~...คอยถักทอความฝัน...และรอจนกว่าวันที่ฝันก้าวออกมาเป็นความจริง...~
 
ธันวาคม 2550
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
3031 
27 ธันวาคม 2550

ฝากหัวใจไว้ที่กลางภู ภาค2...บทที่1



เรื่องราววุ่นๆ สดใสๆ คงต้องเกิดขึ้นอีกครั้งที่ภูฟ้าแห่งนี้อีกเป็นครั้งที่สอง เพราะหัวใจสี่ในหกดวงนั้นไม่ยอมรับกับตัวเองเสียทีว่าหลงรักคนใกล้ๆกายไปเสียแล้ว ส่วนที่เหลืออีกสองดวงกลับอยู่ใกล้กันยิ่งกว่าใกล้แต่ไหงถึงได้ปะทะอารมณ์กันไม่หยุดสิ้นทั้งๆที่ยอมรับกับตัวเองมาตั้งแต่เด็กแล้วว่า เขา และเธอ มีความสำคัญแค่ไหน มาช่วยลุ้นกับความรักวุ่นๆ ครั้งนี้กับพวกเขาและเธอกันอีกครั้งที่ “กลางภู” กันเถอะค่ะ

กรพงษ์ - เด็กชายตัวน้อยๆที่เคยเป็นกามเทพยิงศรรักปักอกคนเป็นพ่อตัวเองกับแม่ฝ้ายของตัวเองมาแล้ว แค่คราวนี้เขาจะหากามเทพตัวไหนมาช่วยยิงศรรักปักอก “ยัยปลา” ตัวแสบของเขาดีน๊า...

ปาลิตา – เธอเติบโตมาพร้อมกับเขา แต่ไหง...โตขึ้นมาเขากลับเป็นคนปากเสีย แถมยังนิสัยเสียแบบนี้ไปเสียได้ ความรู้สึกดีๆ ตอนเด็กๆ เธอต้องเก็บมันไว้แล้วหันมาปะทะคารมณ์กับเขาแทนหรือนี่...

ภวินทร์ – เขาไม่เคยคิดเลยว่ายัยตากลมเพื่อนรักจะมีอิทธิพลกับหัวใจเขามากขนาดนี้ แถมเธอยังช่างจะหาเรื่องมาให้เขาไม่หยุดหย่อน แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ...เขาจะคอยเป็นเพื่อนกายและเพื่อนใจของเธอไปตลอดชีวิตนั่นแหละ

พริมรตา – เธอไม่คิดเหมือนกันมาก่อนอีกนั่นแหละ ว่าตายตาคมนั่นจะมายุ่งกวนใจเธอแบบนี้ แถมยังปากแข็งอย่าบอกใครเชียว จนเธอเกือบจะหนีเขาไปให้รู้แล้วรู้รอด เฮ้อ...แต่เธอจะไปไหนได้เล่า...ก็นายนั่นแอบมัดหัวใจเธอติดกับเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้

กรพัฒน์ – เขาดูมาดขรึมอย่างที่สมกับคำว่า “พี่วินัย” แถมยังใจแข็งหยิ่งกว่าคอนกรีตเสริมเหล็ก ทั้งๆที่เขาป๊อบปูล่าในหมู่ดาวคณะและสะเก็ดดาวมากมาย แต่สาวๆพวกนั้นก็ไม่ผิดปกติเท่ากับ ยัยตัวท้วมๆ ที่คอย “พี่บอมคะ พี่บอมขา” นั่น

กุณฑิรา – ใครๆ ก็ว่าเธอน่ะมัน กุณ สมชื่อจริงๆ แต่ก็ดี...จะได้ไม่มีใครมาสนใจลูกหมูน้อยๆ อย่างเธอ เธอจะได้เก็บไว้ให้กับพี่วินัยสุดหล่อคนนั้นคนเดียว แต่เอ....เขาจะรำคาญเธอหรือเปล่าน้า...แหม...เธอไม่ได้สวยเริ่ดเพริดพริ้งเหมือนพวกดาวคณะที่ตอมพี่เขานี่หน่า....










