จิบชาชมดอกไม้ไปพลาง คุยกันเบาๆ ที่สวน..เจ้าแก้ว กังไส





Group Blog
 
<<
กุมภาพันธ์ 2554
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728 
 
16 กุมภาพันธ์ 2554
 
All Blogs
 
ต้นอ่อนใบรัก ตอนที่ 24

ตอนที่ 24



ข้าวกล้าเพิ่งสมัครใช้บริการ Face Book เมื่อไม่นานมานี้ ด้วยการคะยั้นคะยอของกิริฎา
เพื่อที่ว่าหล่อนจะได้มีช่องทางสนทนากับเขามากขึ้น แต่กลับบอกเหตุผลไปว่าครอบครัว
ของหล่อนอยากดูรูป ‘เจ้ากีวี’ แมวน้อย ซึ่งเมื่ออาทิตย์ที่แล้วยังชื่อ ‘ล้อแม็กซ์’ มาก่อน
ว่าโตแค่ไหนแล้ว ด้วยเหตุนี้รู้สึกตัวอีกทีข้าวกล้าก็กำลังนั่งแชทกับเจ้าหล่อนอยู่ทุกวัน

“หมั่นไส้เว้ย! คนอะไรวะตอนไปอกหัก ตอนกลับมาดันเลี้ยงต้อย” เพื่อนร่วมงานที่เดินผ่านโต๊ะ
ไปเหลือบมองหน้าจอคอมพิวเตอร์ของเขาแล้วแซวออกมา

“เลี้ยงต้อยบ้าบออะไร นี่น้องเว้ยน้อง!”

“วู้..น้อง...ชะไอ้โคแก่” แต่อีกฝ่ายตอบสวนมาไม่ฟังคำแก้ตัวของเขาเลยแม้แต่น้อย

“พี่อู๊ดอย่าไปว่ามันเลย มันไม่ค่อยสบายอยู่” เพื่อนอีกคนแก้ตัวแทนเขา แต่ทำเอาข้าวกล้างุนงง
เขาไม่สบายเมื่อไรกัน?

“ช่วงนี้มันเป็นหวัด ต้องการความอบอุ่น ไอบ่อยๆ มันไอแบบนี้น่ะพี่ คุกๆๆๆ ”

“คุกอะไรวะ คุกกี้เหรอ?” คนแรกแกล้งถามต่อ

“คุกข้อหาพรากผู้เยาว์ไงพี่” แล้วทั้งสองก็หัวเราะกันดังลั่น

“เฮ้ย!! ไอ้บ้าบอกว่าไม่ใช่ก็ไม่ใช่สิเว้ย!” คนถูกแซวเริ่มเก้อเขินบ้างแล้ว

“แกชอบกินอะไรวะ? เผื่อแกติดคุกจะได้ซื้อไปเยี่ยม ฮ่า ฮ่า ฮ่า”

“บอกว่าน้องก็น้องสิ น้องเขาอายุน้อยกว่าผมเกือบสิบปีเชียวนะ แถมพ่อหวงขั้นสุดยอด”

“นั่นๆ ไงเพ่อู๊ด...มันสืบมาหมดแล้วว่าพ่อเขาหวง”

“สิบปีเอง...ไม่เป็นไรหรอก น้องหมวยเขาออกจะน่ารัก อย่าไปทำให้เขาช้ำใจล่ะเอ็ง”

“อะไรนี่? คิดไปถึงไหนแล้วหา...โอ้ย พวกนี้นี่” แต่ไม่มีใครฟังแก้ตัวของเขาเลยแม้แต่คนเดียว
ไม่นานนักก็กลายเป็นเรื่องล้อเลียนกันไปทั้งออฟฟิศ

“ไหน? น้องหน้าตาเป็นไงวะ เอารูปมาให้ดูซิ” แน่นอนว่าข้าวกล้าไม่ให้ความร่วมมือ
แต่ชายหนุ่มถูกผลักเสียกระเด็นจากหน้าจอ

“นี่ไงในเฟซบุ๊ค ขาว หมวย ตาหยี พิมพ์นิยมรถไฟฟ้า เลยอ่ะ” แล้วใครต่อใครก็มามุง
ที่หน้าจอกันล้นโต๊ะ

“น่ารักนี่หว่า...ไอ้กล้าไอ้ทุเรศกินเด็กไม่แบ่งเพื่อน!”

