นี่ถ้าน้องควายตัวนี้เกิดเป็นคน ฉันจะอุปถัมภ์คอร์สจัดฟันให้
พิศหน้าควายตัวนี้แล้วเข้าใจคำว่า คอยจนเหงือกแห้ง... เลยจริงๆ

สวัสดีครับคุณน้ำอ้อย
ถ้าควายเค้ารู้เขาคงปลื้มแน่เลยนะ


ตัวสุดท้ายน่าสงสารที่สุดในหมู่บ้านนี้ เพราะรับศึกหนักกว่าตัวไหนๆ เดินเล่นอยู่ดีๆ โดนจับมาให้ ‘ช้าง’นั่งเล่นเสียอย่างนั้น
น่าสงสารเนอะ...

ตรงกันข้ามนะ คนหลายคนที่เห็นคงอิจฉาน้องควายน่าดูละ ช้างพังตัวนี้ยิ้มหวานจังเลยเนอะ ๕๕

โอ้ย โอ้ย

ขอโทษครับ ใช้คำเรียกช้างต้องเป็น เชือก ไม่ใช่ตัว ขอโทษตัวด้วยนะ

เอ้ย ขอโทษเชือกด้วยนะ เอ๊ะอะไรแน่นะ

คุณน้ำอ้อยก็ยังใช้ภาษาได้ทั้ง สละสลวย และคมคายเช่นเคยนะครับ

คุณน้ำอ้อยเล่าเรื่องได้สนุก มีอารมณ์ขันแบบน่ารัก ๆ เหมือนเคย อ่านแล้วอารมณ์ดีทุกทีเลยค่ะ

อยากรู้จัง ถ้าน้องควายเป็นเส้นเลือดขอดแล้วจะเป็นยังไง

สวัสดีจ้ะ..น้ำอ้อย

เห็นความสามารถของเหล่าควายไทยทั้งหลาย
แล้วต้องอึ้ง และทึ่งเลยเนอะ
เห็นเค้าเดินขึ้น-ลงบันได
เดินหน้า-ถอยหลังแล้วเหลือเชื่อจริงๆ
ไม่นึกว่าเค้าจะทำได้ขนาดนี้

หรือพวกเค้าจะแค่มาหาลำไพ่พิเศษที่นี่จ๊ะ

ตอนผมไปเที่ยวปางช้าง
ผมก็รู้สึกสงสารช้างนะครับ
ผมว่าที่ทางของพวกเขาไม่ใช่ที่ปางช้างน่ะครับ

พอดูแววตา
ทำไมเรารู้สึกว่ามันดูเศร้ามากจังเลย

พยายามจะไม่คิดมากนะครับ
แต่ก็อดคิดไม่ได้จริงๆ

หมู่บ้านควายไทย เป็นอีกที่ที่บอกได้ว่า ควาย ไม่ได้โง่ครับ

มันฉลาดแสนรุ้ มากกว่า สัตว์หลายชนิด ซะอีก

แต่อดเป็นห่วงอนาคตควายไทย ไม่ได้เลยจริงๆ ครับ

อ่านข่าวเมื่อสักสองปีก่อน เจอว่าควายรุ่นใหม่ๆ ไถนาไม่เป็นก็เศร้านะคะ

อ่านเอนทรี่วันนี้แล้ว กึ่งเศร้าหน่อยๆ แต่ก็แอบขำน้องควายฟันยื่นนะคะ

สวัสดีคุณน้ำอ้อยรอบเย็นนะ

ที่จริงผมเคยไปที่นี่มาตั้งแต่ห้าปีที่แล้วละมั้ง น้องความฟันไม่เข้าก็น่าจะเป็นตัวนี้นี่แหละนะ เขาเหนียวมากนะ มากจน ยิงฟันไม่เข้าอะ ๕๕ หลุดหัวเราะไปหน่อย แต่ที่มาเยี่ยมอีกทีนี่นะ ก็อยากจะมาดูว่าน้องช้างยังสบายดีอยู่หรือเปล่านะ

ดวงตาก็ไม่เศร้า ตายิ้มได้ด้วยละ น้องควายก็ไม่มีทีท่าว่าจะเมื่อยเลยนะ น่ารักจัง แล้วอย่าลืมแวะมาเที่ยวบางพึ่งบ้างนะ
ขอให้มีความสุขมาก ๆ แล้วพาไปเที่ยวบ่อย ๆนะ สวัสดีครับ

กลัวตกมั๊ย?

