ทำไมเธอถึงยังไม่มีแฟน? คำถามนั้นทำเอาปาลิตาตาโต หญิงสาวอึ้งไปชั่วขณะจนเขาต้องเรียกซ้ำ
ว่าไง...
โธ่เอ๊ย...ยัยบ้า บอกมาซะทีสิ คนมันอยากรู้...
ก็...ยังไม่มีใครมาจีบมั้ง...ที่มีก็ไม่ถูกใจ เธอนั่งคิดหาคำตอบจนตอบเขาได้
แล้วไอ้หมอหน้าตี๋นั่นล่ะ... คนถามหน้าขรึมขึ้นเมื่อนึกถึงใบหน้าของบุคคลที่ถาม ไอ้นี่แหละตัวดี...ขัดหูขัดตาที่สุด!!!
ถ้าหมายถึงชัยกรล่ะก็...เค้าเป็นเพื่อนเรามาตั้งแต่ปีหนึ่ง และก็คงไม่มีวันเป็นอย่างอื่นไปได้ เพราะนายนั่นเป็นเกย์ นายยังจะสงสัยอะไรอีกมะ? ปาลิตาถามย้อนๆ ตานี่จะถามไปทำไมกันนะ
เหมือนยกภูเขาออกจากอก เพราะไอ้คนที่กรพงษ์คิดว่าเป็นเสี้ยนหนามหัวใจมานานปี นั่นกลับกลาบเป็นเกย์ไปเสียได้ เอาวะ...งานนี้มีลุ้นว้อยไอ้เบส!
แล้วชอบผู้ชายแบบไหน? ปาลิตาชักจะเริ่มกลัวกับคำถามร้อยพันแปดคำถามของคนตรงหน้าขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งไอ้ถามว่าชอบผู้ชายแบบนี้นี่ยิ่งน่ากลัว ก็ถ้าเธอบอกเขาไป นายนี่ก็รู้หมดสิ ว่าเธอน่ะชอบผู้ชายแบบเดียวกับเขาเป๊ะๆ และไอ้คนที่เธอหมายถึงนั่นก็นั่งอยู่ตรงหน้าเธอแล้วนี่ไง...
จะถามไปทำไมเยอะแยะเนี่ย...นายจะเอาไปทำงานวิจัยหรือไง? หญิงสาวแก้ขัดด้วยคำถามกวนๆ
ก็ใช่... ก็งานวิจัยสำหรับเรื่องของหัวใจยังไงเล่ายัยปอปลาตากลม ถ้าเธอไม่ตอบ...ฉันจะถามเธอเป็นคำถามสุดท้ายแล้วนะ... คนพูดที่เก็กมาดไว้ว่าดูเป็นเรื่องสบายๆ อย่างกรพงษ์นั้นใครจะรู้ว่าตอนนี้หัวใจของเขากำลังเต้นรัวถี่ขึ้น
เราก็ขอข้ามคำถามเหมือนกัน...คำถามนั้นเราขอสงวนคำตอบ เหมือนปาลิตาจะโล่งอกเมื่อคนตรงหน้าไม่ถามแล้วว่าเธอชอบผู้ชายแบบไหน
จะถามแล้วนะ... เขาแกล้งลากเสียงยาว ใบหน้าหล่อเหล่านั้นดูทะเล้นไม่น้อย แต่ดวงตานี่สิเหนือสิ่งอื่นใด มันวาววับจนคนมองแทบละลายเลยทีเดียว
อืม...ถามมา เธอพยักหน้าเร็วๆ มองหน้าเขาอย่างรอคำพูด
เป็นแฟนกันเถอะ! ฉันชอบเธอ...
กรพงษ์เดินผิวปากอย่างอารมณ์ดีขึ้นมาตามขั้นบันไดดิน ทำเอาณัฐกานต์ผู้เป็นอาที่อยู่บริเวณล๊อบบี้รับแขกของรีสอร์ทภูฟ้านั้นถึงกับสงสัย
อารมณ์ดีมาจากไหนเนี่ยเบส...
