|
|
 |
| | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
| 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
| 28 | 29 | 30 | |
|
|
 |
1 กันยายน 2551
|
|
|
|
|
ฝากหัวใจไว้ที่กลางภู ภาค2...บทที่7
7.....
กุณฑิราเดินลงบันไดตึกคณะอย่างใจลอย หัวสมองนึกไปถึงรุ่นพี่หนุ่มที่เธอแอบปลื้มมาตั้งแต่เข้ามหาวิทยาลัยปีที่หนึ่งจนถึงตอนนี้ที่เธอเรียนอยู่ชั้นปีที่สามแล้ว ตลอดสัปดาห์ที่ผ่านมาเธอตั้งใจจะเดินไปทักทายพี่เขาตามปกติที่เคยทำ แต่ดูเหมือนว่าชายหนุ่มสุดหล่อคนนั้นจะหลีกเลี่ยงการพบหน้าเธอตลอดเวลา แม้จะไม่ได้ยินจากปากว่าเขารำคาญ แต่ความรู้สึกข้างในลึกๆ มันบอกกับเธอเช่นนั้น
กุณฑิรามองตัวเองในกระจกห้องน้ำหญิงอย่างปลงๆ ผู้หญิงหน้าตาธรรมดาๆ ไม่มีอะไรโดดเด่นอย่างเธอ มันก็สมควรแล้วมิใช่หรือ ที่เขาจะไม่สนใจ นอกจากหน้าตาไม่ได้ ส่วนสูงไม่เอื้ออำนวย หุ่นไม่ได้เรื่องแล้ว เธอยังมีอะไรดีอีกล่ะกุณฑิรา...
คงต้องเปลี่ยนแปลงตัวเองแล้วกระมัง...ในเมื่อคนอย่างเธอไม่มีรูปลักษณ์ภายนอกที่น่าสนใจเลย ก็ต้องทำให้มันน่าสนใจขึ้นมาให้ได้สิน่า...
และแล้วปฏิบัติการทำสวยก็เกิดขึ้นหลังจากหาข้อสรุปให้ตัวเองเรียบร้อย กุณฑิราเลือกที่จะปรึกษาเพื่อนใกล้ๆ ตัวก่อนเป็นอันดับแรก แล้วก็เป็นอย่างที่คิด เมื่อเพื่อนแต่ละคนต่างพูดในทำนองที่ว่า...ไม่อยากจะเชื่อ
เฮ๊ย...เอาจริงเหรอแก นึกไรขึ้นมาเนี่ย? ออยถามขึ้นอย่างตกใจ
ก็ไม่นึกไง แค่มองตัวเองในกระจกแล้วรู้สึกว่า อยากจะเปลี่ยนแปลงตัวเอง เผื่อพี่บอมเค้าจะสนใจฉันขึ้นมาบ้างก็เท่านั้นเอง กุณฑิราพูดเหมือนเป็นเรื่องธรรมดา ทั้งที่การเปลี่ยนแปลงในครั้งยิ่งใหญ่นี้ มันไม่ใช่เรื่องธรรมดา
จะต้องลงทุนขนาดนั้นเลยเหรอตุ่มน้อย? จ๊อบปากมอมยังถามแบบตกใจ
ไม่รู้สิ...ก็ตลอดอาทิตย์ที่ผ่านมาเนี่ย ฉันจะเข้าไปทักทายพี่บอมปกติ ก็ดูเหมือนว่าพี่เค้าจะหนีฉันตลอดเวลา ยิ่งเห็นยัยหน้าหมวยที่เดินควงกับพี่เค้านี่ยิ่งหงุดหงิด ยิ่งรู้สึกว่าตัวฉันเนี่ย มันหาอะไรดีไม่ได้เลยอ่ะ ใครๆ ก็ไม่สนใจ ชีวิตนี้ก็ไม่เคยมีใครคิดจะเข้ามาจีบ ฉันเป็นผู้หญิงนะว้อย เสียเซลฟ์หมด หญิงสาวพูดพลางปัดผมที่ตกลงมาระใบหน้าออก