1....

“นี่! หุบปากเดี๋ยวนี้เลยนะเบส นายไม่มีสิทธิ์มาว่าเรากับกรแบบนี้” เสียงของปาลิตาสาวหน้าหวานผมเปียดังขึ้นอย่างเหลืออด หลังจากที่อุตส่าห์อดทนอดกลั้นทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้กับเสียงของอีกคนที่คอยแอบว่ากระแนะกระแหนเธอไม่หยุด เมื่อเขาเห็น ‘ชัยกร’ เพื่อนสนิทของเธอกลับลงไปจากรีสอร์ทภูฟ้าแห่งนี้เป็นที่เรียบร้อยแล้ว

“ทำไม? เอ่ยชื่อนายนั่นนิดๆหน่อยๆ ก็เดือดร้อนแทนกันไปได้” เสียงของเด็กชายกรพงษ์ที่เคยดังเจื้อยแจ้วเมื่อสิบแปดปีก่อนกลับกลายเป็นไม่น่าฟังไปเสียได้เมื่อพูดกระทบกระทั่งสาวน้อยตรงหน้าแบบนี้

“ก็กรเป็นเพื่อนเรา เราทนไม่ได้หรอกที่ให้นายมาว่าเพื่อนเราปาวๆ อยู่แบบนี้ ถ้าเรายืนด่าคุณเกวลินของนายบ้าง นายก็คงทำแบบเรานี่ล่ะ หรือนายจะเถียง...” ปาลิตาสวนเอาเข้าบ้าง เธอสุดจะทนแล้วกับนายคนนี้ ภาพในตอนเด็กๆ ที่เคยวิ่งไล่กันสนุกสนานนั้นไม่ได้ช่วยอะไรเธอเลยสักนิด เพราะหลังจากที่พ้นรั้วมหาวิทยาลัยมาทำงานที่ภูฟ้าแห่งนี้ นายนี่กลับกลายเป็นคนปากร้ายกับเธอไปเสียได้ ยิ่งชัยกรเพื่อนสนิทเธอที่คณะมาหาเธอ นายนี่ก็มักจะมาป้วนเปี้ยนก่อกวนไม่หยุด แถมยังชอบกล่าวว่าเรื่องของเธอกับชัยกรเสียๆ หายๆ อีกด้วย เห็นแบบนี้แล้ว ใครมันจะทนได้!!

“ใช่...ฉันก็คงทนไม่ได้แหละ” พอเจอเธอว่ากลับมาแบบนี้เขาก็เริ่มคิดได้หลังจากที่อารมณ์โกรธครอบงำอยู่นาน แต่ภาพของเธอที่ยืนคุยกระหนุงกระหนิงกับไอ้หน้าตี๋นั่นกวนใจเขาชะมัด คำพูดที่ต่อจากนั้น เลยไม่น่าฟังขึ้นอีกนับทวีคูณ “แล้วทำไมล่ะ ฉันพอใจฉันก็จะพูด ไม่เกี่ยวกับเธอ”

“ทุเรศ!!!!” ไม่พูดแค่นั้นสาวผมเปียกลับก้มลงไปหยิบก้อนหินขนาดพอเหมาะมือปาไปที่คนตรงหน้าอย่างแรง ก่อนจะชะงักไปเมื่อเจ้าก้อนหินที่กลายเป็นอาวุธขนาดย่อมๆ ของเธอนั้นโดนเข้าตรงเหนือคิ้วเขาพอดี๊...พอดี แถมเธอยังเห็นเลือดจากบาดแผลที่เธอเป็นผู้กระทำอีกด้วย! ปาลิตาเห็นแล้วก็รู้สึกผิด แต่คำพูดต่างๆที่เขาใช้กับเธอนั้น เธอทนไม่ไหวเสียจริงๆ เจอแบบนี้ซะบ้างคงได้สำนึกบ้างล่ะมั้ง...เธอคิดง่ายๆ แบบนั้น