“เฮ้ย...บอกว่าไม่ใช่ก็ไม่ใช่สิ เชื่อกันหน่อยสิวะ”

“แต่รับแมวมาเลี้ยงแทนใจนี่อ่ะนะ”

“บ้านน้องเขาอยู่ถนนใหญ่ ไม่สะดวกเลี้ยงเลยช่วยเลี้ยงต่างหาก”

“อ่านะ อ่านะ ช่วยเลี้ยง...ฮิ้ววว..ว” เสียงโห่ล้อเลียนทำให้เจ้าตัวได้แต่กุมขมับ

“แกจะกลุ้มไปทำไมวะไอ้กล้า ยัยวิมหน้าเก่าราขึ้นแล้วทิ้งๆ ไปก็ดีแล้ว หน้าใสๆ แบบนี้
น่าเจี๊ยะกว่าเป็นกอง แถมน้องเขาไม่มีปัญหาเรื่องแมวกะเอ็งด้วยไง” สุธีเพื่อนสนิทของเขา
ตบไหล่เพื่อนด้วยอาการยิ้มย่องสนับสนุนสาวน้อยคนใหม่เต็มที่

“นั่นสิ แล้วเอ็งจะคิดมากทำไม หญ้าอ่อนมาให้กินถึงที่” ศักดิ์ชายก็เช่นกัน
เขาชอบนักแล..หญ้าอ่อนๆ สดใสแบบนี้

“อย่าพูดอะไรอย่างนั้นสิ น้องเขายังเด็ก ยังเป็นนักศึกษาอยู่เลย”

“ไอ้นี่คิดมาก...หรือเอ็งไม่ชอบน้องเขา เพราะแบนเกินไป เดี๋ยวโตขึ้นอีกหน่อยอะไรที่แบนๆ
มันก็ตูมขึ้นมาเองแหละ” พี่อู๊ดเป็นแนวร่วมอีกคนที่เชียร์แม่สาวหมวย ชายร่างใหญ่ล็อคคอ
ข้าวกล้าแล้วยิ้มกริ่มให้อย่างมีเลสนัยใส่

“พี่อู๊ด...ด มันไม่เกี่ยวกับแบนหรือตูมเว้ย!!!”

แต่ยังไม่ทันเถียงกันไปมากกว่านั้น โทรศัพท์มือถือของข้าวกล้าก็ดังขึ้นมา ซึ่งใครๆ พากันรู้ว่า
เพลงพิเศษที่เขาใช้เฉพาะกับน้องหมวยในเฟซบุ๊คเท่านั้น แล้วหมู่นี้มันดังถี่เสียด้วยสิ

“วู้...พูดยังไม่ทันขาดคำ หญ้าอ่อนมาอ้อนถึงที่เลยวุ้ย!”

ข้าวกล้าใช้ศอกดันเพื่อนให้ออกห่างจากตัว แต่ค่อยจะสำเร็จนัก เมื่อแต่ละคนทำหูผึ่ง
พยายามเอาหูตนเองมาแนบโทรศัพท์ของเขา แล้วทำเสียงล้อเลียนเสียงใสของสาวน้อย

“พี่กล้าขา...า”

“พอเลยพวกนี้เล่นไม่เลิก” ชายหนุ่มจึงเป็นฝ่ายเดินเลี่ยงไปคุยโทรศัพท์ทางอื่นเสียเอง

“พี่กล้าอยู่ไหนคะ เสียงดังเชียว?”

“อยู่ออฟฟิศนี่แหละ พอดีเขาเชียร์บอลกัน” ข้าวกล้าคร้านจะบอกความจริงให้เด็กสาวรู้
ว่าพวกทโมนนั่นกำลังสนุกกับการล้อเลียนเรื่องหล่อนนัก

“เอ๋? วันนี้มีถ่ายทอดบอลด้วยเหรอคะ คู่ไหนน่ะ?”

“บอลแถวๆ นี้แหละ ว่าแต่มีอะไรเหรอ?”

“อ้าว...วันนี้เรานัดกันไปซื้ออาหารให้กีวีไงคะ ลืมแล้วเหรอ?”

“อ้อ...” ชายหนุ่มพลันนึกได้ขึ้นมาเดี๋ยวนั้น แต่ไม่กล้าบอกหล่อนว่าลืมไปเรียบร้อยแล้ว

“ไม่ลืม ขืนลืมเดี๋ยวไอ้ตัวเล็กอดตาย แล้วป่ะป๊าบลูจะว่าพี่เอา” เสียงใสๆ หัวเราะมาตามสาย
ทั้งคู่สนทนากันอีกสองสามประโยคก่อนจะลากัน

“ถ้าลืม...เดี๋ยวปะป๊าน้องบลูจะว่าพี่อาววว..ว” เสียงยานๆ จงใจกวนโทสะดังขึ้นข้างตัว

“แอบฟัง!!” ข้าวกล้าตะโกนพร้อมทั้งไล่เตะเพื่อนทันที

“พี่กล้าขาา..า ทำไมใจร้ายกับน้องบลูอย่างนี้คะ!!” คนวิ่งหนีก็วิ่งไปแต่ยังล้อเลียนไม่เลิก