นั่งเป็น E Riam ซะด้วย

พี่เพิ่งถ่ายรูปควายมา

เอ๊ะ ไม มา จ๊ะ เอ๋ กัน

สวัสดีค่ะคุณน้ำอ้อย ตามมาเที่ยวสุพรรณฯ ต่อ
สงสารน้องควายจัง โดนใช้งานเยอะนะคะ ฮือๆๆๆๆ (เศร้า)
จะเอาเค้ามาทำงาน ก็ต้องเลี้ยงดูประคบประหงมกันให้ดี
ควายไทยอยู่คู่บ้านเมืองเรามานานจริงๆ ค่ะ

ปล. พิซซ่าเคยทำแบบนวดมือค่ะ เมื่อยมาก
หลังๆ ถ้าทำเองใช้เครื่องนวดแป้งดีกว่า อิอิ

อรุณสวัสดิ์ครับคุณน้ำอ้อย

สวัสดีครับ

ทานข้าวแล้วยัง ถ้ายังทานเผื่อด้วยนะ

คราวหน้าไปเที่ยว ถ่ายรูปคู่กับคุณพ่อด้วยซิ คุณแม่ด้วยยิ่งดีใหญ่เลย

อยากรู้จักคนรักธรรมชาติทั้งครอบครัวเลย อ่านหนังสือแล้วเป็นครอบครัวที่น่ารักมาก ๆ

มีความสุขมาก ๆนะ

เคยไปจ้า
แต่หลายปีมาแล้ว
คิดว่าการแสดงน่าจะเหมือนเดิม

ช่วงนี้อารมณ์ดีขึ้นแล้วจ้ะ
หลังจากที่หยุดวันแรงงาน 3 วัน
ได้ไปหันหน้าเข้าวัดมา
รู้สึกสงบจิตสงบใจได้ขึ้นเยอะเลย

ส่วนเรื่องร้าน After you ที่ตอนนั้นอ้อยถาม
หนึ่งเคยเห็นรีวิวอยู่บ่อยๆ นะ
แต่ยังไม่เคยไปชิมเองเลย
มีแต่คนบอกว่า หวาน.........
ก็เลยคิดว่า ไม่โดนใจแน่ๆ เลย

ศุกร์หน้าหนึ่งมีโปรแกรมไปเที่ยว-ไปกินอีกจ้า
งานนี้ข้ามฝากไปที่เกาะฮ่องกง
ยังไม่เคยไปเลย
ไม่รู้แบคแพคต่างแดนครั้งแรกในชีวิตจะเป็นยังไงบ้าง

โถๆๆ สงสารน้องควายจังต้องทำงานหนัก แต่ก็สงสารตัวเองค่ะ ตอนนี้ทำงานหนักเหมือนน้องควายเลย อิอิ

ปล. ขอโทษนะคะถ้าคำพูดไม่สุภาพ ;P

อรุณสวัสดิ์ครับคุณอ้อย

ไม่ต้องห่วงแล้วค่ะ ตอนนี้ชีวิตความเป็นอยู่ของควายดีขึ้นแล้วค่ะ เพราะไม่ต้องทำงานหนักเหมือนแต่ก่อน เนื่องจากทางหมู่บ้านอนุรักษ์ควายไทยนำมาเลี้ยงดูปูเสื่อกันที่สุพรรณแล้วค่ะ ฮ่าฮ่า

เพิ่งเคยเห็นว่ามีการแสดงควายแบบนี้ด้วย

ดูรูปน้องเหยินแล้วสงสารเนอะ ...หน้าตาน่าสงสาร แต่ก็ดูหุ่น

ตัวอ้วน กินดี ไม่อดอยาก งั้นพอให้อภัย

เวลาเห็นการแสดงสัตว์ การฆ่าสัตว์ ล่าสัตว์ etc.

เราว่ามนุษย์เรา นี่เป็นสัตว์โลกที่น่ากลัวที่สุดเลย

( ไอ้คนหมวกฟ้านี่ ไม่โดนขวิดใช่ไหม กลับบ้านปลอดภัยป่าวอ่ะ )

สวัสดียามเช้าครับคุณน้ำอ้อย

วันนี้ผมแนะนำหนังสือ
เขาปลูกบทกวีบนกลีบดอกไม้ที่บล็อกผมครับ

ถือเป็นอีกหนึ่งมุมมองจากคนอ่านอย่างผมนะครับ

ตามคุณก๋ามาคะ
ชื่นชมและให้กำลังใจ
สำหรับภาษาอ่อนหวาน
บนกลีบดอกไม้
ในหนังสือที่คุณก๋าแนะนำ
จนต้องไปหามาอ่านคะ

งานเล่มนี้แสดงให้เห็นความโดดเด่นอีกด้านของคุณน้ำอ้อย
นั่นคือการเขียนบทกวีครับ

ภาษาและสัมผัสมีความงดงามมาก

ถ้าเบียบริชเป็นความประทับใจในเรื่องราวความสัมพันธ์
กล้องส่องทางใจคือการเป็นคนที่ช่างสังเกต
ผมว่าเล่มนี้คือการแสดงความสามารถด้านภาษาของคุถณน้ำอ้อยเลยล่ะครับ