นี่กุณ...ปอจะบอกอะไรให้นะ กุณน่ะน่ารักออกนะ อีกอย่างกุณก็ไม่ได้อ้วนอย่างที่จ๊อบกับเพื่อนๆ คนอื่นแซวด้วย จริงอยู่ที่อาจจะไม่ได้สวยหุ่นนางแบบ แต่ปอว่ากุณน่ะตัวเล็กๆ หุ่นก็พอดีหน้าตาก็น่ารักนะ ถ้ากุณอยากจะเปลี่ยนแปลงตัวเองจริงๆ ปอว่าแต่งนิดแต่งหน่อยก็สวยแล้วคราวนี้หนุ่มๆ จะเข้ามารุมกันจีบล่ะไม่ว่า... ปอพูดอยากจริงใจ เพราะเธอก็ไม่เห็นว่าเพื่อนของตัวเองจะเป็นตุ่มตรงไหน มองยังไงๆ ก็ไม่ตุ่ม
เราเห็นด้วย...ไอ้จ๊อบแกก็เลิกซ้ำเติมมันได้แล้วว่ามันเป็นตุ่ม เห็นไหมว่าเพื่อนฝังใจว่ามันอ้วนๆ ทั้งๆ ที่จริงแล้วก็ไม่ได้อ้วนสักหน่อย ว่าแล้วสาวสวยประจำกลุ่มก็ยกมือขึ้นตบหัวเพื่อนชายปากมอมเสียหนึ่งทีก่อนจะพูดต่อ
เอางี้นะ...ไอ้ปฏิบัติการแปลงสวยของแกอ่ะ เดี๋ยวพวกเราช่วยเอง แอ๊ปยักคิ้วให้อย่างมาดหมาย
และแล้วปฏิบัติการทำสวยของกุณฑิราก็เริ่มขึ้นในเย็นวันนั้นเอง เพื่อนสาวสามคนในกลุ่มพากุณฑิราเดินเข้าร้านเสริมสวยก่อนเป็นอันดับแรก บอกกับช่างเสริมสวยตุ้งติ้งที่สนิทสนมกันเป็นอย่างดีนั้นให้จัดการแปลงโฉมเพื่อนสาวได้ตามใจชอบ
เจ๊จ๋า...ช่วยแปลงโฉมให้เพื่อนแอ๊ปหน่อยนะ เอาเริ่ดๆ น่ารักๆ นะ เธอสั่งเจ้าของร้านเสริมสวย
มาค่ะๆ น้องกุณเดี๋ยวเจ๊จะจัดการแปลงโฉมให้หนูเอง เจ๊ลินดี้ดึงร่างของกุณฑิราให้นั่งลงบนเก้าอี้ ไม่หวั่นใจเลยแม้แต่น้อยกับการแปลงโฉมให้สาวหน้าตาจิ้มลิ้มตรงหน้า
ใคร้...ใครที่มาว่าหนู เชื่อมือเจ๊ได้เลย พรุ่งนี้รับรองมีหนุ่มๆ ตามจีบหนูชัวร์ๆ เจ๊คอนเฟิร์ม คนเป็นช่างยักคิ้วหลิ่วตาให้กับกุณฑิราที่นั่งยิ้มแหยๆ อยู่ผ่านกระจกใบใหญ่ของร้าน
ระยะเวลาเพียงไม่กี่ชั่วโมงที่สามสาวนั่งรอชื่นชมการแปลงโฉมของฝีมือเจ๊ลินดี้นั้นไม่ผิดหวังเลยสักนิด จากผมที่ยาวตรงถึงกลางหลังที่เจ้าตัวคอยจะเข้าร้านให้เล็มๆ ตรงกันตลอดเวลานั้นถูกซอยไล่ระดับตั้งแต่ท้ายทอยลงมา ผมหน้าที่เจ้าตัวตัดสั้นที่ดูทีไรก็ไม่ได้ห่างไกลจากคำว่า ม้าเต่อ เท่าไหร่นั้นก็กลายเป็นถูกสไลท์ออกแล้วปัดเฉียงไปทางด้านขวารับกับใบหน้าอย่างดี ส่วนเรื่องสีผมเจ๊ลินดี้บอกว่าสีผมน้ำตาลดำของเจ้าตัวนี่สวยเป็นธรรมชาติดีอยู่แล้ว ไม่ต้องถึงกับเปลี่ยนสีผมให้มากเรื่อง แถมเจ๊ลินดี้สุดสวยยังทำเก๋ด้วยการใช้ที่คาดผมที่ติดรูปแตงโมผ่าซีกน่ารักคาดทับอีกรอบ
ไงจ้ะหนูแอ๊ป เริ่ดอย่างที่กำชับไว้หรือเปล่า?