“หึ...สมน้ำหน้า เจ็บซะบ้างเผื่อนายจะรู้สำนึกนะเบส ว่าสิ่งที่นายพูดออกมา มันไม่น่าใช้กับผู้หญิงอย่างเรา” พูดจบร่างเล็กๆที่สูงแค่หนึ่งร้อยหกสิบของปาลิตาก็รีบวิ่งกลับไปยังบ้านของเธอที่อยู่หลังสวนดอกไม้ทันที โดยไม่หันมามองคนทียืนกุมบาดแผลนั้นเลยสักนิด


กิตติยามองลูกชายคนโตที่เดินขึ้นบ้านมาอย่างตกใจ

“ตายแล้วเบส ไปทำอะไรมาครับ?” เสียงถามอย่างห่วงใยของคนเป็นแม่ทำให้กรพงษ์ยิ้มให้น้อยๆ ก่อนจะตอบไปแบบง่ายๆ

“เบสเดินชนเสาน่ะฮะแม่ ไม่มีอะไรหรอก แผลแค่นี้เอง ว่าแต่พ่อไปไหนฮะ?” เขาถามเมื่อมองไปรอบๆ บ้านแล้วไม่เห็นคนเป็นพ่อเลยสักนิด

“อ้าว...วันนี้พ่อต้องไปรับน้องที่ขนส่งไง เบสลืมไปแล้วเหรอลูก...” กิตติยาถามอย่างสงสัย ทั้งๆ ที่เช้านี้ลูกชายคนนี้อาสาเป็นคนไปรับน้องชายตัวเองแท้ๆ ไหงตกเย็นกลับลืมซะได้

“นั่นสิ...เบสลืมไปเลยแม่ งั้นเบสไปอาบน้ำก่อนนะครับ เดี๋ยวจะลงมาให้แม่ฝ้ายทำแผลให้นะครับ” กรพงษ์พูดอย่างเอาใจก่อนจะโอบแม่ฝ้ายของตัวเองไว้หลวมๆ

“จ้า...เดี๋ยวแม่จะทำให้แผลใหญ่กว่านี้อีกคอยดู” กิตติยายิ้มหวาน ก่อนจะออกมือดันลูกชายให้ขึ้นไปอาบน้ำ “รีบไปอาบน้ำไปเบส เดี๋ยวแม่เตรียมกับข้าวรอนะครับ”

“คร้าบแม่....”



ปาลิตายืนเก้ๆ กังๆ อยู่ตรงบันไดบ้านของคนปากเสีย ลังเลอยู่ว่าจะขึ้นไปดีหรือไม่ ถ้าขึ้นไปแล้วโดนนายนั่นด่าเธอกลับมาอีกเล่า...เธอจะทนได้อีกหรือเปล่าก็ไม่รู้ แต่ถ้าเขาเจ็บมากล่ะ เธอจะทำอย่างไรดี?

คิดยังไม่ทันหาข้อสรุปให้ตัวเองได้ดี เท้ามันก็พาเธอเดินขึ้นไปบนบ้านของคนปากเสียคนนั้นเป็นที่เรียบร้อยแล้ว...

อ้าวเฮ๊ย...ขึ้นมาได้ไงล่ะนี่ยัยปลา ลงไปซี่ๆ เดี๋ยวก็โดนตานั่นดุอีกหรอก...รีบลงๆๆๆๆๆ สั่งตัวเองแบบนั้นเท้าที่กำลังจะพาตัวเองกลับลงทางเดิมก็ต้องชะงักเพราะ...

