ลักษณะของคนใช้ Smart Phone

จะไปเหมารวมว่า smart Phone ก็คงจะไม่เกินไปหรอก
เพราะอาเจ้ฯ เคยอ่านในเน็ต
และก็มีเพื่อนมาบ่นให้ฟังบ่อยๆ เรื่องนี้





เมื่อวานนัดเจอกันกับเพื่อนๆ ครั้งแรกที่กลับมาอยู่กทม.
เพื่อนก็บ่น...ว่า
คิดถึงมึงว่ะ
แม่งโคตรอยากเจอพวกมึงเลย
ฯลฯ




นัดเจอกัน 4 คน
อาเจ้ฯ
ดร.อ้อ
เพื่อนชายมหาเศรษฐี
ไอ่หมู






ไปทานอาหารอิตาลีกัน
ก่อนจะทานก็จะต้องถ่ายภาพหมู่ลงเฟซ..





อาหารมาถึง....ก็ต้องถ่ายภาพลงเฟซ...



ระหว่างคุยกันไปในร้านอาหารอิตาลี...

อีหมู..ก็คุยไลน์ไปด้วย
รวมถึงอัพรูปลงเฟซเป็นระยะ



จริงๆ แล้วมันคือวันเกิดของคุณชายมหาเศรษฐี
He ก็มีดำริว่า...
อยากดูพ่อมาก พระโขนง





เลยหยุดสั่งรอบสอง
แล้วแห่ไป...ที่ห้างฯ กัน






เพื่อนสามคนก็ไปรวมตัวกันอยู่หน้าจอเลือกที่นั่ง
ดร.อ้อ...ถามว่า อีหมูหายไปไหนวะ
หันไปมองหามัน....
คนเยอะมาก...มันอยู่ไหนวะ
หากันให้ควั่ก...





นู่นนนนนนน เชี้ยหมู...
ยืนอยู่ไกลๆ เล่นไลน์ หรือเฟซอยู่มั๊ง







สามคนก็มองหน้ากัน...
แม่งสุดยอดดดดดด





เดินไปซื้อชาไข่มุก
มันต้องเดินไปคนละชั้น






อาเจ้ฯ กับเพื่อนชายมหาเศรษฐีเดินข้างหน้า
ดร.อ้อ กับ อีหมู เดินข้างหลัง






ดร.อ้อรับโทรศัพท์แม่อยู่
อีหมู ก้มหน้าอยู่กับ iPhone
เลยไม่ได้มีคนมองอาเจ้ฯ กับเพื่อนชายมหาเศรษฐี ว่าเดินไปทางไหน







ร้านชานมไข่มุกอยู่ชั้นล่าง ลงไปอีกชั้นนึงจากที่เราเดินอยู่
พออาเจ้ฯ กับเพื่อนชายมหาเศรษฐีลงไปก็หันมามอง
อ้าววววว พวกมันหายไปไหนกันวะ
ก็เลยยืนรออยู่หน้าบันไดเลื่อน
รอเป็นพัก....ก็ไม่เห็นมีใครลงบันไดเลื่อนลงมาเลยวะ
เลยขึ้นบันเลื่อนกลับขึ้นไปใหม่






พอดีดร.อ้อ กับ อีหมูโทรหาพอดีว่าอยู่ไหนกัน หาไม่เจอ
ก็เลยยืนรอตรงหน้าบันไดเลื่อนนั่นแหล่ะ
ถึงได้เจอกัน







กำลังจะออกจากห้าง
ก็เดินตามๆ กันไป
เหมือนเดิม...ดร.อ้อ เดินข้างๆ เป็นเพื่อนอีหมู
แต่เดินช้ามากกกกก เพราะอีหมูพะวงกับการตอบไลน์อยู่






เดินข้ามถนนในห้างจะไปเอารถ
มันก็แซวอาเจ้ฯ ว่าเฮ้ย...มึงเป็นไรวะไม่พูดไม่จา เดินกันแน่บ






ถึงเวลาจะต้องชำแหล่ะอีหมูแล้ว
อาเจ้ฯ ก็เลยบอกมันว่า






กูไม่เข้าใจมึงเลยนะ เพื่อนอยู่ตรงหน้าเนี่ย...มึงไม่คุย
กลับไปขำคิกคัก กับเพื่อนในเฟซ หรือเพื่อนในไลน์ของมึงอยู่ได้
จะกินข้าวก็ไม่เป็นอันกิน อัพเฟซบุ๊คอยู่ได้
น่ารำคาญชิบหาย...
กูเบื่อมาก
มึงกลับไปมองพฤติกรรมของมึงดูสิ
ตั้งแต่มึงมาเจอพวกกูอ่ะ....มึงทำแบบนี้ตลอดเวลา
จนกูต้องมาทบทวนแล้วว่า...
มึงคิดถึงพวกกูจริงหรือเปล่า
หรือแค่บอกว่าคิดถึงแค่ลมปากเปล่าๆ