นอกจากจะตกเป็นของเล่นให้เพื่อนร่วมงานล้อเลียนกันสนุกสนานแล้ว ในขณะที่กำลังจะ
ออกจากออฟฟิศไปหาสาวน้อยตามนัดหมาย ลูกพี่ของเขาก็มาตบไหล่

“ครับบอส?” เจ้าตัวคิดว่าเจ้านายมีงานจะสั่ง

“อย่าพาน้องเขาไถลล่ะ ป่ะป๊าเค้าดุไม่ใช่เหรอ? ฮ่า ฮ่า” แล้วเจ้านายก็เดินหัวเราะจากไป
ทิ้งให้ข้าวกล้าอ้าปากค้างอยู่กับที่ ก่อนจะบ่นอุบออกมาด้วยอาการกุมขมับ

“เฮ้อ...กู หนอ กู ใครๆ ก็รังแก!”


++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


ร่างเล็กบางอย่างเด็กสาวกำลังโตของกิริฎา ยืนนิ่งอยู่หน้ากระจกร้านแห่งหนึ่งอยู่เป็นนาน
สองนานแล้ว ข้าวกล้ามาถึงล่ากว่าเวลานัดหมายเล็กน้อย เขาไม่ได้ทักหล่อนในทันที เ
พราะเห็นหล่อนตั้งอกตั้งใจมองสิ่งใดอยู่ ชายหนุ่มมายืนเบื้องหลังหล่อนและเพ่งมอง
สิ่งที่เด็กสาวให้ความสนใจอยู่

‘ดอกไม้’ ในช่อสวยสด ถูกจัดวางไว้เป็นดิสเพลย์หน้าร้านดอกไม้

“อยากได้เหรอ?” เสียงดังขึ้นมาจากด้านหลังโดยที่หล่อนไม่ทันตั้งตัว ร่างเล็กนั้นจึงสะดุ้งโหยง
ก่อนจะหันไปพบว่าเป็นใคร

“พี่กล้ามาตั้งแต่เมื่อไรคะ?”

“ก็เห็นดูอยู่ตั้งนาน? ดอกไม้ช่อไหนเหรอ?” เขาไม่ตอบแต่ถามสวนมา

“ก็..ดูไปเรื่อยๆ แหละค่ะ ใกล้วาเลนไทน์แล้ว” เขาเดาว่าสาวน้อยคงฝันหวานไปตามประสาผู้หญิง
ที่หวังจะมีใครให้ดอกไม้ช่อโตในวันแห่งความรัก

“บลูสงสัยน่ะค่ะ ว่าทำไมมีแต่คนให้ดอกไม้..” ชายหนุ่มเอียงคอทำสีหน้าฉงนให้หล่อนเห็น
เขาไม่เข้าใจว่ามันแปลกตรงไหน แต่แล้วชายหนุ่มก็สรุปความเอง

“บลูอยากได้ช็อคโกแล็ตมากกว่าล่ะสิ” ทำเอาสาวหมวยยิ้มไม่ออก เมื่อพบว่าเขามองเห็น
หล่อนคิดแต่เรื่องกิน

“พี่กล้าล่ะก็...บลูไม่ได้เห็นแก่กินขนาดนั้นสักหน่อย” แม้จะเคยหลงเพ้อไปกับช็อคโกแล็ต
เฟอเรโร่รอชเชอร์ ที่นำมาทำช่อดอกไม้สีทองอร่ามในโฆษณาที่เห็นทางโทรทัศน์ก็เถอะ

“บลูแค่สงสัยว่า ทำไมมีแต่คนให้ดอกไม้เป็นช่อ ไม่เห็นมีใครให้เป็นต้นหรือเป็นกระถางเลย”

“ก็ปกตินี่ มันแปลกตรงไหนเหรอ?”

“ไม่แปลกหรอกค่ะ แต่...ดอกไม้เป็นช่อข้ามวันก็เหี่ยวแล้ว มันก็สวยนะคะบลูก็ชอบ
แต่มันน่าเสียดายออกจะตายไป...เหมือนความรักมันสวยแค่ประเดี๋ยวประด๋าว
แล้วก็เหี่ยวเฉาลง ถ้าให้เป็นต้นค่อยๆ ดูแลกันไป แล้วดอกไม้ก็ค่อยๆ เบ่งบาน
อยู่กับเราไปได้นานๆ ก็น่าจะโรแมนติกไปอีกแบบนะคะ แต่ไม่เห็นมีคนทำแบบนี้มั่งเลย”

“อืม...แบบที่บลูว่าก็ลึกซึ้งดีนะค่อยๆ ดูแลกันไป” ในสายตาเขาหล่อนช่างคิดนัก

“ไว้คราวหน้าพี่ยืมมุกนี้ไปใช้หน่อยนะ เผื่อคนได้รับเขาจะปลื้มบ้าง” กิริฎาฟังแล้วหัวเราะเสียงใส
ออกมา ถ้าคนๆ นั้นเป็นหล่อนคงดีไม่น้อย