ถูกใจมากๆ ค่ะ แอ๊ปรับคำ ส่งยิ้มให้อย่างไม่ผิดหวังกับผลงานที่ออกมา
ไงแก...ชอบปะ? เธอหันมาถามเจ้าตัวบ้าง
ชอบสิ...ขอบคุณมากๆ เลยนะคะเจ๊ ทีนี้กุณจะได้สวยกับเขาบ้างซะที กุณฑิราไม่ลืมที่จะหันไปยกมือไหว้ขอบคุณเจ๊ลินดี้
หู๊ย...ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ เจ๊ได้เงิน หนูก็ได้สวย แฟร์ๆ กันอยู่แล้ว ช่างประจำร้านพูดอย่างอารมณ์ดี อีกอย่าง...หนูกุณมั่นใจได้เลย ถ้าเดินๆ อยู่แล้วมีหนุ่มๆ มาขอเบอร์ก็อย่าตกใจ เจ๊เอาหัวเป็นประกัน ว่ายังไง๊...ยังไง ก็ต้องมีแน่ๆ พวกหนูก็คอยดูเพื่อนด้วยล่ะ ประโยคหลังเจ๊ลินดี้หันไปพูดกับเพื่อนสาวสามคนที่เหลือ
และดูเหมือนว่าการแปลงโฉมครั้งนี้ของกุณฑิราจะได้ผล เพราะเพียงแค่ครั้งแรกของวันใหม่ที่เธอเดินเข้าไปที่ตึกคณะ สัณชาตญานของเธอมันบอกว่ามีคนหลายคนส่งสายตามาให้เธอบ่อยๆ แต่ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ได้หลงใหลได้ปลื้มกับสายตาของคนเหล่านั้นเลยแม้แต่น้อย ดวงตาคู่สวยของเธอก็ยังคงทำหน้าที่ตามปกติในการสอดส่ายสายตาหาร่างของกรพัฒน์อย่างเคย
แม้จะไม่ได้คุยกัน ไม่ได้รับรอยยื้มสวยๆ จากเขา แต่เพียงแค่ได้เห็นหน้า วันนี้เธอก็มีความสุขได้ทั้งวันแล้ว...
น้องกุณ เสียงเรียกหวานๆ ดังขึ้นทางด้านหลังกุณฑิราหลังจากที่เธอกับเพื่อนๆ เดินลงจากบันไดคณะเป็นที่เรียบร้อยพร้อมจะมุ่งตรงไปยังโรงอาหารที่อยู่ใกล้ๆ
พี่พิม... รอยยิ้มหวานถูกส่งกลับไปยังพริมรตาทันที แต่ดูเหมือนว่ารอยยิ้มนั้นจะเลยไปด้ถึงคนบางคนที่เธอมองหามาตลอดภาคเช้านี้ด้วย ที่แท้ก็อยู่นี่เอง...
