รักออกแบบไม่ได้

“ เราจะลืมวันเกิดฝุ่นได้ยังไงล่ะ ก็วันเกิดฝุ่นตรงกับวันตายของแม่เรา ”
นี้เป็นคำพูดที่โดนใจผมที่สุดในหนังไทยดี ๆ เรื่องหนึ่ง คือ เรื่องรักออกแบบไม่ได้ ผมเพิ่งจะผ่านการดูหนังเรื่องนี้ 2 รอบ ในรอบแรกนั้นผมดูเพราะได้ยินเสียงร่ำลือถึงคุณงามความดีของหนังเรื่องนี้ จริง ๆ แล้วผมเคยดูหนังเรื่องนี้แต่นานมาแล้ว ผมจำความรู้สึกนั้นได้ว่าผมดูเรื่องนี้แบบผ่าน ๆ ไม่ได้ศึกษารายละเอียด เพราะในตอนนั้นผมยังใช้ชีวิตตามประสาเด็กมัธยมคนหนึ่งเที่ยวเล่นไปวัน ๆ และที่สำคัญที่ผมยังไม่อินกับเรื่องราวในหนังในขณะนั้นก็คือ ผมยังไม่ได้ผ่านช่วงเวลาของการรับน้องในรั้วมหาวิทยาลัย
ดังนั้นเมื่อผมได้ดูหนังเรื่องหลังจากผ่านการรับน้องเมื่อประมาณ 3 เดือนที่แล้ว ทำให้ผมร้องไห้ให้กับหนังเรื่องนี้โดยไม่รู้ตัว ทำไมผมถึงกับร้องไห้ มันเป็นสิ่งที่ผมคิดถึงขณะกำลังดูหนังเรื่องนี้ในรอบที่ 2 ผมรู้สาเหตุแล้วว่าทำไมผมถึงร้องไห้ เพราะผมมีเพื่อนอย่างที่ปริ่มมี แม้เราจะไม่ได้มีเลือดกรุ๊ปเดียวกันเหมือนกับเพื่อนกลุ่มโอ แต่ผมเชื่อว่าเพื่อนของผมและตัวผมจะรักกันเหมือนกับเพื่อนกลุ่มโอ อะไรทำให้ผมมั่นใจในตัวของเพื่อนผมขนาดนั้นก็เพราะว่าผมและเพื่อนของผมมีความฝันที่เหมือน ๆ กัน ผมไม่รู้หรอกว่าไอ้ความฝันของผมจะเป็นจริงขึ้นมาในตอนไหน ผมไม่รู้หรอกว่าผมจะได้ทำความฝันของผมให้เป็นจริงได้เมื่อไร แต่สิ่งที่ผมรู้อยู่เสมอคือ ผมมีคนที่ก้าวไปพร้อม ๆ กับผม แม้เราจะมีความคิดที่แตกต่างกันมีความรู้สึกต่อสิ่งที่เรารักต่างกัน เราอาจจะมีมุมมองไม่เหมือนกัน แต่เรารู้จุดมุ่งหมายของเราเหมือน ๆ กัน
นอกเรื่องมาต้องนาน ผมว่าหนังดี ๆ เรื่องหนึ่งจะดีได้นั้น ต้องขึ้นอยู่กับ บทภาพยนตร์ ผมชอบความเรียบง่ายของหนังเรื่องนี้ ที่ไม่บีบรัดจนเกินไปและก็ไม่อ่อนปวกเปียกจนเกินพอดี ผมชอบคำพูดของหนังเรื่องนี้มาก ๆ ทั้ง
“ ไปให้เพื่อนค่ะ ไม่ใช่ไปกับเพื่อน ”
“ เป็นเพื่อนกันนะดีอยู่แล้ว ”
“ อย่าเอาเพื่อนมาเป็นแฟนน่ะลูก ”
“ ถ้างั้นพวกคุณก็ลองไปรักกันเองแล้วกัน ”
หรือแม้กระทั่งคำพูดของชมพู่เองอย่าง “ ผัวนะไม่ใช่เพื่อน” ก็ทำให้ผมอินไปกับหนังเรื่องนี้มาก ๆ เรื่องราวของหนังผูกผันกับความรู้สึกของคนดูอย่างผมมาก
ผมอาจจะชอบหนังเรื่องเพื่อนสนิทที่เล่นกับประเด็นความรักที่มีต่อเพื่อน แต่หนังเรื่องเพื่อนสนิทไม่ได้ชูประเด็นความรักแบบเพื่อนจริง ๆ ให้เรารับทราบ หนังเรื่องเพื่อนสนิทเลือกที่จะชูประเด็นความรักในเชิงหนุ่มสาวในเรื่องของการแอบรักของเพื่อนคนหนึ่ง