สวัสดีค่ะพี่น้ำอ้อย

สบายดีนะคะ หนูหายไปนานเลย คิดถึงมากๆค่ะ

ตามมาเที่ยวสุพรรณฯด้วยคนค่ะ ตีตั๋วช้าไปหน่อย อิอิ

หน่อยรักควายไทยมีความผุกพันกันมาตั้งแต่เด็กเหมือนพี่น้ำอ้อยอ่ะค่ะ

เพราะที่บ้านเป็นชาวนาอยู่คู่กันมาตลอด

ขอบคุณที่พาไปเที่ยวนะคะ อ่านเพลินภาษาสละสลวยชอบมากๆค่ะ

หนูคิดถึงเสมอเลยนะคะ

"แต่หน้าตาของควายแต่ละตัวดูเศร้าชอบกล"

"แต่นี่น้องควายสวมกีบตลอดชีวิต มันคงเป็นเส้นเลือดขอดเข้าสักตัวนั่นแหละ" หุๆๆๆๆ ขำ

"ตัวไหนเกิดมาขาว ยิ่งรันทด เพราะแม้จะอยากชื่อน้องกิฟ เชอรี่ น้องวาย แต่มักถูกเรียกว่า’น้องเผือก’" ฮาจัง แหะๆๆๆ

"นี่ถ้าน้องควายตัวนี้เกิดเป็นคน ฉันจะอุปถัมภ์คอร์สจัดฟันให้
พิศหน้าควายตัวนี้แล้วเข้าใจคำว่า คอยจนเหงือกแห้ง... เลยจริงๆ" อันนี้ฮาสุดแล้ว คิดได้ไงเนี่ย คุณน้ำอ้อย

เป็นคนที่ชอบควายโดยกำเนิดครับ
แม่เคยเล่าให้ฟังว่า แต่ก่อนทำนา ต้องเลี้ยงควายใต้ถุนบ้าน
มันฉลาด บ้านอยู่ที่ไหน มันจำและเดินกลับบ้านเองได้
อนาคตอยากเลี้ยงควายสักตัวในบ้าน แต่คงเป็นไปไม่ได้
ไม่น่าจะมีที่พอ หุๆๆ

ถ้ามีโอกาสไปเที่ยวสุพรรณต้องแวะไปชมบ้างครับ

สวัสดีครับ ผมเองก็ได้ไปเที่ยวมาแล้ว เขาฉลาดมากๆเลยนะครับ ^^

อ้าวลืมไปคุณน้ำอ้อยแต่งหนังสือที่น้องก๋าแนะนำให้อ่านด้วยใช่ไหมครับ เก่งมากๆเลยครับ ^^

สวัสดีอีกรอบค่ะ

คุณบิ๊กภูมิชายนี่เขียนเล่มไหนบ้างคะ? เผื่อจะลองหามาอ่านบ้างน่ะค่ะคุณน้ำอ้อย

สวัสดีค่ะ
มาทำความรู้จัก หลังจากอ่านที่บล๊อคน้องก๋าค่ะ

ตามมาจากบล็อกพี่ก๋าครับ

อ่านแล้วรู้สึกเศร้าใจยังไงชอบกล แต่ก็อย่างว่า คนเราย่อมเลือกหนทางที่สบายกว่าอยู่แล้ว

สวัสดีค่ะคุณน้ำอ้อย ซุคคินี่ที่อิตาลีมีขายเยอะมาก
เห็นคุณน้ำอ้อยบอกว่าตอนไปเรียนหนังสือ ได้รู้จักครั้งแรก
คุณน้ำอ้อยเคยมาที่อิตาลีใช่รึป่าวคะ หรือประเทศอะไรเอ่ย

สูตรอาหารนี้ทำไม่ยากเลย อร่อยจริงๆ ค่ะ

ตามมาจากบล็อกพี่ก๋าค่ะ น้องแมวน่ารัก

ตามคุณกะว่าก๋ามาด้วยคนค่ะ สนใจหนังสือเช่นกันค่ะ
แม่เคยไปสุพรรณแล้วไปดูควายเช่นกัน
มีความเหล็กควายตัวเป็นๆก็ต้องเปลี่ยนอาชีพเพื่อความอยู่รอดแหละ

มีคนใจดีส่งหนังสือ "เขาปลูกบทกวี บนกลีบดอกไม้"ของคุณไปให้อ่าน ชอบมากค่ะ รูปสวย บทกวีไพเราะ

ที่บ้านก็มีสวน เลย รักต้นไม้ทุกต้น เวลาได้มองสีเขียวๆของต้นไม้ มันทำให้อารมณ์เย็น ยิ่งเห็นดอก เห็นผลยิ่งชื่นตาชื่นใจ

ขอบคุณที่เขียนหนังสือดีๆให้อ่าน