“อ้าว...หนูปลา”

ปาลิตาปรับสีหน้าก่อนจะหันมายิ้มแหยๆ ส่งให้กับ ‘แม่ฝ้าย’ แทน

“ว่าไงคะ มาทำอะไรลูก?” กิตติยาถามสาวน้อยตรงหน้ายิ้มๆ

“เอ่อ...คือ...ปลามาหาเบสน่ะค่ะ” ปาลิตาอ้อมแอ้มตอบหญิงตรงหน้าก่อนจะหลบสายตาล้อเลียนจากแม่ฝ้ายพัลวัน

“หนูปลานั่งรอก่อนดีกว่า เดี๋ยวตาเบสคงลงมา ไม่รู้ไปทำอีท่าไหนถึงเดินชนเสาได้ แม่เห็นแผลแล้วคิดว่าเบสคงเจ็บน่าดู แต่ไม่ยักกะบ่นให้แม่ฟังสักคำ” กิตติยาหัวเราะน้อยๆ เมื่อนึกถึงท่าทางของลูกชายแต่นั่นกลับทำให้หญิงสาวรุ่นลูกที่นั่งอยู่ถึงกับสะอึก!

ตายแล้วยัยปลาน้อย...จะโดนขีปนาวุธจากเขาอีกเท่าไหร่หนอเนี่ย? ไม่น่าโมโหเลยเรา โมโหทีไรนายนั่นไม่โดนพายุทอร์นาโดก็ต้องเจ็บตัวทุกทีสิน่า...

“อ้าว...เบส หนูปลามาหาลูก” ประโยคสั้นๆ ทำให้คนที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จและคนที่มาหาถึงกับสะดุ้ง คนหนึ่งสะดุ้งเพราะกลัวอีกฝ่ายแทบขาดใจ ส่วนอีกคนสะดุ้งเพราะแปลกใจ นึกไม่ถึงว่าเธอจะมาหาเขาถึงที่นี่ รอยยิ้มน้อยๆ จึงเกิดขึ้นตรงมุมปาก แต่นั่นกลับทำให้หญิงสาวรุ่นเดียวกันต้องใจเสียแล้วเสียเล่า ก็ไอ้รอยยิ้มแบบนี้นี่แหละ เห็นทีไรขัดตาทุ้ก...ที

“มีอะไร?” เสียงถามห้วนๆ ดังขึ้นตรงหน้า ทำให้ปาลิตาต้องก้มหน้าหลบสายตาคมๆ สีนิลที่ถอดแบบจากพ่อโกแบบเด๊ะๆ นั่นอย่างรวดเร็ว

“เบส...ดุหนูปลาทำไมล่ะ ไม่น่ารักเลยนะครับแบบนี้” คนเป็นแม่เตือนลูกชายตัวเองเบาๆ ก่อนจะนึกขึ้นได้ “จริงสิ...หนูปลามาพอดี เดี๋ยวทำแผลให้เบสหน่อยแล้วกัน เพราะแม่ยังเตรียมอาหารไม่เสร็จเลย ดูสิจะออกมาเก็บใบโหระพาข้างล่างแท้ๆ กลับมัวนั่งคุยกับหนูเสียนานเลย เดี๋ยวแม่เข้าไปหยิบกล่องยาให้นะลูก”

“เอ่อ...แม่ฝ้ายคะ เดี๋ยวปลาก็กละ...กลับแล้ว...” ท้ายประโยคลดลงเสียงเบาเพราะไม่ทันร่างของแม่ฝ้ายที่เดินเข้าไปในบ้านเสียแล้ว

“หึหึ...กลัวอะไรมิทราบ?” คำถามกวนๆ ดังขึ้นจากคนปากเสียอีกตามเคย หลังจากที่เขาหย่อนตัวนั่งลงตรงเก้าอี้ไม้ตรงข้ามกับเธอ

“เราไม่เคยกลัวอะไรอยู่แล้ว” ลูกปลาเถียงพร้อมกับเชิดหน้าขึ้นอย่างท้าทาย และนั่นก็ทำให้กรพงษ์ต้องกลั้นยิ้มจนปวดแก้ม แต่ถึงอย่างนั้นดวงตาสีนิลของเขากลับสั่นไหวระริกด้วยความขบขัน