แต่กับหนังเรื่องรักออกแบบไม่ได้กับซับซ้อนกว่านั้น รักสามเส้าของเพื่อนทั้งตัว ปริม อาร์ต ปืน และฝุ่น ความรักของเพื่อนคนหนึ่งที่จะทำให้เพื่อนอีกคนหนึ่งมีความสุขโดยผ่านเรื่องราวของ ปริมและฝุ่น , อาร์ตและปืน การเป็นที่ปรึกษาให้กับเพื่อนยามที่เพื่อนทุกข์ร้อน การโอนอ่อนต่อกระแสสังคมของโลกผ่านตัวละครอย่างชมพู่ ทุกสิ่งทุกอย่างในหนังเรื่องนี้ลงตัวมาก ๆ จนผมไม่รู้ว่าผมจะทำหนังแบบนี้ได้หรือเปล่า
หนังอาจจะมีจุดอ่อนให้เราได้เห็นบ้างแต่ก็ไม่ถึงกับกระทบจิตใจจนเรารู้สึกได้ เพราะมันมีน้อยมาก ๆ หนังทิ้งปมให้เราได้คิดว่าถ้าเป็นเราเราจะจัดการกับสิ่งที่เราเผชิญได้อย่างไร เพราะชีวิตของเรานั้นไม่ได้อยู่คนเดียวบนโลกใบนี้ เรายังมีพ่อแม่ คนรักและก็เพื่อนที่ยังเป็นห่วงเราอยู่ ผมไม่รู้หรอกนะว่าชีวิตของผมจะเหมือนกับในหนังหรือเปล่า กับปัญหาเรื่องรักสามเส้า แต่ผมคิดว่าคงจะไม่มี แต่ถ้าเกิดมันมีขึ้นมา ผมเชื่อว่าผมและเพื่อน ๆ คงจะเข้าใจและยอมรับกับสิ่งที่มันเป็น นอกเรื่องอีกแล้ว เข้าเรื่องต่อดีกว่า อีกสิ่งที่ผมชอบก็คือ การแสดง ผมไม่คิดเลยว่านักแสดงในเรื่องในตอนนั้นต่างก็เพิ่งจะเป็นมือใหม่ที่เพิ่งจะเข้าวงการ แต่การแสดงของเขาต่างทำให้ผมรู้สึกได้ว่าเขาเป็นเพื่อนกันจริง ๆ แต่ที่โดดเด่นมากที่สุดก็เห็นจะเป็นของ สาวน้อยมหัศจรรย์อมิตา ทาทายัง เธอทำให้ผมรู้สึกได้ถึงการเป็นปริม เธอใส่ความมั่นใจใจตัวละครเรื่องนี้ได้อย่างพอดี เธอแสดงศักยภาพของการเติบโตได้อย่างดี นอกจากนี้ทั้งเรย์ , ชาคริต , อ้น ศรีพรรณ และหลิว มนัสวี ต่างก็แสดงได้อย่างไม่เคอะเขิน ตัวละครที่ผมสงสารมากที่สุดคงจะเป็นตัวละครอย่างฝุ่น เธอเป็นตัวละครที่ผมสงสารมากที่สุด
หลายคนอาจจะบอกว่าตัวละครที่น่าสงสารที่สุดน่าจะเป็นปริมมากว่า แต่ผมมองว่าการที่ปริมมีคนมาคอยรักคอยห่วงใยทำให้ผมสงสารตัวละครอย่างฝุ่นมากกว่า เธอเลือกที่จะแสดงออกว่าเธอรักผู้ชายอย่างปืน เธอไม่แคร์ว่าสุดท้ายมันจะเป็นเหมือนที่เธอต้องการหรือเปล่า เธอโดนการกระทำที่เหมือนถูกหลอกจากเพื่อนที่เธอรัก เธอโดนผู้ชายคนหนึ่งที่เธอเคยคิดจะฝากตัวฝากใจให้กับเขาหักหลัง แม้สุดท้ายในตอนจบผู้ชายคนนั้นจะเลือกเธอ แต่เธอก็ไม่เคยลืมความรู้สึกที่เหมือนกับเธอได้ทำให้เพื่อนรักของเธออย่างปริมต้องเดินออกไปจากชีวิตของเธอ ผมเลยรู้สึกสงสารตัวละครอย่างฝุ่นมากกว่าตัวละครอย่างปริม บางที่เราอาจจะไม่รู้หรอกว่าเราจะเป็นอย่างไรหลังจากได้บอกรักคนๆหนึ่งไปแล้ว เราไม่สามารถควบคุมว่าจะให้มันสมกับที่เราหวังไว้ได้ เราอาจจะเสียใจหรือว่าดีใจ แต่เราเลือกแล้วไม่ใช่เหรอที่จะทำแบบนั้น
ก็เพราะอะไรล่ะถ้าไม่ใช่เพราะเราออกแบบความรักไม่ได้ เราจึงได้เจอทั้งความเสียใจและดีใจจากการที่เราได้รักคนๆ หนึ่งนั้นเอง

Create Date : 08 พฤศจิกายน 2549		2 comments
Last Update : 8 พฤศจิกายน 2549 22:02:34 น.
Counter : 709 Pageviews.
Share Tweet