“ไป...เราไปซื้ออาหารแมวกัน เดี๋ยวจะได้รีบส่งบลูกลับบ้านก่อนค่ำ” ว่าแล้วก็ดันหลังหล่อน
ออกเดินไปยังร้านเพ็ทช็อป หากในใจยังครุ่นคิดเรื่องที่แม่สาวหมวยพูดให้ฟังเมื่อครู่

ต้นอ่อนของความรักมอบแทนใจให้ดูแลกัน คนที่คิดแบบนี้ช่างอ่อนโยนดีแท้ ข้าวกล้ายิ้มให้
กับความคิดของกิริฎา ถ้าเป็นเมื่อก่อนเขาคงไม่เห็นด้วยกับความคิดของหล่อน ดอกตูม
ในกระถางมันอาจจะดูน่าถนอม แต่มีผู้หญิงกี่คนกันที่จะดีใจที่คิดว่ามันกินนัยลึกซึ้งแก่กัน
ยิ่งกว่านั้นเขาอยากได้ดอกไม้งามที่เบ่งบานเต็มที่พร้อมจะให้หญิงสาวอันเป็นที่รัก
ตื่นตะลึงพึงใจ ดอกตูมกว่าจะได้ชื่นชมคงช้านักไม่ทันหันใจอันร้อนรุ่ม

เขาเคยสั่งช่อดอกไม้ให้วิมลินหรือแม้แต่หญิงสาวคนก่อนๆ ที่คบหากัน ทุกๆ ครั้งข้าวกล้า
จะเลือกดอกไม้ที่สวยที่สุด เด่นที่สุดในสายตาเขา ดอกไม้งามได้มารวดเร็วทันปรารถนาในใจ
แม้มันจะฉาบฉวยเหมือนเมื่อแรกรักร้อนแรงวู่วามรวดเร็ว แต่ไม่นานเหี่ยวเฉาจรจากไป
ไม่ต่างกับน้ำค้างยามเช้าที่เหือดแห้งยามเมื่อต้องแสงตะวัน ชายหนุ่มไม่เคยนิ่งพิจารณา
ในสิ่งนี้มาก่อน ที่ผ่านข้าวกล้าคิดว่าเขาทำดีที่สุดแล้ว เต็มที่ความรักทุกๆ ครั้ง

แต่...ทำไม?

บัดนี้เพิ่งมารู้คำตอบ...ไม่ว่าเขาหรือวิมลิน ต่างก็ชอบความงดงามอันฉาบฉวยของกันและกัน

ข้าวกล้าถามตนเองว่าเคยหยุดรอเวลาเพื่อพิจารณาความรักที่ผ่านเข้ามาบ้างหรือไม่...
ตอบได้ในทันทีว่าไม่! ถ้าใครบางคนก้าวเข้ามาในจังหวะที่ความเหงากำลังบรรเลง
แรกพบสบตา...เขาก็ตกหลุมรักได้ในทันที อารมณ์วาบหวามครุครุ่นเมื่อยามสบตา
คนที่กำลังโหยหาความรักเช่นกันได้ไม่ยากเย็น

เฮ้อ...ชายหนุ่มลอบถอนหายใจเบาๆ ให้กับตนเอง พลางเหลียวมองดูสาวน้อยข้างกาย

แล้วก็หล่อนล่ะ...แม่หมวยน้อย ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าหล่อนมองเขาอย่างไร เพียงแต่
ข้าวกล้ามองว่าหล่อนเพียงแค่ชื่นชมเขา ตามประสาสาวน้อยอ่อนโลกที่ยังไม่เจนจัดเรื่องผู้ชาย
วันหนึ่งที่หล่อนเติบโตกว่านี้เขาอาจเป็นได้แค่พี่ชายแสนดีเท่านั้นเอง แล้วแบบนี้
ควรแล้วหรือที่เขาจะปล่อยใจไปกับโอกาสที่เข้ามาตามที่ใครต่อใครยุยง หรือว่า
เพราะความเหงากันนะถึงทำให้เขาเก็บสิ่งที่พี่อู๊ดพูดมาคิด

‘เอ็งจะคิดมากไปทำไมวะ? น้องเขายังเด็กแต่เขาจะไม่โตขึ้นหรือไงวะ?’


‘ไหงสนับสนุนให้หลอกเด็กล่ะ?’

‘เอ็งคิดจะหลอกน้องเขาเหรอ?’

‘บ้าเรอะ!!’