“แล้วตกลงมาทำไม คงไม่ได้มาขอโทษฉันหรอกนะ?” เขาพูดประชดไป

ปาลิตาตวัดสายตากลับมาที่เขา ก่อนจะลุกขึ้นยืนมองเขาอย่างโกรธๆ

“ตอนแรกก็ว่าจะมาขอโทษนั่นแหละ แต่ตอนนี้เปลี่ยนใจแล้ว เราเกลียดนายมากเลยเบส เราไม่รู้นะว่าแค่ห้าหกปีที่เราแยกย้ายกันไปเรียนมันเกิดอะไรขึ้น กลับมานายถึงได้เปลี่ยนไปเป็นคนละคนแบบนี้ นายปากเสีย นิสัยไม่ดี ทุเรศที่สุดเลย!” ปาลิตาพ่นๆคำพูดออกมายาวเหยียด เตรียมก้าวออกไปจากตรงนั้น และอยากไปให้พ้นๆ คนใจร้ายอย่างเขาด้วยแต่...

“เดี๋ยว...ถ้าไม่ขอโทษกัน ก็ต้องทำแผลให้ หวังว่าไอ้วิชาที่เธอร่ำเรียนมานั่นคงได้ใช้ก็คราวนี้ล่ะมั้ง...” เขาท้า เพราะรู้ดีว่าจุดอ่อนของเธอคือ ท้า...เท่านั้น

หน้าหวานเชิดขึ้นอย่างท้าทาย ผมเปียสองเข้านั้นไหวไปตามแรง

“ได้ เราจะทำแผลให้ แต่ถ้าเราไม่กลัวบาปนะ ป่านนี้เราคงเอามีดหมอคว้านท้องนายให้ตายไปให้รู้แล้วรู้รอดไปซะ เผื่อชาติหน้านายจะทำตัวดีกว่านี้”

ปาลิตาทำแผลให้คนปากเสียอย่างเบามือที่สุดเท่าที่จะทำได้ ตอนแรกก็กะจะแกล้งให้เขาเจ็บตัวอีกเยอะๆ แต่เธอก็เลือกที่จะทำแบบนี้มากกว่า ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเวลาเธอเห็นคนตรงหน้าเจ็บทีไรก็นึกเป็นห่วงเขาซะทุกที แม้ว่าปากจะคอยดุด่าว่ากล่าวเขาไปก็ตาม

กรพงษ์มองสาวผมเปียที่บรรจงทำแผลเขาให้อย่างยิ้มๆ แต่ก็ไม่สามารถจะยิ้มออกมาได้ ใครจะรู้ว่ายัยลูกปลาตัวเล็กตัวนี้จะไม่เปลี่ยนความฝันตัวเองเลยสักนิด ตอนเด็กๆ เคยเล่นเป็นคุณหมอคุณพยาบาลยังไง ตอนโตก็เป็นแบบนั้น และใครจะเชื่ออีกว่าเธอจะจบการศึกษาจนเป็น แพทย์หญิง เป็นอันเรียบร้อยแล้ว ก็ดูเอาสิ...แพทย์หญิงผมเปียซะด้วย แถมผมบางส่วนก็หลุดลุ่ยระใบหน้าเยอะแยะไปหมด เจ้าตัวรำคาญเมื่อไหร่ก็เอามือปัดออกลวกๆ ซะแบบนั้น หน้าตาก็ใสกิ๊งอย่างกับเด็กมัธยม นี่ถ้าจับใส่ชุดนักเรียนมอต้นผูกคอซองเดินถือกระเป๋าหนังสีดำเดินไปพร้อมๆกับเด็กล่ะก็...เขาเชื่อได้เลยว่าไม่มีใครรู้แน่ว่าเธอน่ะเป็น แพทย์หญิง แล้ว....