รุ่นน้องยกมือไหว้รุ่นพี่เป็นที่เรียบร้อย แต่กุณฑิราคงยิ้มหวานเป็นพิเศษ
ไปทำอะไรมาคะเนี่ย น่ารักขึ้นเยอะเลย เอ...เมื่อวานพี่พิมยังเห็นผ่านๆ ว่ายังมัดผมหางม้าอยู่เลยนี่หน่า... พริมรตาแกล้งแซว รู้ดีว่ารุ่นน้องตรงหน้านี่คิดอย่างไรกับเพื่อนตนเอง
ทรงผมใหม่ค่ะ เบื่อๆ เลยให้แอ๊ป ออย แล้วก็ปอพาไปแปลงโฉมมา สวยไหมคะ? เจ้าตัวไม่เคยลืมถามตามนิสัย
ไม่สวยค่ะ พริมรตาแกล้งตีหน้าขึงขังก่อนจะเปลี่ยนเป็นยิ้มหวานพร้อมคำเฉลย
แต่...น่ารักมากๆ ต่างหาก พี่ว่า...จ๊อบคงต้องรับงานหนักเป็นองครักษ์พิทักษ์เพื่อนซะแล้วล่ะ หญิงสาวบอกเลยไปยังชายหนุ่มรุ่นน้องตรงหน้า
จ๊อบว่าไม่ต้องพิทักษ์หรอกฮะ...ปล่อยๆ บ้างก็ดี เผื่อจะได้มีฟงมีแฟนกับเค้าบ้าง พูดจบไม่ทันไร จ๊อบก็ต้องสูดปากด้วยความเจ็บเมื่อถูกมือของกุณฑิราหยิกเข้าตรงต้นแขนพอดี
กุณฑิราเคืองเพื่อนเล็กน้อย ก่อนจะมองไปยังกรพัฒน์ที่มองไปยังนอกตึกอื่นๆ เหมือนกับว่าสิ่งที่สนทนากันอยู่นั้นมันไม่น่าสนใจเท่ากับบรรยากาศร้อนๆ แดดเปรี้ยงๆ ภายนอกตึกเลยสักนิด
พี่บอมสบายดีไหมคะ? เธอเลือกจะถาม ทำไงได้ ไม่ได้คุยกันหลายวัน คิดถึงนี่หน่า...
ภวินทร์ต้องใช้ศอกกระทุ้งเพื่อนที่ทำท่าเฉยเมยทำเหมือนกับว่าไม่ได้ยินที่รุ่นน้องตรงหน้าถามเลยสักนิด
หะ...อะไรนะ? เขาย้อนถาม พลางส่งสายตาขุ่นไปให้เพื่อน
กุณถามว่า...พี่บอมสบายดีไหมคะ? กุณฑิราพูดช้าๆ ชัดๆ ให้เขาได้ยิน
กรพัฒน์พยักหน้าเล็กน้อย อือ...ก็สบายดี เขาเลือกจะตอบสั้นๆ ก่อนจะบอกกับเพื่อนๆ ว่าขอตัวไปรอที่โรงอาหาร
พริมรตา ภวินทร์ มองตามสายตาของหญิงสาวรุ่นน้องอย่างสงสาร
พี่ขอโทษแทนบอมมันด้วยนะ มันก็แบบนี้ เฉยชาพอๆ กับเฉยเมย น้องกุณอย่าไปสนใจเลยนะ มันก็งี้แหละ ภวินทร์บอก พริมรตาพยักหน้าอย่างเห็นด้วย
ไม่เป็นไรหรอกค่ะ กุณรู้ว่าพี่บอมเค้าไม่ได้สนใจกุณเลยสักนิด เป็นแบบนี้มาตั้งนานแล้วนี่คะ กุณต้องเจอแบบนี้อีกสักปีหรือมากกว่านั้นก็ไม่เป็นไรหรอกค่ะพี่พิมพี่หนึ่ง กุณชินซะแล้ว... กุณฑิรายักไหล่เหมือนไม่มีอะไร ทั้งๆ ที่ในใจรู้สึกถึงความห่างเหินจากเขาที่เริ่มมีมากขึ้นทุกวันๆ