‘ไม่ได้คิดจะหลอก แถมไม่ได้ไปจีบด้วย ก็ไม่ผิดไม่ใช่เหรอ? น้องเขาก็น่ารัก เอ็งก็เอ็นดูไปเรื่อยๆ
ถ้าไม่ใช่ก็ค่อยถอยเงียบๆ ไก่ไม่ตื่นหรอกน่า’

‘พี่นี่...เฮ้อ คนเพิ่งเลิกกับแฟน ยังไม่อยากคิดอะไรทั้งนั้นแหละ’

‘แล้วมึงจะเหี่ยวเฉาอีกนานไหม?’ อู๊ดพลักศีรษะข้าวกล้าด้วยความหมั่นไส้

‘กูไม่ได้บอกให้มึงไปฟันน้องหมวยเว้ย! กูบอกว่าก็ดูๆ กันไปเด็กมันน่ารักดี’

‘เอ๊ะ? เหมือนเมื่อกี้ไม่ได้พูดแบบนี้นี่หว่า ไหนใครบอกว่าหญ้าอ่อนเข้าปากเองไง’

‘ไอ้นี่!!’ มะเงกจากฝ่ามือพี่อู๊ดก็ทุบลงบนกระบาลรุ่นน้องอย่างไม่ลังเล

‘อย่ามากวนตีนกู แนะดีๆ ทำวอน เอาง่ายๆ มึงชอบน้องเขาหรือเปล่า?’

‘ไม่รู้’

‘อะไรวะ?’

‘ก็ไม่ได้คิดอะไร ไม่ได้รังเกียจ ก็เอ็นดูอยู่แต่แบบน้อง...เขายังเด็กมาก’

‘จะ 20 แล้วเอ็งคงไม่โดนข้อหาพรากผู้เยาว์หรอก ถ้าไม่ชอบก็อย่าไปให้ความหวัง’

‘ไปให้ความหวังเมื่อไร?’ ชายหนุ่มทำตาโต

‘ก็ไอ้ที่ทำอยู่นี่แหละ พี่ชายแสนสนิท มึงไม่คิดน้องเขาอาจจะคิดนะ’ คนถูกถามทำหน้าเบ้

‘พี่คิดมากไปหรือเปล่า?’

‘มึงแหละคิดน้อย ถ้าเขาไม่ชอบมึงจะโทรมาหาทำไมบ่อยๆ เดี๋ยวก็พี่กล้าคะ พี่กล้าขา..
วุ้ย หมั่นไส้กันไปทั้งออฟฟิศละอย่ามาทำเป็นไม่รู้นะเว้ย!’

‘แหมพี่...น้องเขาก็น่ารักดี...แต่ว่า ผมรู้สึกว่าตัวเองแก่ๆ ยังไงก็ไม่รู้ จะให้ไปจีบเด็ก’
สิ้นคำรำพันอู๊ดก็หัวเราะออกมาดังลั่น

‘ป๊าด..ด โธ่ ไอ้โคแก่เอ้ยยย ย ! มีแต่คนเขาอยากมีแฟนเด็กมาฉอเลาะเรียกพี่คะพี่ขาบ้าง
แต่มึงนี่ดันคิดหนัก’

‘ก็เป็นคนดีไงพี่ ดูไม่ออกหรือไงคนดี’

‘เออไอ้คนดี ระวังเหอะหมาจะคาบไปแดก คิดให้เร็วๆ หน่อย’

‘...ก็’


ชายหนุ่มรู้ว่าพี่อู๊ดเป็นห่วงเขา เพื่อนๆ ก็เช่นกัน ไม่อยากเห็นเขาซึมเศร้าอีกจึงพยายามยุยง
ให้เขามีแฟนใหม่โดยเร็ว แต่เจ้าตัวยังมึนงงกับเรื่องราวที่ผ่านมารู้สึกว่าทุกอย่างมันรวดเร็ว
จนตั้งหลักไม่ทัน ทั้งเรื่องเก่าที่ยังไม่จางหายและเรื่องใหม่ที่กำลังเข้ามาใหม่ด้วยซ้ำ
ข้าวกล้ายังคิดไม่ตก ยังไม่อาจจัดระเบียบความรู้สึกตนเองให้เข้าสู่ภาวะปกติได้ดีนัก
แต่ก็ยอมรับว่าอยู่กับกิริฎาแล้วเขาสบายใจ หากถามว่านี่เป็นความรักหรือเปล่า...
มันคงไม่น่าเกิดขึ้นรวดเร็วปานนั้น กระนั้นชายหนุ่มยอมรับว่าถ้อยคำของคนรอบข้าง
มีผลต่อความคิดไม่น้อย

“บลูว่ามันน่าตื่นเต้นออก แถมมีลุ้นด้วยว่าดอกตูมของเราจะสวยไหม? ถ้าซื้อดอกไม้
มาเป็นช่อมันก็ต้องสวยอยู่แล้วล่ะ แต่มันไม่ลุ้นเท่านี่เนอะ...”