คิดไปคิดมาเขาก็เผลอหัวเราะออกมาจนได้ นิ้วเรียวเล็กที่กำลังติดพาสเตอร์ปิดแผลนั้นจึงชะงักแล้วก็...

“นายหัวเราะอะไรเบส มีความสุขนักหรือไงที่เจ็บตัว?”

“เปล่า...เจ็บตัวน่ะไม่มีความสุขแต่ แต่จะมีความสุขก็อย่างอื่น...” กรพงษ์ปรับสายตาตรงคำว่า ‘อย่างอื่น...’ มาทางคนที่กำลังทำให้เขามีความสุข

พอเจอสายตาแบบนี้ปาลิตาก็ชักเริ่มทำอะไรไม่ถูก จนต้องแก้เขินด้วยวิธีอื่นแทน...

“เราว่าอย่างนาย น่าจะมีความทุกข์ไปให้ตลอดชาติซะเลยก็ดี” ลูกปลาไม่ว่าเปล่ากลับออกแรงปิดพาสเตอร์ซะแรงจนคนที่นั่งอยู่เฉยๆ นั้นต้องสูดปากด้วยความเจ็บ...

“วันหลังนายก็พูดเพราะๆ กับเราสิ จะได้ไม่เจ็บตัว เพราะถ้ามีอีกเราอาจจะโมโหจนเอายาพิษเข้าเส้นเลือดให้นายแทนไอ้ก้อนหินนั่นก็ได้” พูดจบพร้อมๆ กับที่เก็บอุปกรณ์เสร็จพอดี เธอจึงไม่ปล่อยโอกาสให้เขาได้พูดอะไรต่ออีก เพราะเธอได้วิ่งลงบันไดบ้านเสียงดังตึงๆ จนผมเปียนั้นสะบัดไปมาอย่างน่าดู


*************

>>> ใบเตยเปิดกล่องภาคสองออกมาให้ได้อ่านกันก่อนนะคะ ส่วนหลายๆ คนที่ติดตามคู่ของพี่วุฒิจากภาคแรกอดใจรอกันก่อนนะคะ มาลุ้นบรรดาลูกๆ ของพ่อวินแม่กานต์ และ พี่โกแม่ฝ้าย กันดีกว่าค่ะ....










Create Date : 27 ธันวาคม 2550
Last Update : 28 กุมภาพันธ์ 2551 20:57:53 น. 15 comments
Counter : 437 Pageviews.  

 
มาอ่าน คนแรกแต่รอบสอง อิอิ

ชอบบีจีจังเลย


โดย: มัยดีนาห์ วันที่: 27 ธันวาคม 2550 เวลา:13:15:44 น.  

 
อ้าวววว แล้วก็ไม่บอกพี่ว่าเป็นเพียงดาววววว เฮ้ออออ อิอิ ดีใจจัง งั้นขอแอดเป็นเพื่อนก่อนน๊า .... ขอบคุณสำหรับการ์ดสาวจ๋วยที่หน้าบลอคนะจ้ะน้องสาว ... แล้วพี่ดาจะมาหาบ่อยๆ นะ ...อ่ะน่ะ คราวนี้มาช้ากว่าพี่นาแฮะ ..... ร้ากจ้า อ้ำๆ


โดย: ดาราณี.เจนิส (ดาราณี ) วันที่: 27 ธันวาคม 2550 เวลา:15:49:07 น.  

 
ยินดีตวยเจ้าตี้ลงฮูปเป่นแล้ว อิอิอิ

ตะก่อนอ้ายบ้าครับ
บ่าเด่วออกแนวหวาน
เป๋นไปตามวัย เหอๆๆๆ

ตกลงเฮาจะอู้กำเมืองกั๋นก๋า



โดย: กะก๋า ศักดาพิกุล (กะว่าก๋า ) วันที่: 27 ธันวาคม 2550 เวลา:16:04:30 น.  