ไป...ตุ่มน้อย หาไรกินกันดีกว่า เดี๋ยวฉันเลี้ยงข้าวแกเอง... จ๊อบเอ่ยขอตัวกับรุ่นพี่ พลางดึงมือเพื่อนรักมุ่งไปโรงอาหารทันที
กุณฑิรานั่งเงียบๆ อยู่ที่โต๊ะอาหาร ปล่อยให้เพื่อนที่เหลือเดินไปซื้อข้าวกันก่อน ใจนึกถึงความเฉยชาที่ได้รับจู่ๆ น้ำตาก็เอ่อคลอขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ น้อยใจหรือ...อาจจะใช่ ขนาดเธอลงทุนทำสวยขนาดนี้แล้ว เขาก็ยังเฉยชาเหมือนเดิม และดูเหมือนจะมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ
ทำไมพี่บอมใจร้ายแบบนี้...หญิงสาวยกมือปาดน้ำตาออกจากแก้มแต่ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น
พี่นั่งด้วยคนได้ไหมครับ... ชายหนุ่มในเสื้อชอปของคณะวิศวะกำลังส่งยิ้มให้เธออย่างเป็นมิตร
ค่ะ...เดี๋ยวเพื่อนกุณจะมานั่งอีกสามสี่คนนะคะ ถ้าพี่ไม่มีเพื่อนมานั่งอีก โต๊ะตัวนี้พี่ก็คงนั่งได้สบายๆ เลย กุณฑิราตอบตามประสาคนอัธยาสัยดี ก่อนจะส่งยิ้มไปให้เขาเล็กน้อย
กรพัฒน์มองผ่านกระจกร้านสะดวกซื้อตรงเคาท์เตอร์ชำระเงินไปยังร่างของหนุ่มสาวที่นั่งส่งยิ้มให้กันตรงโต๊ะอาหาร ค่อนข้างมั่นใจว่าชายหนุ่มที่มาใหม่นั้น ยังไงก็ไม่ใช่เพื่อนของหญิงสาวที่คอยตามเขาอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันแน่ๆ
ก็ดี...มีเป้าหมายใหม่เป็นหนุ่มวิศวะหน้าตาดีคนนั้น เขาก็คงจะรอดตัว...
แต่จะจริงหรือ? แล้วถ้าเธอคนนั้นไม่คอยถามพี่บอมคะ พี่บอมขา เขาจะขาดอะไรไปหรือเปล่านะ...
แอ๊ปสะกิดจ๊อบให้มองรุ่นพี่วินัยใจน้ำแข็งที่ปล่อยให้พนักงานเรียกชำระเงินจนซ้ำแล้วซ้ำอีกนั่นอย่างงงๆ พอมองตามสายตาคู่นั้นไป ก็พบว่าเขามองอยู่ที่ตุ่มน้อยแปลงโฉมของพวกเธออยู่
เอาวะ...ตุ่มน้อยแปลงโฉมคงไม่เสียตังค์ในการเปลี่ยนแปลงตัวเองฟรีๆ หรอกน่า งานนี้มีลุ้น!!!