กูคงต้องทบทวนก่อนนะว่าคืนนี้พวกกูควรจะไปนอนบ้านมึงไม๊
เพราะกูก็เริ่มไม่แน่ใจแล้วว่ามึงจะคุยกับพวกกูหรือจะคุยกับเพื่อนในเฟซและก็เพื่อนในไลน์ของมึงมากกว่า






อีหมู...นิ่งไปเลย
ไม่นึกว่าอาเจ้ฯ จะจัดเต็มขนาดนี้
แล้วก็ไม่นึกว่าอาเจ้ฯ จะด่าตรงมากขนาดนี้





อาเจ้ฯ ก็เลยบอกมันว่า
กูเป็นคนพูดตรงๆ นะ ไม่อ้อมค้อมแล้ว
เพราะพวกเราเพื่อนกัน
คนอื่นกูมั่นใจว่าเค้าไม่กล้าเตือนมึงหรอก
แต่กูคิดว่านั่นคือการทำร้ายกัน
กูบอกมึงเลยดีกว่า...
มึงอย่าทำแบบนี้อีกเลย





มันนิ่งไป
แล้วก็ไม่คุยอะไรอีก นั่งรถกลับมานอนด้วยกันที่บ้านไอ่หมู








อาเจ้ฯ ก็นั่งนึกได้ว่า
คนที่ใช้ Smart Phone จะมีลักษณะนิสัยแย่ๆ แบบนี้แหล่ะ
เวลาอยู่เฉยๆ จะรู้สึกว่าทนไม่ได้
ต้องหยิบมันมาทำอะไรซักอย่าง





บ้างก็หยิบมาไลน์คุยกับเพื่อน
บ้างก็ออนเฟซบุ๊ค คุยกับเพื่อนอีกเช่นกัน
หรือไม่ก็ทำอะไรซักอย่าง
ที่ก้มหน้าก้มตาอยู่กับมัน...







โลกทั้งใบเหลืออยู่แค่แคปซูลตัวเอง
คือ มีแค่ตัวเองกับมือถือเท่านั้น





โลกทั้งใบไม่ได้ย่อลงถึงกัน...ง่ายลง หรือใกล้ขึ้น
แต่กลับทำให้คนไกลกันกว่าเดิม...
เข้าถึงกันยาก
และขาดความใกล้ชิดกับคนใกล้ตัว





คนบางคนตัวจริงของเค้า...อาเจ้ฯ รู้จัก
นิสัยโคตรไม่ดี
เวลาอัพเฟซทีนึง...จะใช้คำเท่ห์ๆ ดูดีๆ เก่งเว่อร์
เพื่ออะไรวะ..





เรากลายเป็นทาสของมัน
มากกว่าที่เป็นนายมันด้วยการใช้ให้เต็มประสิทธิภาพของมัน
ต้องมีมันไว้ตลอดเวลา





รวมถึงกลายเป็นคนไม่อดทนต่อสิ่งต่างๆ เพราะทุกๆ อย่างมันรวดเร็วเกิน



คุยกันในไลน์...มักจะบอกว่า...คิดถึงจัง
มันพิมพ์ง่าย....
รวมถึงคนที่ได้อ่าน...ก็อ่านแล้วรู้สึกดี
ก็มักจะใช้กันพร่ำเพรื่อ
แต่ความหมายที่แท้จริงมันไม่ใช่






อาเจ้ฯ กับดร.อ้อ กลับมาพูดกันในประเด็นนี้อีกครึ่งวัน






น่าเบื่อเนาะคนสมัยนี้...
เอาเวลาที่ควรไปใช้ทำอะไรที่เกิดประโยชน์อะไรขึ้นมาบ้าง
กลับใช้ไปกับการออนเฟซทั้งวัน...
คุยไลน์ที 7-8 ชั่วโมงต่อวัน





แล้วเค้าจะได้พัฒนาตัวเองได้ยังไงกัน

Create Date : 31 มีนาคม 2556		0 comments
Last Update : 31 มีนาคม 2556 20:04:47 น.
Counter : 1188 Pageviews.
Share Tweet