“นั่นสิต้นมันยังอ่อนนี่...ก็ค่อยๆ ดูกันไปว่ามันจะออกดอกออกใบมาเป็นแบบก็ได้
ไม่เห็นต้องรีบนี่เนอะ...”


“นั่นสิคะ บลูก็ว่าน่ารักดีออกให้ดอกไม้มาทั้งกระถาง แต่บลูก็ไม่รังเกียจแบบเป็นช่อ
หรอกนะคะ ได้แบบไหนบลูก็ดีใจทั้งนั้นแหละ”

กิริฎาพูดไปเรื่อยๆ หารู้ไม่ว่าใจของชายหนุ่มคิดไปไกลเกินกว่าสิ่งที่หล่อนพูดไปมากนัก
ส่วนสาวน้อยก็หวังเล็กๆ ว่าถ้อยคำที่แย็บๆ ไปนั้นจะส่งผลให้หล่อนได้รับดอกไม้
ในวันวาเลนไทน์จากข้าวกล้าบ้าง

“ขอบใจนะบลู”ถ้อยคำของสาวน้อยทำให้ชายหนุ่มเพิ่งคิดตกเมื่อครู่นี่เอง

“จะเร่งกันไปทำไมเนอะ มีเวลาอีกตั้งมาก” ใช่..เวลาอีกมากที่ใช้ร่วมกันเพื่อหล่อเลี้ยง
ทะนุถนอมต้นอ่อนนี้จนกว่าจะผลิดอกแย้มบาน ถึงตอนนั้นความรู้สึกของเขา
คงจะเป็นตัวบอกเอง

“เอ๊ะ? พี่กล้าว่าอะไรนะคะ?”

“พี่ว่าถึงตอนนั้นค่อยว่ากันจ้ะ....”

“เห...?”

“ไม่มีอะไรหรอก...ถึงร้านพอดีเลย”


สาวน้อยยังงงงวยไม่เข้าใจสิ่งที่เขาพูด แต่เมื่อข้าวข้าวตัดบทรีบก้าวเข้าไปเลือกอาหาร
ให้เจ้าตัวจ้อยทันที หล่อนก็ไม่ได้ให้ความสนใจกับเมื่อครู่อีก คงมีแต่ชายหนุ่มเท่านั้น
ที่ทอดถอนหายใจออกมาด้วยความรู้สึกสบายใจ ในขณะที่สายตายังจับจ้องไปที่ร่างเล็กนั้น

‘นั่นสิ..จะคิดมากกันไปทำไม ปล่อยให้ต้นอ่อนน้อยๆ ค่อยเติบโตตามธรรมชาติดีกว่า
แล้วจะงอกใบรักออกมาหรือไม่ก็ไม่สำคัญเมื่อมิตรภาพงอกเงย แล้วน้ำมิตรนั้น
จะแปรเปลี่ยนเป็นแบบอื่นหรือไม่เวลาเท่านั้นที่ให้คำตอบ ความรักที่เฝ้าถนอม
กล่อมเกลาจากต้นอ่อนเล็กๆ แลดูจนมันเติบใหญ่ ได้ตรึกตรองพินิจกันและกันให้มากขึ้น
มันก็ลึกซึ้งโรแมนติกดีไปอีกแบบไม่ใช่หรอกเหรอ?’





อ่านต่อตอนหน้าค่ะ

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


ขอเม้าท์หน่อย


ความจริงแล้วต้องมาโพสวันวาเลนไทน์ค่ะ แต่เนื่องจากก่อนวันวาเลนไทน์หนึ่งวัน
ออกเดทหนักไปหน่อย หมดแรงค่ะ หลังจากนั้นก็มัวแต่ย่อรูป เม้าท์ แชท และแทกรูป
น่ามืดตาลายไปหน่อยค่ะ เลยมาช้า

แต่ถ้าดูหนุ่มต้นเหตุกันดีกว่าค่ะ

เริ่มจากวันที่ 13 พาคุณนาย piccy กับ พี่ๆ ป้าๆ ทั้งหลาย ไปฉลองวันเกิดกันที่
ตลาดน้ำอยุธยาคลองสระบัวค่ะ เจ้าแก้วเป็นขาประจำของที่นี่ไปเที่ยวมาหลายครั้งแล้ว
และยังชอบอยู่ เพื่อนๆ ก็ชอบกันค่ะ เราก็เลยนัดแนะไปที่นี่กันอีก