 
^^
^^
จะอู้กำเมืองกะว่ากำไทยก็บ่ว่ากั๋นจ้า....
คนสุโขทัยคนนี้กะอ่านฮู้เรื่องโหม๊ด ฮั่นน่ะ

คิๆๆๆๆๆๆๆ


โดย: น้องตา-กลม (Tourlek_Taklom ) วันที่: 27 ธันวาคม 2550 เวลา:17:00:29 น.  

 
ปาลิตาเป็นลูกของวินกับกานต์หรือป่าว (หวังว่าไม่ได้เข้าใจผิด)


โดย: ตัวเล็ก IP: 124.120.66.146 วันที่: 27 ธันวาคม 2550 เวลา:17:36:51 น.  

 
^^
^^
ตอบคุณตัวเล็กนะคะ
ปาลิตา ไม่ได้เป็นลูกของคุณวินกับหนูกานต์ค่ะ
แต่เป็นลูกของชาวสวนของสวนดอกไม้ของนายวินนั่นเองค่ะ
ส่วนลูกก็คือ...นายภวินทร์ นั่นเองค่ะ พ่อชื่อกวินทร์ ลูกชื่อภวินทร์ ไงคะ


โดย: เพียงดาว (Tourlek_Taklom ) วันที่: 27 ธันวาคม 2550 เวลา:21:20:59 น.  

 
คลิกๆๆ รูปสวยๆน่ารักๆไว้ส่งต่อเพียบ...


สวัสดีปีใหม่ล่วงหน้าครับ


โดย: big-lor วันที่: 28 ธันวาคม 2550 เวลา:10:25:28 น.  

 
โอ๊ย...เบื่อจริง
ไปไหนก็เจอคนไม่หล่อ...พ่อชลอความหล่อ 5555


หวัดดีเจ้าคุณน้องตัวเล็กตากลม
ผมยาวรึเปล่าสุดตี้จะเดา 5555


มีความสุขนั๊กๆเน้อ

ยินดีตวย ลงฮูปเป๋นแล้ว

อิอิอิ



โดย: กะก๋า ศักดาพิกุล (กะว่าก๋า ) วันที่: 28 ธันวาคม 2550 เวลา:12:35:21 น.  

 
หวัดดียามเย็นเน้อเจ้า

วันนี้บ่าได้ไปแอ่วไหนกา
เทศกาลกับอ้ายก๋าเป๋นของแสลง
บ่ออกไปไหนแน่นอน

ปักหลักนั่งเงียบๆในห้อง ก่ม่วนใจ๋แล้วครับ

มีความสุขนั๊กๆเน้อเจ้า



โดย: กะก๋า ศักดาพิกุล (กะว่าก๋า ) วันที่: 30 ธันวาคม 2550 เวลา:18:16:38 น.  

 


โดย: กะก๋า ศักดาพิกุล (กะว่าก๋า ) วันที่: 31 ธันวาคม 2550 เวลา:15:52:48 น.  

 



โดย: มัยดีนาห์ วันที่: 1 มกราคม 2551 เวลา:20:43:03 น.  

 
สวัสดีปีใหม่ 2551ค่ะ ขอให้มีความสุขสดใสตลอดทั้งปีเลยนะคะ


โดย: ความเจ็บปวด วันที่: 3 มกราคม 2551 เวลา:2:45:06 น.  

 
หวัดดีปีใหม่ครับ..


โดย: พี่รี่+ต๊อก วันที่: 3 มกราคม 2551 เวลา:9:04:00 น.  

 
emoemo


สวัสดีปีใหม่ครับ...
รื่นเริงปนความเศร้า...



มีความสุขมากๆนะครับ


emoemo


โดย: big-lor วันที่: 3 มกราคม 2551 เวลา:12:18:11 น.  