| Create Date : 01 กันยายน 2551 |
| Last Update : 1 กันยายน 2551 0:46:07 น. |
|
4 comments
|
| Counter : 360 Pageviews. |
|
 |
|
|
โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า   ) วันที่: 1 กันยายน 2551 เวลา:8:11:35 น. |
|
|
|
| โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 1 กันยายน 2551 เวลา:13:39:10 น. |
|
|
|
| โดย: phaclam (phaclam ) วันที่: 1 กันยายน 2551 เวลา:14:47:04 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ตัวเล็ก-ตากลม |
|
|
|
|
Pic=new Array("http://i11.photobucket.com/albums/a171/merrymod/anibfly13.gif",
"http://i11.photobucket.com/albums/a171/merrymod/anibfly12.gif",
"http://i11.photobucket.com/albums/a171/merrymod/anibfly11.gif")
MaxSpeed=4;
MinSpeed=2;
/************************ Nothing needs altering below ************************/
load = new Array()
for(i=0; i < Pic.length; i++)
{
load[i] = new Image();
load[i].src = Pic[i];
}
n=Pic.length;
n6=(document.getElementById&&!document.all);
ns=(document.layers);
ie=(document.all);
d=(ns||ie)?'document.':'document.getElementById("';
a=(ns||n6)?'':'all.';
n6r=(n6)?'")':'';
s=(ns)?'':'.style';
if (ns){
for (i=0; i < n; i++)
document.write(" ");
}
if (ie||n6){
for (i=0; i < n; i++)
document.write("");
}
VB=0;
HB=0;
R=new Array();
PB=new Array();
RD=new Array();
Y=new Array();
X=new Array();
D=new Array();
SP=new Array();
BY=new Array();
BX=new Array();
for (i=0; i < n; i++){
Y[i]=10;
X[i]=10;
D[i]=Math.floor(Math.random()*70+10);
SP[i]=Math.floor(Math.random()*MaxSpeed+MinSpeed);
}
function Curve(){
plusMinus=new Array(1,-1,2,-2,3,-3,0,1,-1,0,5,-5)
for (i=0; i < n; i++){
R[i]=Math.floor(Math.random()*plusMinus.length);
RD[i]=plusMinus[R[i]];
}
setTimeout('Curve()',1500);
}
function MoveRandom(){
var H=(ns||n6)?window.innerHeight:document.body.clientHeight;
var W=(ns||n6)?window.innerWidth:document.body.clientWidth;
var YS=(ns||n6)?window.pageYOffset:document.body.scrollTop;
var XS=(ns||n6)?window.pageXOffset:document.body.scrollLeft;
for (i=0; i < n; i++){
BY[i]=-load[i].height;
BX[i]=-load[i].width;
PB[i]=D[i]+=RD[i];
y = SP[i]*Math.sin(PB[i]*Math.PI/180);
x = SP[i]*Math.cos(PB[i]*Math.PI/180);
if (D[i] < 0) D[i]+=360;
Y[i]+=y;
X[i]+=x;
VB=180-D[i];
HB=0-D[i];
//Corner rebounds! not necessary but looks nice.
if ((Y[i] < 1) && (X[i] < 1)) {Y[i]=1;X[i]=1;D[i]=45;}
if ((Y[i] < 1) && (X[i] > W+BX[i])) {Y[i]=1;X[i]=W+BX[i];D[i]=135;}
if ((Y[i] > H+BY[i]) && (X[i] < 1)) {Y[i]=H+BY[i];X[i]=1;D[i]=315;}
if ((Y[i] > H+BY[i]) && (X[i] > W+BX[i])) {Y[i]=H+BY[i];X[i]=W+BX[i];D[i]=225;}
//Edge rebounds!
if (Y[i] < 1) {Y[i]=1;D[i]=HB;}
if (Y[i] > H+BY[i]) {Y[i]=H+BY[i];D[i]=HB;}
if (X[i] < 1) {X[i]=1;D[i]=VB;}
if (X[i] > W+BX[i]) {X[i]=W+BX[i];D[i]=VB;}
var temp=eval(d+a+"pics"+i+n6r+s);
temp.top=Y[i]+YS;
temp.left=X[i]+XS;
}
setTimeout('MoveRandom()',70);
}
Curve();
MoveRandom();
//-->
|
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ยินดีต้อนรับกลับสู่บ้านบล็อกแก๊งค์เน้อครับ
หายไปนานเลยนิ หุหุหุ
มาแล้วก็รับขวัญด้วยฮูปหนุ่มหล่อเลยเน้อครับ
แบบว่าอ้ายกำลังเห่อลูกครับ 5555