เจ้าของสถานที่ก็ช่วยเตรียมเค้กให้ค่ะ หน้าตาไทยๆ หน่อย
ส่วนการ์ดอวยพรนี่มาจากน้องๆ นักแสดงที่นั่นน่ะค่ะ ช่วยกันเขียนหมกไว้ล่วงหน้า
แล้วค่อยมามอบให้ทำเซอร์ไพร์เจ้าของวันเกิด พร้อมกับร้องเพลงแฮปปี้เบิร์ดเดย์
(แต่ก่อนหน้านั้นร้องเพลงธรณีกรรแสงให้เสียก่อน เวงจริงๆ )
แต่แค่นี้คุณนาย piccy ก็ปลาบปลื้มน้ำตารินแล้วล่ะค่ะ



มีหนุ่มล่ำๆ แบบนี้อยู่หนึ่งฝูง รออยู่..เลยนั่งดูกล้ามตาแฉะตั้งแต่เช้ายันเย็นค่ะ

ปล.ขี้เกียจย่อรูปเอง...ฉกมาจาก Fb คุณพี่นกค่ะ



เจ้าแก้วอนุรักษ์กล้าม..เอ้ย อนุรักษ์ศิลปะไทยค่ะ



เดี๋ยวจะถามว่าเกี่ยวอะไรกับเชียงใหม่ ก็หนุ่มๆ พวกนี้เค้าอิมพอร์ตมาจากเชียงใหม่ไงคะ
จาก วิจิตรศิลป์ มช. เห็นไหม...ยังเกี่ยวกับเชียงใหม่อยู่ อิ อิ



นอกจากรุ่นล่ำๆ แล้ว ชายหนุ่มแบบหวานๆ ก็มีค่ะ (คนเดียวในสระ)



กับสาวๆ บ้าง เดี๋ยวจะหาว่าอะไร...โพสแต่ผู้ชาย



ชาละวันคนนี้เลี้ยงง่ายค่ะ โดนไกรทองฆ่าตายปุ๊บ แจกเงินปั๊บ ฟื้นทันทีเลยค่ะ !!



ดูจบแล้ว...เสียค่าบำรุงกล้าม เอ้ย..ไม่ใช่ ทิปบำรุงขวัญกำลังใจต่างหากล่ะคะ อิ อิ



เป็นวันที่วุ่นวายมาก เพราะเจ้าแก้วต้องเลือกระหว่างหน้าหล่อๆ กับกล้ามล่ำๆ
สุดท้ายเลือกไม่ได้ ขอสองละกัน ดูละครเสร็จรีบซิ่งตาเหลือก ไปหาหนุ่มอีกคน
ที่นัดดินเนอร์ไว้ในวันเดียวกัน...ทำไมป๊อบอย่างนี้ช๊านนน...น ใครๆ ก็นัด

เอ๋า! นาวิน ต้าร์ นัดทั้งทีพลาดได้ไงคะ





ล่องเรือดินเนอร์กลางน้ำอีกต่างหากโรแมนติกซะไม่มีอ่ะ ขึ้นดาดฟ้าเรือไป
เจอคนหล่อยืนอยู่เลยถ่ายลอดราวบันไดไปค่ะ ยืนอย่างกะเก๊กให้ถ่าย
นี่ขนาดถ่ายตอนเผลอๆ ยังหล่อ กระซิก..หล่อแสบตาจริงๆ
(เอามือทาบอกด้วยความปลาบปลื้ม)



คนหล่อก็งี้...นัดเดทสาววันเดียวหนึ่งฝูง ไม่หล่อทำไม่ได้นะนี่
รูปนี้ถ่ายกะคุณนาย piccy ค่ะ ปรากฏว่า...คุณชายต้าร์หน้าเด้งกว่าค่ะ
ขนาดโบ๊ะแล้ว ถ่ายรูปมาเด้งสู้ไม่ได้



รูปนี้ไปจิ๊กมาจาก Fb ชาวบ้านค่ะ รักกันมากตัดรูปน้องนุ่งออกเหลือแต่ผู้ชาย



พูดอย่างนี้ไปคุณพี่บอกว่า "ฉันหวังดีกับแก..กลัวพลอยเห็นแล้วหึง"


ด้วยเหตุที่ต้องออกเดทวันเดียวหลายหนุ่ม...เจ้าแก้วก็เลยเหนื่อย
อุตสาหะตื่นตี 5 ไปอยุธยา กลับมาได้นอนตี 3 วันต่อมามัวแต่แทกรูป
แถมเม้าท์เพลิน...ลืมโพสต้นอ่อน...
เลยช้าไปหนึ่งวัน ขอโทษนะคะ...

ยังไงก็อย่าเพิ่งงอนกันนะคะ อีกตอนหน้าจะอวสานแล้วจ้า
อยู่เป็นเพื่อนกันจนจบเรื่องน้า รักนะคนอ่าน จุ๊บ จุ๊บ









Create Date : 16 กุมภาพันธ์ 2554
Last Update : 17 กุมภาพันธ์ 2554 18:42:26 น. 10 comments
Counter : 2347 Pageviews.