 
^
^
^

คนบ่หล่อรายงานตัวแล้วลอ

5555555



โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 7 มกราคม 2551 เวลา:14:02:48 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ตัวเล็ก-ตากลม
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




...ฉันไม่ใช่คนหน้าตาดี...
หลายคนบอกว่าตาฉันกลมตัวฉันเล็ก
ฉันเลยตั้งฉายาให้ตัวเองอย่างน่ารักน่าหยิกว่า
"ตัวเล็กตากลม"






Host for Free Uppic.NET!!


Pic=new Array("http://i11.photobucket.com/albums/a171/merrymod/anibfly13.gif", "http://i11.photobucket.com/albums/a171/merrymod/anibfly12.gif", "http://i11.photobucket.com/albums/a171/merrymod/anibfly11.gif") MaxSpeed=4; MinSpeed=2; /************************ Nothing needs altering below ************************/ load = new Array() for(i=0; i < Pic.length; i++) { load[i] = new Image(); load[i].src = Pic[i]; } n=Pic.length; n6=(document.getElementById&&!document.all); ns=(document.layers); ie=(document.all); d=(ns||ie)?'document.':'document.getElementById("'; a=(ns||n6)?'':'all.'; n6r=(n6)?'")':''; s=(ns)?'':'.style'; if (ns){ for (i=0; i < n; i++) document.write(""); } if (ie||n6){ for (i=0; i < n; i++) document.write("
"); } VB=0; HB=0; R=new Array(); PB=new Array(); RD=new Array(); Y=new Array(); X=new Array(); D=new Array(); SP=new Array(); BY=new Array(); BX=new Array(); for (i=0; i < n; i++){ Y[i]=10; X[i]=10; D[i]=Math.floor(Math.random()*70+10); SP[i]=Math.floor(Math.random()*MaxSpeed+MinSpeed); } function Curve(){ plusMinus=new Array(1,-1,2,-2,3,-3,0,1,-1,0,5,-5) for (i=0; i < n; i++){ R[i]=Math.floor(Math.random()*plusMinus.length); RD[i]=plusMinus[R[i]]; } setTimeout('Curve()',1500); } function MoveRandom(){ var H=(ns||n6)?window.innerHeight:document.body.clientHeight; var W=(ns||n6)?window.innerWidth:document.body.clientWidth; var YS=(ns||n6)?window.pageYOffset:document.body.scrollTop; var XS=(ns||n6)?window.pageXOffset:document.body.scrollLeft; for (i=0; i < n; i++){ BY[i]=-load[i].height; BX[i]=-load[i].width; PB[i]=D[i]+=RD[i]; y = SP[i]*Math.sin(PB[i]*Math.PI/180); x = SP[i]*Math.cos(PB[i]*Math.PI/180); if (D[i] < 0) D[i]+=360; Y[i]+=y; X[i]+=x; VB=180-D[i]; HB=0-D[i]; //Corner rebounds! not necessary but looks nice. if ((Y[i] < 1) && (X[i] < 1)) {Y[i]=1;X[i]=1;D[i]=45;} if ((Y[i] < 1) && (X[i] > W+BX[i])) {Y[i]=1;X[i]=W+BX[i];D[i]=135;} if ((Y[i] > H+BY[i]) && (X[i] < 1)) {Y[i]=H+BY[i];X[i]=1;D[i]=315;} if ((Y[i] > H+BY[i]) && (X[i] > W+BX[i])) {Y[i]=H+BY[i];X[i]=W+BX[i];D[i]=225;} //Edge rebounds! if (Y[i] < 1) {Y[i]=1;D[i]=HB;} if (Y[i] > H+BY[i]) {Y[i]=H+BY[i];D[i]=HB;} if (X[i] < 1) {X[i]=1;D[i]=VB;} if (X[i] > W+BX[i]) {X[i]=W+BX[i];D[i]=VB;} var temp=eval(d+a+"pics"+i+n6r+s); temp.top=Y[i]+YS; temp.left=X[i]+XS; } setTimeout('MoveRandom()',70); } Curve(); MoveRandom(); //-->
[Add ตัวเล็ก-ตากลม's blog to your web]