บาหลีฯ จบ: รอยยิ้มสุดท้ายบนเกาะบาหลี
วันสุดท้ายที่เราอยู่บาหลี เป็นวันชาติอินโดนีเซียพอดี ทุกแห่งทั่วเมืองล้วนแต่มีธงชาติอินโดนีเซียโบกสะบัด แม้แต่หน้ารถ ท้ายรถ หรือตามหัวคันนาก็ไม่เว้น
รู้สึกคล้ายธงเหล่านั้นจะโบกลาการจากไปของเราในวันรุ่งขึ้น
ระหว่างทางเราพบขบวนพาเหรดบูชาเทพเจ้า โดยชาวบาหลีแต่ละคนล้วนแต่งกายสวยงามและเทินของที่ตกแต่งอย่างเต็มยศ เดินเป็นริ้วขบวนไปวัดพร้อมกัน
ฉันจับคางตัวเองไว้ พยายามไม่ให้มันหล่นลงมาตามแรงโน้มถ่วง ( ชาวบ้านเรียก อาการอ้าปากค้าง) ฉันตื่นตา ไม่เคยเห็น 'คนหัวสูง' ที่ไหนจะมารวมตัวกันมากมาย และเยื้องยาดแช่มช้าน่าพิสมัยขนาดนี้มาก่อนในชีวิต
ฉันขอพี่สาวแวะชมพาเหรดนี้จนทั้งขบวนลับตาไปทางโค้งถนนนั้น จึงค่อยอ้อยอิ่งกลับมาขึ้นรถ
ระหว่างทางกลับที่พัก หลากหลายภาพที่ได้พบเจอผ่านเข้ามาให้ทบทวนเป็นระยะ
ฉันมองบ้านสไตล์บาหลีที่ผ่านมานอกหน้าต่างรถและพบว่า ในวัยที่เปลี่ยนไป บ้านและศิลปะแบบบาหลีมีรายละเอียดซับซ้อนเกินกว่าจริตที่นิยม 'ความเรียบง่ายแต่งาม' ของฉัน จะหลงใหลเสียมากมายเหมือนที่เคยเป็นในวันก่อน
แต่ในเวลาที่ฉันกำลังสูดลมหายใจในอณูอากาศของบาหลี ศิลปะที่มีรายละเอียดมากอย่างนี้ก็เป็นการดีให้ฉันได้ใช้เวลาเพ่งพินิจมันอย่างช้าๆ
ฉันฝากความประทับใจส่วนตัวไว้ที่ทุ่งนาข้าวทุกแห่งในบาหลีที่เคยผ่านเคยพบ
หวังว่าเมื่อรวงข้าวในนาเติบโต และชาวนาเก็บเกี่ยวมันไป ความประทับใจของฉันจะไม่ถูกเกี่ยวถอนติดมือไปด้วย
ใกล้ที่พัก ฉับพบหมู่บ้านเล็กๆ ประดับอยู่บนกำแพง หน้าร้านขายเสื้อผ้าเด็กแห่งหนึ่งในเมืองอุบุด ฉันคิดว่าถ้าหลังใดติดป้าย ให้เช่า ฉันจะเช่าไว้สักหลัง
เอาไว้เป็นยุ้งฉางเก็บรอยยิ้มที่ฉันได้รับตลอดเวลาหลายวันที่อยู่ในเกาะบาหลี
ตกกลางคืน ภาพยนตร์ทางเคเบิ้ลท้องถิ่นฉายหนัง Independence day คนจัดโปรแกรมคงตั้งใจฉายหนังเรื่องนี้เพื่อปลุกใจให้รักชาติ ในวันชาติของเขา
สำหรับฉันมันเป็นหนังปลอบใจ...
พี่สาวเกณฑ์พวกเราเก็บข้าวของเพื่เตรียมเดินทางกลับวันรุ่งขึ้น ฉันขอเก็บแผนที่บาหลีที่เราใช้มันเป็นที่พึ่งตลอดการเดินทางที่นี่ไว้ พี่สาวทำหน้าฉงน ถามว่าจะเก็บแผนที่ไปทำไม
ฉันบอกพี่สาวว่า ขอเถอนะ หนูอยากเก็บความประทับใจที่กระจัดพลัดพรายมารวมไว้ในแผนที่แผ่นนี้แผ่นเดียว ...
พูดเสร็จ ก็วิ่งไปอาเจียน เพราะสำลักสำนวนที่ตัวเองเพิ่งพูดออกไป กลับมาเห็นพี่สาวทำหน้าเอน็จอนาถกับน้องสาว แถมบ่นยาวเหยียดว่า
'นอกจากมันจะเป็นหอยเชอรี่แล้ว มันยังเป็นลิเกด้วย ออกมาจากห้องน้ำเร็วๆ พี่จะวิ่งเข้าไปอาเจียนมั่ง....'
คืนนั้นฉันหลับสบาย เพราะพี่สาวให้พรตามที่ฉันคาดหวังอยากได้ยินแล้ว
วันรุ่งขึ้น เราออกจากที่พักแต่เช้าเพื่อไปสนามบิน วันที่เราเดินทางกลับ อากาศกำลังดี ฟ้าโปร่งมีเมฆฝอยกระจายประปรายบนฟ้า มองเผินๆเหมือนเทพเจ้าหยิบมะพร้าวขูดฝอยมาโปรยฟ้าเล่น
ฉันมองจากเครื่องบินที่กำลังทะยานฟ้ามุ่งไปสนามบินสุวรรณภูมิ ฉันเห็นเกาะบาหลีค่อยๆไกลออกไปเรื่อยๆ
ลวดลายของภูเขาและเส้นทางแม่น้ำตามธรรมชาติที่เห็น เหมือนลายบาติกบนผ้าพื้นเมืองที่คนบาหลีสวมใส่และทำขายไม่มีผิด
และแล้ว ก่อนทั้งเกาะจะลับหายไปกับปีกเครื่องบิน แว่บนั้น ฉันก็เห็นรอยยิ้มสุดท้ายที่เกาะบาหลีมอบให้ฉัน ฉันเพ่งมองจนยิ้มนั้นลับตา
รู้สึกคลับคล้ายแต่ก็มั่นใจว่า นอกจากยิ้มแล้ว เกาะบาหลียังขยิบตาให้ฉันด้วย
>>> บันเทิงคดี บาหลีฯ จบแล้วแต่ยังไม่จบ โปรดรออ่าน ส่งท้ายบาหลี ตอน Bali Only เร็วๆนี้ค่ะ <<<
Create Date : 10 พฤศจิกายน 2553 |
|
20 comments |
Last Update : 10 พฤศจิกายน 2553 11:05:38 น. |
Counter : 3078 Pageviews. |
|
|
|
ชอบภาพทะเลยิ้มให้มากๆ