อากานต์คร้าบ...วันนี้เบสอารมณ์ดีที่สุดวันนึงเลย หนุ่มหล่อตัวสูงเดินเข้ามากอดเอวอาสาวสุดที่รักไว้แน่น
เอ...อากานต์ว่าสงสัยไม่พ้นเรื่องของคุณหมอสาวตากลมคนเก่งแน่เลย ณัฐกานต์มองไปที่ตาของหลานชายยิ้มๆ
โห...อากานต์ รู้ทันเบสหมด ชายหนุ่มตีหน้างอเล็กๆ
ไม่งั้นจะเป็นอาหลานกันได้ยังไงล่ะ ไหนๆๆ เล่าให้ฟังหน่อยสิ... ณัฐกานต์ทำท่าอยากรู้
ก็ไม่ไงหรอกครับ...ถามไรไปเรื่อยเปื่อย ถามไปถามมาก็ขอเป็นแฟนเลย แถมยังเคลียร์ข้อข้องใจไปหมดแล้วด้วย... กรพงษ์เล่าไปยิ้มไป นึกถึงภาพของคุณหมอสาวตากลมอย่างที่ณัฐกานต์บอกยิ้มยิ้มพราว
หา...นายว่าอะไรนะเบส? หญิงสาวย้อนถามอย่างไม่เชื่อหู แก้มขาวเนียนแดงกล่ำด้วยความอาย
ก็บอกแล้วไงว่าฉันชอบเธอ ตั้งแต่เด็กๆ แล้วมั้ง เลยขอเป็นแฟน ไม่อยากให้ใครหน้าไหนมายุ่งวุ่นวายกับเธอทั้งนั้นแหละ นี่...จะถามอะไรให้มากมายเนี่ย เธอจะตกลงไหม ตอบมา? คำถามที่ออกมาจากปากเขาตอนท้ายนั้นฟังดูก็รู้ว่าเจ้าตัวพยายามตีให้ดูดุ แต่ความจริงเขาเองก็กำลังอายเหมือนกัน
นายกำลังขอเราเป็นแฟนอยู่นะ โรแมนติกหน่อยไม่ได้หรือไง? เสียงใสตวาดแว้ด กลมความดีใจกับคำสารภาพของชายหนุ่มตรงหน้า
ก็พ่อโกสอนไว้แบบนี้ ชอบไม่ชอบอะไรก็ให้บอก เป็นลูกผู้ชายต้องยอมรับความรู้สึกตัวเอง ฉันก็ทำแบบนี้แหละ หรือเธออยากให้ฉันหอบช่อดอกกุหลาบมาคุกเข่าตรงหน้าเธอเลยไหม? เขาประชด
ไม่ต้อง...
แล้วตกลงว่าไง... เขาย้อนถามอีกครั้ง คิ้วเข้มเริ่มขมวดเข้าหากันเล็กๆ เมื่อยังไม่ได้คำตอบจากคนตรงหน้าที่ถูกใจ
ก็จะว่าไงได้...ก็ต้องตกลงน่ะสิ เพราะเราก็ชอบนายเหมือนกัน
แหม...เจ๋งเป้งจริงๆ เลยหลานอากานต์ ให้มันได้อย่างนี้สิ อากานต์ของน้องเบสตบมือตัวเองดังฉาดอย่างถูกใจ ภาพนั้นทำเอากวินทร์ที่เดินมาต้องหัวเราะกับท่าทางเด็กๆ ของภรรยาและดูเหมือนว่าอาการของนายหญิงน้อยจะเรียกรอยยิ้มไปถึงพนักงานของรีสอร์ทด้วย
สงสัยรีสอร์ทเราจะมีหนุ่มๆ สาวๆ เยอะเกินไป หรือไม่ก็แม่ทูนหัวของเขายังสลัดคราบเดิมไม่หมดแน่ๆ ถึงมีท่าทางแปลกๆ แบบนี้ กวินทร์คิดอย่างขำๆ
เป็นอะไรไปน่ะกานต์...
อ้าว...คุณวิน ณัฐกานต์หันยิ้มให้สามี กานต์ไม่ได้เป็นอะไรไปหรอก แค่ดีใจกับตาเบสก็แค่นั้นเอง ว่าแล้วก็หันไปยักคิ้วให้หลานรักอีกสักรอบ
เรื่องอะไรครับเบส? อาวินของน้องเบสยังคงรักเด็กชายกรพงษ์ไม่เปลี่ยนเหมือนเดิม
เรื่องของหัวใจครับอาวิน... เพียงเท่านี้สองอากับหนึ่งหลานก็หัวเราะพร้อมกันด้วยความสุข
นี่คุณวิน...กานต์ว่าภูฟ้านี่ต้องมีชื่อต่อว่าภูรักแล้วล่ะ ดูสิ...ใครๆ ก็รักกันที่ภูฟ้าหมดเลย ทั้งกานต์กับคุณ พี่โกกับยัยฝ้าย แถมนี่ยังมีตาเบสกับหนูปลาอีก หุ๊ย...จะมีคู่ไหนอีกน๊า... ณัฐกานต์คิดต่ออย่างเพ้อฝันตามแบบฉบับ จริงด้วย...ยังเหลือตาหนึ่งของเรา กับตาบอมอีกคน หุหุ... หญิงสาวทำหน้าเจ้าเล่ห์
ตาหนึ่งกับหนูพิมก็ต้องรักกันที่ภูฟ้านี่แน่ๆ ยิ่งกว่าหมอกานต์ฟันธง ส่วนตาเบสนี่สิน่า...ไม่เห็นว่าจะมีวี่แววเลย เฮ้อ...