 
อืม ให้ดอกไม้เป็นกระถาง เข้าท่าดีเหมือนกัน


โดย: CuteCool วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:17:54:45 น.  

 
จะจบแล้วหรอค่ะ
น้ำตาลในเลือดอุตส่าห์กำลังพุ่งปรี๊ดเลยยยย


โดย: ^^ IP: 118.172.215.165 วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:21:35:59 น.  

 
เค้ามีแต่หลอกเด็กนี่เด็กจะหลอกพี่กล้าแทนซะแล้วหลอกให้รัก


โดย: mimny วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:2:49:06 น.  

 
ชอบพล๊อตเรื่องจังเลยค่ะ....แต่ละช่วงให้ความละมุนละไม และเล่นที่ความรู้สึกตัวละคร โดยที่อ่านแล้วไม่รู้สึกขัดเลย....จะรอผลงานรวมเป็นเล่มนะคะ ^_^


โดย: Phoophanam IP: unknown, 202.32.8.238 วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:10:00:22 น.  

 
พี่กล้าคิดได้แล้ว และกำลังจะเริ่มลงมือปลูกต้น(รัก)อ่อน เพื่อที่จะผลิดอกออกใบ เป็นใบรักดอกรัก ใช่ปะคะ
ลุยเลยกล้า รักเด็กน่ะดีรู้ป่ะ ทำให้เรากระชุ่มกระชวย


โดย: แก้วเจ้จอม IP: 223.205.11.231 วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:11:02:59 น.  

 
กริ๊ดดด... รอตอนต่อไปอย่างใจจรดต่อ...

การรออ่านทีละตอนๆ แบบนี้
ก็ให้ความรู้สึกเหมือนเลี้ยงต้นอ่อนเหมือนข้าวกล้าเหมือนกันอ่า..

เพราะฉะนั้น รอลุ้นความคืบหน้าของหนูบลูในตอนต่อไป พอๆ กับลุ้นใบรักในต้นอ่อนนน อิอิ


โดย: nonnoigiwgiw IP: 10.1.1.32, 58.137.125.180 วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:16:38:45 น.  

 
CuteCool :ดอกไม้เป็นกระถางมันอยู่กับเรานานกว่าแบบช่อน่ะค่ะ แถมถูกกว่าด้วย

^^ : 25 ตอนน่ะค่ะ

mimny : ไม่รู้พี่กล้าจะยอมให้หลอกไหม

Phoophanam : ขอบคุณสำหรับคำวิจารณ์ค่ะ ดีใจที่ชอบนะคะ ถ้ามีข่าวดีจะแจ้งให้ทราบที่หน้าบล็อกค่ะ ขอบคุณล่วงหน้าอีกครั้งค่ะ

แก้วเจ้าจอม : ต้นอ่อนคงต้องใช้เวลาปลูกสักหน่อย เร่งวุ้น เร่งสี แบบปลาทองไม่ได้

nonnoigiwgiw : มีคุณหนอนน้อยคอยทวงนี่ รู้สึกมีกำลังใจที่มีคนคอยอ่านมากเลยค่ะ ถ้าเขียนแล้วไม่มีคอมเม้นท์ก็คงรู้สึกเหมือนโยนหินลงน้ำแล้วหายต๋อม แต่มีคอมเม้นท์มาพูดคุยกันบ้าง บอกว่าชอบไม่ชอบตรงไหน ก็ทำให้รู้ว่าไม่ได้อยู่คนเดียว ขอบคุณจากใจจริงค่ะ



โดย: แก้วกังไส วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:19:11:02 น.  

 
ใช่ๆ...ไม่รักอย่าให้ความหวัง
และไอ้ที่ทำอยู่เนี่ย เค้าเรียกว่าให้ความหวัง


โดย: O_o IP: 124.120.94.27 วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:19:22:08 น.  

 
ขออนุญาตโพสตอนอวสานในอาทิตย์ถัดไปนะคะ อยากให้จบพร้อมกับ
ในถนนนักเขียน จบในนี้ก่อนเดี๋ยวกลายเป็นสปอยล์น่ะค่ะ

ว่าแล้วก็ฝากนิยายเรื่องใหม่ด้วยนะคะ มาลงให้อ่านแทนต้นอ่อนใบรักไปก่อนค่ะ


โดย: แก้วกังไส วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:18:41:30 น.  

 
รอได้คร้า... อิอิ


โดย: ืnonnoigiwgiw IP: 58.9.221.117 วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:8:36:12 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

แก้วกังไส
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 54 คน [?]







ผลงานเขียนที่ผ่านมาค่ะ

รักนี้(แค้น)ต้องชำระ


Amethyst Sonata
เพลงรัก..ลิขิตหัวใจ



บาปปาริชาต

Friends' blogs
[Add แก้วกังไส's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.