Create Date : 14 กันยายน 2551 |
|
0 comments |
Last Update : 26 กันยายน 2551 11:49:04 น. |
Counter : 457 Pageviews. |
|
|
|
| |
|
|
ตัวเล็ก-ตากลม |
|
|
|
Pic=new Array("http://i11.photobucket.com/albums/a171/merrymod/anibfly13.gif",
"http://i11.photobucket.com/albums/a171/merrymod/anibfly12.gif",
"http://i11.photobucket.com/albums/a171/merrymod/anibfly11.gif")
MaxSpeed=4;
MinSpeed=2;
/************************ Nothing needs altering below ************************/
load = new Array()
for(i=0; i < Pic.length; i++)
{
load[i] = new Image();
load[i].src = Pic[i];
}
n=Pic.length;
n6=(document.getElementById&&!document.all);
ns=(document.layers);
ie=(document.all);
d=(ns||ie)?'document.':'document.getElementById("';
a=(ns||n6)?'':'all.';
n6r=(n6)?'")':'';
s=(ns)?'':'.style';
if (ns){
for (i=0; i < n; i++)
document.write("");
}
if (ie||n6){
for (i=0; i < n; i++)
document.write("");
}
VB=0;
HB=0;
R=new Array();
PB=new Array();
RD=new Array();
Y=new Array();
X=new Array();
D=new Array();
SP=new Array();
BY=new Array();
BX=new Array();
for (i=0; i < n; i++){
Y[i]=10;
X[i]=10;
D[i]=Math.floor(Math.random()*70+10);
SP[i]=Math.floor(Math.random()*MaxSpeed+MinSpeed);
}
function Curve(){
plusMinus=new Array(1,-1,2,-2,3,-3,0,1,-1,0,5,-5)
for (i=0; i < n; i++){
R[i]=Math.floor(Math.random()*plusMinus.length);
RD[i]=plusMinus[R[i]];
}
setTimeout('Curve()',1500);
}
function MoveRandom(){
var H=(ns||n6)?window.innerHeight:document.body.clientHeight;
var W=(ns||n6)?window.innerWidth:document.body.clientWidth;
var YS=(ns||n6)?window.pageYOffset:document.body.scrollTop;
var XS=(ns||n6)?window.pageXOffset:document.body.scrollLeft;
for (i=0; i < n; i++){
BY[i]=-load[i].height;
BX[i]=-load[i].width;
PB[i]=D[i]+=RD[i];
y = SP[i]*Math.sin(PB[i]*Math.PI/180);
x = SP[i]*Math.cos(PB[i]*Math.PI/180);
if (D[i] < 0) D[i]+=360;
Y[i]+=y;
X[i]+=x;
VB=180-D[i];
HB=0-D[i];
//Corner rebounds! not necessary but looks nice.
if ((Y[i] < 1) && (X[i] < 1)) {Y[i]=1;X[i]=1;D[i]=45;}
if ((Y[i] < 1) && (X[i] > W+BX[i])) {Y[i]=1;X[i]=W+BX[i];D[i]=135;}
if ((Y[i] > H+BY[i]) && (X[i] < 1)) {Y[i]=H+BY[i];X[i]=1;D[i]=315;}
if ((Y[i] > H+BY[i]) && (X[i] > W+BX[i])) {Y[i]=H+BY[i];X[i]=W+BX[i];D[i]=225;}
//Edge rebounds!
if (Y[i] < 1) {Y[i]=1;D[i]=HB;}
if (Y[i] > H+BY[i]) {Y[i]=H+BY[i];D[i]=HB;}
if (X[i] < 1) {X[i]=1;D[i]=VB;}
if (X[i] > W+BX[i]) {X[i]=W+BX[i];D[i]=VB;}
var temp=eval(d+a+"pics"+i+n6r+s);
temp.top=Y[i]+YS;
temp.left=X[i]+XS;
}
setTimeout('MoveRandom()',70);
}
Curve();
MoveRandom();
//-->
|
|
|
|